Μεταβολισμός και ηλικία

 Μεταβολισμός = αναβολισμός και καταβολισμός , δύο καταστάσεις που ορίζονται από τη διαθεσιμότητα των χρησιμοποιήσιμων πόρων. Όταν οι χρησιμοποιήσιμοι πόροι είναι άφθονοι αυτό οδηγεί στη δημιουργία μεταβολικών αποβλήτων. Με τη σειρά του, η συντήρηση ενός συστήματος ενεργοποιείται από αυξημένα μεταβολικά απόβλητα κατά την εξάντληση των πόρων. Η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον έχει ως αποτέλεσμα ταλαντεύσεις που μοιάζουν με εκκρεμές μεταξύ αυτών των μεταβολικών καταστάσεων σε συνεχείς προσπάθειες να διατηρηθεί η λιγότερο επιβλαβής οργανική κατάσταση - η ομοιόσταση. Η ατέλεια των βιολογικών διεργασιών κατά τη διάρκεια αυτών των προσπαθειών υποστηρίζει τη συσσώρευση του ελαττώματος, οδηγώντας τη γήρανση του οργανισμού. Συζητάμε πώς η μεταβολική προσαρμογή από το περιβάλλον και η σταθεροποίηση των πόρων μπορεί να ρυθμίσουν τη διάρκεια της υγείας και τη διάρκεια ζωής.

Μεταβολισμός είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το άθροισμα των χημικών αντιδράσεων μέσα στα βιολογικά συστήματα για να διατηρηθούν ανταποκρινόμενα στις περιβαλλοντικές ενδείξεις με την πάροδο του χρόνου, δηλαδή να είναι ζωντανά . Παραδοσιακά, ο μεταβολισμός χωρίζεται σε καταβολισμό και αναβολισμό. Ο καταβολισμός περιλαμβάνει τις διαδικασίες διάσπασης της οργανικής ύλης για τη λήψη ενέργειας και ο αναβολισμός υποστηρίζει τη σύνθεση οργανικής ύλης χρησιμοποιώντας μόρια που μεταφέρουν ενέργεια . Ο καταβολισμός και ο αναβολισμός συνήθως θεωρούνται ως αντίθετες διαδικασίες παρά τις πολλές ομοιότητες μεταξύ τους . Το πιο σημαντικό, ο καταβολισμός και ο αναβολισμός απαιτούν χρήσιμους πόρους όπως ATP, αμινοξέα, πρωτεΐνες, γλυκόζη, πολυσακχαρίτες. Όταν καταναλώνεται τροφή, οι καταβολικές αντιδράσεις διασπούν τα μακρομόρια σε μικρότερα συστατικά, τα οποία μπορούν περαιτέρω να χρησιμοποιηθούν ως δομικά στοιχεία ή ως πηγή ενέργειας. Ο αναβολισμός μπορεί να εκμεταλλευτεί περαιτέρω την ενέργεια και τα δομικά στοιχεία για την κατασκευή των απαραίτητων κυτταρικών διαμερισμάτων, πρωτεϊνών (συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συμμετέχουν στις καταβολικές διεργασίες), νουκλεϊκών οξέων, υποδοχέων και οργανιδίων. Επομένως, ο αναβολισμός και ο καταβολισμός αντιπροσωπεύουν προγράμματα παραγωγής πόρων που εξαρτώνται από τον οργανισμό, τα οποία διατηρούν την απαραίτητη αναλογία μεταξύ των φορέων ενέργειας (ATP, NADH, NADPH), των δομικών στοιχείων (γλυκόζη, αμινοξέα, λιπαρά οξέα) και σύνθετων κυτταρικών δομών (οργανίδια, κυτταρικά διαμερίσματα, πρωτεΐνες, νουκλεϊκά οξέα) εντός του συστήματος, διασφαλίζοντας τη βέλτιστη λειτουργικότητά του.

