tag:blogger.com,1999:blog-71941193052447386672024-03-19T01:42:54.756-07:00Όλγα Δεβετζάκη - Ενδοκρινολόγος - ΔιαβητολόγοςΠροσωπικό blog για ενημέρωση, ερωτήσεις και ραντεβούΌλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.comBlogger1436125tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-6664960171867342542024-03-19T01:42:00.000-07:002024-03-19T01:42:21.265-07:00Jack Kerouac<p> Ας πιούμε στην υγεία των τρελών, των απροσάρμοστων, των επαναστατών, των ταραχοποιών. Σε αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, που δεν τιμούν τους κανόνες, που δεν σέβονται την τάξη.</p><p>Μπορεί να τους επαινέσεις, να διαφωνήσεις, να τους τσιτάρεις, να δυσπιστήσεις να τους δοξάσεις ή να τους κακολογήσεις. Αλλά δεν μπορείς να τους αγνοήσεις. Γιατί αλλάζουν πράγματα.</p><p>Ίσως πρέπει να είναι τρελοί. Πως αλλιώς θα κοιτάξουν τον άδειο καμβά και θα δουν έργο τέχνης; Ή θα καθίσουν στη σιωπή και θα ακούσουν τραγούδι που δεν έχει γραφτεί;</p><p>Εκεί που κάποιοι βλέπουν τρελούς εμείς βλέπουμε μεγαλοφυϊες. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν ότι μπορούν ν' αλλάξουν τον κόσμο είναι αυτοί που στο τέλος το κάνουν.<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-64181150337890882052024-03-14T23:54:00.000-07:002024-03-14T23:54:48.600-07:00Κισπεπτίνη / Νευροκινίνη<p> <span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η κισπεπτίνη (KP) και η νευροκινίνη Β (NKB) είναι νευροπεπτίδια που επηρεάζουν τον αναπαραγωγικό άξονα μέσω επίδρασης</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> στην απελευθέρωση και παλμική έκκριση </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">γοναδοτροπίνης (GnRH) </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Τις τελευταίες δεκαετίες από την ανακάλυψή τους, ένα πλήθος αποδεικτικών στοιχείων </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">έχει θέσει τα θεμέλια για πιθανές θεραπευτικές εφαρμογές.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Πέρα από τη λειτουργία της KP στον υποθάλαμο, επίσης</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">εκφράζεται στον πλακούντα, το ήπαρ, το πάγκρεας, τον λιπώδη ιστό, τα οστά και δίνει αφορμή για πολλούς τρόπους έρευνας και χρήσης στην</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">διάγνωση και θεραπεία εγκυμοσύνης, μεταβολικών, ηπατικών, νοσημάτων των οστών και διαταραχών συμπεριφοράς.</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ο ρόλος που διαδραμάτισε η NKB στην διέγερση του υποθαλαμικού θερμορρυθμιστικού κέντρου και την εκδήλωση των εξάψεων στην εμμηνόπαυση έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">φαρμάκων που ανταγωνίζονται τη δράση της (μη στεροειδής θεραπευτικός παράγοντας για αυτή την ένδειξη).</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Επιπλέον, </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">έχει υποστηριχθεί η πιθανή χρήση της για τη θεραπεία διαφόρων αναπαραγωγικών</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">διαταραχών όπως το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, τα ινομυώματα και η ενδομητρίωση.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η ΚP η ΝΚΒ και η δυνορφίνη (Dyn) εντοπίζονται σε νευρώνες γνωστούς ως KNDy νευρώνες στον τοξοειδή πυρήνα (ARC) του υποθαλάμου που φαίνεται ότι λειτουργούν ως </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">«γεννήτρια παλμών GnRH». </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η NKB διαγείρει, ενώ η Dyn αναστέλλει τη δραστηριότητα των νευρώνων KNDy, με αυτόματο/παρακρινό τρόπο για να οδηγήσει σε παλμική</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">απελευθέρωση του KP και, με τη σειρά του, του GnRH.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η παλμική έκκριση GnRH επάγει στη συνέχεια τη σύνθεση και την έκκριση γοναδοτροπινών της υπόφυσης οι οποίες με τη σειρά τους διαγείρουν την παραγωγή στεροειδών του φύλου (οιστρογόνα και τεστοστερόνη)</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">και γαμετογένεση εντός των γονάδων (ωοκύτταρα στις ωοθήκες και σπέρμα στους όρχεις)</span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> .</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Οι ΚΡ νευρώνες δέχονται σήματα από την περιφέρεια και επηρεάζουν την έκκριση GnRH. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η νευρωνική δραστηριότητα KP, έχει προκαλέσει ενδιαφέρον </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">τόσο για τη θεραπεία όσο και για τη διάγνωση των διαταραχών της εφηβείας και της αναπαραγωγής.</span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> H α</span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">νακάλυψη του</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> κρίσιμου ρόλου της NKB στη διέγερση του υποθαλάμο</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">/</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">θερμορρυθμιστικού κέντρου είχε ως αποτέλεσμα τη χρήση ουσιών</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">που εμποδίζουν τη δράση της NKB ως θεραπεία για τις εξάψεις της εμμηνόπαυσης. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Καθώς αυτοί οι ανταγωνιστές της δράσης ΝΚΒ εν μέρει</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">καταστέλλουν (αλλά δεν καταργούν) την έκκριση αναπαραγωγικών ορμονών,</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">έχει επίσης προκύψει ότι χρησιμεύουν στη θεραπεία</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> διαταραχών όπως η ενδομητρίωση και τα ινομυώματα.</span></span></span></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-62420998998500425172024-03-12T00:42:00.000-07:002024-03-12T00:42:23.481-07:00Τι ισχυρίζονται πράγματι;<p> Η τωρινή διερεύνηση μας, δείχνει αυτή τη δύναμη της γνώσης που καθένας έχει μέσα στην ψυχή του, κι επίσης το εργαλείο με το οποίο ο καθένας φτάνει στη μάθηση. Όπως ακριβώς αν δεν υπήρχε άλλος τρόπος να στρέφει κανείς τα μάτια του από το σκοτάδι στο φως παρά μόνο στρέφοντας ολόκληρο το σώμα, έτσι πρέπει να στραφεί με ολόκληρη την ψυχή από την περιοχή του γίγνεσθαι προς την άλλη πλευρά, ώσπου να γίνει ικανή η ψυχή να αντέχει να αντικρύζει το όν και το πιο φωτεινό από το όν, και ισχυριζόμαστε ότι αυτό είναι το Αγαθό.</p><p>Επομένως η παιδεία , θα είναι η τέχνη για αυτό το πράγμα, για τη μεταστροφή της ψυχής, με ποιόν τρόπο δηλαδή η μεταστροφή θα συντελεστεί όσο το δυνατόν ευκολότερα και αποτελεσματικότερα, όχι πως θα εμφυτευθεί στο όργανο αυτό η δύναμη της όρασης, αλλά θεωρώντας δεδομένο ότι το όργανο διαθέτει αυτή τη δύναμη κι ότι απλώς δεν είναι στραμμένο στη σωστή κατεύθυνση και δεν κοιτάζει προς τα εκεί που θα έπρεπε, να μηχανευτεί η τέχνη της παιδείας έναν τρόπο ώστε αυτό να κατορθωθεί.</p><p>Οι άλλες τώρα, αρετές που γενικώς χαρακτηρίζονται ως αρετές της ψυχής, φαίνεται να είναι κάπως κοντά στο σώμα, ενώ η φρόνηση και η γνώση φαίνεται να ριζώνει σε κάτι ασυγκρίτως πιο θεϊκό που ποτέ δε χάνει τη δύναμη του αλλά που με τη μεταστροφή γίνεται χρήσιμο κι ωφέλιμο κι άλλοτε πάλι άχρηστο και βλαβερό. Ή μήπως δεν έχεις διόλου προσέξει την ψυχή των ανθρώπων, για τους οποίους λέμε ότι είναι φαύλοι αλλά πανέξυπνοι, πόσο κόβει το μάτι τους και με πόση οξυδέρκεια διακρίνουν αυτά στα οποία είναι στραμμένο το βλέμμα τους. Δε βλέπει άσχημα η ψυχή τους, είναι όμως αναγκασμένη να υπηρετεί την κακία, κι έτσι όσο καλύτερα βλέπει τόσο περισσότερα κακά απεργάζεται.