Ευχές

 . Καλή χρονιά
 . Αστέρια
 . Λάμψη
 . Αγκαλιά

 .Χαμόγελα
.χΡόνια πολλά
. Ίσως το σάκκο του Αη Βασίλη
. Στολίδια
. Τύχη
. Όνειρα
. Υγεία
. Γέλιο
. Ελπίδα
. Νέο Έτος
. Να είναι φως
. Αγάπη πολλή

Οι Θεές της Ζίτκοβα

Όταν έφυγα είχε πάει πέντε πια. Η γριά Μπαγκλάροβα με ξεπροβόδισε και μου είπε πως πρέπει να φύγω όσο ακόμα είναι νωρίς, για να μη με βρει το σκοτάδι και χαθώ στο δάσος
Κατέβαινα σιγανά τη Ροκίτοβα, την οποία σιγά σιγά σκέπαζε η σκιά των δένδρων, ενώ ο ήλιος χάθηκε πίσω απ' την κορυφογραμμή των λόφων. Ώστε η Ντόρα Ιντέσοβα ήταν νεκρή. Η τελευταία απόγονος των θεών, και επιπλέον εθνογράφος, δολοφονημένη
Τυχαίο;
Ή λόγω της κατάρας;
Ένιωσα ανατριχίλα
Το δάσος μπροστά μου μπήκε σε κίνηση, τα μακριά κλαδιά των πρώτων ελάτων μου έγνεφαν να πλησιάσω. Με σκοτεινό σκοπό, σκέφτηκα, καθώς διαπίστωσα ότι τα κλαδιά κουνιούνταν χωρίς να φυσάει. Και το λιβάδι που περνούσα ήταν εντελώς ήσυχο
Πάνω από την κορυφογραμμή των λόφων πέταξε το κιρκινέζι και το φοβισμένο κρώξιμο του απλώθηκε στη γύρω περιοχή
Μ' έπιασε απερίγραπτο άγχος
                                                                                                  Κατερίνα Τούτσκοβα

Καρκίνος θυρεοειδούς

Μυελοειδής
Είναι <5% των καρκίνων του θυρεοειδούς, προέρχεται από τα παραθυλακικά ή C-κύτταρα του θυρεοειδούς, νευροενδοκρινικά κύτταρα που προέρχονται εμβρυικά από τα κύτταρα του νευρικού κρημνού. Ένα ποσοστό περίπου στο 30% είναι κληρονομικό λόγω μετάλλαξης στο πρωτοογκογονίδιο RET , γεγονός που προκαλεί την πολλαπλή ενδοκρινική νεοπλασία ΜΕΝ τύπου 1 και 2. Οι ασθενείς με κληρονομικό ή σποραδικό μυελοειδές, που περιορίζεται στον θυρεοειδή ή στους τραχηλικούς λεμφαδένες με μετεγχειρητικά χαμηλά επίπεδα καρκινικών δεικτών έχουν εξαιρετική πρόγνωση με 10ετή επιβίωση >90%. Σε ασθενείς με προχωρημένο μυελοειδές η μετάσταση συνήθως αφορά ήπαρ, πνέυμονες και οστά. Οι ασθενείς με απομακρυσμένες μικρομεταστάσεις συνήθως έχουν μακρές περιόδους λανθάνουσας, βραδέως προοδευτικής ασυμπτωματικής νόσου που ακολουθείται μετά από χρόνια από συμπτωματική ασθένεια υψηλού κινδύνου. Σε ασθενείς με απομακρυσμένες μεταστάσεις ο χρόνος διπλασιασμού της καλσιτονίνης και του CEA μέσα σε 12 μήνες προσδιορίζει υψηλή θνητότητα την επόμενη 5ετία. Σε ασθενή σταδίου IV η 10ετής επιβίωση είναι <30%. Υπάρχουν νέες θεραπευτικές μέθοδοι που στοχεύουν τω πρωτοογκογονίδιο RET και είναι πολλά υποσχόμενες
Αναπλαστικός
Είναι το 1% των καρκίνων του θυρεοειδούς, και είναι θανατηφόρος. Είναι ταχέως αναπτυσσόμενη μάζα στον αυχένα (ημέρες έως εβδομάδες) με βραχνάδα, δυσφαγία, δύσπνοια και πόνο. Είναι αδιαφοροποίητο, δεν έχει θυλακιώδη χαρακτηριστικά, και είναι γιγαντιαία ή ακανθώδη κύτταρα με υψηλά επίπεδα μίτωσης και νέκρωσης. Η μέση επιβίωση των ασθενών είναι από 3-6 μήνες. Είναι η πιο επιθετική ανθρώπινη κακοήθεια. Ο θάνατος προέρχεται από ασφυξία. Το μοναδικό στάδιο του καρκίνου αυτού είναι το στάδιο IV που υποδιαιρείται σε A,B,C που είναι περιορισμός στον θυρεοειδή, έκταση στον αυχένα και μακρινή μετάσταση. Η τρέχουσα αντιμετώπιση είναι επιθετική με πιθανή εκτομή του όγκου, εξωτερική ακτινοβολία σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία, στοχευμένους αναστολείς κινασών με βάση τις μοριακές μεταβολές του όγκου καθώς και συνδυαστικές ανοσοθεραπείες

Καρκίνος θυρεοειδούς και αναστολείς κινάσης

Η θεραπεία για τον προχωρημένο καρκίνο θυρεοειδούς την τελευταία 10ετία έχει εξελιχθεί σημαντικά. Έχουν εγκριθεί φάρμακα-αναστολείς κινασών για κάθε τύπο καρκίνου θυρεοειδούς
Έχουν εγκριθεί αναστολείς πολυ-κινασών με αντι-αγγειογόνα δράση (vandetanib, cabozantinib, sorafenib, lenvatinib) και επίσης με ένδειξη για ειδικές μεταλλάξεις (dabrafenib/trametinib)
Επίσης εξετάζονται άλλα φάρμακα για συγκεκριμένες μεταλλάξεις, ανοσοθεραπείες και νέες στρατηγικές για προχωρημένο καρκίνο θυρεοειδούς
Η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδούς φαίνεται ότι αυξάνεται ίσως λόγω της δυνατότας πλέον απεικόνισης μικρών καρκίνων. Η πρόγνωση είναι εξαιρετική με ποσοστό επιβίωσης >90% για τουλάχιστον 10 έτη
Διαφοροποιημένος καρκίνος θυρεοειδούς
Η θεραπευτική προσέγγιση σε διαφοροποιημένο καρκίνο χαμηλού κινδύνου έχει αλλάξει. Η έκταση της χειρουργικής επέμβασης, η καταστολή της TSH και η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο έχουν γίνει λιγότερο επιθετικές. Αντίθετα ασθενείς με τοπική διήθηση ή απομακρυσμένη μετάσταση έχουν συνολικά χαμηλότερη επιβίωση και υπάρχει ένα ευρύ φάσμα από βραδέως προοδευτική ασυμπτωματική νόσο σε ταχεία προοδευτική μεταστατική νόσο. Η μέση διάρκεια ζωής στους ασθενείς αυτούς εξαρτάται από την ιστολογική ταξινόμηση και κυμαίνεται από 6 μήνες έως 5 έτη
Ιστολογικά, προέρχονται από τα θυλακιώδη κύτταρα στο 85% και είναι θηλώδη 75%, θυλακιώδη στο 15% και κυττάρων Hurthle <10%. Οι κακώς διαφοροποιημένοι καρκίνοι, είναι ετερογενείς, προχωρημένοι, με υψηλότερο κίνδυνο υποτροπής και υψηλότερη θνησιμότητα και υπάρχει συχνά τοπική διήθηση σε τραχεία/οισοφάγο και μετάσταση σε πνεύμονες, ήπαρ, οστά και σε 10% στον εγκέφαλο
Η επιβίωση σε ασθενή με διαφοροποιημένο καρκίνο στον θυρεοειδή υπολογίζεται χρησιμοποιώντας το σύστημα MACIS που βασίζεται στις εξής προγνωστικές παραμέτρους: την παρουσία μεταστάσεων (Μ), την ηλικία (Α), την πληρότητα της χειρουργικής εκτομής (C), την παρουσία επιθετικής νόσου (Ι) και το φύλο. Υπάρχει ένα ακριβές σύστημα σταδιοποίησης που αντικατοπτρίζει επαρκών την επιβίωση, με εξαιρετική πρόγνωση για τον διαφοροποιημένο καρκίνο σταδίου Ι και ΙΙ (>75% έως 95%) και εμφανώς χειρότερη πρόγνωση για στάδιο ΙΙΙ και ΙV (60% έως <50% 10ετούς επιβίωσης)

Σύστημα Tanner

Είναι καθιερωμένο αξιολόγησης ανάπτυξης των εφήβων. Είναι η ανάπτυξη γεννητικών οργάνων και τριχών στα άρρενα καθώς μεγαλώνουν οι όρχεις και η ανάπτυξη τριχών στο εφήβαιο και μαστών στα θήλεα καθώς μεγαλώνουν οι ωοθήκες
Αγόρια
Ο δείκτης έναρξης εφηβείας στα αγόρια είναι όγκος όρχεων 4 ml. Είναι δείκτης έναρξης παραγωγής γοναδοτροπινών. Ο εφηβικός ρυθμός ανάπτυξης αρχίζει σε όγκο όρχεων 8-10 ml. Στη φάση αυτή αρχίζουν να αυξάνονται οι συγκεντρώσεις τεστοστερόνης. Ο μεγαλύτερος όγκος όρχεων αντανακλά τη διαδικασία της σπερματογέννεσης και άρα ιστούς όπως τα σπερματικά σωληνάρια και όχι τόσο τα κύτταρα Leydig
Κορίτσια
Ο δείκτης έναρξης στα κορίτσια είναι η ανάπτυξη του μαστού. Σημαίνει παραγωγή γοναδοτροπινών. Τα κορίτσια αναπτύσσονται πιο γρήγορα λόγω αυξημένων οιστρογόνων. Υπάρχει αύξηση του ύψους και συνήθως μετά την εμμηναρχή πτώση του ρυθμού ανάπτυξης
Η εφηβική αύξηση
Η ανάπτυξη στην εφηβεία είναι ραγδαία και πολύπλοκη. Εκτός από τα φυσιολογικά επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών, της κορτιζόλης και της ινσουλίνης που είναι απαραίτητα, υπάρχουν σημαντικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ οιστρογόνων/ανδρογόνων και του άξονα GH-IGF-1. Οι
GH-IGF-1 αυξάνονται σαν απόκριση στην αύξηση των οιστρογόνων και μετά την εφηβεία μειώνονται. Τα κορίτσια συνήθως αυξάνουν το ύψος τους κατά 20-25 εκ. Τα αγόρια επιτυγχάνουν το μέγιστο ύψος τους συνήθως 2 χρόνια μετά τα κορίτσια και κερδίζουν περίπου 28 εκ

Μαύρο νερό

"Πάμε στ΄άλογα;" τους είπε, βλέποντας το αγόρι να μην κρατιέται
Μαζί, αυτή κι ο Πατέρας, τον ανέβασαν σε μια κατάμαυρη φοράδα και τον έδεσαν στη σέλα. Ο Χριστόφορος μεμιάς μεταμορφώθηκε από μισερός άνθρωπος σε Κένταυρο, με την όψη του εκστατική και με το κορμί του να πάλλεται από το αναγάλλιασμα. Η γυναίκα τον πήγε γι' αρκετή ώρα πέρα δώθε, κρατώντας το άλογο από τα γκέμια, και όταν τον ένιωσε να ΄ναι πιο σίγουρος, τον άφησε για λίγο μόνο του. Αν και τον πονούσε όλο του το κορμί από την άβολη στάση στη σέλα, δέχτηκε με βαριά καρδιά να κατέβει, όταν βράδιαζε πια
"Αύριο πάλι" του είπε
Έφαγαν βραδινό και τους έβαλε σε χωριστές κάμαρες. Στον ξύπνο του ο Χριστόφορος πάλευε να μείνει όρθιος στη σέλα και να μη γείρει δεξιά ή αριστερά, αλλά στον ύπνο του κάλπαζε ασυγκράτητος στη ράχη της μαύρης φοράδας, νιώθοντας τον άνεμο στο πρόσωπο του και τη γη να φεύγει και να φεύγει κάτω από τις οπλές του αλόγου
Μες στη νύχτα, εκείνη μπήκε στην κάμαρα του Πατέρα και πλάγιασε δίπλα του
"Είμαι άρρωστη" του ' πε σιγανά. Κι έπειτα: "Όσο κρατήσει..."
                                                                                                     Μιχάλης Μακρόπουλος

Ο καιρός του παιχνιδιού

Ανάμεσα στη Γη και στον Ουρανό υπάρχουν Οκτώ Κόσμοι. Κρέμονται ακίνητοι στον χώρο, σαν παπλώματα που αερίζονται
Τον Τρίτο Κόσμο ο Θεός τον έφτιαξε πριν από πολύ καιρό. Άρχισε με τις θάλασσες και τα ηφαίστεια και τελείωσε με τα φυτά και τα ζώα. Επειδή όμως ακόμα κι η δημιουργία δεν είναι παρά κόπος και δουλειά και δεν έχει τίποτα το μεγαλειώδες, ο Θεός κουράστηκε και στεναχωρήθηκε. Ο νέος κόσμος του φάνηκε πληκτικός. Τα ζώα δεν είχαν αίσθηση της αρμονίας του κόσμου, δεν τον θαύμαζαν, δεν δόξαζαν τον Θεό. Έτρωγαν και πολλαπλασιάζονταν. δεν ρωτούσαν τον Θεό για ποιο λόγο είχε κάνει τον ουρανό γαλάζιο, για ποιο λόγο είχε μουσκέψει το νερό. Ο σκαντζόχοιρος δεν απορούσε με τις βελόνες του, ούτε και το λιοντάρι με τα δόντια του, ενώ τα πουλιά δεν είχαν σκέψεις για τα φτερά τους
Αυτός ο κόσμος υπήρχε για πάρα πολύ καιρό και στο τέλος έκανε τον Θεό να πλήττει του θανατά. Έτσι λοιπόν κατέβηκε ο Θεός στη γη και έδωσε με τη βία σε κάθε ζώο που συναντούσε δάχτυλα, χέρια, ένα πρόσωπο, λεπτό δέρμα, αντίληψη και την ικανότητα να εκπλήσσεται. Με άλλα λόγια μεταμόρφωσε τα ζώα σε ανθρώπους. Τα ζώα όμως δεν ήθελαν καθόλου να μεταμορφώνονται σε ανθρώπους, επειδή οι άνθρωποι τους φαίνονταν φρικτοί σαν τέρατα, σαν φαντάσματα. Έτσι λοιπόν συνασπίστηκαν, έπιασαν και τον Θεό και τον έπνιξαν. Έτσι έγιναν τα πράγματα
Στον τρίτο Κόσμο δεν υπάρχουν ούτε Θεοί ούτε άνθρωποι

