Όλγα Δεβετζάκη - Ενδοκρινολόγος
Αναστασίου Ζίννη, 9, Αθήνα, Αττική, 11741
Phone: 210-9239440 URL of Map

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Λέω να τα πω μια μέρα όσα είδα


Όσα έζησα
Όσα σιχαμένα με πλησιάσανε και τα έδιωξα
Όσα <<όχι>> είπα στη μιζέρια
Όση αχαριστία έχω λουστεί απ' τα μικρόψυχα
Όσα έκανα γι' ανθρώπους που δεν το 'χανε τελικά
Και μετά θα 'θελα να 'χω τη δωρεά της σιωπής
Και να μη μιλάω καθόλου
Ούτε να νευριάζω
Ούτε να διεκδικώ
Ούτε να λέω τι σιχαίνομαι
Ούτε να ανέχομαι υποκριτικές καλημέρες
Να βυθίζομαι στα τραγούδια
Και σ' αυτά που γεννιούνται απ΄το τίποτα
Από μια αρχή καινούρια
Από ένα όνειρο
Από μια λύπη άχρηστη
Από ένα αίσθημα μετέωρο
Από χιούμορ, από αγάπη, από χαρά
Από ένα τσιγάρο σ' ένα σινεμαδάκι με τα πόδια απλωμένα στη μπροστινή καρέκλα

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι σε όλους..

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Guidelines για την διαχείρηση καρκίνου θυρεοειδούς (1)

Screening
Προς το παρόν δεν υπάρχει πρόγραμμα που να ανιχνεύει το καρκίνο θυρεοειδούς στον γενικό πληθυσμό. Υπάρχει μόνο για τον οικογενή μυελοειδή καρκίνο με συγκεκριμένα ογκογονίδια. Έχουν διερευνηθεί αρκετά ογκογονίδια για θηλώδες-θυλακιώδες και αναπλαστικό (RET, TRK, RAS, BRAF, PPARG και p53) αλλά κανένα από αυτά δεν χρησιμοποιείται στην καθημερινή κλινική πράξη
Παράγοντες κινδύνου για καρκίνο θυρεοειδούς:
Ακτινοβολία του λαιμού στην παιδική ηλικία
Ενδημική βρογχοκήλη
Θυρεοειδίτιδα Hashimoto (κίνδυνος λεμφώματος)
Αδένωμα θυρεοειδούς (ή οικογενές ιστορικό)
Σύνδρομο Cowden’s (μακροκεφαλία, νοητική στέρηση, καλοήθης ή κακοήθης όγκος μαστού) 
Οικογενής αδενωματώδης πολυποδίαση
Οικογενής καρκίνος θυρεοειδούς
Παχυσαρκία
Προγνωστικοί παράγοντες:
Η έκβαση σε διαφοροποιημένο καρκίνο θυρεοειδούς είναι συνήθως καλή. Η 10ετής επιβίωση σε ενήλικες είναι 80-90%. Όμως 5-20% εμφανίζουν τοπικές υποτροπές και 10-15% απομακρυσμένες μεταστάσεις. Το 9% των ασθενών πεθαίνει από τη νόσο
Ηλικία: η πιθανότητα υποτροπής αυξάνει μετά την ηλικία των 40 ετών, και σε παιδιά 6-11 ετών
Φύλο: αναφέρεται ότι το αρσενικό φύλο είναι ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου, αλλά δεν έχει αποδειχθεί σε όλες τις μελέτες
Ιστολογία: η πρόγνωση του θηλώδους, είναι καλύτερη από το θυλακιώδες. Στο θυλακιώδες η πρόγνωση εξαρτάται και από τον βαθμό κυτταρικής διαφοροποίησης και αγγειακής διήθησης. Τα φτωχά διαφοροποιημένα (Hurthle-cell) έχουν χειρότερη πρόγνωση
Επέκταση όγκου: ο κίνδυνος υποτροπής και θνησιμότητας σχετίζεται με το αρχικό μέγεθος του όγκου. Σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες είναι επίσης η εξω-θυρεοειδική διήθηση, οι λεμφαδένες ή οι απομακρυσμένες μεταστάσεις
Αρκετοί τρόποι έχουν προταθεί για σταδιοποίηση του όγκου:
(• TNM Tumour size, Node metastases and distant Metastases
• AMES Age at presentation, Metastases, Extent, Size of primary
tumour
• MACIS Metastases, Age at presentation, Completeness of
surgical resection, Invasion (extra-thyroidal), Size: Μόνο για το θυλακιώδες
• EORTC European Organisation for Research and Treatment
of Cancer methodology
• AGES Age at presentation, Grade of tumour, Extent, Size
of primary tumour)

Κάθε ένα από αυτά κατατάσσει τους ασθενείς σε high-risk ή low-risk ομάδα. Η κατάταξη κατά ΤΝΜ χρησιμοποιείται εκτενώς και προβλέπει θνησιμότητα. Για online calculator βλέπε: http://www.thyroid.org/thyroid-cancerstaging-calculator