<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-52444165400464336172024-03-07T02:00:00.000-08:002024-03-07T02:00:05.062-08:00Πολιτεία<p> Αυτό το ανώτερο κοινωνικό στρώμα που θα αναλάβει να φέρει εις πέρας τούτο το έργο θα το αποτελούν ώριμα και έμπειρα άτομα, σωματικά και πνευματικά άριστα προετοιμασμένα, άνδρες και γυναίκες με μεγάλη επιστημονική και διαλεκτική-φιλοσοφική συγκρότηση που θα επιλέγονται προσεκτικά μέσα από αλλεπάλληλες επιτυχείς δοκιμασίες. Απελευθερωμένοι από τις δεσμεύσεις και τους αναγκασμούς της περιουσίας (ουσίαν κεκτημένον μηδεμίαν μηδένα ιδίαν ) και με μοναδικό κτήμα τους το θεϊκό χρυσάφι και ασήμι που θα έχουν μέσα τους (χρυσίον και αργύριον θείον παρά θεών αεί εν τη ψυχή) οι άρχοντες αυτοί θα κυβερνούν με σοφία, έχοντας το βλέμμα τους στραμμένο όχι σε κάποιους τεθειμένους νόμους, αλλά σε αυτό καθεαυτό το Αγαθό, το πάσι φως παρέχον ενώ παράλληλα θα επιλέγουν και θα προετοιμάζουν τους μελλοντικούς ηγέτες της πόλης.</p><p>Έτσι η πόλη αυτή της δικαιοσύνης θα αποτελεί ουσιαστικά έναν παιδευτικό θεσμό αφιερωμένο στην ανατροφή και την παιδεία.<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-57125074694260309532024-03-04T23:29:00.000-08:002024-03-04T23:29:32.060-08:00ΠΑ - Διαχείρηση<p> <span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ο τρέχων έλεγχος για ΠΑ βασίζεται στην ταυτόχρονη μέτρηση</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">της συγκέντρωσης αλδοστερόνης /ρενίνης στο πλάσμα ARR (aldosteron/renin ratio). </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Σε όλες εκτός από λίγες περιπτώσεις (π.χ. νεαροί</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">ηλικία, με έντονο αλδοστερονισμό/υπέρταση-υποκαλιαιμία</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> και πλήρη καταστολή της ρενίνης), μια θετική εξέταση ARR</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">ακολουθείται από επιβεβαιωτική δυναμική δοκιμή: (1) δοκιμασία έγχυσης άλατος</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">, (2) δοκιμασία καταστολής με άλας από το στόμα, (3) δοκιμασία καπτοπρίλης </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">ή (4) δοκιμή καταστολής με φλουοροκορτιζόνη. Ωστόσο παραμένει σημαντική η ετερογένεια</span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> στα διαγνωστικά όρια που χρησιμοποιούνται για κάθε μια από αυτές τις δοκιμές. Και έτσι υπάρχουν υποκλινικές ή μη κλασσικές περιπτώσεις ασθενών που περνούν απαρατήρητοι.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η κατευθυντήρια οδηγία της Ενδοκρινικής Εταιρείας συνιστά ότι πρέπει να διακοπούν τα θειαζιδικά διουρητικά οι β-αναστολείς και οι ανταγωνιστές υποδοχέων αλατοκορτικοειδών (MRAs) πριν τον έλεγχο για ΠΑ. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Δεν υπάρχει σαφής οδηγία σχετικά με την πρόσληψη αλατιού πριν από τον έλεγχο για ΠΑ.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η διαιτητική πρόσληψη νατρίου </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει σημαντικά τις μετρήσεις της ρενίνης του πλάσματος. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η τρέχουσα πρακτική για τη μέτρηση της ορμόνης είναι η δειγματοληψία το μεσημέρι,</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">καθισμένοι για 15 λεπτά και πάλι μέτρηση μετά από μια περίοδο τουλάχιστον 2 ωρών κίνησης.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ένα μέρος της διαγνωστικής διαδικασίας είναι και ο εντοπισμός της βλάβης (διαχωρισμός ΑΡ/ΔΕ επινεφριδίου) που είναι υπεύθυνη για την αυξημένη παραγωγή αλδοστερόνης. Η δειγματοληψία από φλέβα (AVS) ενδείκνυται στους ασθενείς που ετοιμάζονται για χειρουργείο όταν δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία από την αξονική (C/T) επινεφριδίων. </span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Με την έγκαιρη διάγνωση, η επινεφριδεκτομή είναι δυνητικά θεραπευτική</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"> για ετερόπλευρη</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> ασθένεια.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Τρέχουσα διαχείριση της αμφοτερόπλευρης νόσου</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"> </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">είναι η αντιμετώπιση φαρμακευτικά με τα MRAs να παίρνουν την πρωτοκαθεδρία. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Διαφόρου βαθμού μετεγχειρητική επινεφριδιακή ανεπάρκεια </span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">έχει αναφερθεί στη βιβλιογραφία μετά από ετερόπλευρη επινεφριδεκτομή. Έχει περιγραφεί μέχρι και στο 27% των ασθενών και είναι σχεδόν πάντα υποκλινική. Ο</span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">ι ασθενείς σπάνια</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">απαιτούν τακτική υποκατάσταση γλυκοκορτικοειδών, αλλά μπορεί να χρειαστεί</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">κάλυψη για παροδικές ασθένειες/έκτακτες καταστάσεις, ανάλογα με την περίπτωση.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ως εκ τούτου, ο ΠΑ παραμένει ένα κεφάλαιο με σημαντικές δυνατότητες για</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">την ταχεία ανάγνωση κλινικών, εργαστηριακών και ακτινολογικών δεδομένων</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> με στόχο</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"> την</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> αποτελεσματικότερη διαχείριση αυτής της κοινής πάθησης.</span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"></span></span> </span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span></span><br /><span class="HwtZe" lang="el"><br /></span></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-68185443620023641102024-02-29T00:36:00.000-08:002024-02-29T00:36:08.076-08:00Shehan Karunatilaka<p> Μη φοβάστε τους δαίμονες, τους ζωντανούς θα πρέπει να φοβόμαστε. Οι ανθρώπινες φρικαλεότητες ξεπερνούν οτιδήποτε μπορεί να σκαρφιστεί το Χόλιγουντ ή η μεταθανάτια ζωή. Πάντα να το θυμάστε αυτό όταν συναντάτε ένα άγριο ζώο ή ένα αδέσποτο πνεύμα. Δεν είναι τόσο επικίνδυνα όσο εσείς. Τα φαντάσματα φοβούνται άλλα φαντάσματα. Κι εσάς. Και το απέραντο τίποτα. Γι' αυτό κάνουν άστοχα πράγματα. Αλλά δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος. Κάνουν πράγματα επειδή δεν μπορούν πια να γευτούν ή να μιλήσουν ή να πηδήξουν. Είναι έξαλλα εναντίον εκείνων που τους έκλεψαν τη ζωή, εκείνων που τους αντικατέστησαν και εκείνων που δεν λένε πια το όνομα τους. Επειδή ξέρουν αυτό που ξέρεις και αυτό που ξέρει κάθε-εσύ-που-δεν-είσαι-εσύ. Στο τέλος δεν θα μείνει κανένας να πει την ιστορία σου. Κανένας να απαντήσει στις ερωτήσεις σου. Κανένας να ακούσει τις προσευχές σου.<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-84563233390032041022024-02-26T22:55:00.000-08:002024-02-26T22:55:15.136-08:00Υπέρταση / ΠΑ<p> <span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η υπέρταση είναι η μόνη μεγαλύτερη αιτία καρδιαγγειακής</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">νοσηρότητας και θνησιμότητας, που επηρεάζει περισσότερο από 1 δισεκατομμύριο ενήλικες παγκοσμίως. </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ενώ</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