Σε αντίθεση με τον αναβολισμό και τον καταβολισμό, η συντήρηση ενός οργανισμού συμβαίνει όταν οι χρησιμοποιήσιμοι πόροι είναι σπάνιοι και, επομένως, όταν τα απόβλητα είναι άφθονα ως αποτέλεσμα του μεταβολισμού των χρησιμοποιήσιμων πόρων. Όλες οι μορφές μεταβολικών αποβλήτων – όπως η αδενοσίνη, το γαλακτικό, το CO2, η ουρία και η αμμωνία – παρουσιάζουν τοξικότητα εξαρτώμενη από τη συγκέντρωση και η αποβολή τους από τον οργανισμό με αποδόμηση, μετατροπή ή απέκκριση είναι κρίσιμη για να παραμείνουν υγιείς και ζωντανοί. Η διατήρηση της ομοιόστασης είναι μια διαδικασία ρύθμισης των μεταβλητών του βιολογικού συστήματος με τρόπο ώστε το εσωτερικό περιβάλλον να παραμένει σχετικά σταθερό ως απόκριση στις αλλαγές στο εξωτερικό περιβάλλον . Για παράδειγμα, οι παράμετροι του αίματος των θηλαστικών - όπως το pH, η συγκέντρωση των διαλυμένων αερίων και τα επίπεδα μακρομορίων - διατηρούνται σε ένα εύλογα σταθερό εύρος. Προκειμένου να διατηρηθεί με επιτυχία η ομοιόσταση, τα βιολογικά συστήματα θα πρέπει να έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται αποτελεσματικά τις εσωτερικές συνθήκες.

Η ακριβής κατανόηση του μεταβολισμού είναι κρίσιμη για την περαιτέρω κατανόηση του τρόπου λειτουργίας των βιολογικών συστημάτων και για τον επακόλουθο αποτελεσματικό σχεδιασμό παρεμβάσεων μακροζωίας.

Οι Άραβες και η Ελληνική

 Η Αραβία, η κοιτίδα των Αράβων, και κάποιος Μάγος Άραβος, στρατηγός του Ξέρξη, αναφέρονται από τον Αισχύλο και αποτελούν την αρχαιότερη μνεία των όρων στην ελληνική γλώσσα. Ακολουθεί ο Ηρόδοτος, ο οποίος μνημονεύει συχνά την Αραβίη, τους Αράβιους και τον Αράβιο Κόλπο.

Όταν κατά τον 7ο αι. οι Άραβες, νεοφώτιστοι Μουσουλμάνοι, κατέκτησαν τη Συρία και την Αίγυπτο δέχτηκαν βαθειά πολιτιστική επίδραση. Έναν περίπου αιώνα μετά την κατάκτηση οι Έλληνες παρέμειναν διοικητικά στελέχη των περιοχών αυτών. Διείσδυσαν στην Αραβική πολλές ελληνικές λέξεις, που αργότερα υιοθετήθηκαν από τους Τούρκους.

Οι Άραβες διετέλεσαν πάνω από τρεις αιώνες οι ισχυροί γείτονες των Βυζαντινών (Σαρακηνοί ή Ισμαηλίτες ή Αγαρηνοί). Το σύνορο του Τίγρη και του Ευφράτη ήταν πεδίο συνάντησης των δύο κόσμων, του χριστιανικού και του ισλαμικού. Οι πληθυσμοί στις παραμεθόριες περιοχές περιλάμβαναν αιχμαλώτους και δραπέτες καθώς και γυναίκες που τις είχαν κλέψει, οπότε υπήρχε ένα ιδιότυπο αμάλγαμα πολιτισμικά, και θρησκευτικά.

Η αραβική φιλοσοφία και η επιστήμη ξεκίνησαν από ιδέες και επιτεύγματα του ελληνικού πολιτισμού που είχε διαδοθεί στη Μέση Ανατολή από τον καιρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στην Έδεσσα της Συρίας, στη Χαρράν, στην Αντιόχεια, στην Αλεξάνδρεια το ελληνιστικό πνεύμα ήταν ζωντανό. Έργα του Αριστοτέλη, του Γαληνού, του Πτολεμαίου, του Διοσκουρίδη μεταφράστηκαν στα Αραβικά. Τα δάνεια αραβικών λέξεων στην Ελληνική γλώσσα είναι περιορισμένα κι έχουν να κάνουν κυρίως με τη θρησκεία και το κράτος. Σπάνια έχουν περάσει στα ελληνικά λέξεις που έχουν αντίστοιχη ελληνική π.χ. τα άλογα που αναφέρονται ως φαρία. Επέζησαν επίσης στον ελληνικό χώρο τοπωνύμια, ανάμεσα στα οποία ο Χάνδαξ είναι το πιο γνωστό

