Πλατεία Διαμαντιού

Το λάστιχο στη μέση έμοιαζε με μαχαίρι και οι μουσικοί παραράμ! παραράμ! Η Ζουλιέτα δεν φαινόταν πουθενά. Εξαφανισμένη. Κι εγώ μ' εκείνα τα μάτια μπροστά μου που δε μ' άφηναν ήσυχη, θαρρείς κι ο κόσμος είχε χωρέσει σ' εκείνα τα μάτια και δεν υπήρχε τρόπος να ξεφύγω
Η νύχτα προχωρούσε με το κάρο με τ' αστέρια και η γιορτή προχωρούσε κι αυτή, κι η ανθοδέσμη και η νύφη με την ανθοδέσμη, ολόκληρη στα μπλε, να στριφογυρνά...
Η μητέρα μου στο νεκροταφείο του Σαν Ζερβάζι κι εγώ στην Πλατεία Διαμαντιού...
Πουλάτε γλυκά;
Μέλι, μαρμελάδα;...
Οι μουσικοί, κουρασμένοι, να βάζουν τα πράγματα μέσα στις θήκες τους και μετά να τα ξαναβγάζουν γιατί ένας γείτονας πλήρωσε ένα βαλς για όλους κι όλοι στριφογυρίζουμε σαν σβούρες
                                                                                                     Μερσέ Ροδορέδα
                                                                                               Καλό υπόλοιπο Αύγουστο