η </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">πρωτοπαθής υπέρταση (όπου δεν έχει εντοπιστεί σαφής αιτία) είναι το 70-85% των περιπτώσεων, περίπου το 15-30% έχουν αναγνωρίσιμη νεφρική ή ενδοκρινική αιτία. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ο πρωτοπαθής αλδοστερονισμός (ΠΑ)</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">αντιπροσωπεύει τη συχνότερη δευτερογενή αιτία υπέρτασης,</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">με εκτιμώμενο επιπολασμό μεταξύ 3,2% και 14% μεταξύ</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">πληθυσμών πρωτοβάθμιας περίθαλψης , και αυξάνεται σε 10%-20% σε</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> περιβάλλον εξωτερικών ασθενών. Όμως τα ποσοστά προσυμπτωματικού ελέγχου παραμένουν χαμηλά.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ο ΠΑ προκύπτει από την υπερβολική, μη ρυθμισμένη έκκριση της αλδοστερόνης.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Αυτό αποδίδεται πιο συχνά</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">σε αδένωμα που παράγει αλδοστερόνη (APA) ή νεο</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">πλασία/υπερπλασία των κυττάρων που παράγουν αλδοστερόνη στη</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">σπειραματική ζώνη (ZG) του φλοιού των επινεφριδίων. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Κλινικά, η ΠA οδηγεί σε υπέρταση σταδίου/βαθμού Ι-ΙΙΙ</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"> σε </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">>97% των ασθενών και αυθόρμητες ή προκαλούμενες από φάρμακα υποκαλιαιμίες</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> σε περίπου 50% των περιπτώσεων με εμφανή APA. Σχετίζεται με μεγαλύτερη καρδιαγγειακή νοσηρότητα και θνητότητα, με μεγαλύτερο κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής, εγκεφαλικού επεισοδίου, στεφανιαίας νόσου, διαβήτη, μεταβολικού συνδρόμου και υπερτροφίας της αρ. κοιλίας.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ο ΠΑ υποδιαγιγνώσκεται και υποθεραπεύεται. Η κύρια πρόκληση είναι ο προσυμπτωματικός έλεγχος. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ενδοκρινολογικής κοινότητας πρέπει να χρησιμοποιείται </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">η αναλογία αλδοστερόνης-ρενίνης (ARR) με ιδιαίτερη προσοχή στα άτομα με σοβαρή υπέρταση, με υπέρταση που συνοδεύεται από υποκαλιαιμία (αυτόματη ή μετά από φάρμακα), με μάζα στα επινεφρίδια, με άπνοια ύπνου, με πρώιμη έναρξη υπέρτασης, με εγκεφαλικό σε νεαρή ηλικία, ή με πρώτου βαθμού συγγενή με ΠΑ και με υπέρταση ανθεκτική στη φαρμακευτική αγωγή (5%των ασθενών). Ως αποτέλεσμα του χαμηλού προσυμπτωματικού ελέγχου οι ασθενείς συχνά είναι υπερτασικοί για πολλά χρόνια. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ενώ ο ΠΑ είναι μια ιάσιμη και θεραπεύσιμη μορφή υπέρτασης,</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">η αποτελεσματικότητα της στοχευμένης παρέμβασης </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">εξασθενεί από καθυστερημένη διάγνωση. Επομένως πρέπει να δοθούν οδηγίες πρώιμης διάγνωσης. Να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση στην πρωτοβάθμια περίθαλψη αλλά και μετάξύ καρδιολόγων και γενικών γιατρών. <br /></span></span></span></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-55050925148176297962024-02-22T00:48:00.000-08:002024-02-22T00:48:18.422-08:00Καλσιτονίνη<p> <span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η καλσιτονίνη είναι ένας από τους τρεις πιο σημαντικούς παράγοντες που εμπλέκονται στη ρύθμιση της συστηματικής ομοιόστασης του ασβεστίου.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Από την ανακάλυψή της το 1961, η δομή της καλσιτονίνης από διαφορετικά είδη συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου καθιερώθηκε, συντέθηκε και αναπτύχθηκε για χρήση στην ανθρώπινη κλινική.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Μέχρι σήμερα η καλσιτονίνη χρησιμοποιείται στη θεραπεία της υπερασβεστιαιμίας, της νόσου Paget, της αλγοδυστροφίας, της πρωτοπαθούς και δευτεροπαθούς οστεοπόρωσης και της αναλγησίας.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Μαζί με την αμυλίνη η καλσιτονίνη αλληλεπιδρά με υποδοχείς της ίδιας οικογένειας για να ασκήσουν τα αποτελέσματά τους στον ανθρώπινο οργανισμό.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η καλσιτονίνη, που προέρχεται από κύτταρα C του θυρεοειδούς, είναι γνωστή για την ανασταλτική της δράση στους οστεοκλάστες.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η καλσιτονίνη θηλαστικής προέλευσης προάγει την ευαισθησία στην ινσουλίνη, ενώ η πιο ισχυρή καλσιτονίνη που εκχυλίζεται από τον σολομό αναστέλλει επιπλέον τη γαστρική κένωση, προάγει τη χαλάρωση της χοληδόχου κύστης, αυξάνει την κατανάλωση ενέργειας και προκαλεί κορεσμό καθώς και απώλεια βάρους.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η αμυλίνη, που προέρχεται από παγκρεατικά βήτα κύτταρα, ρυθμίζει τη γλυκόζη του πλάσματος καθυστερώντας την γαστρική κένωση μετά την κατάποση του γεύματος και ρυθμίζει την έκκριση γλυκαγόνης και τα κεντρικά σήματα κορεσμού στον εγκέφαλο.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Έτσι, και οι δύο ορμόνες φαίνεται να έχουν μεταβολικές επιδράσεις σχετικές στο πλαίσιο της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος (NAFLD) και άλλων μεταβολικών ασθενειών.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Σε αρουραίους, μελέτες με διπλούς αγωνιστές υποδοχέα αμυλίνης και καλσιτονίνης έχουν δείξει ισχυρή απώλεια σωματικού βάρους, βελτιωμένη ανοχή στη γλυκόζη και μειωμένη εναπόθεση λίπους στον ηπατικό ιστό πέρα από αυτό που παρατηρείται μετά από απώλεια σωματικού βάρους.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Οι μεταφραστικές πτυχές αυτών των προκλινικών δεδομένων παραμένουν επί του παρόντος άγνωστες.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Μαζί με την παραθυρεοειδική ορμόνη (PTH) η καλσιτονίνη εμπλέκεται στη ρύθμιση του μεταβολισμού των οστών και στη διατήρηση της ομοιόστασης του ασβεστίου και των φωσφορικών αλάτων στο σώμα.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Έγινε προσπάθεια κατανόησης των περιβαλλοντικών και γενετικών παραγόντων που επηρεάζουν τα επίπεδα PTH και καλσιτονίνης.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Οι γενετικοί παράγοντες εκτιμάται ότι ευθύνονται για το 60% των διακυμάνσεων στα επίπεδα της PTH, ενώ το γενετικό υπόβαθρο των παραλλαγών της καλσιτονίνης μεταξύ των ατόμων δεν έχει ακόμη μελετηθεί.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Α</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">ναλύθηκαν το κάπνισμα, ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), η διατροφή, το αλκοόλ και η άσκηση.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">μεταξύ των ρύπων, αναλύθηκαν βαρέα μέταλλα και χημικές ουσίες.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ο παράγοντας του τρόπου ζωής με την πιο ξεκάθαρη σχέση με την καλσιτονίνη ήταν το κάπνισμα (οι καπνιστές είχαν αυξημένα επίπεδα καλσιτονίνης).</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Δεδομένης της σημασίας της PTH και της καλσιτονίνης στη διατήρηση της ομοιόστασης του ασβεστίου και των φωσφορικών αλάτων και του μεταβολισμού των οστών, πρόσθετες μελέτες για την επίδραση περιβαλλοντικών παραγόντων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα επίπεδα PTH και καλσιτονίνης είναι ζωτικής σημασίας.