Έναρξη εφηβείας

Τι ελέγχει την έναρξη;
Οι επιστήμονες αναζητούν έναν βασικό παράγοντα, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπιστεί κάτι μοναδικό. Φαίνεται ότι δεν είναι ένα, αλλά πολλά γενετικά σήματα που δρουν διαδοχικά και με αρμονία για την έναρξη παραγωγής της υποθαλαμικής ορμόνης GnRH και στην συνέχεια της FSH-LH από την υπόφυση. Η κισπεπτίνη είναι βασικός παράγοντας στην επαγωγή της εφηβείας. Συνδέεται με την πρωτείνη G (KISS1R) και ξεκινάει μια ακολουθία γεγονότων. Το ερέθισμα για την έναρξη παραμένει άγνωστο και συμβάλλουν και άλλες οδοί όπως η νευροκινίνη Β
Η έναρξη της εφηβείας επηρεάζεται από γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Το 50-80% της διακύμανσης στην έναρξη, εκτιμάται ότι καθορίζεται γενετικά. Βέβαια σημαντική είναι και η κοινωνική/οικονομική κατάσταση όπως και η διατροφή. Άλλες μελέτες υποστηρίζουν συνθήκες συναισθηματικές και συμπεριφοράς. Η μέση ηλικία έναρξης της εφηβείας μειώθηκε στον 20ο αιώνα λόγω καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Ισχυρή καταστολή της έναρξης προκαλεί η χρόνια φλεγμονή (π.χ. η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου). Καθυστέρηση εφηβείας παρατηρείται στη νευρική ανορεξία. Επίσης με την έναρξη της σχετίζονται τα επίπεδα λεπτίνης
Σύμφωνα με τα στοιχεία του 1995 κατά Buckler/Tanner η μέση ηλικία εμφάνισης στα κορίτσια είναι μεταξύ 11-11.30 ετών, με εύρος από 9-14 ετών (λίγο πριν τα 14). Η μέση ηλικία έναρξης στα αγόρια (που ορίζεται από την επίτευξη όγκου όρχεων στα 4 ml) είναι περίπου τα 12 έτη, με εύρος από 10-14 ετών

Ορμόνες στην εφηβεία

Παραγωγή στεροειδών του φύλου πριν την εφηβεία
Στη μήτρα
Ο άξονας υποθάλαμος/υπόφυση/γονάδες (HPG άξονας) έχει θεμελιώδη ρόλο στην ανάπτυξη του εμβρύου αλλά και στην παιδική ηλικία. Η χοριακή γοναδοτροπίνη (hCG)του πλακούντα συνδέεται με τον υποδοχέα LH και είναι υπεύθυνη για την παραγωγή ανδρογόνων, κυρίως τεστοστερόνης και διυδροτεστοστερόνης που προκαλούν την αρρενοποίηση του άρρενος εμβρύου την 7η εβδομάδα. Στο τρίτο 3μηνο η παραγωγή ανδρογόνων διευκολύνει την κάθοδο των όρχεων και την ανάπτυξη των γεννητικών οργάνων. Επίσης διευκολύνει τον πολλ/σιασμό των γεννητικών και των κυττάρων Sertoli
Στην παιδική ηλικία
Μετά τη γέννηση τα επίπεδα των στεροειδών φτάνουν σε χαμηλά όρια και αυξάνονται σε ηλικία 1-3 μηνών. Υψηλές συγκεντρώσεις LH στα αγόρια, υψηλότερη FSH στα κορίτσια. Οι συγκεντρώσεις οιστραδιόλης παρόμοιες και στα δύο φύλα, η τεστοστερόνη στα άρρενα (υψηλά επίπεδα σε άρρενα 2-3 μηνών). Έτσι διευκολύνεται η περαιτέρω κάθοδος των όρχεων καθώς και η ωρίμανση των πληθυσμών των γεννητικών κυττάρων. Μετά υπάρχει μια περίοδος ηρεμίας (όχι πλήρης) μέχρι την εφηβεία
Αδρεναρχή
Στην ηλικία 5-8 ετών, η εσωτερική στιβάδα των επινεφριδίων (zona reticularis) αναπτύσσεται και παράγει ασθενή ανδρογόνα. Παράγονται DHEA-DHEAS και Δ4 ανδροστενδιόνη. Στα θήλεα η DHEAS αυξάνεται περίπου 24 μήνες πριν την ανάπτυξη του μαστού, ενώ η ανδροστενδιόνη και η οιστρόνη 12-18 μήνες πριν την ανάπτυξη του μαστού. Η παρουσία τρίχωσης στο εφήβαιο σχετίζεται με τις συγκεντρώσεις της τεστοστερόνης. Τα κλινικά σημεία της αδρεναρχής είναι σωματική οσμή, λιπαρά μαλλιά, ήπια ακμή και μασχαλιαία και ηβική τρίχωση. Στη μεγάλη πλειοψηφία είναι η φυσιολογική αύξηση παραγωγής επινεφριδιακών ανδρογόνων. Συμβαίνει σε όλα τα υγιή παιδιά, ο χρόνος και το μέγεθος ποικίλλουν. Θα πρέπει να διαχωριστεί από μη συγγενή υπερπλασία επινεφριδίων καθώς και όγκους επινεφριδίων. Στους όγκους η υπερανδρογοναιμία εμφανίζεται σε μικρότερες ηλικίες, με ταχεία πρόοδο και έντονα τα κλινικά σημεία

Γράμματα σε μια νεαρή φίλη

Περνάει κανείς όλη του τη ζωή συγκρίνοντας τον εαυτό του με κάποιον άλλο, με το τι είναι και το τι θα ΄πρεπε να ήταν, με κάποιον που είναι πιο τυχερός. Αυτή η σύγκριση πραγματικά σκοτώνει. η σύγκριση είναι κάτι εξευτελιστικό, διαστρεβλώνει τον τρόπο που βλέπει κανείς τα πράγματα. Και μεγαλώνουμε μέσα στη σύγκριση. Όλη μας η εκπαίδευση βασίζεται σ' αυτήν, όπως και όλη μας η παιδεία. Έτσι υπάρχει μια αδιάκοπη πάλη να γίνει κάποιος κάτι διαφορετικό απ' αυτό που είναι
Η κατανόηση αυτού που κανείς είναι φέρνει στην επιφάνεια δημιουργικότητα, αλλά η σύγκριση τρέφει την ανταγωνιστικότητα, τη σκληρότητα, τη φιλοδοξία που νομίζουμε ότι φέρνει πρόοδο
Η πρόοδος μέχρι σήμερα έχει οδηγήσει μόνο σε σκληρότερους πολέμους, και σε τέτοια αθλιότητα που δεν είχε γνωρίσει ο κόσμος μέχρι τώρα. Αληθινή εκπαίδευση είναι ν' ανατρέφεις παιδιά χωρίς σύγκριση
                                                                                                          Κρισναμούρτι

Το αρχέγονο και άλλοι καιροί

Ο άγγελος δεν χρειάζεται να αντλεί τίποτα από τον εξωτερικό κόσμο, τα αναγνωρίζει όλα μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό, όλη τη γνώση για τον κόσμο και για τον εαυτό του την έχει μέσα του
Έτσι τον έφτιαξε ο Θεός
Ο άγγελος δεν έχει το μυαλό του ανθρώπου, δεν βγάζει συμπεράσματα, δεν κρίνει
Δεν σκέφτεται λογικά. Κάποιοι άνθρωποι θα έλεγαν πως ο άγγελος είναι ηλίθιος. Ωστόσο ο άγγελος φέρει μέσα του εξαρχής τον καρπό του δένδρου της γνώσης, μια καθαρή γνώση που μόνο το απλό προαίσθημα μπορεί να εμπλουτίσει
Είναι μια σκέψη απαλλαγμένη από τη λογική, και μαζί μ' αυτήν από κάθε πλάνη και τους φόβους που την συνοδεύουν.
Μια γνώση χωρίς τις προκαταλήψεις που προκύπτουν από τη λάθος αντίληψη
Μόνο που, όπως όλα όσα δημιούργησε ο θεός, οι άγγελοι είναι άστατοι
Αυτό εξηγεί γιατί ο άγγελος της Μίσια έλειψε τόσες φορές όταν τον χρειάστηκε
                                                                                            Όλγκα Τόκαρτσουκ

Εφηβεία-Φυσιολογία

Προ εφηβική ανάπτυξη
Η ταχύτερη φάση ανάπτυξης εμφανίζεται στη μήτρα και ο ρυθμός μειώνεται ραγδαία μετά τη γέννηση. Η γραμμική ανάπτυξη επιβραδύνεται στην παιδική ηλικία και στη συνέχεια στην εφηβεία αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς. Η φυσιολογική ανάπτυξη πριν την έναρξη της εφηβείας ακολουθεί μια προβλέψιμη μορφή. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη είναι ποικίλοι
Ο προγεννητικός ρυθμός ανάπτυξης εξαρτάται από εμβρυικούς, μητρικούς και πατρικούς παράγοντες. Από τη μητέρα παράγοντες είναι η κατάθλιψη, το μέγεθος του σώματος, η αρτηριακή πίεση, το μέγεθος του πλακούντα και το δυναμικό ανάπτυξης της μήτρας. Η αυξημένη χορήγηση υδατανθράκων, η υπεργλυκαιμία και η υπερινσουλιναιμία προωθούν την ανάπτυξη του εμβρύου. Η έκθεση σε τοξίνες, όπως το αλκοόλ και ο καπνός, επηρεάζουν την εμβρυική ανάπτυξη. Μελέτες του γονιδίου της γλυκοκινάσης δείχνουν ότι αλλαγές σε ένα γονίδιο μπορεί να επηρεάσουν το βάρος της γέννησης. Βασικός παράγοντας ανάπτυξης είναι η διατροφική κατάσταση, ταυτόχρονα και με τους ρυθμιστές των ορμονών όπως οι insulin-like growth factors 1 και 2 (IGF 1-2). Επίσης θετική σχέση έχει βρεθεί με τα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών της ομφαλικής και του μήκους γέννησης. Τα επίπεδα των ανδρογόνων στη μήτρα δεν έχουν σημαντική επίδραση στο μέγεθος της γέννησης. Η μέγιστη ανάπτυξη προγεννητικά είναι μεταξύ 24η-25ης εβδομάδας με αύξηση περίπου 2.5 εκ/εβδομάδα
Μετά τη γέννηση υπάρχει επιτάχυνση μέχρι τα 3 έτη και συγκεκριμένες μεταβολές των ορμονών
Στη βρεφική ηλικία η ανάπτυξη είναι ταχεία. Ο ρυθμός εξαρτάται από τη διατροφική κατάσταση. Η αυξητική ορμόνη έχει σημαντικό ρόλο. Τα βρέφη που έχουν αυξημένο λίπος στην ηλικία αυτή τείνουν να είναι ψηλά
Στην παιδική ηλικία η αύξηση επηρεάζεται λιγότερο από τη διατροφή και περισσότερο από την ορμονική κατάσταση. Η επαρκής διατροφή είναι ζωτικής σημασίας. Η υψηλη πρωτείνη στη διατροφή φαίνεται ότι αυξάνει τον IGF1 κατά 25%, με αποτέλεσμα αναβολική δράση στην οστική πυκνότητα και στην μυική μάζα. Μετά τα 2 έτη η αύξηση είναι 6-8 εκ / έτος
Η ανάπτυξη των παιδιών πριν την εφηβεία δεν σχετίζεται με το τελικό ύψος ενηλίκων. Ένα παιδί με καθυστερημένη οστική ηλικία έχει μεγαλύτερη πιθανότητα ανάπτυξης από ένα παιδί με οστική ηλικία ανάλογη της χρονολογικής. Η εφηβεία είναι πιο στενά συνδεδεμένη με την ωρίμανση του σκελετού παρά με την χρονολογική ηλικία. Ο όρος "καθυστέρηση στην ανάπτυξη της εφηβείας" συχνά χρησιμοποιείται για να περιγράψει το μοτίβο ανάπτυξης ενός ατόμου που αναπτύσσεται αργά, για φυσιολογικούς λόγους. Αυτά τα παιδιά έχουν σχετικά ταχεία ανάπτυξη μετά τη γέννηση και σχετικά αργή εφηβεία και συνήθως υπάρχει ανάλογο οικογενειακό ιστορικό. Αντίθετα παιδιά με σχετικά γρήγορη ανάπτυξη στην παιδική ηλικία και προχωρημένη οστική ηλικία τείνουν να μπαίνουν στην εφηβεία σε νωρίτερο στάδιο

Το δικό σου πρόσωπο θα είναι το τελευταίο

Όχι δεν πονούσε. Ή μπορεί και ναι. Είναι θέμα συνήθειας. Τα πόδια συνηθίζουν τα πάντα. Γι' αυτό είναι υπέροχα, δεν χωράει αμφιβολία. Οι άνθρωποι είναι που επιμένουν να τα καλομαθαίνουν. Αρκεί να σκεφτείς τα παπούτσια. Ποιος τα επινόησε; Κι αφού τα επινόησε, αφού τα κατασκεύασε και τα φόρεσε, σε ποιο μέρος που ήταν πριν απρόσιτο κατάφερε να φτάσει; Ποιος ορίζοντας ανοίχτηκε;
Κανένας. Μηδέν
Μπορεί εύκολα να καταλάβει κάποιος γιατί εφευρέθηκαν τα καράβια, πολύ καλά
Τα αυτοκίνητα, μάλιστα κύριε. Τα αεροπλάνα, εξαιρετικά.
Τα παπούτσια όμως; Τα πόδια υποφέρουν εξαιτίας τους. Έγιναν μαλθακά
Και το παλιοτόμαρο που τα έφτιαξε σίγουρα βγήκε κερδισμένο, αυτό είναι βέβαιο
                                                                                         Joao Ricardo Pedro

Εφηβεία

Εφηβεία είναι η φυσιολογική διαδικασία με την οποία οι έφηβοι ωριμάζουν σεξουαλικά. Ο βασικός μηχανισμός είναι η διέγερση των γονάδων από τις γοναδοτροπίνες που εκλύονται ρυθμικά, με παλμικό τρόπο από τη υπόφυση. Οι μεταβολές στη λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος, και στον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης αποδεσμεύουν τις FSH και LH. Η αύξηση παραγωγής στεροειδών του φύλου στη συνέχεια, είναι υπεύθυνη για αλλαγές σε πολλούς ιστούς όπως γεννητικά όργανα, δέρμα, μαστοί, εγκέφαλος, μύες και οστά
Η εφηβεία χαρακτηρίζεται από αλλαγές των στεροειδών. Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που ενεργοποιείται ο άξονας υποθαλάμου-υπόφυσης-γονάδων (HP άξονας). Η παραγωγή στεροειδών έχει σημαντική επίδραση στην ανάπτυξη γεννητικών οργάνων και ΚΝΣ στη μήτρα κυρίως στους άνδρες, και επίσης έχει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των γονάδων μεταξύ γέννησης και εφηβείας
Ανάπτυξη
Η γραμμική ανάπτυξη συμβαίνει επειδή τα οστά επιμηκύνονται. Η οστεοποίηση εντός του χόνδρου είναι η διαδικασία με την οποία δημιουργείται οστίτης ιστός στα μακρά οστά του σκελετού. Καθοδηγείται από χονδροκύτταρα μέσα στην πλάκα ανάπτυξης του οστού. Στην αρχική φάση, στη διάρκεια της σκελετικής ανάπτυξης στη μήτρα, τα μεσεγχυματικά κύτταρα συμπυκνώνονται σε συγκεκριμένες θέσεις και αποτελούν τη βάση των μελλοντικών οστών. Μέσα σε 5 εβδομάδες κύησης αυτά τα αρχικά κύτταρα αποτυπώνουν το σχήμα, μέγεθος, θέση και τον αριθμό των σκελετικών στοιχείων του ώριμου σκελετού. Στη συνέχεια διαφοροποιούνται σε χονδροκύτταρα ή οστεοβλάστες. Τα χονδροκύτταρα κινούνται και οργανώνονται και στη διάρκεια της υπερτροφικής φάσης τους αυξάνουν το ύψος τους 5-10 φορές. Στη φάση αυτή μπαίνουν αιμοφόρα αγγεία και παράγεται υλικό πλούσιο σε κολλαγόνο και κυτοκίνες με τη βοήθεια αυξητικών παραγόντων. Το χόνδρινο στοιχείο αντικαθίσταται σταδιακά από οστεώδες. Οι οστεοβλάστες φτιάχνουν νέο οστό και σχηματίζουν το περιόστεο, ενώ το αρχικό σημείο οστεοποίησης αρχίζει να επεκτείνεται. Στα μακρά οστά αναπτύσσεται και ένα δεύτερο κέντρο οστεοποίησης αφήνοντας ένα χόνδρινο ενδιάμεσο τμήμα στο οποίο συμβαίνει η ανάπτυξη