Χρόνια νεφρική νόσος

 Η χρόνια νεφρική νόσος (ΧΝΝ) θα είναι η πέμπτη μεγαλύτερη αιτία απώλειας ζωής παγκοσμίως έως το 2040.1 Η ΧΝΝ ορίζεται ως ένας σταθερός εκτιμώμενος ρυθμός σπειραματικής διήθησης (eGFR) μικρότερος από 60 ml ανά λεπτό ανά 1,73 m2 επιφάνειας σώματος ή απέκκριση λευκωματίνης στα ούρα 30 mg ή περισσότερο την ημέρα, ή και τα δύο, για περισσότερο από 3 μήνες. Οι κατευθυντήριες γραμμές The Kidney Disease: Improving Global Outcomes 2012 ταξινόμησαν τη ΧΝΝ και τον κίνδυνο εξέλιξης βάσει τόσο του eGFR όσο και του βαθμού λευκωματουρίας (όσο χαμηλότερος είναι ο eGFR και όσο υψηλότερη είναι η λευκωματουρία, τόσο χειρότερη είναι η πρόγνωση). Η λευκωματουρία είναι και ένας δείκτης κινδύνου και θεραπευτικός στόχος. Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, τα φάρμακα που μπλοκάρουν το σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης (RAS) ήταν η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη στρατηγική για την επιβράδυνση της εξέλιξης της ΧΝΝ. Αυτά τα φάρμακα τόσο μειώνουν τη συστηματική αρτηριακή πίεση και την ενδοσπειραματική πίεση και μειώνουν τη λευκωματουρία και μπορούν να αποτρέψουν τη σπειραματοσκλήρωση. Ο βαθμός μείωσης της λευκωματουρίας από αναστολείς RAS φαίνεται να παρακολουθεί την ικανότητα αυτών των παραγόντων να διατηρούν τη νεφρική λειτουργία. Όταν οι ασθενείς με μειωμένο GFR αλλά φυσιολογική λευκωματουρία (οι περισσότεροι ασθενείς με ΧΝΝ) λαμβάνουν αναστολείς RAS, δεν έχουν το ίδιο επίπεδο προστασίας όπως εκείνοι με κλινικά σημαντική λευκωματουρία.Το μειωμένο όφελος από τον αποκλεισμό του RAS σε ασθενείς με ΧΝΝ που έχουν φυσιολογική λευκωματουρία υπογραμμίζει την ανάγκη για πρόσθετες προσεγγίσεις. 

Συστήνονται αναστολείς συμμεταφορέα νατρίου-γλυκόζης 2 (SGLT2). Η πρωτεΐνη SGLT2 στο εγγύς σωληνάριο του νεφρού μεσολαβεί στην επαναρρόφηση τόσο της γλυκόζης όσο και του νατρίου. Η αναστολή του SGLT2 οδηγεί σε γλυκοζουρία, οσμωτική διούρηση και μέτρια νατριούρηση. Ένας εύλογος μηχανισμός για την προστασία είναι ότι η αυξημένη παροχή νατρίου στα κύτταρα  της παρασπειραματικής συσκευής, προκαλεί αγγειοσύσπαση των προσαγωγών αρτηριδίων, μειώνει την υπερδιήθηση και την ενδοσπειραματική πίεση και έτσι διατηρεί τα σπειράματα. Αρχικά αναπτύχθηκαν για τη θεραπεία της υπεργλυκαιμίας σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, οι αναστολείς SGLT2 και αποδείχθηκε ότι βελτιώνουν τα καρδιαγγειακά και νεφρικά αποτελέσματα σε ασθενείς με διαβήτη με ή χωρίς ΧΝΝ. Μεταγενέστερες μελέτες των αναστολέων SGLT2 που περιορίζονταν σε ασθενείς με ΧΝΝ με λευκωματουρία έδειξαν επιβράδυνση εξέλιξης ΧΝΝ.