</span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span> </span></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-29462118537288891132024-02-20T00:32:00.000-08:002024-02-20T00:32:03.379-08:00Κόλουμ Μακ Καν<p> Οι βόμβες-βροντή, βλαστοί αλειμμένοι με πυρίτιδα, εφευρέθηκαν τον 11ο αιώνα μ.Χ., κατά τη διάρκεια της Δυναστείας Σονγκ. Ο θερμός αέρας μέσα στο μπαμπού προκαλούσε έκρηξη κι έναν εκκωφαντικό κρότο. Διακόσια χρόνια αργότερα, οι Κινέζοι άρχισαν να ενισχύουν τις βόμβες τους με θραύσματα πορσελάνης και σιδήρου, καρφιά και τριβόλους, που εκτοξεύονταν προς κάθε κατεύθνση : αυτές τις ονόμαζαν βόμβες κεραυνούς.</p><p>Την τεχνική ανακάλυψε ξανά το 1784 ο Χένρι Σράπνελ, ένας αξιωματικός του βρετανικού πυροβολικού, ο οποίος γέμιζε κούφιες οβίδες κανονιού με σφαιρίδια μολύβδου, ώστε να προκαλείται η μέγιστη δυνατή καταστροφή. Η μέθοδος Σράπνελ έχει χρησιμοποιηθεί έκτοτε με θραύσματα γυαλιού, ξυράφια, βόλους, αιχμές από βέλη, καρφιά, βίδες, κρίκους αλυσίδας, καρφίτσες, σύρματα συρραπτικού, πριτσίνια, ρουλεμάν και άλλα οξύληκτα μικροαντικείμενα.</p><p>Στη Δεύτερη Ιντιφάντα οι Παλεστίνιοι βομβιστές κατηγορήθηκαν ότι άλειφαν τα σράπνελ τους με ποντικοφάρμακο ή βαρφαρίνη, ώστε να προκαλέσουν ταχύτερη αιμορραγία στα θύματα, αλλά οι ισχυρισμοί καταρρίφθηκαν αργότερα ως αξιογέλαστοι, πρώτον γιατί η ποσότητα δηλητηρίου που απαιτούσε κάτι τέτοιο θα ήταν τεράστια, δεύτερον , γιατί η επίδραση του δηλητηρίου δεν θα ήταν άμεση και τρίτον, γιατί το μεγάλο θερμικό φορτίο της έκρηξης θα εξουδετέρωνε τη δράση του.<br /></p><p><br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-90838234298702704132024-02-15T06:52:00.000-08:002024-02-15T06:52:48.943-08:00Ποντιακή και Καππαδοκική γλώσσα<p> Η διάλεκτος που μιλιόταν στον Πόντο (σε συνολικά 800 πόλεις, χωριά και οικισμούς) ως το 1922 προέρχεται από την Ελληνιστική κοινή. Με ποικίλες επιδράσεις από τοπικές γλώσσες και ιδιαίτερα την τουρκική. Η διάλεκτος έχει αρχαϊκή προφορά, φθόγγους σπάνιους, μορφολογία που ξενίζει, ιδιότυπα συντακτικά φαινόμενα και πολλές ιδιωματικές αλλά και τουρκικές λέξεις και γι' αυτό είναι ακατανόητη για τους μη Ποντίους.</p><p>Η Ποντιακή αγωνίζεται σήμερα να επιβιώσει. Το μέλλον άδηλο, αλλά οι Πόντιοι είναι ένα ελληνικό φύλο μαχητικό με ισχυρή ιστορική μνήμη.</p><p>Τα ποντιακά διαιρούνται σε τρεις μεγάλες διαλεκτικές ομάδες (οινουντιακά, τραπεζουντιακά, χαλδιώτικα) και άλλες μικρότερες όπως τα καρσλίδικα και τα της βόρειας ακτής της Αζοφικής. Επίσης η ποντιακή διατηρείται ανεπηρέαστη στο στόμα μουσουλμάνων Ποντίων στον Όφη και στην Τόνγια.</p><p>Στην Καππαδοκική διάλεκτο ανήκουν: το ιδίωμα μιας ομάδας χωριών γύρω από την Καισάρεια. Μοιάζουν πολύ με τα ποντιακά αλλά μετα την μετοικεσία του 1922 σιγά σιγά έσβησαν. Στα καππαδοκικά χάθηκε το γένος των ονομάτων, περιορίστηκε πολύ η χρήση του άρθρου, άλλαξε η σειρά των όρων στην πρόταση και υπάρχουν ιδιότυποι ρηματικοί σχηματισμοί (πηγαινινότζισκα:πήγαινα, γέλανα: γελούσα, μπόρκα: μπορούσα, είδιαμεστε:είδαμε)<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-589946292019866752024-02-13T02:42:00.000-08:002024-02-13T02:42:16.449-08:00Πρωτοπαθής υπεραλδοστερονισμός<p> <span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ο πρωτοπαθής αλδοστερονισμός (ΠΑ) είναι η πιο κοινή αιτία δευτεροπαθούς υπέρτασης και σχετίζεται με αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα. </span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Οι τρέχοντες περιορισμοί στη φροντίδα των ασθενών προέρχονται από την καθυστερημένη διάγνωση</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">, περιορισμένη πρόσβαση σε βασικές διαγνωστικές διαδικασίες και έλλειψη οριστικής θεραπευτικής επιλογής για μη χειρουργικούς υποψηφίους.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Από διαγνωστική άποψη, αλγόριθμοι </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">υπόσχονται την πρόβλεψη υποτύπων PA, ενώ η ανάπτυξη μη επεμβατικών εναλλακτικών λύσεων στη δειγματοληψία φλέβας των επινεφριδίων </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">κατέστησε δυνατό τον ακριβή εντοπισμό των λειτουργικών όζων των επινεφριδίων.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Παράλληλα, πιο επιλεκτικές προσεγγίσεις </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">έχουν εμφανιστεί όπως η μερική επινεφριδεκτομή ή</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">αφαίρεση ακριβείας.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Επιπλέον, η ανάπτυξη νέων φαρμακολογικών παραγόντων μπορεί να βοηθήσει στον μετριασμό των επιπτώσεων της αλδοστερόνης. </span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Παρά το γεγονός ότι είναι μια κοινή αιτία υπέρτασης,</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">παραμένουν πολλές περιπτώσεις πρωτοπαθούς αλδοστερονισμού (ΠΑ)</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"> που
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">δεν έχουν διαγνωστεί ή αναγνωρίζονται μόνο σε μεταγενέστερο στάδιο</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">όταν τα οφέλη της θεραπείας μειώνονται.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Πρόσφατες εξελίξεις </span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν τη διάγνωση της ΠΑ</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">με τον εντοπισμό ασθενών που θα πρέπει να ελεγχθούν.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Επί του παρόντος, μόνο ένα μικρό ποσοστό ασθενών καταλήγει </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">σε χειρουργική επέμβαση επινεφριδίων.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Για άλλους συστήνεται φαρμακοθεραπεία με </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">ανταγωνιστές υποδοχέων αλατοκορτικοειδών (MRAs), αλλά</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">δεν είναι πάντα καλά ανεκτή ή αποτελεσματική.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Πρόσφατες εξελίξεις στις διαγνωστικές τεχνικές, συμπεριλαμβανομένων</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">δειγματοληψία επινεφριδικής φλέβας και μοριακή</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">(λειτουργική) απεικόνιση (π.χ. με εκπομπή ποζιτρονίων τομογραφία</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">/αξονική τομογραφία) επέτρεψαν τον </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">πιο ακριβή εντοπισμό όγκων.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η ικανότητα εντοπισμού του αδενώματος που παράγει αλδοστερόνη</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">τελικά ανοίγει το δρόμο για τη χρήση</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">πιο εστιασμένων επιλογών θεραπείας (συμπεριλαμβανομένης της μερικής</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">επινεφριδεκτομής ή της αφαίρεσης του όζου</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">).</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Πιο επιλεκτικοί φαρμακολογικοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">μη στεροειδή MRA, αναστολείς της συνθάσης της αλδοστερόνης,</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">και τα μόρια που στοχεύουν τη σηματοδότηση ασβεστίου ερευνούνται </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">για να επιτρέψουν τη φαρμακοθεραπεία η οποία</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">ανακουφίζει αποτελεσματικότερα την περίσσεια αλδοστερόνης με</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">λιγότερες αρνητικές επιπτώσεις.