Ιθάκη

Ποιές ειδικές συγγένειες του φαινόταν ότι υπήρχαν μεταξύ της σελήνης και της γυναίκας;

Η αρχαιότητα της στο να προηγείται και να επιβιώνει σε διαδοχικές γήινες γενεές. Η νυκτερινή της υπεροχή, η δορυφορική της εξάρτηση, η φωτεινή της αντανάκλαση, η σταθερότητα της σε όλες τις φάσεις της, η ανατολή και η δύση της στους καθορισμένους απ΄αυτήν χρόνους, η αύξηση και η μείωση, η επιβλητική σταθερότητα της όψης της, η απροσδιόριστη απάντηση της σε μη καταφατικές ερωτήσεις, η ισχύς της πάνω σε ξεχειλίζοντα και υποχωρούντα νερά, η δύναμη της να προκαλεί έρωτα, να θανατώνει, να ντύνει με ομορφιά, να προκαλεί τρέλα, να προκαλεί και να βοηθά την εγκληματικότητα. Η γαλήνια αινιγματικότητα της όψης της, η τρομακτικότητα της απομονωμένης κυρίαρχης αδυσώπητης ολόλαμπρης εγγύτητας της. Οι οιωνοί της για καταιγίδα και γαλήνη, η διέγερση που προκαλεί το φως της, η κίνηση της και η παρουσία της, η προειδοποίηση των κρατήρων της, των άνυδρων θαλασσών της, της σιωπής της. Το μεγαλείο της όταν είναι ορατή. Η έλξη της όταν είναι αόρατη
                                                                                        Οδυσσέας - Τζέιμς Τζόυς

Αντίσταση στην ινσουλίνη

Η αντίσταση στην ινσουλίνη υπάρχει στους περισσότερους παχύσαρκους ασθενείς ηλικιωμένους αλλά και νεαρούς. Είναι πρόδρομο στάδιο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ 2), αθηροσκλήρυνσης, μη αλκοολικού λιπώδους ήπατος αλλά και καρκίνου
Η αντίσταση στην ινσουλίνη συνδέεται με έκτοπη εναπόθεση λίπους στους σκελετικούς μύες και στο ήπαρ. Πολλά είδη λιπιδίων εμπλέκονται και οι μοριακοί μηχανισμοί είναι υπό συζήτηση
Σε ένα πειραματικό μοντέλο, η διακυλογλυκερόλη ενεργοποιεί ένα ενδοκυττάριο ένζυμο (πρωτεϊνική κινάση) που αναστέλλει την ικανότητα της ινσουλίνης να ρυθμίζει άμεσα κυτταρικές διεργασίες όπως η σύνθεση του ηπατικού γλυκογόνου ή η αναστολή της λιπόλυσης στον λευκό λιπώδη ιστό
Η μη ρυθμισμένη λιπόλυση προάγει την ηπατική β-οξείδωση και αυξάνει την περιεκτικότητα του ήπατος σε ακετυλο-CoA, η οποία μαζί με την αυξημένη ροή γλυκερόλης, αυξάνει την ηπατική γλυκοωεογέννεση
Ένα άλλο σημαντικό μέρος των μελετών υποστηρίζει τον ρόλο των κεραμιδίων στην ινσουλινο-αντίσταση. Τα κεραμίδια είναι βιοενεργά ενδιάμεσα λιπιδίων. Αυτά και τα παράγωγα τους (π.χ σφιγγομυελίνη) είναι δομικά μεμβρανικά λιπίδια. Ειδικά ένζυμα, οι δεσατουράσες, μετατρέπουν τα διυδροκεραμίδια σε κεραμίδια, με αποτέλεσμα αλλαγή της βιοφυσικής ιδιότητας της μεμβράνης
Η σχέση της αντίστασης στην ινσουλίνη, με τα κεραμίδια είναι αλλαγές στη σηματοδότηση, στη μιτοχονδριακή λειτουργία και στις φλεγμονώδεις οδούς
Η αυξημένη οξείδωση των λιπιδίων στα μιτοχόνδρια μειώνει την έκτοπη εναπόθεση των λιπιδίων στο ήπαρ. Οι μειώσεις στο κύτταρο της διακυλογλυκερόλης και του ακετυλο-CoA μπορούν να βελτιώσουν την σηματοδότηση της ινσουλίνης και να μειώσουν την γλυκονεογέννεση. Επομένως βελτιώνεται η υπερλιπιδαιμία, η ηπατική στεάτωση και η υπεργλυκαιμία. Ενδεχομένως αυξημένη μιτοχονδριακή λειτουργία  βελτιώνει τον μεταβολισμό της γλυκόζης σε όλο το σώμα μειώνοντας την έκτοπη εναπόθεση λιπιδίων και τους ενδοκυττάριους μεταβολίτες λιπιδίων
Η αντίσταση στην ινσουλίνη πιθανώς περιλαμβάνει πολλούς ετερογενείς μηχανισμούς, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι έκτοπη συσσώρευση λιπιδίων στα ινσουλινο-εξαρτώμενα όργανα. Σε μερικούς ασθενείς η ταυτόχρονη συσσώρευση ενδοκυτταρικών κεραμιδίων μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία των μιτοχονδρίων και να επιδεινώσει τη συσσώρευση των λιπιδίων και την αντίσταση στην ινσουλίνη. Η απώλεια βάρους είναι αποτελεσματική, είναι δύσκολο να επιτευχθεί αλλά και να διατηρηθεί χωρίς την χρήση υποκατάστατων γευμάτων, φαρμάκων η βαριατρικής χειρουργικής
Υπάρχουν μελέτες, που υποστηρίζουν την ανάπτυξη πειραματικών φαρμάκων που ενισχύουν την ηπατική μιτοχονδριακή οξείδωση, πιθανώς μειώνοντας τη βιοσύνθεση κεραμιδίων ή προωθώντας την αποσύνδεση των ηπατικών μιτοχονδρίων για την θεραπεία της μη αλκοολικής λιπώδους ηπατίτιδας και του ΣΔ 2 σε άτομα που δεν μπορούν να πετύχουν θεραπευτική απώλεια βάρους

Η Κρίση της Ινσουλίνης

Την 23η Ιανουαρίου 1922 η ινσουλίνη εγχύθηκε επιτυχώς σε αγόρι 14 ετών με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. Ο ΣΔ 1 ήταν θανατηφόρα νόσος, με 100% θνησιμότητα εντός μηνών από τη διάγνωση
Για την ανακάλυψη της ινσουλίνης ο Frederick Banting και ο John Macleod πήραν το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1923. Τα μέλη της ομάδας τους πούλησαν το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την ινσουλίνη στο πανεπιστήμιο του Τορόντο για 1$
Ο Banting δήλωσε "η ινσουλίνη δεν μου ανήκει, ανήκει στον κόσμο"
Στη συνέχεια οι ασθενείς συρρέουν στο Τορόντο για την "ουσία θαύματος". Η ζήτηση είναι ισχυρή αλλά η προσφορά περιορισμένη. Αρχίζει να παράγεται μαζικά από την Eli Lilly και από άλλη εταιρεία που αργότερα ονομάστηκε Novo Nordisk
Αρχικά η τιμή για 100 μονάδες ινσουλίνης βραχείας δράσης ήταν 1$ και μειώθηκε σε λιγότερο από 20 cents στη 10ετία του ΄40
Σήμερα η τιμή των 100 μονάδων ινσουλίνης βραχείας δράσης είναι 18$. Η συνήθης δόση είναι 0.5-1IU/Kgr/ημέρα. Επομένως οι 100 μονάδες διαρκούν λιγότερο από 2 ημέρες. Και επιπλέον χρειάζεται και ινσουλίνη μακράς δράσης
Το 2014 στην Ευρώπη και το 2015 στην Αμερική εγκρίθηκε ένα άλλο παρασκεύασμα ινσουλίνης ανάλογο την ινσουλίνης Lantus (glargine) και τότε οι τιμές μειώθηκαν περίπου κατά 15%
Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την ινσουλίνη συντάχθηκε πρώτη φορά το 1923 και οι Banting και  Macleod αρνήθηκαν να κατονομαστούν. Και οι δύο ένιωθαν ότι η ινσουλίνη ανήκει στους ανθρώπους. Τώρα μετά από 100 χρόνια η ινσουλίνη είναι απρόσιτη για χιλιάδες ασθενείς λόγω του υψηλού κόστους της. Χρειάζονται ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις για να μπορούν να έχουν πρόσβαση στο φάρμακο όσοι ασθενείς το χρειάζονται

Βυζάντιο - 2

Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ένας από τους λόγους ταχείας εξάπλωσης του χριστιανισμού ήταν ότι οι επιστολές του Παύλου, τα Ευαγγέλια αλλά και η πρώιμη απολογητική γραμματεία είχαν γραφτεί στα ελληνικά. Ελληνική επίσης είναι η γλώσσα των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, των Οικουμενικών Συνόδων, των θεολογικών πραγματειών και των Κανόνων του μοναχισμού. Στα ελληνικά λοιπόν καταρρίπτεται η ελληνική ειδωλολατρεία και στα ελληνικά διαλαλεί η Εκκλησία την καχυποψία της για κάθε τι ελληνικό
Τα κύρια χαρακτηριστικά του βυζαντινού πνευματικού βίου είναι η ολοκληρωτική υποταγή στον χριστιανισμό και η προσήλωση στην ελληνομάθεια. Όμως η ελληνομάθεια αυτή φέρει ανεξίτηλο το στίγμα του διχασμού. Από τη μια μεριά βρίσκεται η μετεξελιγμένη ελληνιστική Κοινή που συνεχίζει να ρέπει προς την απλούστευση και την ομοιομορφία, και που αποδέχεται και αφομοιώνει ταχύτατα τα λεξικολογικά δάνεια. Από την άλλη ορθώνεται παγερή και αριστοκρατική η δόκιμος και λογία, η Αττικιστική δηλαδή, την οποία υποστηρίζει η σχολική αρχαϊζουσα παράδοση. Με τον καιρό μάλιστα το χάσμα διευρύνεται με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας επίσημης διγλωσσίας
Και η "ιδιωτική Κοινή" με τις ποικίλλες τοπικές παραλλαγές και η Αττικιστική λογία με τις πολυποίκιλλες διανθίσεις και τα διαφορετικά επίπεδα δημιουργούν μια γλωσσική Βαβέλ
Οι Βυζαντινοί λοιπόν διανοούμενοι υπερασπίζονται τα δόγματα του χριστιανισμού, αλλά στη γλώσσα των Αττικών ρητόρων και του Πλάτωνα. Ο απλός λαός, της υπαίθρου και των επαρχιών εκφράζεται στην καθομιλουμένη κοινή, μακριά από σχολικές επιρροές. Έτσι, ο κύριος όγκος των Βυζαντινών κειμένων που σώθηκαν ανήκει στη λόγια παράδοση, ενώ τα δείγματα της καθομιλουμένης είναι λιγοστά

Σύγνεφο με παντελόνια

Σήμερα πρέπει
με τη βαριά
ν' αποτυπώνεσαι στο καύκαλο του κόσμου
Εσείς που μοναχά μιάν έγνοιαν έχετε:
¨είναι τάχα ο χορός μου κομψός;"
κοιτάχτε πως διασκεδάζω
εγώ -
ο χαρτοκλέφτης κι ο ρουφιάνος
της πλατείας

Από σας
που χρόνια τώρα παπαριάζετε στον έρωτα
εγώ θα χωρίσω τα τσανάκια μου
τον ήλιο βάζοντας μονύελο
στ' ορθάνοιχτο μου μάτι
                                                                            Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Βυζάντιο

Βυζάντιο ονομάζουμε - άκριτα και ανιστόρητα - σήμερα την εκχριστιανισμένη ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με διοικητικό και πολιτιστικό κέντρο την Κωνσταντινούπολη, που εξουσίασε κατά καιρούς, από το 330 ως το 1453 σημαντικά εδάφη στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αφρική. Στα χρόνια της ακμής της εκτεινόταν από τον Ευφράτη ως την Ισπανία και από τον Νείλο ως τον Δούναβη. Οι ποικιλώνυμοι λαοί που κατοικούσαν σ΄αυτές τις εκτεταμένες επικράτειες είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: ήταν επηρεασμένοι, άλλοι λίγο, άλλοι πολύ, από τον ελληνικό πολιτισμό, φορέας του οποίου ήταν πρωτίστως η γλώσσα
Ως την εποχή του Ηρακλείου (610-641) συνεχίζεται έστω και αποδυναμωμένη η χρήση της Λατινικής, στη νομοθεσία, τον στρατό και την διοίκηση. Όμως η ελληνική είχε από καιρό επιβληθεί ως γλώσσα των τοπικών δικαστηρίων και των νοταριακών πράξεων και εν μέρει της νομοθεσίας (Νεαραί). Πάντως τους πρώτους αιώνες της ιστορίας του Βυζαντίου υφίσταται ένα είδος διοικητικής διγλωσσίας, δηλαδή παράλληλη χρήση ελληνικών και λατινικών.
Έτσι, μολονότι ο Ηράκλειος θέσπισε τα ελληνικά ως επίσημη γλώσσα του κράτους, στο αυλικό τελετουργικό, στη νομοθεσία, στη στρατιωτική διοίκηση και στην οικονομία (ονόματα νομισμάτων, φόρων και θεσμών) διατηρείται η λατινική ορολογία
Ο ακρογωνιαίος λίθος του κοινωνικού και ηθικοφιλοσοφικού οικοδομήματος της βυζαντινής αυτοκρατορίας είναι αναμφιβόλως η αποδοχή του χριστιανισμού. Το όνομα Έλλην δεν δηλώνει πια την εθνική ταυτότητα, αλλά, τουλάχιστον ως τον 10ο αιώνα την προσήλωση στην ειδωλολατρία. Το Βυζάντιο αποστρέφεται τον ελληνισμό, αποδέχεται ωστόσο το "ελληνίζειν", δηλαδή τη χρήση της ελληνικής γλώσσας από τους χριστιανούς. Ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ανασκευάζει τον ισχυρισμό του Ιουλιανού του Αποστάτη (361-363), ο οποίος θεωρούσε την Ελληνική γλώσσα ως οργανικό στοιχείο της αρχαίας θρησκείας και συνεπώς αλλότρια του χριστιανισμού