Όμως

 τίποτε το μεγαλειώδες ελληνικό δεν επιβιώνει στην εποχή μας. Μικροί άνθρωποι και μικρά μυαλά μετακινούν βουνά με τις μηχανές τους και σπρώχνουν ολόκληρα έθνη μέσα στους ολέθριους μηχανισμούς των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Έχει έλθει πραγματικά η εποχή του Μολύβδου, μαλακομύτα σαν σφαίρα, γκρίζα σαν το γκρίζο αμπέχωνο του Μάο, βαριά σαν, πρέπει να πω, τις καρδιές μας, αν και οι καρδιές τώρα έχουν νόημα μόνο σε κάρτες του Αγίου Βαλεντίνου κατασκευασμένες κατα εκατομμύρια κάπου στα μεσοδυτικά. Γιατί να μην είμαστε μέτριοι; Ο Καλπ ένας χαρακτήρας από τα κόμικς, ο Πλαμαντί μια κούκλα βιτρίνας, ο Γκοβερνάλι ένας κομπάρσος σε μακαρονάδικη όπερα, ο Χέρσελ η προσωποποίηση της τυπικής ψυχής, τσακισμένος από την ίδια την καλοσύνη του, μέσα στην ακράτεια, νιώθοντας ντροπή πλέον για οποιαδήποτε ανθρώπινη λειτουργία, κι εγώ που τους διαμορφώνω όλους αυτούς,  έχω μέσα μου μυριάδες τέτοια τρισάθλια τίποτα.

                                                                                                                     Το τούνελ

Χρήση αναβολικών (ΑΑΣ) - Διακοπή

 Τα κλινικά χαρακτηριστικά της απόσυρσης AAS δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς και οι περισσότερες μελέτες στερούνται αντικειμενικής επικύρωσης αυτοαναφερόμενης διακοπής φαρμάκων με χρήση τοξικολογικού ελέγχου. Υπάρχουν δύο διακριτές φάσεις απόσυρσης, οξεία και χρόνια φάση. Η οξεία φάση σημαίνει διέγερση του συμπαθητικού που οδηγεί σε σωματικά συμπτώματα κεφαλαλγίας, τρόμου, αίσθημα παλμών και ναυτία. Αυτή η φάση εκδηλώνεται σε 1-2 ημέρες από την απόσυρση του AAS. Μετά την οποία αναπτύσσεται η χρόνια φάση που περιλαμβάνει συμπτωματολογία όπως υπογοναδισμός με κόπωση, μυαλγία, και χαμηλότερη libido λόγω έλλειψης τεστοστερόνης. Επιπλέον ψυχιατρικά συμπτώματα με έντονο φόβο και καταθλιπτική διαταραχή.

Τα συμπτώματα της απόσυρσης AAS αποτελούν βασικό χαρακτηριστικό της εξάρτησης από το AAS στους χρήστες. Ανώνυμο ερωτηματολόγιο ανδρών αρσης βαρών που πληρούσαν τα κριτήρια  για εξάρτηση έδειξε καταθλιπτική διάθεση, ανορεξία, κούραση, μειωμένη σεξουαλική διάθεση, και αϋπνία. Τάσεις αυτοκτονίας, δυσαρέσκεια με την εικόνα του σώματος, και πονοκέφαλος αναφέρθηκαν κατά τη διάρκεια απόσυρσης. Απαιτούνται μελέτες για την αποσαφήνιση των προγνωστικών παραγόντων των συμπτωμάτων στέρησης. Ωστόσο, πιθανοί παράγοντες κινδύνου είναι η προηγούμενη ψυχιατρική ασθένεια, η ισχύς της έκθεσης σε ανδρογόνα, η διάρκεια χρήσης και οι δόσεις χρήσης AAS.