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span></span></p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"></span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"></span>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-6604401213241234512024-02-08T00:45:00.000-08:002024-02-08T00:45:05.304-08:00SIAD αντιμετώπιση<p> <span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Απαιτείται επείγουσα θεραπεία για ασθενείς με SIAD που έχουν σοβαρά συμπτώματα υπονατριαιμίας (π.χ. υπνηλία, επιληπτικές κρίσεις, καρδιοαναπνευστική δυσχέρεια ή κώμα),</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">μέτρια σοβαρά συμπτώματα (π.χ. έμετος ή σύγχυση) και υψηλό κίνδυνο εξέλιξης με βάση την κλινική εικόνα (π.χ. μετεγχειρητική κατάσταση ή σχετιζόμενη με την άσκηση),</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">ή οποιαδήποτε υπονατριαιμία που συνοδεύει την ενδοκρανιακή νόσο (π.χ. υπαραχνοειδής αιμορραγία ή τραύμα στο κεφάλι), οπότε η επιδείνωση του εγκεφαλικού οιδήματος μπορεί να είναι καταστροφική.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Τυπικά, τέτοιοι ασθενείς έχουν συνήθως οξεία υπονατριαιμία.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Παραδοσιακή θεραπεία ήταν η χορήγηση χλωριούχου νατρίου 3% μέσω αργής, συνεχούς έγχυσης για αύξηση του νατρίου του ορού κατά 1-2 mmol/lt/h για λίγες ώρες, με όριο διόρθωσης 8-10 mmol/lt για 24 ώρες, </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">και 18-25 mmol/lt σε διάστημα 48 ωρών. Η τρέχουσα ταχεία προσέγγιση, που υποστηρίζεται από οδηγίες από ομάδα ειδικών ΗΠΑ-Ιρλανδίας και από ευρωπαϊκές οδηγίες, είναι η χορήγηση 100 ml και 150 ml χλωριούχου νατρίου 3%, αντίστοιχα, </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">ως ενδοφλέβιο bolus και επαναλαμβάνεται δύο ή τρεις φορές όπως απαιτείται. Ο στόχος αυτής της θεραπευτικής προσέγγισης είναι να αυξήσει το νάτριο του ορού κατά 4-6 mmol/lt εντός 1-2 ωρών, μια αύξηση επαρκής για την αναστροφή των κλινικών εκδηλώσεων του εγκεφαλικού οιδήματος</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">. Οι κατευθυντήριες γραμμές ορίζουν ένα όριο διόρθωσης 10 mmol/lt τις πρώτες 24 ώρες και 18 mmol/lt τις πρώτες 48 ώρες.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Διορθωτικά όρια επιβάλλονται επειδή η υπερβολικά ταχεία διόρθωση της χρόνιας υπονατριαιμίας αυξάνει τον κίνδυνο οσμωτικής απομυελίνωσης, μιας σπάνιας αλλά δυνητικά καταστροφικής επιπλοκής. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Εάν η υπονατριαιμία είναι γνωστό ότι είναι οξεία (π.χ. εμφανίζεται κατά τη διάρκεια μιας μετεγχειρητικής κατάστασης), η τήρηση των ορίων διόρθωσης δεν είναι απαραίτητη.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ωστόσο, η διάρκεια της υπονατριαιμίας συνήθως δεν μπορεί να εξακριβωθεί.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ακόμη και στην υπονατριαιμία που σχετίζεται με την άσκηση, δεν μπορεί να αποκλειστεί η προϋπάρχουσα χρόνια υπονατριαιμία.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η επείγουσα θεραπεία απαιτεί στενή παρακολούθηση, κατά προτίμηση στη μονάδα εντατικής θεραπείας, και ομάδα ειδικών (δηλαδή, εντατικολόγο, νεφρολόγο ή ενδοκρινολόγο)</span></span></span></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-31165638077118199492024-02-06T00:03:00.000-08:002024-02-06T00:03:27.444-08:00SIAD Διάγνωση<p> <span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η διάγνωση του SIAD απαιτεί κλινική επιβεβαίωση της ευβολαιμικής υποτονικής υπονατριαιμίας Δεδομένης της χαμηλής ευαισθησίας και ειδικότητας μιας φυσικής εξέτασης στην εκτίμηση της κατάστασης του όγκου, οι ευρωπαϊκές κατευθυντήριες γραμμές δίνουν προτεραιότητα στη μέτρηση της ωσμωτικότητας και του νατρίου των ούρων. Μελέτες ούρων που δείχνουν νατριούρηση (νάτριο,</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">>30 mmol ανά λίτρο) και ωσμωτικότητα, >100 mOsm ανά κιλό νερού δείχνουν SIAD.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ωστόσο, η διάγνωση του SIAD απαιτεί τον αποκλεισμό δευτεροπαθούς επινεφριδιακής ανεπάρκειας και σοβαρού υποθυρεοειδισμού. Στην πράξη, οι απαραίτητες εξετάσεις ορού και ούρων για τη διάγνωση συχνά παραλείπονται.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Τα αίτια του SIAD είναι πολυάριθμα .Οι κύριες κατηγορίες αιτίων του SIAD είναι ο καρκίνος (24%), ορισμένα φάρμακα (18%), οι πνευμονικές παθήσεις (11</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">%) και διαταραχές του ΚΝΣ (9%). Πρόσθετες αιτίες είναι η άσκηση, ο πόνος, το stress, η σοβαρή ναυτία, η μετεγχειρητική κατάσταση και, σπάνια, οι παραλλαγές του γονιδίου που κωδικοποιεί τον υποδοχέα της αγγειοτενσίνης 2 (σε νεφρογόνο SIAD).</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> Συχνά υπάρχουν περισσότερες από μία αιτίες. Τα αντικαταθλιπτικά είναι τα φάρμακα που εμπλέκονται πιο συχνά, ειδικά σε λιποβαρείς ηλικιωμένες γυναίκες.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ο κίνδυνος σε σχέση με τη χρήση αντικαταθλιπτικών έχει αναφερθεί ότι είναι υψηλότερος με τη χρήση εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης και χαμηλότερος με τη μιρταζαπίνη.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Καμία αιτία δεν έχει εντοπιστεί στο 17 έως 60% των ασθενών με SIAD, ανάλογα με την έκταση της αξιολόγησης και την ηλικία του ασθενούς (η εμφάνιση είναι μεγαλύτερη μεταξύ των ηλικιωμένων)</span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> .</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η αναστροφή της υπονατριαιμίας μετά τη διακοπή ενός φαρμάκου καθιερώνει την αιτιώδη σχέση.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ελλείψει κλινικών διαγνωστικών ενδείξεων, οι ειδικοί συνιστούν γενικά αξονική τομογραφία (CT) κεφαλής και θώρακα.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Εάν τα αποτελέσματα της απεικόνισης είναι αρνητικά, μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο CT κοιλίας και λεκάνης.</span></span></span></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-83527596267160852272024-02-01T00:43:00.000-08:002024-02-01T00:43:55.580-08:00Συζητήσεις της εποχής<p> Ομολογούμεν ότι εάν επρόκειτο να απονεμηθή βραβείον εις το χαρακτηριστικώτερον ανέκδοτον της σημερινής κοινωνικής ζωής, θα το εδίδαμεν εις το κάτωθι επεισόδιον που αναφέρει Γερμανική συνάδελφος :</p><p>Η σκηνή εις κοσμικήν συναναστροφήν</p><p>- "Τι ανυπόφορα που έγιναν τα κορίτσια στην εποχή μας" λέει κατηγανακτισμένος ένας γηραλέος κύριος. "Για κυττάξετε αυτήν εκεί κάτω, κουρεμένη σαν αγόρι, το ένα πόδι πάνω στο άλλο, με το τσιγάρο διαρκώς στο στόμα...Φρίκη!</p><p>- Μα αυτή είναι η κόρη μου! λέγει κάποιος εκ των παρισταμένων</p><p>- "Ω! με συγχωρείτε πάρα πολύ" τραυλίζει καταστεναχωρημένος ο γηραιός κύριος. "Εάν ήξερα πως είσθε ο πατέρας της..."</p><p>- Δεν είμαι ο πατέρας. Είμαι η μητέρα της!!