Μετφοτμίνη - Δράσεις

Μετφορμίνη και ΑΜPK
Η αναστολή των μιτοχονδρίων με μετφορμίνη σημαίνει εξάντληση ΑΤP, αύξηση κυτταρικού AMP και ενεργοποίηση του κύριου αισθητήρα κυτταρικής ενέργειας AMPK
Τα λυσοσώματα, κυτταρικά οργανίδια συνδεδεμένα με την μεμβράνη, συμμετέχουν στην ανίχνευση θρεπτικών συστατικών και την ανακύκλωση, και έχουν κεντρικό ρόλο στην κυτταρική σηματοδότηση και τον μεταβολισμό. Οι μεταβολές του AMPK σαν απάντηση στη μετφορμίνη καταλήγουν στα λυσοσώματα. Η φωσφορυλίωση και ενεργοποίηση του AMPK γίνεται στην επιφάνεια των λυσοσωμάτων, πιθανώς μέσω της λυσοσωμικής V-ATPάσης. Ο ακριβής μηχανισμός δεν είναι γνωστός
Τα λυσοσώματα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην γήρανση και την μακροζωϊα, και επίσης είναι αποθήκες ιόντων όπως ο χαλκός, ο ψευδάργυρος και ο σίδηρος. Η μετφορμίνη μπορεί να επηρεάσει την ομοιόσταση του χαλκού, κυρίως στα μιτιχόνδρια. Ίσως επηρεάζει την ομοιόσταση χαλκού μεταξύ μιτοχονδρίων και λυσοσωμάτων. Επίσης από τη μετφορμίνη επηρεάζεται η δέσμευση του ψευδαργύρου και οι αποθήκες ψευδαργύρου στα λυσοσώματα με αποτέλεσμα αντιφλεγμονώδη δράση. Επιπλέον η μετφορμίνη επάγει μία κατάσταση στο κύτταρο που μοιάζει με ανεπάρκεια σιδήρου
Συνολικά το φάρμακο έχει τη δυνατότητα να τροποποιήσει τη λειτουργία των μιτοχονδρίων, των λυσοσωμάτων, την κυτταρική σηματοδότηση και τη φλεγμονή, ίσως με μεταβολές στην ομοιόσταση των μετάλλων στα λυσοσώματα
Έχουν μελετηθεί πολλοί πιθανοί στόχοι της μετφορμίνης. Υπάρχουν πολλές πρωτεϊνες που παίζουν σημαντικό ρόλο στην απάντηση στο stress και στη διαδικασία της γήρανσης. Πιθανότατα η μετφορμίνη δρα άμεσα ή μέσω μεταβολιτών που επηρεάζουν τη δραστικότητα ενζύμων. Η μελέτη της είναι ένα κεφάλαιο συναρπαστικό, αλλά χρειάζονται ακόμα πολλές μελέτες

Η τέχνη της απώλειας

H Ναϊμά έχει αναπτύξει με τους φίλους της μια θεωρία σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι ανήκουν σε δύο φυλές, τη φυλή της Θλίψης και τη φυλή του Θυμού- και μην τους πει κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι ευτυχισμένοι, αυτό δεν μετράει: όταν η ευτυχία τους παύει, τότε τους αναγνωρίζεις, τότε βλέπεις την αλήθεια τους. Αργά ή γρήγορα όλοι καταρρέουν, απλώς πρέπει να περιμένεις λίγο
Υπάρχουν μέρες που πιστεύετε ότι όλα πάνε καλά, κι ύστερα σκύβετε και βλέπετε το κορδόνι σας λυμένο. Ξαφνικά η αίσθηση της ευτυχίας εξαφανίζεται, το ίδιο το χαμόγελο καταρρέει σαν κτίριο που το σάρωσε μια έκρηξη: πέφτει σαν αυτό
Στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς περιμένατε, ένα λυμένο κορδόνι, ένα τίποτα
Μέσα τους όλοι θέλουν να είναι έξαλλοι ή δυστυχισμένοι
Γίνονται πιο ενδιαφέροντες
                                                                                               Alice Zeniter

Διάταγμα

Περί απαγορεύσεως του καπνίζειν εντός των δημοσίων γραφείων και καταστημάτων
                                                               ΟΘΩΝ
                                                          ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ     
                                               ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Θέλοντες να προλάβωμεν όσων ένεστι τα εξ' ενδεχομένων πυρκαϊών δυστυχήματα, επί τη προτάσει του Ημετέρου επί των Εσωτερικών Υπουργού, απεφασίσαμεν και διατάττομεν
  Α΄ Απαγορεύεται η χρήσις του καπνίζειν είτε δια καπνοσυρίγκων (τσιμπουκίων) είτε δια σιγάρων εις πάντας εν γένει τους υπαλλήλους και υπηρέτας του Κράτους εντός των δημοσίων γραφείων και καταστημάτων
  Β΄ Η απαγόρευσις αυτή επεκτείνεται και εις πάντα άλλον προσερχόμενον εις τα ειρημένα καταστήματα και γραφεία χάριν υποθέσεως ή άλλης τινός αιτίας
  Γ΄ Ο Ημέτερος επί των Εσωτερικών Υπουργός θέλει δημοσιεύσει και εκτελέσει το παρόν Διάταγμα
        Εν Αθήναις την 31 Ιουλίου 1856
                                                 Εν ονόματι του Βασιλέως
                                                      Η Βασίλισσα
                                                        ΑΜΑΛΙΑ 

Μετφορμίνη και μικροβίωμα

Πολλές είναι οι ενδείξεις ότι επιγενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες (π.χ. δίαιτα, μικροβίωμα εντέρου) μπορεί να αποδείξουν ότι η γενετική είναι καθοριστικός παράγοντας μακροζωίας. Το μικροβίωμα έχει συσχετισθεί με πολλές διαταραχές που σχετίζονται με την ηλικία, όπως ΣΔ 2, παχυσαρκία και καρκίνος. Σε ορισμένους οργανισμούς η μετφορμίνη μπορεί να παρεμποδίσει τη γήρανση μέσω δράσης στο μικροβίωμα. Ο Cabreiro και οι συνεργάτες του πρώτοι ανέφεραν ότι η μετφορμίνη προάγει την διάρκεια ζωής του C. elegans μεταβάλλοντας το μεταβολισμό του μικροβιακού φολικού οξέος και της μεθειονίνης
Μελέτες στον άνθρωπο έδωσαν σημαντικά ευρήματα σχετικά με τις μικροβιακές επιδράσεις της μετφορμίνης: αυξάνει τον πληθυσμό των βακτηριδίων που παράγουν λιπαρά οξέα βραχείας αλύσου, που συμβάλλουν στην απώλεια βάρους και στην καταστολή της φλεγμονής σε άτομα με ΣΔ 2 και οι αλλαγές στο μικροβίωμα μπορεί να συμμετέχουν στην υπογλυκαιμική δράση του φαρμάκου αλλά και στις παρενέργειες του. Οι ακριβείς μηχανισμοί είναι εν πολλοίς άγνωστοι
Τα ευρήματα προκάλεσαν τεράστιο ενδιαφέρον σε μελετητές και έτσι έγινε μελέτη σε μη διαβητικούς ασθενείς. Η μετφορμίνη στη μελέτη μακροζωίας (MILES) είναι διπλή τυφλή μελέτη με 14 συμμετέχοντες που ξεκίνησαν το 2014 για να διαπιστωθεί εαν η λήψη 1700 mgr/ημέρα μπορεί να αποκαταστήσει μια πιο νεανική γονιδιακή έκφραση σε ηλικιωμένα άτομα με μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη. Πρόσφατη δημοσίευση της γονιδιακής έκφρασης μυικού και λιπώδους ιστού έδωσε την άμεση απόδειξη ότι η μετφορμίνη ρυθμίζει την μεταβολική και μη μεταβολική γονιδιακή έκφραση  που σχετίζεται με τη γήρανση. Η πολύ μεγαλύτερη πολυκεντρική δοκιμή σχεδιάζεται με 3000 άτομα 65-79 ετών με πρωταρχικό τελικό σημείο τον χρόνο εμφάνισης οποιασδήποτε νοσηρότητας που σχετίζεται με τη γήρανση, με λήψη 1500 mgr μετφορμίνης καθημερινά για 6 χρόνια, με ερώτημα εαν το φάρμακο μειώνει την σχετιζόμενη με γήρανση ασθένεια και αναπηρία σε μη διαβητικά άτομα
Βεβαίως τα επίπεδα του φαρμάκου, που χρησιμοποιούνται in vitro για πρόκληση μοριακών επιδράσεων είναι εως και 100 φορές υψηλότερα από τα μέγιστα επίπεδα που επιτυγχάνονται σε ανθρώπους. Ένα ερώτημα λοιπόν είναι αν οι δόσεις αυτές μπορούν να εξασφαλίσουν τα οφέλη του φαρμάκου. Υπάρχουν πρώιμες ενδείξεις αλλαγών στην γονιδιακή έκφραση στους μυς και στον λιπώδη ιστό. Όμως απαιτούνται περαιτέρω δοκιμές για προσδιορισμό των βέλτιστων επιπέδων του φαρμάκου που απαιτούνται για το μέγιστο την ωφέλειας στη γήρανση
Το φάρμακο είναι ασφαλές και καλά ανεκτό, όμως ακόμα δεν είναι σαφές εαν τα υγιή άτομα θα εμφανίσουν όφελος στη διαδικασία γήρανσης , όπως φαίνεται να ισχύει στα άτομα με διαβήτη

Σαν τη βροχή πριν πέσει

Άλλα όχι...μην αφήσεις το παρόν να σβήσει το παρελθόν. Όχι ακόμα. Η απάντηση ήταν εκεί και περίμενε να τη βρει κάποιος. Ήταν βέβαιο πως της προσφερόταν κάτι απίστευτα πολύτιμο, μια υπέρτατη αποκάλυψη. Κάποιο μήνυμα υπήρχε σε όλα αυτά
Το τηλέφωνο χτύπησε ξανά. Από την αναγνώριση κλήσης είδε πως αυτή τη φορά ήταν η Κάθριν. Η Τζιλ περίμενε, περίμενε λίγα δευτερόλεπτα πριν το σηκώσει, και μέσα σ' εκείνη την τανυσμένη στιγμή ένιωσε της υπόσχεση της αποκάλυψης να συρρικνώνεται, να γίνεται καπνός και να εξαφανίζεται. Απελπισμένη την είδε να γλιστράει για πάντα μέσα από τα δάχτυλα του μυαλού της. Πριν ακόμα ακούσει τις πρώτες ραγισμένες λέξεις της κόρης της, ήξερε πως ήταν πολύ αργά. Το σχήμα που αναζητούσε είχε χαθεί. Κι ακόμα χειρότερα - ουδέποτε υπήρξε. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει. Αυτό που προσδοκούσε ήταν ένα όνειρο, κάτι το εξωπραγματικό, το αδύνατο: σαν τη βροχή πριν πέσει.
                                                                                                         Τζόναθαν Κόου

Δράσεις μετφορμίνης

Η μετφορμίνη χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του ΣΔ 2 για περισσότερα από 60 χρόνια. Οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν πολλές κυτταρικές επιδράσεις της σημαντικές στον μεταβολισμό και την γήρανση. Μπορεί οι επιδράσεις της να γίνονται μέσω μοριακών στόχων στα μιτοχόνδρια (mGPDH και Η3Κ27me3 KDM6A / UTX)
Είναι ευρέως αποδεκτό ότι το μιτοχόνδριο είναι ο πρωταρχικός στόχος του φαρμάκου και κυρίως στην αλυσίδα μεταφοράς ηλεκτρονίων. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι αναστέλλει την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων μέσω της δράσης της στο μιτοχόνδριο 
Παραμένει αναπάντητο το ερώτημα σχετικά με το αν τα επίπεδα του φαρμάκου που είναι ανεκτά από τον άνθρωπο μπορούν να παρέμβουν στη διαδικασία της γήρανσης και στην πρόληψη των ασθενειών που σχετίζονται με τη γήρανση μέσω της δράσης του στα μιτοχόνδρια. Φαίνεται ότι παρεμποδίζει την παραγωγή οξυγόνου. Μειώνει το φορτίο ενέργειας του κυττάρου αυξάνοντας το ΑΜP σε σχέση με το ATP. Η αύξηση αυτή προάγει την ενεργοποίηση του ενεργειακού αισθητήρα ΑMPK, η σημασία του οποίου στις δράσεις της μετφορμίνης παραμένει ασαφής. Μια πρόσθετη άμεση συνέπεια της αύξησης του AMP είναι η αναστολή του γλυκονεογόνου ενζύμου φρουκτόζη-1-6-διφωσφατάση (FBP1). Φαίνεται ότι η μετφορμίνη μειώνει τα επίπεδα γλυκόζης μέσω αναστολής του FBP1. Έτσι ενώ υπάρχει η συζήτηση για τη δράση της μετφορμίνης στην ενέργεια των μιτοχονδρίων, φαίνεται ότι εμφανίζει σημαντικά αποτελέσματα μέσω διαμόρφωσης της κυτταρικής ενέργειας
To σύμπλοκο ραπαμυκίνης 1(mTORC1) παίζει κεντρικό ρόλο στην κυτταρική ανάπτυξη, τον πολλαπλασιασμό, την επιβίωση σαν απάντηση στις θρεπτικές και ενεργειακές ουσίες. Η μετφορμίνη αναστέλλει τη δράση του mTORC1. Η φαρμακολογική αναστολή του παρατείνει τη διάρκεια ζωής του σε πολλά πειραματικά μοντέλα. Η μετφορμίνη μειώνει σε μοριακό επίπεδο τη μετάφραση των mRNA's του κυτταρικού κύκλου και των ρυθμιστών ανάπτυξης

Μετφορμίνη

Η μετφορμίνη είναι το πλέον συνταγογραφούμενο από του στόματος υπογλυκαιμικό φάρμακο για τον ΣΔ 2. Επίσης καθυστερεί την γήρανση και μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης ασθενειών που σχετίζονται με τη γήρανση όπως η νευροεκφυλιστική νόσος και ο καρκίνος. Οι μηχανισμοί με τους οποίους επιδρά παραμένουν άγνωστοι. Επιπλέον, δεν έχουν όλα τα άτομα το ίδιο όφελος
Η μετφορμίνη χρονολογείται από τον 17ο αιώνα όπου εκχυλίσματα των φύλλων του French lilac Galega officinalis, που περιέχουν ενώσεις τύπου γουανιδίνης (ανάλογα μετφορμίνης) χρησιμοποιήθηκαν για την αντιμετώπιση πανώλης, πυρετού, δαγκωμάτων από φίδια και άλλων παθήσεων. Η αντιυπεργλυκαιμική ιδιότητα του G.officinalis περιγράφηκε για πρώτη φορά στο Herbalin του Culpeper το 1653. Οι παράγοντες γουανιδίνης αποδείχθηκαν πολύ τοκξικοί για χρήση σε ανθρώπους
Το 1922 η σύνθεση μετφορμίνης και των σχετικών διγουανιδικών ενώσεων φαινφορμίνης και βουφομορφίνης επιτεύχθηκε από τους Werner και Bell ανοίγοντας το δρόμο της ευρείας χρήσης της μετφορμίνης στον άνθρωπο ως θεραπεία πρώτης γραμμής για τον Σακχαρώδη Διαβήτη 2
Η μετφορμίνη έχει αποδεδειγμένο ρόλο στην πρόληψη του διαβήτη, στη θεραπεία του συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών (PCO) και βοηθά άτομα με διαβήτη να χάσουν βάρος
Η πρώτη χρήση μετφορμίνης για τη θεραπεία του διαβήτη έγινε από τον Γάλλο γιατρό Jean Sterne το 1957 ο οποίος πέτυχε έγκριση για χρήση του φαρμάκου, με το όνομα Glucophage. Το φάρμακο πήρε έγκριση κυκλοφορίας στις ΗΠΑ το 1995
Φαίνεται ότι η μετφορμίνη έχει ευνοϊκές επιπτώσεις στην υγεία εκτός από τη βελτίωση της γλυκόζης
Μειώνει την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων σε ασθενείς με ΣΔ, αλλά μειώνει επίσης την αθηροσκληρωτική διαδικασία σε μη διαβητικά άτομα. Τα δεδομένα από μελέτες υποστηρίζουν περαιτέρω ρόλο στην πρόληψη της γήρανσης και του καρκίνου. Το φάρμακο φαίνεται να έχει μεταβολικές και μη μεταβολικές επιδράσεις σε πολλαπλά βήματα της γήρανσης. Αυτό έχει τεράστιο ενδιαφέρον γιατί μπορεί η μετφορμίνη να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευρέως ως θεραπεία κατά της γήρανσης στον άνθρωπο