Η ανασκόπησή μας αποκαλύπτει αυξανόμενα αλλά περιορισμένα κλινικά στοιχεία που διερευνούν τα κλινικά χαρακτηριστικά της απόσυρσης των αναβολικών. Οξέως προκύπτει συμπαθητική υπερενεργοποίηση (κεφαλαλγία, τρόμος, αίσθημα παλμών και ναυτία) και στη συνέχεια  ακολουθούν τα χρόνια συμπτώματα που μπορούν να ταξινομηθούν ευρέως σε νευροψυχιατρικά και αναπαραγωγικό-ενδοκρινικό. Περιγράφονται η χαμηλή διάθεση, οι αυτοκτονικές σκέψεις και η δυσαρέσκεια με την εικόνα του σώματος κατά την απόσυρση του AAS. Επιπλέον, ο υπογοναδισμός κατά την απόσυρση του AAS σχετίζεται με χαμηλή libido, στυτική δυσλειτουργία και κόπωση. Ωστόσο, απαιτείται πολύ ευρύτερη βάση αποδεικτικών στοιχείων, και διερεύνηση των επιπτώσεων των συγκεκριμένων κατηγοριών φαρμάκων σε διαφορετικά δημογραφικά στοιχεία χρηστών.  Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες που να παρέχουν στοιχεία για νέες παρεμβάσεις που μπορεί να ενθαρρύνουν τη διακοπή, να μειώσουν τα χαρακτηριστικά απόσυρσης και να αποθάρρυνουν την πιθανή υποτροπή σε χρήστες AAS .

Χρήση αναβολικών στεροειδών (ΑΑΣ)

 Νευροψυχιατρικά συμπτώματα : τα ΑΑΣ έχουν ισχυρές επιδράσεις στον εγκέφαλο. Υπάρχει έλλειψη δεδομένων πληθυσμού μεγάλης κλίμακας που να μελετούν το ποσοστό των ανδρών χρηστών AAS και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων που εμφανίστηκαν στους άνδρες κατά τη χρήση AAS. Διεξήχθη έρευνα με χρήστες για εντοπισμό ψυχιατρικών ασθενειών. Παρατηρήθηκε υψηλότερος επιπολασμός μειζόνων διαταραχών της διάθεσης,  υπομανία,  μανία και η μείζονα κατάθλιψη διαταραχή που εκδηλώνεται με ευερεθιστότητα, επιθετικότητα, αυταπάτες, χαμηλή διάθεση και τάσεις αυτοκτονίας μεταξύ αθλητών που έκαναν κατάχρηση AAS σε σύγκριση με αθλητές που δεν έκαναν ποτέ κατάχρηση στεροειδών. Επίσης έντονη αδυναμία παρά την καλή κατάσταση του σώματος. Το 12% των συμμετεχόντων παρουσίασε ψυχωτικό επεισόδιο (ακουστικές ψευδαισθήσεις, αυταπάτες μεγαλοπρέπειας, δίωξης  και συναισθηματική διαταραχή ου εκδηλώνεται με παρορμητικότητα, ευφορία, διαταραχές ύπνου και κακή διάθεση. Επίσης αυξάνεται ο κίνδυνος χρήσης άλλων εθιστικών ουσιών.

Η τεστοστερόνη που δίνεται θεραπευτικά δεν σχετίζεται με νευροψυχιατρικές ασθένειες. Είναι ενδιαφέρον να εξεταστεί στο όριο της έκθεσης σε εξωγενή ανδρογόνα που απαιτείται για την πρόκληση ανεπιθύμητων νευροψυχιατρικών επιδράσεων. Προφανώς εξαρτάται από τη δόση και από τη διάρκεια της έκθεσης. Περαιτέρω μελέτες απαιτούνται για να διευκρινιστούν οι ακριβείς σχέσεις μεταξύ της έκθεσης στην εξωγενή τεστοστερόνη, προ-νοσηρότητα ψυχολογική επιβάρυνση και δυσμενείς οι αλλαγές στη συμπεριφορά με τη χρήση AAS στους άνδρες .

Μυικό σύστημα : αύξηση μυικής μάζας και μείωση λιπώδους . Παρατηρήθηκε ότι όταν ΑΑΣ χορηγήθηκε σε υπερφυσιολογικές δόσεις με παράλληλα δραστηριότητες μυϊκής ενδυνάμωσης, οδήγησε σε αύξηση της μυϊκής μάζας και της μάζας χωρίς λίπος σε υγιείς άνδρες όπως αναγνωρίστηκε σε μαγνητική τομογραφία.Τα AAS έχουν δραματικές επιπτώσεις στη φυσική εμφάνιση. Υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι το AAS μπορεί να αυξήσει τη μυϊκή δύναμη, αλλά τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά διφορούμενα. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι το AAS μπορεί να συντομεύσει τον χρόνο αποκατάστασης από σκληρή άσκηση, επιτρέποντας την πιο επίπονη άσκηση στους χρήστες για την αύξηση του μυϊκού όγκου.