<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-63094321076328062162024-01-29T23:31:00.000-08:002024-01-29T23:31:51.566-08:00Απειρόγωνο<p> Μιλούσε σε ακαδημαϊκούς, σε καλλιτέχνες, σε μαθητές, σε Ισραηλινούς, σε Παλαιστίνιους, σε Γερμανούς, σε Κινέζους σε όποιον ήταν διατεθειμένος να ακούει. Σε χριστιανικές οργανώσεις, σε Σουηδούς επιστήμονες, σε αποστολές της νοτιοαφρικανικής αστυνομίας. Τους έλεγε ότι η χώρα του ήταν μια κουκκίδα στο χάρτη. Το Ισραήλ μπορούσε να χωρέσει μέσα στο Νιου Τζέρσι. Η Δυτική όχθη ήταν μικρότερη από το Ντέλαγουερ. Τέσσερις λωρίδες της Γάζας μπορούσαν να στριμωχτούν μέσα στο Λονδίνο. Αν έβαζες εκατό Ισραηλινούς μέσα στην Αργεντινή πάλι θα σου έμενε λίγος χώρος για τις πάμπες. Το Ισραήλ και η Παλαιστίνη μαζί ήταν το ένα πέμπτο της πολιτείας του Ιλινόις. Ναι, ήταν μια μικροσκοπική έκταση, μα κάτι παλλόταν στο κύτταρο της, κάτι λιτό, αρχέγονο, πυρηνικό. Του άρεσε η λέξη πυρηνικό. Τα ατομικά σωματίδια της ιστορίας σπρώχνονταν το ένα με το άλλο. Τα έσπρωχνε η δύναμη αυτού που προσπαθούσε να πει. Υπήρχαν φορές που ένιωθε πως στεκόταν έξω από το σώμα του, ότι κοιτούσε τον εαυτό του από ψηλά, μα δεν πείραζε, τώρα πια είχε έρθει σε επαφή με τις λέξεις, ήταν δικές του, του ανήκαν, τις άρθρωνε για ένα σκοπό. Για να δει στους ακροατές του κάποιο σκίρτημα. Έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Να δει τα μάτια να ανοίγουν για μια στιγμή διάπλατα. Η φρύδια να υψώνονται. Αυτό αρκούσε. Μια ρωγμή στον τοίχο, έλεγε. Ένα συνοφρύωμα αμφιβολίας. Οτιδήποτε.</p><p> Κόλουμ Μακ Καν<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-89822972029364023842024-01-25T00:46:00.000-08:002024-01-25T00:46:03.573-08:00Μιλάω αντίθετα..<p> ..για συγκεκριμένα μέτρα που θα οδηγούσαν στη βελτίωση της καθημερινής ζωής των πολιτών, και φυσικά μέτρα βραχυπρόθεσμης υλοποίησης - αξιοπρεπείς μισθούς, ακύρωση ενός νόμου που προκαλεί δεινά, απόλυση ενός διεφθαρμένου υπαλλήλου, μείωση των τιμών των βασικών αγαθών...Στο ιδεολογικό επίπεδο υποστηρίζω χωρίς περιορισμούς ότι ενώνει τους ανθρώπους και, απομακρύνοντας τους από τη σκληρότητα, τις διακρίσεις, την αλαζονεία να θεωρούν τον εαυτό τους ηθικά ανώτερο, τους καλεί να συμβιώσουν. Δυσπιστώ εκ πεποιθήσεως απέναντι σε όσα βλάπτουν την ηρεμία. Δεν αισθάνομαι καμία υποχρέωση να είμαι ευτυχισμένος. Έχω αλλεργία στην έννοια της ουτοπίας. Το ίδιο λέω και για την κάθε Γη της Επαγγελίας, για τους κοινωνικούς παραδείσους και τη συνηθισμένη ομάδα απατεώνων που συχνά υποστηρίζονται από διάσημους διανοούμενους. Αποφεύγω όπως ο διάβολος το λιβάνι να πασαλείφω το σώμα μου με ελπίδες που υπερβαίνουν το ταπεινό μέγεθος μου. Δε με διεγείρουν τα σύμβολα της πατρίδας, αν και, όταν δεν κραδαίνονται εναντίον κανενός, τα σέβομαι, με τον ίδιο τρόπο που, ενώ δεν πιστεύω στον Θεό, δεν επιδίδομαι στη βλασφημία. Ξέρω πως ο καθρέφτης με περιγράφει ανεπαρκώς, πως δε συνίσταμαι μόνο από τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου. Με λίγα λόγια, πως χρειάζομαι τους άλλους, για να μάθω εν τέλει ποιος είμαι.<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-1857419296206430002024-01-23T00:20:00.000-08:002024-01-23T00:20:16.231-08:00SIAD<p> <span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η υπονατριαιμία (επίπεδο νατρίου ορού, <135 mmol ανά λίτρο) είναι η πιο κοινή ηλεκτρολυτική ανωμαλία και επηρεάζει περίπου το 5% των ενηλίκων συνολικά και το 35% των νοσηλευόμενων ασθενών. Κατηγοριοποιείται ως ήπια (130 έως 134 mmol ανά λίτρο),</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">μέτρια (125 έως 129 mmol ανά λίτρο) ή σοβαρή (<125 mmol ανά λίτρο).</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Περίπου το 70% των περιπτώσεων υπονατριαιμίας είναι ήπιες, είτε σε εξωτερικούς ασθενείς είτε σε εσωτερικούς ασθενείς.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ακόμη και η ήπια υπονατριαιμία σχετίζεται με δυσμενή έκβαση, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης διάρκειας νοσηλείας, της επανεισαγωγής, της χρήσης πόρων και του θανάτου.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η υπονατριαιμία είναι η πιο κοινή ηλεκτρολυτική ανωμαλία.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η κατάσταση προκαλείται συνήθως από περίσσεια νερού σε σχέση με την περιεκτικότητα σε νάτριο και κάλιο.</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"> </span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Στο SIAD, μια συχνή αιτία υπονατριαιμίας, η αυξημένη έκκριση αντιδιουρητικής ορμόνης απουσία οσμωτικών και αιμοδυναμικών ερεθισμάτων οδηγεί σε κατακράτηση νερού από τα νεφρά και σε περίσσεια νερού.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"></span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Οι εκδηλώσεις του SIAD εξαρτώνται από την ταχύτητα ανάπτυξης και τη σοβαρότητα και τη διάρκεια της κατάστασης.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Τα συμπτώματα κυμαίνονται από ήπια και μη ειδικά (π.χ. αδυναμία και πονοκέφαλος) έως σοβαρά και απειλητικά για τη ζωή (π.χ. επιληπτικές κρίσεις και κώμα).</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Τα αίτια του SIAD περιλαμβάνουν καρκίνο, φάρμακα, πνευμονικές παθήσεις, διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος, μετεγχειρητική κατάσταση, σοβαρή ναυτία και stress,</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">συχνά η αιτία είναι απροσδιόριστη.</span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"> </span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Το σοβαρά συμπτωματικό SIAD χρειάζεται επείγουσα θεραπεία με 3% χλωριούχο νάτριο για την αναστροφή του εγκεφαλικού οιδήματος.</span></span> </span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">. </span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"></span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Οι στρατηγικές διαχείρισης για το SIAD περιλαμβάνουν την αναστροφή ή τη βελτίωση της υποκείμενης διαταραχής όταν είναι δυνατόν,</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">περιορισμός υγρών,</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">συμπλήρωμα με χλωριούχο νάτριο, συχνά με φουροσεμίδη</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">και θεραπεία με ουρία ή τολβαπτάνη.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ο επιπολασμός της υπονατριαιμίας συνολικά, και της SIAD συγκεκριμένα, αυξάνεται με την ηλικία.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Στην υπονατριαιμία, το 25 έως 40% των περιπτώσεων αποδίδεται σε SIAD</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">, πνευμονικές παθήσεις και διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος [ΚΝΣ]) και φάρμακα που προδιαθέτουν για SIAD. Επιπλέον, η γήρανση μειώνει το ρυθμό σπειραματικής διήθησης, μειώνει τις προσταγλανδίνες και αυξάνει την ανταπόκριση AVP σε</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">οσμωτικά και μη ωσμωτικά ερεθίσματα</span></span>. <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η χαμηλή πρόσληψη αλατιού και πρωτεΐνης, συχνή σε ηλικιωμένα άτομα, συμβάλλει επίσης . Ακόμη και μια μέτρια αύξηση στην πρόσληψη νερού αυξάνει τον κίνδυνο υπονατριαιμίας.</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Οι εκδηλώσεις του SIAD εξαρτώνται από την ταχύτητα ανάπτυξης και τη σοβαρότητα και τη διάρκεια της υπονατριαιμίας.Τα συμπτώματα της οξείας SIAD (<48 ώρες από την έναρξη της υπονατριαιμίας) προκύπτουν από εγκεφαλικό οίδημα και κυμαίνονται από ήπιο και μη ειδικό (π.χ. αδυναμία και κεφαλαλγία) έως σοβαρή</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">και απειλητική για τη ζωή (π.χ. επιληπτικές κρίσεις και κώμα).</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Επειδή η ρύθμιση του όγκου του εγκεφάλου αναστρέφει το εγκεφαλικό οίδημα, τα συμπτώματα της χρόνιας SIAD (≥48 ώρες από την έναρξη της υπονατριαιμίας) είναι συνήθως ήπια, αν και η σοβαρή χρόνια SIAD μπορεί να συσχετιστεί με ναυτία, έμετο, κεφαλαλγία, σύγχυση, παραλήρημα και, σπάνια, επιληπτικές κρίσεις.