Ημερησία διάταξη

O Χίτλερ ήταν έξαλλος, περίμενε ώρες!! χρόνια πιθανότατα!!
Οπότε στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού, στις οκτώ και σαράντα πέντε ακριβώς δίνει διαταγή να εισβάλουν στην Αυστρία
Στο διάολο και η πρόσκληση του Ζάις-Ίγκβαρτ. Μπορούν και χωρίς αυτήν!! Στο διάολο το δίκαιο, στο διάολο οι διακηρύξεις, τα συντάγματα και οι συνθήκες, στο διάολο και οι νομοθεσίες, αυτές οι κανονιστικές και αφηρημένες σκουληκαντέρες, οι τόσο γενικές κι απρόσωπες, οι παλλακίδες του Χαμουραμπί, αυτές που είναι, έτσι λένε τουλάχιστον, ίδιες για όλους, οι τσούλες!!
Το τετελεσμένο γεγονός δεν είναι άραγε, το πιο ισχυρό απ' όλα τα διακαιώματα;
Θα εισβάλουν στην Αυστρία χωρίς την άδεια κανενός!!
Και θα το κάνουν από αγάπη.
                                                                                                        Eric Vuillard

Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 και η αντίσταση στην ινσουλίνη έχουν πλήθος αιτιών που εμπλέκουν μακροπρόθεσμα πολλαπλούς ιστούς. Έχουν περιγραφεί πολλοί μεσολαβητές της δράσης της ινσουλίνης στο ήπαρ και στον σκελετό όπως αδιποκίνες, κυτοκίνες, δίαιτα, φυσική δραστηριότητα ή αδράνεια, χρόνια νοσήματα και η παχυσαρκία. Το αυξημένο λίπος στο σώμα σχετίζεται με αντίσταση στην ινσουλίνη και αυξημένο κίνδυνο διαβήτη. Όμως είναι αρκετά πιθανό ένα παχύσαρκο άτομο να έχει φυσιολογική ανοχή στη γλυκόζη, ενώ αντίθετα ένα αδύνατο άτομο μπορεί να παρουσιάσει σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2
Αυξημένα επίπεδα γλυκόζης μπορεί να προκύψουν από τον συνδυασμό μειωμένης ηπατικής και περιφερικής ευαισθησίας στην ινσουλίνη. Η έκθεση των πρωτεϊνών σε αυξημένα επίπεδα γλυκόζης οδηγεί σε μη αναστρέψιμη σύζευξη λυσίνης και γλυκόζης. Αυτή η γλυκοζυλίωση αυξάνεται όταν αυξάνεται η γλυκόζη και προ και μεταγευματικά. Η δοκιμασία ανοχής γλυκόζης μετράει αλλαγές στη γλυκόζη αίματος μετά από γεύμα γλυκόζης. H δοκιμασία ανοχής είναι κυρίως μια εικόνα της μέσω ινσουλίνης-εναπόθεσης γλυκόζης στους σκελετικούς μύες. Η αυξημένη γλυκόζη νηστείας κυρίως αντανακλά την ηπατική και περιφερική αντίσταση στην ινσουλίνη
Τα πιο πρόσφατα κριτήρια για τη διάγνωση του ΣΔ 2 είναι:
. γλυκόζη νηστείας >126 mgr/dL
. ή γλυκόζη 2 ώρες μετά γεύμα >200 mgr/dL
. ή HbA1c >6.5%
Όμως οι δοκιμασίες δεν ανιχνεύουν απαραίτητα διαβήτη. Μόνο το 50% των ατόμων με αυξημένο σάκχαρο νηστείας ή διαταραχή στην ανοχή γλυκόζης επιβεβαιώνεται ότι έχει διαβήτη με δοκιμασία ανοχής ή με μέτρηση Hba1c
Είναι άλλη η αγωγή σε διαταραχή ανοχής γλυκόζης και άλλη σε ΣΔ τύπου 2. Σε ασθενείς με διαταραχή ανοχής γλυκόζης είναι σημαντική η βελτίωση με μετφορμίνη, και κυρίως σε παχύσαρκους. Φαίνεται ότι βελτίωση ισχύει μακροπρόθεσμα με μείωση των μικροαγγειακών επιπλοκών μέχρι και 28%. Η μετφορμίνη φαίνεται ότι έχει σημαντικά θετική δράση στην ποιότητα ζωής και την θνητότητα. Βεβαίως σε ασθενείς μα διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη συστήνεται αλλαγή τρόπου ζωής με μείωση σωματικού βάρους και άσκηση με παρόμοια αποτελέσματα
Η επίπτωση του ΣΔ αυξάνει τα τελευταία χρόνια, μετά το 1988 και στα δύο φύλα, και σε όλες τις ηλικίες. Η αύξηση γλυκόζης νηστείας δείχνει αντίσταση στην ινσουλίνη, η αύξηση της Hba1c δείχνει συνολική αύξηση γλυκόζης αίματος. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην προσέγγιση και στη θεραπεία που συστήνεται. Τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται έχουν μειωμένη ειδικότητα και ευαισθησία και γι' αυτό η σύσταση για αγωγή θα πρέπει να εξατομικεύεται. Ο κλινικός γιατρός όταν αντιμετωπίζει ασθενή με αυξημένο σάκχαρο και ενδείξεις αντίστασης στην ινσουλίνη θα πρέπει να δίνει την καλύτερη δυνατή αγωγή ακόμα και χωρίς διάγνωση ΣΔ 2

Αποκάλυψη

Πίσω από κάθε εξέγερση υπάρχει η επιθυμία
ριζικής αναμόρφωσης του ανθρώπου και του κόσμου
Πίσω από κάθε κίνηση αναμόρφωσης του ανθρώπου
και του κόσμου, υπάρχει η βία του θερισμού
Πίσω από τη βία του θερισμού
υπάρχει η ελπίδα της αναγέννησης
Πίσω από την ελπίδα της αναγέννησης
υπάρχει η χαρά της καταστροφής
Πίσω από τη χαρά της καταστροφής
υπάρχει ο τρόμος του θανάτου
Πίσω από τον τρόμο του θανάτου
υπάρχει η πίστη στην ομορφιά
Πίσω από την πίστη στην ομορφιά
υπάρχει το φως
Ο μύθος της Αποκάλυψης είναι σαν μια παραβολή
των αέναων μεταμορφώσεων της πίστης των ανθρώπων
σε έναν καλύτερο κόσμο που έρχεται

ποιήματα

κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς : μην την εξευτελίζεις
μεσ' στην πολλή συνάφεια του κόσμου
μεσ' τες πολλές κινήσεις κι ομιλίες

μην την εξευτελίζεις πηαίνοντας την
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντας την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία,
ως που να γίνει σαν μια ξένη φορτική

ZERO K

Οδηγό δεν είχα. Είχα ένα γιακ που κουβαλούσε τη σκηνή μου. Ένα παχύ, καφετί, τριχωτό πλάσμα. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Καφετί και μαλλιαρό χιλίων ετών. Ένα γιακ. Ρώτησα αν έπρεπε να κάνω τη διαδρομή περπατώντας με τη φορά των δεικτών του ρολογιού ή με την αντίθετη φορά. Υπάρχουν κώδικες συμπεριφοράς. Η διαδρομή ήταν πενήντα δύο χιλιόμετρα. Ανώμαλο έδαφος, νόσος των ορέων, χιόνι κι άγριος άνεμος. Κάνε ένα βήμα και ξάπλωσε μπρούμυτα στο έδαφος με το σώμα τεντωμένο. Είχα πάρει μαζί μου ψωμί, τυρί και νερό. Ανέβαινα από το κύριο μονοπάτι.Δυτικούς δεν είδα. Δεν υπήρχαν Δυτικοί. Άντρες τυλιγμένοι σε κουβέρτες αλόγων, άντρες μα μακριά φορέματα, άντρες που είχαν μικρά ξυλοπάπουτσα δεμένα στα χέρια τους, που είχαν τσόκαρα δεμένα στα χέρια τους για να τα προστατέψουν από τα χαλίκια και τις πέτρες καθώς σέρνονταν. Φτάσε στο ύψος της κυκλικής διαδρομής. Ακολούθησε το βραχώδες μονοπάτι. Κάνε ένα βήμα η μια δρασκελιά και πέσε στο έδαφος. Μπρούμυτα με το σώμα τεντωμένο.
                                                                                                           Ντον Ντε Λίλο

Τεστοστερόνη

. Στους ηλικιωμένους άνδρες παρατηρείται ήπια ως μέτρια πτώση της ποιότητας των γαμετών και της γονιμότητας, η οποία συνοδεύεται από σχετική αύξηση του κινδύνου εμφάνισης εμφάνισης αρνητικών αποτελεσμάτων στους απογόνους, όμως ο απόλυτος κίνδυνος παραμένει χαμηλός
. Οι ορμονικές αλλαγές ποικίλλουν, με μέσες τιμές στον πληθυσμό που δείχνουν ήπια πτώση της ολικής τεστοστερόνης, αύξηση SHBG, μείωση ελεύθερης τεστοστερόνης και ήπια αύξηση LH
. Οι συν-νοσηρότητες και κυρίως ο αυξημένος επιπολασμός της παχυσαρκίας διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ορμονική μεταβολή. Ο υπογοναδισμός που σχετίζεται με τις συν-νοσηρότητες είναι δευτεροπαθής, ενώ οι αλλαγές που σχετίζονται με τη γήρανση είναι πρωτοπαθείς (από τους όρχεις)
. Μεταξύ των πιο συχνών ευρημάτων της χαμηλής τεστοστερόνης στους ηλικιωμένους άνδρες είναι  σεξουαλικά συμπτώματα και ο χαμηλός αιματοκρίτης ππου ανταποκρίνονται, τουλάχιστον εν μέρει στη θεραπεία με τεστοστερόνη
. Υπάρχει συσχέτιση χαμηλής τεστοστερόνης με τη θνησιμότητα. Η χαμηλή τεστοστερόνη είναι δείκτης κακής υγείας
. Συνολικά ούτε η σοβαρότητα των κλινικών συμπτωμάτων που αποδίδονται στην χαμηλή τεστοστερόνη ούτε το μέγεθος των θεραπευτικών αποτελεσμάτων δικαιολογεί την γενικώς εφαρμοσμένη θεραπεία υποκατάστασης με τεστοστερόνη σε ηλικιωμένους άνδρες με χαμηλή ορμόνη
. Η μακροπρόθεσμη -καρδιαγγειακή και προστατική- ασφάλεια της θεραπείας με τεστοστερόνη δεν έχειτεκμηριωθεί

Ιστοριογραφία

Η ανάπτυξη της ιστοριογραφίας στην αρχαία Ελλάδα οφείλει πολλά στο θαλάσσιο εμπόριο και στην ίδρυση των αποικιών. Οι πρώτοι ιστορικοί, που ονομάζονται λαογράφοι, χρησιμοποιούν , ανεξάρτητα από τον τόπο καταγωγής τους την Ιωνική διάλεκτο, ανάμικτη με αττικούς τύπους
Στον Ηρόδοτο (490;-425;) από την Αλικαρνασσό, μαρτυρείται πρώτη φορά η λέξη "ιστορία"=έρευνα για γεγονότα, από αυτοψία ή από έμμεσες κατά το δυνατόν αξιόπιστες πηγές. Ο Ηρόδοτος γράφει στη νέα Ιωνική διάλεκτο, αλλά με πλήθος ποιητικά στοιχεία, κυρίως ομηρικά. Η άνεση και η γλυκύτητα της γλώσσας καθιερώνουν τον πατέρα της Ιστορίας ως τον Νέστορα=του και από γλώσσης μέλιτος γλυκίων ρέει αυδή, της ελληνικής πεζογραφίας
Ο μακροπερίοδος και υποταγμένος λόγος, αλλά και η πληθώρα αφηρημένων εννοιών, περίτεχνων περιφράσεων και τολμηρότατων σχημάτων λέξεως και διανοίας προσδίδουν στο ύφος του Θουκυδίδη (περίπου 460-400;;π.Χ.) της αίσθηση της μεγαλοπρέπειας. Ο Θουκυδίδης έχει τάση προς τον αρχαϊσμό, λόγω και της μακρόχρονης εξορίας του (424-404) που δεν του επέτρεψε να παρακολουθήσει την εξέλιξη της γλώσσας.
Ο Ξενοφών (περίπου 430-355;) θεωρείται η "αττική μέλισσα" για τη σαφήνεια και την απλότητα του ύφους του. Ωστόσο η περιπετειώδης ζωή του, που είχε ως συνέπεια αφ' ενός την απουσία του για μεγάλο χρονικό διάστημα από την Αθήνα και αφ' ετέρου τη συναναστροφή του με Δωριείς ασφαλώς επηρέασε την καθαρότητα του λεξιλογίου του. Έτσι χρησιμοποιεί πλήθος όρους της σπαρτιατικής στρατιωτικής ιεραρχείας και της πολεμικής τακτικής. Οι ιωνισμοί οφείλονται στα ποιητικά του αναγνώσματα (Όμηρος) και στην εξοικείωση του με την ιωνική πεζογραφία

Εποχή για γλυκό σταφύλι

Όταν η μάννα έφτιαχνε μαρμελάδα σταφύλι, έβαζε μέσα και λίγη από την πίκρα του αμπελιού της, κείνου του ισχνού κι αποκομμένου απ' τα υπόλοιπα φυτά της, που το είχε με χωμένες τις ρίζες του στην άκρη του γκρεμού, σαν να 'ταν αποπαίδι, να μην το βλέπει κανείς, έτσι ισχνό κι αδύναμο που ήταν, μ' έναν κορμό ροζιασμένο, καχεκτικό και κληματσίδες λεπτές, κατάξερες έλεγες, χαμέ να σέρνεται, κι όλο του έβαζε βέργες για στηρίγματα κι όλο αυτές έπεφταν, και κλυδωνιζόταν όταν το χτύπαγε η θάλασσα και η μπουκαδούρα. Και τότε φώναζε τη μάννα με μια κραυγή δική του που μόνο αυτή την άκουγε, να το ξαναστηρίξει, γιατί ήταν ο ένας για τον άλλο παρηγοριά κι απάγκιο
Κι ήταν μετά ο χρόνος της γέννας, που παράδινε δύο τσαμπιά όλα κι όλα, με κάτι ρώγες μεγάλες και χοντρόφλουδες, γεμάτες σπόρους, στυφές, μ΄έναν απόηχο γλύκας στον λάρυγγα, κι η μάννα τα 'κοβε, τα έπλενε, τα άλεθε, ώρα πολλή όλα μαζί, σκληρά τα κουκούτσια, σκληρές και οι φλούδες, πρόσθετε λίγη ζάχαρη, λίγο λεμόνι και τα σέρβιρε κι ήταν κι οι δυο ευχαριστημένοι
Η πικρή μαρμελάδα συνόδευε τα κόλλυβα την ώρα των ψυχών
Όταν το αμπέλι το έμαθε, δεν ξανακάρπισε