Ακριτικά τραγούδια

 Άκρα=σύνορο

Τα ακριτικά τραγούδια είναι τα παλαιότερα δείγματα ηρωικής ποίησης που έχει σωθεί από τα βυζαντινά χρόνια. Η θεματική τους είναι η ζωή και κυρίως τα πολεμικά κατορθώματα των ακριτών, των φρουρών των ανατολικών συνόρων του βυζαντινού κράτους, ανάμεσα στην Καππαδοκία και στον ποταμό Ευφράτη. Η αναχαίτηση των Αράβων από τον 7ο ως τον 11ο αι. ήταν το βασικό μέλημα των ακριτών. Από τα μέσα του 9ου αι, που το Βυζάντιο προσπαθεί να ανακαταλάβει τα ανατολικά εδάφη του, πλάθονται οι πρώτοι θρύλοι για τα κατορθώματα των πολεμιστών αυτών.

Σύμφωνα με ένα αινιγματικό σχόλιο του αρχιεπισκόπου Καισαρείας Αρέθα, ήδη κατά τον 10ο αι. οι Παφλαγόνες λαϊκοί ραψωδοί της εποχής, γύριζαν τα εδάφη της αυτοκρατορίας και τραγουδούσαν τα κατορθώματα των πολεμιστών. Έτσι διαδίδονταν τα ακριτικά τραγούδια, με το στοιχείο του υπερφυσικού, και ιστορικά γεγονότα, σε συνδυασμό με προφορικό χαρακτήρα σε ένα σύνολο με υψηλή συχνά ποιότητα. Ήταν ιδιαίτερα διμοφιλή. Κατα τον 10ο αι. είχαν τα περισσότερα ωσ κύριο ήρωα τους τον Διγενή Ακρίτα. Διγενής= δύο γένη, ελληνικό και αραβικό. Τον 11ο αι. ένας άγνωστος λόγιος συνέλεξε το πολυάριθμο ασματικό υλικό του Διγενή και έγραψε ένα εκτεταμένο επικό ποιητικό έργο που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1875. Είναι η προσωπικότητα και τα πολεμικά κατορθώματα του ήρωα, ο γάμος του με την Ευδοκία, η μονομαχία με την αμαζόνα Μαξιμώ και η περιγραφή του ανακτόρου του στον Ευφράτη

Κρόκη

 Σύμπλεγμα κόκκινης και λευκής κλωστής ή υφάσματος που φοριέται στο χέρι την 1η Μαρτίου. Είναι προστασία από τον πρώτο ήλιο της άνοιξης. Παμπάλαιο έθιμο με ρίζες στα Ελευσίνια Μυστήρια.

Τα Ελευσίνια Μυστήρια τελούνταν μια φορά το χρόνο, αρχές φθινοπώρου (μεταξύ 15ης και 19ης Βοηδρομιώνος), στην Αθήνα και στην Ελευσίνα, και διαρκούσαν εννέα ημέρες. Υπήρχε ιερή εκεχειρία στις ελληνικές πόλεις-κράτη διάρκειας πενήντα πέντε ημερών. Την παραμονή η πομπή έφερνε «Ιερά», μυστηριώδη «άγια πράγματα» των οποίων η φύση είναι άγνωστη, από την Ελευσίνα στην Αθήνα μετά από προκαταρκτικές θυσίες. Πήγαινε στον ναό της Δήμητρας κοντά στην Ακρόπολη.