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Άλλες εκδηλώσεις που σχετίζονται με χρόνια SIAD, όπως γνωστικά ελλείμματα, ανωμαλίες βάδισης, πτώσεις, οστεοπόρωση και κατάγματα ευθραυστότητας, μπορεί να αποδοθούν εσφαλμένα στη φυσιολογική γήρανση.</span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span></span></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-34544733978119568182024-01-18T00:16:00.000-08:002024-01-18T00:16:36.743-08:00Φερνάντο Αραμπούρου<p> Θεωρώ πολύτιμη τη φιλία που μας ενώνει. Προτιμώ τη φιλία από τον έρωτα. Ο έρωτας, υπέροχος στην αρχή, θέλει πολλή δουλειά. Ύστερα από λίγο καιρό δεν τον αντέχω και καταλήγει να μου φαίνεται κουραστικός. Τη φιλία αντίθετα δεν τη βαριέμαι ποτέ.Η φιλία μου μεταδίδει ηρεμία. Εγώ στέλνω τον Κούτσαβλο να πάει να γαμηθεί, αυτός με στέλνει στο διάολο και η φιλία μας δεν υφίσταται την παραμικρή αμυχή. Δεν έχουμε να ζητήσουμε ο ένας από τον άλλο λογαριασμό για τίποτα, ούτε να είμαστε σε συνεχή επικοινωνία, ούτε να λέμε πόσο πολύ εκτιμάμε ο ένας τον άλλο.Ο έρωτας απαιτεί πολυάριθμες προφυλάξεις. Στον έρωτα πάντα πήγαινα σαν να με έσερναν και με τη γλώσσα έξω, σε επιφυλακή προκειμένου να διατηρήσω την ένταση της αγάπης, με την έμμονη ιδέα να μην διαψεύσω τις προσδοκίες του αγαπημένου προσώπου, με το φόβο ότι τελικά η όλη προσπάθεια και ο ενθουσιασμός θα πάνε στο βρόντο. Και το γεγονός είναι ότι πάντα πήγαιναν στο βρόντο.<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-17288004659039007162024-01-15T23:26:00.000-08:002024-01-15T23:26:51.335-08:00Οστεοπόρωση - Έλεγχος<p> <span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Οι περισσότερες κατευθυντήριες οδηγίες προτείνουν την επανάληψη της DXA 1 έως 2 χρόνια μετά την έναρξη ή την αλλαγή της θεραπείας.</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> Καμία θεραπεία δεν μειώνει τον κίνδυνο κατάγματος στο μηδέν.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ωστόσο, η παρουσία μειωμένης οστικής πυκνότητας ή η εμφάνιση πολλαπλών καταγμάτων θα πρέπει να οδηγήσει σε αξιολόγηση και εξέταση εναλλακτικής θεραπείας.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Μερικοί κλινικοί γιατροί μετρούν τους δείκτες οστικής ανανέωσης 3 έως 6 μήνες μετά την έναρξη της αντιαπορροφητικής θεραπείας για να αξιολογήσουν την ανταπόκριση.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Αν και οι μειώσεις στους δείκτες οστικής ανανέωσης συνδέονται με μείωση του κινδύνου κατάγματος σε μεγάλες δοκιμές, αυτή η προσέγγιση δεν συνιστάται συνήθως.</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η κατάλληλη διάρκεια της θεραπείας με διφωσφονικά δεν είναι σαφής.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Σε εκτεταμένες δοκιμές αλενδρονάτης (10 χρόνια) και ζολενδρονάτης (6 χρόνια), συμμετέχοντες στους οποίους ανατέθηκε να διακόψουν τη θεραπεία μετά από 5 και 3 χρόνια, αντίστοιχα, είχαν χαμηλότερη οστική πυκνότητα στο τέλος της μελέτης (αν και τα επίπεδα οστικής πυκνότητας ήταν</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">υψηλότερη από ό,τι κατά την προ-θεραπεία) και υψηλότερη συχνότητα σπονδυλικών (αλλά όχι μη σπονδυλικών) καταγμάτων από τους συμμετέχοντες στους οποίους ανατέθηκε να συνεχίσουν τη θεραπεία.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> Θεραπεία έως 10 έτη</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">(από του στόματος χορήγηση) ή 6 χρόνια (ενδοφλέβια χορήγηση) προτείνεται σε γυναίκες υψηλού κινδύνου , με περιοδική επανεκτίμηση των κινδύνων και των οφελών από τη συνέχιση της θεραπείας. </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Ομοίως, η κατάλληλη διάρκεια του denosumab είναι ασαφής.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η Endocrine Society προτείνει την επανεκτίμηση του κινδύνου κατάγματος μετά από 5 έως 10 χρόνια θεραπείας με denosumab και τη συνέχιση ή την αλλαγή της θεραπείας σε ασθενείς που παραμένουν σε υψηλό κίνδυνο.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Επειδή ο κίνδυνος πολλαπλών σπονδυλικών καταγμάτων μετά τη διακοπή της θεραπείας μπορεί να αυξηθεί καθώς αυξάνεται η διάρκεια της θεραπείας με denosumab, οι συστάσεις ενδέχεται να εξελιχθούν.</span></span></span></p><div class="lRu31"><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα που καθοδηγούν τη χρήση της διαδοχικής φαρμακολογικής θεραπείας.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Αν και τα αντιαπορροφητικά θεωρούνται θεραπεία πρώτης γραμμής , αμβλύνουν ή καθυστερούν την αύξηση της οστικής πυκνότητας ως απόκριση στους αναβολικούς παράγοντες. Σε ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με διφωσφονικά, η μετάβαση στο romosozumab οδήγησε σε μεγαλύτερες αυξήσεις στην οστική πυκνότητα</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">από την τεριπαρατίδη, αν και λείπουν δεδομένα σχετικά με τα κατάγματα. Αντίθετα, η αλλαγή ασθενών από denosumab στην τεριπαρατίδη θα πρέπει να αποφεύγεται λόγω απώλειας οστικής μάζας. Μερικοί ειδικοί προτείνουν προσεγγίσεις θεραπείας προς στόχο, στις οποίες η θεραπεία επιλέγεται και τροποποιείται</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">σύμφωνα με την πιθανότητα ότι μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο κατάγματος του ασθενούς σε ένα αποδεκτό επίπεδο (π.χ. βαθμολογία T μεγαλύτερη από -2,0).Τα κατάλληλα όρια είναι ασαφή και απαιτούνται περισσότερα δεδομένα για την επικύρωση αυτής της προσέγγισης.</span></span></span></div><div class="lRu31"><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span></span></div><div class="lRu31"><span class="HwtZe" lang="el"><b><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Κατευθυντήριες γραμμές</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">:
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Οι κατευθυντήριες γραμμές για τη διάγνωση και τη διαχείριση της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης ποικίλλουν σε σχέση με το όριο έναρξης θεραπείας και την επιλογή και τη διάρκεια της θεραπείας .</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Οι συστάσεις μας είναι γενικά συνεπείς με τις οδηγίες της Endocrine Society και του Bone Health and Osteoporosis Foundation .</span></span></b></span></div><div class="OvtS8d"></div><div __is_owner="true" id="ow1506"></div><div aria-hidden="true" class="UdTY9 qhIQqf WdefRb" data-location="2"><div class="kO6q6e"><span><br /></span></div></div>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-50858810502389325612024-01-11T00:20:00.000-08:002024-01-11T00:20:20.392-08:00Περί ανισοτήτων στον έρωτα και περί ηλικιών<p> (ηδονή χωρίς οδύνη λογάριαζε την αργομισθία)</p><p>Κατ' αρχάς στον έρωτα απαγορεύεται το "απαγορεύεται". Κάθε a priori κανόνας. Στον έρωτα τα αντίθετα έλκονται μαγικά. Όπως εξάλλου έλκονται και τα όμοια. Τα ομώνυμα. Όπως και τα ετερώνυμα. Στον έρωτα όλα πάνε με όλα, το απρόοπτο καραδοκεί παντού αρκεί να... Ας είναι λοιπόν ο έρωτας, η σταθερά τελευταία μας ευκαιρία για ελευθερία και ανατροπή εκείνης της καθημερινότητας που μας πνίγει μέσα στην ομοιομορφία της. Ας βρουν όσα σώματα μπορούν και αντέχουν εκείνον το δρόμο, που, ακυρώνοντας κοινωνικά στερεότυπα και απαγορεύσεις, θα σώσει ταυτόχρονα και την ψυχή τους. Αφού οι ανδρείοι της ηδονής έχουν φτιαχτεί από εκείνο το ατσάλι που λέγεται τρυφερότητα. Όσο για το κόστος; Ευπρόσδεκτο. Εξάλλου από μικροί συνηθίσαμε να εξαγοράζουμε την αιωνιότητα με στιγμές. Πως αλλιώς; Ενσυνειδήτως. Επειδή πάντα ένας Σάιλοκ θα καραδοκεί ζητώντας μια λίτρα σάρκας. Τα λύτρα της ηδονής, "έλυτρα " της οδύνης.