Πλην

Τι αρέσει σε μια γκαμήλα; Απολύτως τίποτα, φαντάζομαι. Δεν της αρέσει η άμμος που τη δέρνει, ούτε ο ήλιος που την ψήνει, ή το νερό που πίνει σαν αλκοολικός που απείχε για καιρό από το οινόπνευμα. Δεν της αρέσει να κάθεται κάτω, παίζοντας τα ματόκλαδα σαν στάρλετ. Ούτε να στέκεται όρθια, βαρυγκωμώντας με οργή και αγανάκτηση, προσπαθώντας να κουναντάρει τα εφηβικά της μέλη. Ούτε οι συντρόφισσες της, οι άλλες γκαμήλες, προς τις οποίες δείχνει την περιφρόνηση μιας πλούσιας κληρονόμου που αναγκάζεται να ταξιδέψει σε οικονομική θέση
Ούτε οι άνθρωποι που την έχουν σκλαβώσει. Ούτε η ωκεάνια μονοτονία των αμμόλοφων. Ούτε το άγευστο χορτάρι που μασουλίζει, και μασουλίζει και ξαναμασουλίζει βαρύθυμα, παλεύοντας να το χωνέψει. Ούτε η κολασμένη μέρα. Ούτε η παραδεισένια νύχτα. Ούτε το ηλιοβασίλεμα. Ούτε η ανατολή. Ούτε ο ήλιος, το φεγγάρι , τ' αστέρια. Και σίγουρα δεν της αρέσει ο ασήκωτος Αμερικάνος που, παρά τα λιγοστά παραπανίσια κιλά του, κρατιέται μια χαρά για την ηλικία του, ένα φορτίο απ' τα πιο ψηλά...
                                                                                                   Σων Γκρίερ

Φαιοχρωμοκύττωμα - Θεραπεία

Η θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση. Στη συνέχεια γίνεται τεκμηρίωση βιοχημική αλλά και ανατομική (C/T - MRI)
Προ χειρουργείου στα φαιοχρωμοκυττώματα γίνεται συνδυασμός α και β αδρενεργικού αποκλεισμού για τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και την αποφυγή υπερτασικών κρίσεων στη διάρκεια του χειρουργείου. Ο α αδρενεργικός αποκλεισμός επιτυγχάνεται με έναν μη επιλεκτικό α-αδρενεργικό αναστολέα π.χ. φαινοξυβενζαμίνη 10 mgr p.o Χ 2 ημερησίως και αύξηση μέχρι 30 mgr X 3 ημερησίως με οδηγό την χαμηλή-φυσιολογική πίεση. Ή και επιλεκτικό α1-αδρενεργικό αναστολέα π.χ. δοξαζοσίνη 1 mgr p.o. ημερησίως και αύξηση μέχρι και αύξηση μέχρι 10 mgr X 2 ημερησίως μέχρι να επιτευχθούν τα επίπεδα-στόχος της πίεσης
Η θεραπεία ξεκινάει τουλάχιστον 7 ημέρες πριν την επέμβαση και πρέπει να συνοδεύεται από δίαιτα υψηλή σε νάτριο (π.χ. 5000 mgr ημερησίως) και γενναία λήψη υγρών (π.χ. 2.5 λίτρα ημερησίως)
Ο β αδρενεργικός αποκλεισμός χορηγείται για τον έλεγχο της ταχυκαρδίας π.χ. μετοπρολόλη βραδείας αποδέσμευσης από 25 mgr X 1 ημερησίως, μέχρι 100 mgr X 2 ημερησίως μέχρι να επιτύχουμε καρδιακό ρυθμό περίπου στους 80 χτύπους/λεπτό
Επιπλοκή του προεγχειρητικού αδρενεργικού αποκλεισμού είναι μετεγχειρητικά παρατεταμένη υπόταση
Αρχικά η χειρουργική προσέγγιση ήταν ανοιχτή λαπαροτομία. Από το 1996 και μετά γίνεται ενδοσκοπικά λόγω του μικρότερου χρόνου επέμβασης και των λιγότερων μετεγχειρητικών επιπλοκών. Αν και έχει αποδειχθεί ότι αφαίρεση φαιοχρωμοκυττώματος > 5 εκ ενδοσκοπικά είναι ασφαλής ωστόσο θα πρέπει να εξετάζεται σε ατομική βάση σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του όγκου και την εμπειρία του χειρουργού
Σε αμφοτερόπλευρο φαιοχρωμοκύττωμα μπορεί να γίνει ογκεκτομή. Περίπου το 1/3 ενός επινεφριδίου είναι αρκετό για να καλύψει τις ανάγκες του οργανισμού σε γλυκο/αλατοκορτικοειδή
Σε ασθενείς με παραγαγγλιώματα η εύρεση της βέλτιστης θεραπευτικής επιλογής είναι συχνά πρόκληση. Οι επιλογές είναι χειρουργική επέμβαση, στερεοτακτική ακτινοχειρουργική, εξωτερική ακτινοβολία. Ο προσδιορισμός της ακριβούς θέσης και της έκτασης του όγκου πριν από οποιαδήποτε απόφαση για θεραπεία είναι ουσιώδης

Σεροτονίνη

....πόσο μάλλον μιας Γιαπωνέζας νέας, σέξι, από εξέχουσα γιαπωνέζικη οικογένεια, και δη μ' επαφές με τους πιο προχωρημένους καλλιτεχνικούς κύκλους των δύο ημισφαιρίων, η θεωρία ήταν αμάχητη, με το ζόρι ήμουν άξιος να λύνω τα σανδάλια της εννοείται, το πρόβλημα ήταν ότι έδειχνα μια ολοένα πιο χοντροκομμένη αδιαφορία για τη θέση της και τη θέση μου, ένα βράδυ που πήγαινα στο ψυγείο κάτω να πάρω μπίρες έπεσα πάνω της στη κουζίνα και άφησα να μου ξεφύγει ένα "κουνήσου χοντροκαριόλα" πριν αρπάξω μια εξάδα San Miguel κι ένα αρχινισμένο τσορίθο, με δυο λόγια πρέπει να ένιωθε λιγάκι παραπεταμένη όλη εκείνη την εβδομάδα, δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση να υπενθυμίζεις την εξοχότητα σου όταν ο άλλος απειλεί να σου ρευτεί ή να σε κλάσει κατάμουτρα γι απάντηση, σίγουρα υπήρχαν πολλοί στους οποίους μπορούσε να μιλήσει για το τι περνούσε, όχι στην οικογένεια της, που αμέσως θα γύριζε την κατάσταση προς το δικό της συμφέρον συμπεραίνοντας πως ήταν καιρός η κόρη τους να επιστρέψει στην Ιαπωνία, αλλά σίγουρα σε φίλες, φίλες ή γνωστές...
                                                                                                             Μισέλ Ουελμπέκ

Μεταστατικό Φαιοχρωμοκύττωμα

Η διάγνωση κακοήθους φαιοχρωμοκυττώματος είναι προβληματική. Υπάρχουν ιστολογικά χαρακτηριστικά όπως τα μοτίβα ανάπτυξης, οι μιτώσεις, η ατυπία κυττάρων και πυρήνων και κακοήθη βιολογικά χαρακτηριστικά που αποτελούν τη βάση του συστήματος βαθμολόγησης και ταξινόμησης. Ωστόσο η συμπεριφορά των όγκων είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Μόνο οι μεταστάσεις είναι απόδειξη κακοήθους συμπεριφοράς
Όταν ο αρχικός όγκος είναι φαιοχρωμοκύττωμα οι μεταστατικές θέσεις είναι οστά και λεμφαδένες, ενώ τα παραγαγγλιώματα δίνουν μεταστάσεις ηπατικές. Προσοχή κατά την χειρουργική αφαίρεση του όγκου, διάσπαση της κάψας του, εάν είναι κακοήθης, μπορεί να σημαίνει υποτροπή ή και μετάσταση
Στις μεταστάσεις οι θεραπευτικές επιλογές είναι αφαίρεση, ραδιοσεσημασμένα ιχνοστοιχεία, θερμική αφαίρεση, χημειοθεραπεία και εξωτερική ακτινοβολία. Βασική είναι η χειρουργική εκτομή όσο το μεγαλύτερο δυνατόν όγκου ιστού. Οι ασθενείς με μεταστάσεις έχουν κυρίως σποραδικούς όγκους. Η συνολική επιβίωση είναι εξαιρετικά ευνοϊκή
Είναι βασική η έγκαιρη διάγνωση. Είναι βασική η καλύτερη χειρουργική επιλογή και η μετεγχειρητική φροντίδα. Μόλις γίνει η διάγνωση είναι βασικός ο γενετικός έλεγχος. Απαραίτητη η πλήρης εκτομή του όγκου, καμία μόνιμη επιπλοκή, περιορισμένος πόνος μετεγχειρητικά, καλό αισθητικό αποτέλεσμα και μικρή παραμονή στο νοσοκομείο. Στη συνέχεια, και ανάλογα με το profil των μεταλλάξεων, οι ασθενείς παρακολουθούνται με σκοπό την έγκαιρη διάγνωση άλλων όγκων
Όλοι οι συγγενείς πρώτου βαθμού ενός φορέα μετάλλαξης θα πρέπει να ελέγχονται. Η εξέταση οδηγεί σε 50% ταυτοποίηση φορέων της μετάλλαξης. Αυτοί οι ασυμπτωματικοί φορείς θα πρέπει να παρακολουθούνται. Η ασθένεια δεν αναπτύσσεται σε όλους τους φορείς της γονιδιακής μετάλλαξης
Μετεγχειρητικά οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται ανά έτος με βιοχημικές εξετάσεις και ψηφιακή απεικόνιση τουλάχιστον για 3 χρόνια, και στη συνέχεια ανα 2-3 χρόνια
Κύηση
Το φαιοχρωμοκύττωμα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι εξαιρετική πρόκληση. Οι όγκοι μπορεί να γίνουν συμπτωματικοί σε οποιοδήποτε στάδιο της κύησης. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται βιοχημικά και απεικονιστικά με υπερηχογράφημα και μαγνητική τομογραφία χωρίς σκιαγραφικό. Ο α-αδρενεργικός αποκλεισμός είναι πρόκληση δεδομένου ότι πρέπει να διατηρηθεί επαρκώς η κυκλοφορία μεταξύ μητέρας και εμβρύου. Η θεραπεία εκλογής είναι η ενδοσκοπική απομάκρυνση του όγκου, συνήθως στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Εναλλακτικά, μπορεί να αντιμετωπιστεί φαρμακευτικά στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και να αφαιρεθεί αρκετές εβδομάδες μετά τον τοκετό. Ιδανικά θα πρέπει να ανιχνευθεί και να αντιμετωπιστεί πριν την εγκυμοσύνη. Στο πλαίσιο αυτό η μοριακή γενετική είναι πολύ σημαντική

Η ιστορία ενός γάμου

-Θα μου πεις για μας;
-Για μας;
-Να μου μιλήσεις σαν να μην ήξερα τίποτα
-Ήμασταν ζευγάρι
-Ήμασταν γυναίκα και άντρας. Ήμασταν παντρεμένοι
-Και ύστερα;
-Ήμασταν μητέρα και πατέρας. Είχαμε παιδιά μαζί
-Δεν λέω αυτό. Πες για μας. Τι έγινε μ' εμάς;
-Ζούσαμε μαζί
-Προσέχαμε ο ένας τον άλλο;
-Τι εννοείς; Φυσικά
-Όμως μια μέρα
-Όμως μια μέρα τι; Να πω γι'αυτό;
-Πρέπει να μου πεις τι έγινε μ΄εμάς. Δεν το καταλαβαίνω
-Ούτε εγώ μπορώ να πω ότι το πολυκαταλαβαίνω
-Δε θα μου πεις δηλαδή;
-Δε νομίζω ότι μπορώ. Όχι δεν θέλω, δεν μπορώ
-Να το πω εγώ τότε; Θα το πω εγώ
                                                                Geir Gulliksen

Φαιοχρωμοκύττωμα - Γονίδια

Το RET- πρωτοογκογονίδιο αναγνωρίστηκε το 1993 ως παράγοντας κινδύνου για το φαιοχρωμοκύττωμα. Έκτοτε έχουν αναγνωριστεί άλλα τουλάχιστον 18 γονίδια
ΜΕΝ 2Α: μεταλλάξεις βλαστικής γραμμής πρωτοογκογονιδίου RET
H von Hippel–Lindau νόσος: μεταλλάξεις στο γονίδιο καταστολής όγκου VHL
Η νευροινωμάτωση τύπου 1: μεταλλάξεις NF1 γονίδιο καταστολής όγκου
Το σύνδρομο παραγαγγλιωμάτων: μεταλλάξεις των γονιδίων αφυδρογονάσης SDHD
Το κληρονομικό φαιοχρωμοκύττωμα: μεταλλάξεις στα γονίδια της διαμεμβρανικής πρωτείνης 127 (TMEM127) και του MYC-associated factor X (MAX).
Σύνδρομα που σχετίζονται με το φαιοχρωμοκύττωμα
Τα σύνδρομα : ΜΕΝ 2Α,  von Hippel–Lindau και νευροινομάτωση είναι γνωστά για τουλάχιστον 100 χρόνια. Στα σύνδρομα αυτά φαιοχρωμοκύττωμα υπάρχει σε ποσοστό τουλάχιστον 50%
Μόλις εντοπιστεί η μετάλλαξη RET , όλοι οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να γνωρίζουν ότι όλοι σχεδόν οι φορείς θα αναπτύξουν μυελοειδή καρκίνο θυρεοειδούς και στο 20% του ΜΕΝ 2Α θα αναπτυχθεί υπερπαραθυρεοειδισμός
Στο ΜΕΝ 2Β (μετάλλαξη RET p.M918T) εμφανίζεται νωρίς, σε παιδική ηλικία μυελοειδές Ca θυρεοειδούς, γαγγλιονευρώματα κυρίως σε γλώσσα, χείλη, βλέφαρα, σκελετικές παραμορφώσεις (π.χ. κυφοσκολίωση και μαφρανοειδή χαρακτηριστικά), χαλάρωση των αρθρώσεων, εντερική γαγγλιονευρωμάτωση, ενώ το φαιοχρωμοκύττωμα εμφανίζεται αργότερα
Στο von Hippel–Lindau σύνδρομο, κυρίως τύπου 2,  είναι συνήθη τα φαιοχρωμοκυττώματα και τα παραγαγγλιώματα, νωρίς στην παιδική ηλικία, ενώ συχνά συνυπάρχει καρκίνος νεφρού. Επίσης αιμαγγειοβλαστώματα αμφιβληστροειδούς και ΚΝΣ και νευροενδοκρινείς όγκοι του παγκρέατος
Στν νευροινομάτωση εμφανίζονται café au lait κηλίδες, φλύκταινες στις μασχάλες, οζίδια Lisch στην ίριδα, οστικές ανωμαλίες, γλοιώματα ΚΝΣ, μακροκεφαλία και γνωστικά ελλείμματα, αλλά τα φαιοχρωμοκυττώματα και παραγαγγλιώματα βρίσκονται σε ποσοστό 1-3 %, Μια μειοψηφία φορέων αυτών των μεταλλάξεων έχουν γαστρεντερικούς όγκους καρκινώματα νεφρικών κυττάρων ή αδενώματα υπόφυσης
Η κληρονομικότητα για τις μεταλλάξεις που προκαλούν φαιοχρωμοκύττωμα είναι αυτοσωματική επικρατούσα. Αυτό σημαίνει ότι οι απόγονοι ενός φορέα έχουν πιθανότητα 50% να κληρονομήσουν τη μετάλλαξη του γονέα. Ωστόσο τα γονίδια SDHD και SDHAF2 δεν εκφράζονται από το μητρικό αλληλόμορφο. Αυτό σημαίνει ότι η κληρονομική μετάλλαξη από την μητέρα σπάνια οδηγεί σε ανάπτυξη όγκων