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Αρεταίος 150 μΧ

Για τον οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα
Μόνο το όνομα του  και τις εξαίρετες κλινικές περιγραφές του:
<< Ο διαβήτης είναι μια περίεργη αρρώστα, όχι τόσο διαδεδομένη στους ανθρώπους, η οποία συνίσταται στο λιώσιμο της σάρκας και των άκρων μέσα στα ούρα. Η αιτία της είναι κρύας και υγρής φύσης, όπως και του ύδρωπα. Η πορεία είναι κοινή, δηλαδή τα νεφρά και η ουροδόχος κύστη. Οι ασθενείς δεν σταματούν ποτέ να ουρούν και η ροή των ούρων είναι συνεχής, σαν να προέρχεται από ανοιχτό υδραγωγείο. Η φύση της αρρώστιας λοιπόν είναι χρόνια και παίρνει πολύ χρόνο για να σχηματιστεί. Όμως ο ασθενής δεν ζει πολύ, εάν η ασθένεια εκδηλωθεί πλήρως. Ο λόγος είναι  ότι τότε το λιώσιμο γίνεται ραγδαία, και συνεπώς ο θάνατος επέρχεται γρήγορα. Η ζωή γίνεται άθλια και οδυνηρή. Η δίψα ασίγαστη. Υπάρχει ανάγκη για υπερβολική λήψη νερού η οποία πάντως είναι δυσανάλογη με την ποσότητα των ούρων, καθώς τα ούρα είναι περισσότερα. Τους ασθενείς αυτούς δεν μπορεί να τους σταματήσει κανείς ούτε από το να πίνουν ούτε από το να ουρούν. Αν για λίγο σταματήσουν να πίνουν το στόμα τους στεγνώνει και το σώμα τους ξηραίνεται. Νιώθουν τα σπλάχνα τους να καίγονται. Έχουν ναυτία, ανησυχία και μια φλογισμένη δίψα. Σε μικρό χρονικό διάστημα ξεψυχούν. Η δίψα θαρρείς καίει σαν φωτιά. Όμως με ποιόν τρόπο μπορεί να συγκρατηθούν και να μην ουρήσουν; Πως είναι δυνατόν, το αίσθημα της ντροπής να γίνει πιο δυνατό απ' τον πόνο;>>

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Ιατρική στη Μεσοποταμία

Η αρχαία Μεσοποταμία δεν διέθετε πολιτική ενότητα. Όμως ουσιαστικά υφίσταται ένας πολιτισμός που συχνά αναφέρεται ως Βαβυλωνιακός. Τα ιατρικά κείμενα της περιοχής είναι πολυ περισσότερα από της Αιγύπτου, γιατί έγραφαν σε πλάκες από πηλό, όμως είναι πιο πρόχειρα και πιο σύντομα από τα αιγυπτιακά. Σφραγίδες γιατρών αποκαλύπτουν την ύπαρξη τους στην αυτοκρατορία των Σουμερίων ήδη από το 3000πΧ. Ο πιο παλιός νομικός κώδικας που σώζεται , ο κώδικας του βασιλιά Χαμουραμπί, περιέχει ανάμεσα σε άλλους νομικούς κανόνες, νόμους που καθορίζουν τις αμοιβές για τις ιατρικές εργασίες και τις τιμωρίες σε περίπτωση λάθους
"Αν ο γιατρός θεραπεύσει έναν ευγενή ανοίγοντας κάποιο απόστημα με αμβλύ μαχαίρι και σώσει το μάτι του ασθενή, θα πάρει αμοιβή δέκα ασημένια σέκελ. Αν ο ασθενής είναι δούλος, ο κύριος του θα πληρώσει δύο ασημένια σέκελ. Αν ο γιατρός σκοτώσει τον ασθενή ή καταστρέψει την όραση του το χέρι του θα κοπεί. Γίνεται επίσης λόγος για θεραπευτές βοδιών και όνων, δηλαδή κτηνίατρους
Και στη Μεσοποταμία πολυάριθμοι θεοί και θεές έλαγχαν την υγεία και την αρρώστεια. Η νοσολογική θεωρία τους ήταν θρησκευτική. Όταν ένας θνητός αμάρτανε, οι θεοί απέσυραν την προστασία τους και τότε αυτός γινόταν λεία αναρίθμητων δαιμόνων
Ο αριθμός των μεθόδων μαντείας που χρησιμοποιούσαν για τη διάγνωση της νόσου ήταν απεριόριστος . Την πρώτη θέση κατείχε η αστρολογία. Επίσης τα όνειρα χρησιμοποιήθηκαν σε ευρεία κλίμακα, κυρίως σε περιπτώσεις ανώμαλων τοκετών ανθρώπων ή ζώων. Εξίσου αποκαλυπτικά για τον γιατρό-ιερέα, ήταν η συμπεριφορά των ζώων, της φωτιάς, των ποταμών, των φυτών, και του λαδιού πάνω στην επιφάνεια του νερού
Ένας αριθμός πινακίδων που σώζονται περιέχουν σύντομη περιγραφή της αρρώστιας, διάγνωση και τη συνταγή για φάρμακα και ξόρκια. Οι πινακίδες αναφέρουν παθήσεις του ήπατος, των οφθαλμών, αναπνευστικές παθήσεις, πυρετό, γονόρροια, μέση ωτίτιδα, νεφρόλιθους, εγκεφαλικά επεισόδια και ψώρα. Αποκαλύπτουν επίσης εκτεταμένη φαρμακοποιία. Οι Μεσοποτάμιοι γνώριζαν το ελλέβορο, τον υοκύαμο, τον μανδραγόρα και το όπιο
Η αρετή της καθαριότητας ήταν πολύ διαδεδομένη. Αξιοθαύμαστα συστήματα υπονόμων έχουν ανασκαφεί και χρονολογούνται έως και τεσσάρων χιλιάδων ετών
Η ιδέα της μεταδοτικότητας των ασθενειών, η απομόνωση των λεπρών και ο ορισμός ημερών ανάπαυσης, που πέρασαν στον σύγχρονο πολιτισμό μέσω των αρχαίων Εβραίων, φαίνεται ότι ήταν μεσοπαταμιακής καταγωγής
Μέχρι τώρα , όλες οι προσπάθειες να βρεθούν αιγυπτιακές η μεσοποταμιακές πηγές της ελληνικής ιατρικής πρακτικής έχουν αποτύχει