Την πρώτη επίσημη ημέρα των Μυστηρίων, ο Άρχων Βασλέαςς καλούσε τον κόσμο στην Αγορά της Αθήνας και, παρουσία του Ιεροφάντη και του Δαδούχου, διάβαζε μια προκήρυξη που καλούσε τους μυημένους. Απαγορεύονταν να συμμετάσχουν όσοι είχαν διαπράξει ανθρωποκτονία, βάρβαροι (μετά τους Περσικούς πολέμους) και εκείνοι που δεν μπορούσαν να καταλάβουν ελληνικά. Τη δεύτερη μέρα πήγαιναν να πλυθούν στη θάλασσα και έπλεναν ένα μικρό γουρουνάκι το οποίο θυσίαζαν. Την τρίτη μέρα ο Άρχων Βασιλέας έκανε θυσίες και την τέταρτη γιόρταζαν την κάθαρση του Ασκληπιού. Η πέμπτη μέρα ήταν η μέρα της πομπής οι μυημένοι και οι χορηγοί πήγαιναν στην Ελευσίνα με τα πόδια. Στην κεφαλή της πομπής υπήρχε άγαλμα του Ίακχου. Αφού περνούσαν  τη γέφυρα που οδηγούσε προς τη θάλασσα ελάμβανε χώρα χώρα ένα γεγονός γνωστό ως «κρόκοσις», που πήρε το όνομά του από τον θρυλικό Κρόκο, τον πρώτο κάτοικο της περιοχής. Εδώ, οι απόγονοι του είχαν το προνόμιο να δένουν ένα μάλλινο «κρόκε», μια κορδέλα, την κρόκη σε χρώμα σαφράν ή πορφυρό, γύρω από το δεξί χέρι και το αριστερό πόδι κάθε μυημένου. Μόλις η πομπή έφτανε στον ποταμό Κηφισό, άνδρες με καλυμμένα κεφάλια, γνωστοί ως «γεφυρισμοί», περίμεναν να εκτοξεύσουν ύβρεις, χλευασμούς, και κοροϊδίες   στους μυημένους . Ο σκοπός αυτής της δράσης είναι αδιαφανής, αλλά ίσως ήταν να ταπεινώσει αυτούς τους πολίτες έτσι ώστε τα κακά πνεύματα να μην μπορούν να τους επηρεάσουν.

Στην Ελευσίνα : Σε αυτό το σημείο, οι λεπτομέρειες των Μυστηρίων γίνονται πολύ λιγότερο σαφείς λόγω της μυστικής φύσης τους. Η έκτη μέρα, ονομάζεται Τελετή και είναι πιθανώς μια ημέρα νηστείας και εξαγνισμού. Η νηστεία μάλλον σταματούσε με την κατανάλωση του κυκεώνα, ενός φίλτρου που θυμίζει την άρνηση της Δήμητρας να πιει κόκκινο κρασί. Γνωρίζουμε ελάχιστα για αυτό το μέρος των Μυστηρίων, καθώς οι αρχαίες πηγές μάς λένε μόνο ότι αποτελούνταν από "πράγματα που έχουν θεσπιστεί", πιθανώς ένα ιερό θέαμα που διηγείται την ιστορία της Δήμητρας και της Περσεφόνης, "πράγματα που ειπώθηκαν", πιθανώς μια σειρά από σύντομες λειτουργικές ή επικλητικές δηλώσεις, και «πράγματα που παρουσιάζονται».  Η έβδομη μέρα ήταν ξεκούραση και προετοιμασία για την τελευταία νύχτα του μυημένου στο Τελεστήριο. Η όγδοη μέρα ήταν ως επί το πλείστον για σπονδές των νεκρών, αν και πιθανότατα υπήρχαν πολλές γιορτές και εκείνη την ημέρα.

Επιστροφή στην Αθήνα: Η ένατη μέρα ήταν η επιστροφή στην Αθήνα και το κλείσιμο της γιορτής. Την επομένη, ο Άρχων Βασιλέας αναφερόταν στην αθηναϊκή συνέλευση για τη διαδικασία των Μυστηρίων και ασκούσαν νομική δράση εναντίον οποιουδήποτε είχε ενεργήσει με ασέβεια.

Τα Ελευσίνια Μυστήρια διήρκεσαν για πολύ περισσότερο από μια χιλιετία και είχαν αμέτρητους μυημένους. Τα Μυστήρια μάλλον έπαψαν να τελούνται το 396 μ.Χ. με την καταστροφή του ιερού στην Ελευσίνα και του Ελευσίνιου στην Αθήνα από τον Αλάριχο και τους Βησιγότθους.