Φαιοχρωμοκύττωμα

Ο Max Schottelius (1849–1919), παθολογοανατόμος στο Freiburg της Γερμανίας, πρώτος περιέγραψε τα ιστοπαθολογικά χαρακτηριστικά του φαιοχρωμοκυττώματος. Έδωσε ιστολογική περιγραφή όγκων επινεφριδίων σε γυναίκα 18 ετών που πέθανε το 1886 μετά από επεισόδια πανικού ταχυκαρδίας και εφίδρωσης. Αυτή ήταν η πρώτη ασθενής που περιγράφηκε με πολλαπλή ενδοκρινική νεοπλασία τύπου 2 (MEN 2), οι απόγονοι του αδελφού της ήταν φορείς μετάλλαξης του RET ογκογονιδίου. Αυτοί οι όγκοι περιγράφηκαν από τον Schottelius ως όγκοι χρωματίνης. Ο όρος φαιοχρωμοκύττωμα χρονολογείται από το 1912, χρησιμοποιήθηκε από τον Γερμανό παθολόγο Ludwig Pick
Στην ταξινόμηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας το 2017, το φαιοχρωμοκύττωμα είναι όγκος των επινεφριδίων (το παραγαγγλίωμα είναι εξω-επινεφριδιακός όγκος) καθώς οι δύο τύποι όγκων δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν ιστολογικά. Η διαφοροποίηση είναι ανατομική. Η ανοσοιστοχημεία δείχνει κοκκία χρωμογρανίνης
Η συχνότητα εμφάνισης φαιοχρωμοκυττώματος-παραγαγγλιώματος είναι 0.6/100.000/έτος. Η κλασσική τριάδα είναι πονοκέφαλος, εφίδρωση και αίσθημα παλμών. Επίσης άγχος και συμπτώματα πανικού. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια βοηθάει η ευρεία χρήση της απεικόνισης. Επιπλέον γίνεται έλεγχος γενετικών μεταλλάξεων
Η διάγνωση απαιτεί απόδειξη αυξημένων κατεχολαμινών και ανατομική τεκμηρίωση.
Η αύξηση στις μετανεφρίνες (μετανεφρίνη-νορμετανεφρίνη)  έχει ευαισθησία 97% και ειδικότητα 93%. Η μέτρηση κατεχολαμινών (επινεφρίνη-νορεπινεφρίνη και ντοπαμίνη) είναι λιγότερο ευαίσθητη (>2 φορές το ανώτερο όριο της φυσιολογικής κλίμακας). Μία ήπια αύξηση κατεχολαμινών στα ούρα μπορεί να βρεθεί σε άτομα που παίρνουν τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, αντιψυχωσικά, αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης ή νοραδρεναλίνης και λεβοντόπα, τα οποία θα πρέπει να διακόπτονται τουλάχιστον δυο εβδομάδες πριν τον έλεγχο. Επίσης οξεία ασθένεια μπορεί να δώσει ψευδώς θετικά αποτελέσματα
Η εντόπιση γίνεται με αξονική η μαγνητική τομογραφία ολόκληρου του οπισθοπεριτοναίου, καθώς το σύνολο των εξω-επιναφριδιακών όγκων που παράγουν κατεχολαμίνες εντοπίζονται εκεί και όχι στην πύελο ή στον θώρακα
Λειτουργική απεικόνιση MIBG η PET είναι πολύ αποτελεσματική στην εντόπιση φαιοχρωμοκυττωμάτων και παραγαγγλιωμάτων. Η κύρια ένδειξη λειτουργικής απεικόνισης είναι η αναζήτηση μεταστατικής νόσου και η ταυτοποίηση πολλαπλών όγκων χρωμαφίνης
Τα παραγαγγλιώματα κεφαλής και αυχένα εκδηλώνονται ως ανώμαλες, αργά αναπτυσσόμενες μάζες κυρίως του καρωτιδικού σώματος και του παρασυμπαθητικού ή με απώλεια ακοής ή παλμικές εμβοές
Ελλείματα κάτω κρανιακών νεύρων παρατηρούνται συχνά σε ασθενείς με προχωρημένα παραγαγγλιώμτα. Η υπερέκκριση κατεχολαμινών σε αυτούς είναι σπάνια

Σακχαρώδης Διαβήτης 1

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1(ΣΔ 1), είναι χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα που συνήθως αρχίζει στην παιδική ηλικία. Ο επιπολασμός τους παγκοσμίως αυξάνεται συνεχώς. Αν και η ινσουλίνη ανακαλύφθηκε πριν από περίπου έναν αιώνα, και οι τεχνολογίες για την χορήγηση και την παρακολούθηση της θεραπείας με ινσουλίνη έχουν βελτιώσει την ποιότητα ζωής, και ενώ οι επιπλοκές είναι μειωμένες, η ασθένεια παραμένει ανίατη
Οι ερευνητικές προσπάθειες έχουν επικεντρωθεί στην πρόληψη. Στόχος είναι η καθυστέρηση της νόσου. Ωστόσο αυτό απαιτεί μελέτη και γνώση των παθοφυσιολογικών μηχανισμών που οδηγούν στην καταστροφή των β-κυττάρων (θεωρείται η βασική αιτία της νόσου)
Οι πρώτες εργασίες επικεντρώθηκαν στην αναγνώριση των τοξικών αιτίων της καταστροφής
Στη συνέχεια, σε άρθρο που δημοσιεύτηκε πριν από 40 χρόνια, οι Eisenbarth και συνεργάτες πρότειναν μια λειτουργική αλληλεπίδραση των HLAs με αυτοαντισώματα έναντι της ινσουλίνης σε άτομα με αυτοάνοσα νοσήματα πολλών οργάνων (polyglandular autoimmune failure) και ΣΔ 1
Η θεωρία οδήγησε σε αναθεώρηση των απόψεων σχετικά με την παθογέννεση του ΣΔ 1
Επί του παρόντος φαίνεται ότι η παθογέννεση οφείλεται σε περιβαλλοντικό παράγοντα που προκαλεί καταστροφή παγκρεατικών κυττάρων σε άτομα με γενετική προδιάθεση. Στα οποία άτομα τα ενδογενή αντιγόνα εκφράζονται σε κύτταρα στόχους και παρουσιάζονται σε σύμπλεγμα με το HLA I
Οι γονότυποι HLA με τον υψηλότερο κίνδυνο είναι DR3-DQ2, DR4-DQ8 ( DQ8 αντιπροσωπεύει τα DQA1*0301-DQB1*0302 και σχετίζεται με ΣΔ 1. Παιδί 12 ετών που κληρονομεί τον ίδιο γονότυπο DR3-DQ2, DR4-DQ8 ως αδελφός παιδιού με ΣΔ 1, έχει 75% μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης αυτοαντισωμάτων και 50% μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης ΣΔ 1
Καθώς αναπτύσσεται ο ΣΔ 1, λεμφοκύτταρα , και κυρίως τα CD8+ T διεισδύουν και σκοτώνουν τα β-κύτταρα. Στην εμφάνιση της νόσου υπάρχουν τρία στάδια. Το πρώτο είναι ασυμπτωματικό και χαρακτηρίζεται μόνο από την παρουσία αντισωμάτων, το δεύτερο είναι διαταραγμένη μεταβολική απάντηση σε φορτίο γλυκόζης, αλλά οι μεταβολικοί δείκτες και η HBA1c παραμένουν φυσιολογικοί. Το τρίτο στάδιο είναι εμφανής ανεπάρκεια ινσουλίνης, υπεργλυκαιμία και απώλεια της λειτουργίας των β-κυττάρων
Οι Herold και συνεργάτες έκαναν τυχαιοποιημένη, διπλή τυφλή μελέτη με teplizumab, ένα Fc receptor–nonbinding antibody στο CD3 σε συγγενείς ασθενών με ΣΔ 1. Το φάρμακο μειώνει τις δράσεις των CD8+ T λεμφοκυττάρων σε στόχους όπως τα β-κύτταρα. Η πολυεθνική δοκιμή σχεδιάστηκε ως δοκιμή πρόληψης και αφορούσε άτομα υψηλού κινδύνου. Τα ετήσια ποσοστά εμφάνισης διαβήτη στην ομάδα του teplizumab ήταν 14.9%, ενώ στην ομάδα placebo 35.9%. Ο μέσος χρόνος εμφάνισης διαβήτη στην ομάδα του teplizuma ήταν 48.4 μήνες, ενώ στην ομάδα placebo 24.4 μήνες. Το μεγαλύτερο όφελος προέκυψε τον πρώτο χρόνο της δοκιμής με μία καταστολή των λεμφοκυττάρων στην αρχή, τα οποία όμως ανέκαμψαν σε βάθος χρόνου. Η παρουσία HLA-DR4 και η απουσία HLA-DR3 σχετίστηκαν με καλύτερη ανταπόκριση στο teplizumab, όπως και η παρουσία anti–zinc transporter 8 αντισωμάτων
Η δοκιμή, έδειξε σημαντική καθυστέρηση στην εμφάνιση του ΣΔ 1, ωστόσο τα στοιχεία αυτά δίνουν μια δυνατότητα τροποποίησης της πορείας της νόσου με βιολογικούς παράγοντες. Θα πρέπει να αναπτυχθούν εξειδικευμένα κριτήρια επιλογής για τη θεραπεία των ατόμων σε κίνδυνο. Η διάρκεια, η συχνότητα της θεραπείας, τα άτομα που ανταποκρίνονται και η κλινική τους πορεία μένει να καθοριστούν

Ησίοδος

Ο Ησίοδος (περίπου 700 π.χ.) καταγόταν από την Κύμη της μικρασιατικής Αιολίδας, αλλά έζησε στην Άσκρα της Βοιωτίας. Στάθηκε ποιητής του ουρανού, της γης και των ανθρώπων του μόχθου
Στη Θεογονία του συστηματοποίησε τις αρχαίες παραδόσεις και δοξασίες για τους θεούς. Στα Έργα και Ημέραι πρόβαλε νέες ηθικές αξίες για κοινωνική δικαιοσύνη και έντυσε ποιητικά τα πρακτικά παραγγέλματα της αγροικικής σοφίας:πότε και πως να σπέρνεις, να θερίζεις, να τρυγάς, να παντρεύεσαι
Πολλοί ομηρικοί λογότυποι όπως ροδοδάκτυλος Ηώς, μητίετα Ζεύς, πολυφλοίσβιο θαλάσσης απαντούν και στον Ησίοδο. Ένα εντελώς ιδιόμορφο χαρακτηριστικό του είναι οι λέξεις-αινίγματα π.χ. φερέοικος από το φέρω και οίκος= αυτός που κουβαλάει μαζί την κατοικία του=το σαλιγκάρι
Ανόστεος=αν+οστούν= το χταπόδι ή και πάλι το σαλιγκάρι. Άτριχος= φίδι. Κεραιοί υλοκοίται=τα ελάφια. Τρίπους βροτός= ο άνθρωπος με τα τρία πόδια, δηλ. ο γέρος με την βακτηρία του. Ημερόκοιτος ανήρ (ο κλέφτης που κοιμάται τη μέρα για να γυρίζει τη νύχτα), πέντοζος=που έχει πέντε όζους=κλαδιά, δηλ. η παλάμη με τα πέντε δάκτυλα
Ο μύθος της Πανδώρας, της κατ' εξοχήν μοιραίας γυναίκας (το αντίστοιχο της βιβλικής Εύας) παραδίδεται από τον Ησίοδο σε δύο εκδοχές. Τη φαντασία των καλλιτεχνών από την αρχαιότητα ως σήμερα κεντρίζει ιδιαίτερα ο αινιγματικός μύθος (το κουτί της Πανδώρας), απ' όπου ξεπήδησαν όλες οι συμφορές στη γη
Την παράδοση της διδακτικής ποίησης του Ησίοδου ακολουθούν στη σύνθεση των επών τους ο Άρατος (3ος αι.π.Χ.) στα Φαινόμενα (πραγματεία για τους αστερισμούς και τα καιρικά προγνωστικά), ο Νίκανδρος (2ος αι. π.Χ.) στα Θηριακά και Αλεξιφάρμακα και πολλοί άλλοι
Τα μνημεία αυτά της λογιοσύνης αποτελούν το άκρον άωτον της εκζήτησης, που είναι το σήμα κατατεθέν της λογοτεχνικής παραγωγής των ελληνιστικών χρόνων

Νευροπαθητικός πόνος

Ο νευροπαθητικός πόνος είναι συχνή και σοβαρή επιπλοκή της διαβητικής νευροπάθειας, με σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής, και κυρίως στον ύπνο και στις καθημερινές δραστηριότητες. Περισσότεροι από 50% των διαβητικών υποφέρουν από περιφερική νευροπάθεια, ενώ το 50% των ατόμων με νευροπάθεια είναι διαβητικοί. Η πιο συχνή μορφή είναι συμμετρική νευροπάθεια αισθητικού τύπου. Κλινικά εμφανίζεται με πόνο, κυρίως τις νυχτερινές ώρες, οξύ, βαθύ με αίσθημα καύσου με υπεραλγησία και προοδευτική μείωση της αισθητικότητας
Ο παθοφυσιολογικός μηχανισμός είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστος. Πρόσφατες ενδείξεις υποθέτουν την συμμετοχή πολλών παραγόντων, εκτός της διάρκειας της νόσου και του γλυκαιμικού ελέγχου, όπως η μείωση της δραστηριότητας των διάυλων Καλίου που μπορεί  να συμμετέχει στην ευερεθιστότητα των νεύρων και στην ευαισθησία στον πόνο
Η αδυναμία πρόληψης της νευροπάθειας, ακόμα και με καλό γλυκαιμικό έλεγχο, μπορεί να σημαίνει διαταραχή στην έκκριση προφλεγμονοδών παραγόντων. Οι παράγοντες αυτοί, ανεξάρτητα από το αρχικό μεταβολικό ερέθισμα, και λόγω των πλειοτρόπων δράσεων τους μπορεί να επιδρούν στην ομοιόσταση των νευρογλοιακών και νευρωνικών κυττάρων στο κεντρικό αλλά και στο περιφερικό νευρικό σύστημα. Εκκρίνονται από μακροφάγα, μαστοκύτταρα και λεμφοκύτταρα. Λόγω της δράσης αυτών των παραγόντων στη δομή και λειτουργία των νευρικών ινών, παρεμβάσεις που τροποποιούν την έκλυση τους ίσως είναι ένας πιθανός θεραπευτικός στόχος ανακούφισης των συμπτωμάτων της διαβητικής πολυνευροπάθειας

Οι υπολήψεις

Η ζωή φτιάχνει την ίδια μας τη γελοιογραφία. Έχετε, όλοι μας έχουμε, την υποχρέωση να φτιάξουμε την καλύτερη γελοιογραφία του εαυτού μας, να καμουφλάρουμε ότι  δε μας αρέσει και ν' αναδείξουμε αυτά που μας αρέσουν περισσότερο. Καταλαβαίνετε ασφαλώς πως δε μιλάω μόνο για τα εξωτερικά γνωρίσματα, αλλά για τα μυστηριώδη χνάρια που αφήνει η ζωή στα χαρακτηριστικά μας, το ηθικό τοπίο, ναι, δεν ξέρω πως αλλιώς να το ονομάσω, το ηθικό τοπίο που ζωγραφίζεται στο πρόσωπο μας καθώς η ζωή περνάει, καθώς προχωράμε κάνοντας λάθη ή το σωστό, καθώς πληγώνουμε τους άλλους ή πασχίζουμε να μην το κάνουμε, καθώς λέμε ψέματα η εξαπατούμε ή επιμένουμε, κάποτε με θυσίες μεγάλες, στο πάντα επίμοχθο έργο του να λέμε την αλήθεια.
Σας ευχαριστώ πολύ
                                                                                                       Juan Gabriel Vasquez