</p><p> Μόνο αγάπη (ευχή)<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-85627281394982928862024-01-09T00:01:00.000-08:002024-01-09T00:01:02.574-08:00Πως θα αδυνατίσετε<p> 1. Αποφεύγετε τα φαγητά που έχουν λίπος, επίσης τα αμυλώδεις και ζαχαρώδεις τροφάς. Ολιγοστεύσατε, όσο το δυνατό, το ψωμί.</p><p>2. Προτιμάτε τον λευκόν από τον ερυθρόν οίνον και το ζεστό ρόφημα από οιονδήποτε άλλο ποτό.</p><p>3. Πίνετε τσάι και καφέ.</p><p>4. το πρωί πριν το πρόγευμα, πίνετε ένα ποτήρι χλιαρό νερό. Άλλο ένα το βράδυ προτού κατακλιθήτε.</p><p> 5. Κάνετε εις όλον το σώμα σας εντριβάς με αλατισμένο νερό και εις μέρη όπου ιδίως θέλετε να καταπολεμήσετε το πάχος, κάνετε εντριβάς με ιώδιον.</p><p>6. Να κοιμάσθε ολίγον. Επτά ώραι αρκούν.</p><p>7. Να διαβάζετε τουλάχιστον δύο ώρας την ημέραν.</p><p>8. Ποτέ να μη μένετε χωρίς κορσέ.</p><p> Καλή χρονιά<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-87560971974326396402023-12-21T00:22:00.000-08:002023-12-21T00:23:19.995-08:00Τα πετροχελίδονα<p> Δε μ' αρέσει η ζωή. Η ζωή μπορεί να είναι όσο όμορφη διαβεβαιώνουν κάποιοι τραγουδιστές και ποιητές, εμένα όμως δε μ' αρέσει. Μη μου 'ρθει κανείς με ύμνους για τον ουρανό του δειλινού για την μουσική και για τις ρίγες των τίγρεων. Στον διάολο όλο αυτό το νέκταρ. Η ζωή μου φαίνεται μια διεστραμμένη εφεύρεση , κακής σύλληψης και ακόμα χειρότερης εκτέλεσης. Θα μου άρεσε να υπήρχε Θεός για να του ζητήσω λογαριασμό. Για να του πω κατάμουτρα τι είναι - ένας τσαπατσούλης. Ο Θεός πρέπει να είναι ένας γέρο-ατζαμής που κάθεται στα κοσμικά ύψη και ξοδεύει τον καιρό του παρακολουθώντας πως τα είδη ζευγαρώνουν και ανταγωνίζονται και καταβροχθίζουν το ένα το άλλο. Η μόνο δικαιολογία του Θεού είναι πως δεν υπάρχει. Έστω κι έτσι όμως εγώ αρνούμαι να του δώσω άφεση αμαρτιών.</p><p> Φερνάντο Αραμπούρου</p><p> Καλές Γιορτές<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-78589130926590853712023-12-19T00:23:00.000-08:002023-12-19T00:23:13.687-08:00Σημεία<p> Όταν τα σύννεφα γίνουν δρόμοι στα πόδια μας και τα γρασίδια στέγες δροσερές στα κεφάλια μας</p><p>Όταν τα ψάρια αρχίσουν να πετάνε στον αέρα και τ' αστέρια του ουρανού γίνουν αλάτι στη θάλασσα</p><p>Όταν θα πεταγόμαστε για βόλτα στο φεγγάρι και θα 'χουμε ήλιους για καρδιές</p><p>Τότε;</p><p>Πόσο δεν θα ήθελα να πω ότι μόνο</p><p>Τότε</p><p>Θα φυτεύουμε σπόρο και θα φυτρώνει Αγάπη και Αύριο και ο κόσμος δεν θα χάσει ποτέ την ελπίδα του ξανά.</p><p> Ξένια Κακάκη</p><p> Ευχαριστώ πολύ<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-68531008240279189472023-12-14T02:05:00.000-08:002023-12-14T02:05:23.773-08:00Ρομοσοζουμάμπη <p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"> </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η ρομοσοζουμάμπη, που χορηγείται κάθε μήνα ως υποδόριες ενέσεις, είναι το νεότερο εγκεκριμένο από τον FDA θεραπευτικό για την μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Σε μια μελέτη φάσης 2, το romosozumab αύξησε την οστική πυκνότητα περισσότερο από την τεριπαρατίδη. Στη μελέτη κατάγματος σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με οστεοπόρωση (FRAME), το romosozumab μείωσε τον κίνδυνο σπονδυλικών και κλινικών (σύνθετων συμπτωματικών σπονδυλικών και μη σπονδυλικών) καταγμάτων σε σύγκριση με τους 12 μήνες</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">με εικονικό φάρμακο. Ο κίνδυνος σπονδυλικού κατάγματος παρέμεινε χαμηλότερος στην ομάδα του romosozumab μετά από 1 έτος θεραπείας με denosumab.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Παρόμοια με τη θεραπεία με αγωνιστές των υποδοχέων PTH, η θεραπεία με romosozumab πρέπει να ακολουθείται από θεραπεία με διφωσφονικά ή denosumab. </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Αν και δεν παρατηρήθηκε στο FRAME, μια υψηλότερη συχνότητα σοβαρών καρδιαγγειακών συμβαμάτων με το romosozumab (2,5% έναντι 1,9%) ωστόσο υπάρχει οδηγία κατά της χρήσης του romosozumab εντός 1 έτους μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικό επεισόδιο.</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Πολλές κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν το romosozumab ως αρχική θεραπεία μόνο για άτομα με πολύ υψηλό κίνδυνο για κάταγμα, με περιορισμένη χρήση σε 1 έτος .</span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Άλλοι αντιαπορροφητικοί παράγοντες</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">:
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Λόγω των ανεπιθύμητων ενεργειών, η θεραπεία με οιστρογόνα και οι εκλεκτικοί ρυθμιστές των υποδοχέων οιστρογόνων συνιστώνται μόνο σε επιλεγμένους πληθυσμούς ή περιστάσεις .</span></span> <span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η καλσιτονίνη, ένας ασθενής αντιαπορροφητικός παράγοντας, χρησιμοποιείται σπάνια για την μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση.</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"> </span></span></span></p><p><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb"> </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Συνδυαστική Θεραπεία</span></span><span class="jCAhz"><span class="ryNqvb">
:
</span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">Η ταυτόχρονη θεραπεία με τεριπαρατίδη και διφωσφονικά δεν έχει πρόσθετο όφελος σε σχέση με την οστική πυκνότητα της σπονδυλικής στήλης και του ισχίου σε σύγκριση με μόνη την τεριπαρατίδη. Ο συνδυασμός δενοσουμάμπης και τεριπαρατίδης αυξάνει την οστική πυκνότητα του ισχίου και της σπονδυλικής στήλης περισσότερο από ό,τι μόνο του, αλλά </span></span><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb">δεν εγκρίνεται από κατευθυντήριες γραμμές ούτε καλύπτεται συνήθως από ασφάλιση.</span></span></span><span class="HwtZe" lang="el"><span class="jCAhz ChMk0b"><span class="ryNqvb"> </span></span></span><span class="ZSCsVd"></span></p><div class="OvtS8d"></div><div __is_owner="true" id="ow1375"></div><br />Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194119305244738667.post-74627936178126219242023-12-11T23:31:00.000-08:002023-12-11T23:31:41.689-08:00Saul Bellow<p> Μου έδωσε κι ένα ζευγάρι παπούτσια. Τα πόδια μας δεν είχαν καμιά διαφορά. Το ίδιο και τα μεγάλα γουρλωτά μάτια και οι ίσιες μύτες μας. Δεν έχω σαφή εικόνα για το πως δείχνω εγώ μ' αυτά τα χαρακτηριστικά. Εκείνου πάντως του έδιναν μια όψη αυταρχική.Και τώρα που είχα αρχίσει να σκέφτομαι την κάθε ζωή επί Γης ως μια πιο ολοκληρωμένη αλληλουχία ζωών, με προβλημάτιζε η πνευματική σταδιοδρομία του Γιούλικ. Τι υπήρξε προηγουμένως; Αδύνατο να δημιούργησε η βιολογική εξέλιξη και η Ιστορία της Δύσης κάποιον σαν τον Γιούλικ μέσα σε εξηνταπέντε ψωροχρόνια. Σίγουρα τα πιο βαθειά του χαρακτηριστικά τα είχε φέρει μαζί του από αλλού. Όποια κι αν ήταν η προηγούμενη μορφή του, έτεινα να πιστέψω ότι σ' αυτή τη ζωή, ως πλούσιος και σκληροτράχηλος Αμερικανός, είχε χάσει λίγο έδαφος. Ήταν ζόρικη δοκιμασία για το ανθρώπινο πνεύμα η Αμερική. Δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν υποχρέωνε όλους σε οπισθοχώρηση. Ορισμένες ανώτερες δυνάμεις έμοιαζαν να είναι σε αναστολή, ενώ το ευφυές τμήμα της ψυχής, με όλες τις υλικές του ανέσεις, έκανε ότι ήθελε. Άχ, το πλάσμα την βολής, οι ζωικοί πειρασμοί. Ποιός δημοσιογράφος ήταν που είχε γράψει ότι υπήρχαν χώρες όπου τα σκουπίδια μας θα ήταν εκλεκτές τροφές;<br /></p>Όλγα Δεβετζάκηhttp://www.blogger.com/profile/07106587763948319895noreply@blogger.com0