Λωτοφάγοι

Ο φαρμακοποιός γύριζε μια-μια τις σελίδες προς τα πίσω. Μυρωδιά ξεραμένης άμμου μοιάζει να έχει. Ζαρωμένο κρανίο. Και γέρικο. Αναζήτηση της φιλοσοφικής λίθου. Οι αλχημιστές. Τα φάρμακα σε γερνούν μετά  τη νοητική διέγερση. Λήθαργος ύστερα. Γιατί; Αντίδραση. Μια ζωή σε μια νύχτα. Σταδιακά αλλάζουν τον χαρακτήρα σου. Ζώντας όλη μέρα μέσα σε βότανα, αλοιφές, απολυμαντικά
Όλα αυτά τα αλαβάστρινα κρινοδοχεία του. Γουδί και γουδοχέρι
Η μυρουδιά τους σχεδόν σε κάνει καλά, όπως το κουδούνι του οδοντογιατρού. Δόκτωρ κόπανος
Θα ΄πρεπε να γιατροπορεύει και τον εαυτό του κομμάτι. Μαντζούνι ή γαλάκτωμα. Ο πρώτος που πήρε κάποιο βότανο για θεραπεία πρέπει να είχε πολύ κουράγιο. Φαρμακοβότανα. Ανάγκη να είσαι προσεκτικός. Αρκετό υλικό εδώ για να σε χλωροφορμίσει. Εξέταση: κάνει το μπλε χαρτί του ηλιοτροπίου κόκκινο. Χλωροφόρμιο. Υπερβολική δόση λάβδανου. Φάρμακα ύπνου. Ερωτικά φίλτρα. Παρηγορικό σιρόπι οπίου κάνει κακό στον βήχα. Φράζει τους πόρους ή εμποδίζει το φλέμα
Δηλητήρια οι μόνες θεραπείες. Γιατρικό εκεί που δεν το περιμένεις. Πονηριά της φύσης
                                                                                                   Οδυσσέας

Πλατεία Διαμαντιού

Το λάστιχο στη μέση έμοιαζε με μαχαίρι και οι μουσικοί παραράμ! παραράμ! Η Ζουλιέτα δεν φαινόταν πουθενά. Εξαφανισμένη. Κι εγώ μ' εκείνα τα μάτια μπροστά μου που δε μ' άφηναν ήσυχη, θαρρείς κι ο κόσμος είχε χωρέσει σ' εκείνα τα μάτια και δεν υπήρχε τρόπος να ξεφύγω
Η νύχτα προχωρούσε με το κάρο με τ' αστέρια και η γιορτή προχωρούσε κι αυτή, κι η ανθοδέσμη και η νύφη με την ανθοδέσμη, ολόκληρη στα μπλε, να στριφογυρνά...
Η μητέρα μου στο νεκροταφείο του Σαν Ζερβάζι κι εγώ στην Πλατεία Διαμαντιού...
Πουλάτε γλυκά;
Μέλι, μαρμελάδα;...
Οι μουσικοί, κουρασμένοι, να βάζουν τα πράγματα μέσα στις θήκες τους και μετά να τα ξαναβγάζουν γιατί ένας γείτονας πλήρωσε ένα βαλς για όλους κι όλοι στριφογυρίζουμε σαν σβούρες
                                                                                                     Μερσέ Ροδορέδα
                                                                                               Καλό υπόλοιπο Αύγουστο 

Θυροξίνη και κύηση

Το σενάριο νεαρής υγιούς γυναίκας με συγκέντρωση θυρεοτροπίνης TSH στον ορρό στο μέσο έως άνω όριο αναφοράς, με κανονικά επίπεδα FT4 και θετικό τίτλο αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων είναι αρκετά συχνό
Εάν γιατρός ξεκινήσει αγωγή στη γυναίκα αυτή, εφ' όσον επιθυμεί κύηση,  με χαμηλή δόση λεβοθυροξίνης, βασίζεται στην πιθανή διακοπή της εγκυμοσύνης και τον συσχετισμό της με πιθανή δυσλειτουργία του θυρεοειδούς σε συνδυασμό με τα θετικά αντιθυρεοειδικά αντισώματα
Ο επιπολασμός της αυξημένης συγκέντρωση TSH σε υγιείς μη έγκυες γυναίκες είναι 2-3 % και είναι μεγαλύτερο το ποσοστό σε ιωδοπενικές περιοχές. Επειδή το ιώδιο είναι βασικό συστατικό για την κανονική παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών η σοβαρή ανεπάρκεια ιωδίου κατά την εγκυμοσύνη έχει συσχετιστεί με αποβολές. Θα πρέπει να γίνει υποκατάσταση με πολυβιταμίνη που περιέχει 150 mgr ιωδίου/ημέρα. Η ορμόνη του θυρεοειδούς είναι κρίσιμη για τα πρώτα στάδια της κύησης και ο υποθυρεοειδισμός στη διάρκεια της εγκυμοσύνης συνδέεται με επιπλοκές και μαιευτικές και του νεογνού. Οι στόχοι του 3μήνου για την TSH ποικίλλουν και εξαρτώνται από την παρουσία ή όχι αντισωμάτων. Μεταξύ των εγκύων γυναικών με αρνητικά αντισώματα, τα άτομα με ελαφρά υψηλότερη TSH 2.5-5mIU/Lt στο πρώτο 3μηνο, παρουσιάζουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο απώλειας εγκυμοσύνης από αυτές με TSH < 2.5
Θετικοί τίτλοι θυρεοειδικών αντισωμάτων βρίσκονται σε ποσοστό 18% όλων των εγκύων και στο 65% αυτών με αυξημένη TSH. Η αυτοανοσία σημαίνει κίνδυνος ανάπτυξης υποθυρεοειδισμού και ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου για αποβολές και επιπλοκές του τοκετού . Πιθανός μηχανισμός η διασταυρούμενη αντίδραση μεταξύ θυρεοειδικών αντισωμάτων και υποδοχέων β-hCG στα ωοκύτταρα ή αυξημένων κυτοκινών στο ενδομήτριο. Φάνηκε λοιπόν από μελέτες ότι γυναίκες με μέση ηλικία κύησης τις 10 εβδομάδες, οι οποίες έλαβαν χαμηλή δόση θυροξίνης είχαν σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό αποβολών. Συστήνεται λοιπόν σε γυναίκες με θετικά αντισώματα αυστηρή παρακολούθηση της θυρεοειδικής λειτουργίας στη διάρκεια της κύησης. Σε άλλη πρόσφατη μελέτη δόθηκε σε έγκυες γυναίκες με θετικά αντισώματα 50 μgr λεβοθυροξίνης και δεν βρέθηκε διαφορά σε σχέση με τις υγιείς γυναίκες όσον αφορά στην έκβαση της κύησης. Όμως στη μελέτη δόθηκε σταθερή δόση θυροξίνης και όχι δόση ανάλογη των επιπέδων TSH και αντισωμάτων
Επομένως και εφ' όσον υπάρχουν γυναίκες με ιστορικό αποβολών ή δυσκολία στη σύλληψη μπορεί να δοθεί μικρή δόση λεβοθυροξίνης δεδομένης της ασφάλειας της χρήσης της και του χαμηλού κόστους του φαρμάκου

Οικογενειακοί δεσμοί

Που είναι ο Ροντρίγκο;
Ο Ροντρίγκο με το ονειροπαρμένο και αλαζονικό βλέμμα σ' εκείνο το φλογερό μπερδεμένο κεφαλάκι
Αυτός θα γινόταν άντρας. Όμως τρεμοπαίζοντας τα μάτια, κοιτούσε τους άλλους η εορτάζουσα
Ω!! πόση περιφρόνηση για τη χαμένη ζωή. Πως;; Πως ενώ ήταν τόσο δυνατή μπόρεσε να φέρει στο φως εκείνα τα θαμπά όντα με τα πλαδαρά μπράτσα και τα ανήσυχα πρόσωπα; Εκείνη, η δυνατή, που είχε παντρευτεί στην ώρα της και στον καιρό της έναν καλό άντρα, υπάκουη και ανεξάρτητη, τον σεβόταν. Που τον σεβόταν κι εκείνος της έκανε παιδιά και τιμούσε τις περιόδους της λοχείας
Ο κορμός του δένδρου ήταν καλός
Έδωσε όμως εκείνα τα ξινά και δύστυχα φρούτα, που δεν είχαν καν την ικανότητα για αληθινή χαρά
Πως μπόρεσε να φέρει στο φως εκείνα τα επιπόλαια, αδύνατα όντα χωρίς πυγμή;
Η πικρία βούιζε στο άδειο της στήθος
Κομμουνιστές, να τι ήταν - ένα μάτσο κομμούνια
τους κοίταξε με τη γέρικη οργή της
Έμοιαζαν με ποντίκια που σπρώχνουν το ένα τ' άλλο, η οικογένεια της
Ακάθεκτη, γύρισε το κεφάλι και με απροσδόκητη ορμή, έφτυσε στο πάτωμα
                                                                                                         Κλαρίσε Λισπέκτορ

Πρωτεύς

Αναπόδραστη τροπικότητα του ορατού:
τουλάχιστον αυτό, αν όχι τίποτα περισσότερο, σκέψη μέσα απ' τα μάτια σου. Υπογραφές όλων των πραγμάτων που βρίσκομαι εδώ για να διαβάσω, θαλασσαυγά και φλυκια, η πλησιάζουσα παλίρροια, αυτή η οξειδωμένη μπότα
Μυξοπράσινη, ασημογάλαζη, σκουριά: χρωματισμένα σήματα
Όρια του διαφανούς. Αλλά αυτός προσθέτει : στα σώματα
Τότε αυτός γνωρίζει αυτά τα σώματα πριν αυτά χρωματιστούν
Πως;; Χτυπώντας το φωτοκέφαλο του πάνω τους, βέβαια
Ήρεμα
Φαλακρός ήταν κι εκατομμυριούχος, maestro di color che sanno
Το όριο του διαφανούς εντός
Γιατί εντός;;
Διαφανές αδιαφανές
Αν μπορείς να περάσεις τα πέντε σου δάκτυλα από μέσα σου, είναι μια πύλη, αν όχι, είναι μια πόρτα
Κλείσε τα μάτια σου και βλέπε
                                                                                                   Οδυσσέας

Leydig - Sertoli

Leydig
Παράγοντες μείωσης της λειτουργίας τους σε σχέση με την ηλικία : το υπεροξείδιο του υδρογόνου παράγεται από τα μακροφάγα κύτταρα των όρχεων και βλάπτει την λειτουργία των κυττάρων. Το αυξημένο οξειδωτικό stress δημιουργεί ανισορροπία χαρακτηριστική της γήρανσης
Τα ηλικιωμένα κύτταρα Leydig παράγουν αντιδραστικά είδη οξυγόνου από διάφορες πηγές όπως η αλυσίδα μεταφοράς ηλεκτρονίων στα μιτοχόνδρια και στα μικροσώματα του κυτοχρώματος P450
Με την πάροδο της ηλικίας μειώνεται η αντιοξειδωτική ικανότητα των Leydig και η έκκριση τεστοστερόνης (Τ), μειωμένη στεροειδογέννεση
Οι ειδικοί στόχου ενός τροποποιημένου οξειδοαναγωγικού περιβάλλοντος, και οι μηχανισμοί που αυτό το περιβάλλον επηρεάζει την στεροειδογέννεση των Leydig παραμένουν ασαφείς
Ο συνολικός αριθμός των κυττάρων Leydig, αν συγκρίνουμε άνδρες 20-48 ετών, με άνδρες 50-76 ετών μειώνεται κατά 44%. Αυτό εξηγεί τον πρωτοπαθή υπογοναδισμό που προκύπτει με την ηλικία
Πολλά από τα κύτταρα διατηρούν την εμφάνιση τους, αλλά πολλά αποκτούν κυτταροπλασματικούς η ενδοπυρηνικούς κρυστάλλους Reinke, πολλά κενοτόπια, κοκκία λιποφουσκίνης και σημάδια αποδιαφοροποίησης. Παραμορφωμένα κύτταρα με μειωμένη παραγωγή τεστοστερόνης. Επίσης συνυπάρχει μειωμένη αιμάτωση των όρχεων απο αθηροσκληρυντικές αλλοιώσεις των αρτηριδίων με αποτέλεσμα εκφύλιση και μειωμένη στεροειδογόνο ικανότητα
Sertoli
Σε ανάλογες ηλικίες μειώνεται ο αριθμός των κυττάρων Sertoli κατά περίπου 40%. Τα γηράσκοντα Sertoli περιέχουν άφθονα σταγονίδια λιπιδίων και κενοτόπια, πολλούς πυρήνες, και μιτοχόνδρια με κρυστάλλους. Όλα αυτά είναι ενδεικτικά της αποδιαφοροποίησης τους

Τεστοστερόνη και νοσήματα

Νοσήματα
Υπάρχουν νοσήματα όπου η χαμηλή Τ μπορεί να προκαλέσει αναιμία, οστεοπόρωση και μειωμένη σεξουαλική λειτουργία. Σε άλλα νοσήματα η χαμηλή Τ είναι η απάντηση στο παθοφυσιολογικό stress που προκαλείται από την ασθένεια. Ίσως η καταστολή του άξονα υποθαλάμου/υπόφυσης που προκύπτει σε ασθένειες είναι ουδέτερη και ευεργετική ομοιοστατική προσαρμογή του οργανισμού. Η χαμηλή Τ σε οξεία και χρόνια πάθηση είναι αρκετά συχνή και πολυπαραγοντική λόγω άγχους, φαρμάκων, λοιμώξεων και ίσως απώλειας βάρους.
Η παχυσαρκία προκαλεί δευτεροπαθή υπογοναδισμό.
Το μεταβολικό σύνδρομο, ο διαβήτης τύπου 2 και η ισχαιμία μυοκαρδίου προκαλούν δευτεροπαθή υπογοναδισμό (αντίσταση στην ινσουλίνη, δυσλιπιδαιμία και χρόνια φλεγμονή).
Στο λιπώδες ήπαρ μειώνονται τα επίπεδα Τ, σε ηπατική κίρρωση μειώνονται τα επίπεδα Τ και DHT και αυξάνονται τα οιστρογόνα (φλεγμονώδεις κυτοκίνες, δευτεροπαθής ανεπάρκεια όρχεων).
Σε χρόνια νεφρική νόσο και νεφρική νόσο τελικού σταδίου είναι συχνή η γοναδική δυσλειτουργία. Σε ασθενείς σε αιμοκάθαρση τα χαμηλά επίπεδα Τ προβλέπουν τον κίνδυνο θνησιμότητας.
Στη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια τα επίπεδα Τ είναι χαμηλά και η κατάσταση επιδεινώνεται από την χρήση γλυκοκορτικοειδών. Επίσης μπορεί να συνυπάρχει υποξία των όρχεων.
Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα τα επίπεδα Τ είναι σταθερά χαμηλά.
Η αιμοχρωμάτωση είναι σπάνια αιτία ανδρικού υπογοναδισμού όπου και η Τ και οι γοναδοτροπίνες καταστέλλονται λόγω συνδυασμένης δυσλειτουργίας υποθαλάμου-υπόφυσης
Τα άτομα με HIV έχουν χαμηλά επίπεδα Τ ολικής και ελεύθερης. Οι ασθενείς αυτοί εμφανίζουν και υπογοναδοτροφικό αλλά και υπεργοναδοτροφικό υπογοναδισμό