Μεταβολικός άξονας

Η έκκριση ινσουλίνης από τα παγκρεατικά β-κύτταρα ήταν αντικείμενο έντονης μελέτης για σχεδόν έναν αιώνα. Η κύρια εκκριτική οδός της ινσουλίνης διαγείρεται από τη γλυκόζη, με σύνθετη ηλεκτρική δραστηριότητα κατά μήκος της μεμβράνης του κυττάρου, που επιτρέπει την εισροή ιόντων ασβεστίου και ενεργοποίηση του εκκριτικού μηχανισμού. Αυτή η εκκριτική δραστηριότητα συνδέεται με τον μεταβολισμό του κυττάρου, που δρα σαν αισθητήρας γλυκόζης αυξάνοντας τον ενδοκυττάριο λόγο ATP/ADP, προκαλώντας κλείσιμο των K_ATP καναλιών, αποπολώνοντας την μεμβράνη και οδηγώντας στην έναρξη του μηχανισμού δράσης
Τα μαθηματικά μοντέλα παρέχουν ένα ιδανικό πλαίσιο για τη διερεύνηση της πολύπλοκης αλληλεπίδρασης μεταβολικών και ηλεκτρικών οδών στα β-κύτταρα σε διαφορετικές χρονικές κλίμακες
Η ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης στο πλάσμα επιτυγχάνεται κυρίως μέσω της δράσης της ινσουλίνης, της γλυκαγόνης και της σωματοστατίνης. Η ινσουλίνη προάγει την απορρόφηση της γλυκόζης από το ήπαρ και τους περιφερικούς ιστούς, μειώνοντας έτσι τη γλυκόζη στο αίμα. Σε αυτούς τους ιστούς η γλυκόζη στη συνέχεια μετατρέπεται σε γλυκογόνο ή λίπος και αποθηκεύεται. Η γλυκαγόνη παίζει τον αντίθετο ρόλο μετατρέποντας τα αποθηκευμένα υποστρώματα σε γλυκόζη και έκκριση στην κυκλοφορία. Η σωματοστατίνη αναστέλλει την έκκριση και της ινσουλίνης και της γλυκαγόνης, απο α και β- κύτταρα του παγκρέατος , που βρίσκονται στα νησίδια του Langerhans.
Τα μαθηματικά μοντέλα συμπεριφοράς των β-κυττάρων είναι μια τυπική ηλεκτρική δραστηριότητα, που ξεκινάει από τις διαύλους ιόντων που εμπλέκονται στην έκκριση ινσουλίνης. Τα πρόσφατα μοντέλα επίσης περιλαμβάνουν τη γλυκολυτική δραστηριότητα και τα μιτοχονδριακά συστατικά
Ο πρωταρχικός ρόλος των μοντέλων αυτών είναι να διασαφηνιστούν οι μηχανισμοί που προκαλούν παλμική έκκριση ινσουλίνης ανά περίπου 5 λεπτά. Φαίνεται ότι τα ιόντα ασβεστίου και η γλυκολυτική δραστηριότητα μπορεί να ταλαντεύονται ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, αλλά μαζί δημιουργούν ταλαντώσεις συνεργατικά για τη ρυθμική έκκριση ινσουλίνης

Μαρκές

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν {..} Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα μόνο του να μάθει να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.{..} Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς.."

Τεχνητό πάγκρεας

Ο απώτερος στόχος στη θεραπεία του διαβήτη είναι να επιτευχθεί γλυκαιμικός έλεγχος, δηλαδή συγκάντρωση γλυκόζης στο αίμα μέσα σε συγκεκριμένα όρια
Στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, των οποίων οι νησίδες έχουν μειωμένη ικανότητα έκκρισης ινσουλίνης, λόγω αυτοάνοσης καταστροφής β-κυττάρων, η ινσουλίνη χορηγείται εξωγενώς πριν από το φαγητό για να προλάβει τις αιχμές γλυκόζης στο αίμα
Η δόση που πρέπει να χορηγηθεί υπολογίζεται με βάση την περιεκτικότητα υδατανθράκων στο χορηγούμενο γεύμα
Επιπλέον τα άτομα αυτά πρέπει να παρακολουθούν τα επίπεδα γλυκόζης όλο το 24ωρο για να αποφεύγουν υπερ ή υπογλυκαιμίες
Η εξέλιξη στην τεχνολογία όπως τα monitors που μετρούν συνεχώς γλυκόζη αλλά και οι αντλίες ινσουλίνης προσφέρουν τη δυνατότητα στενού ελέγχου δημιουργώντας ένα τεχνητό πάγκρεας
Η προοπτική χρήσης μαθηματικών μοντέλων για την κατανόηση της δυναμικής και των feddback μηχανισμών μεταξύ γλυκόζης, γλυκαγόνης και ινσουλίνης, αλλά και άλλων ορμονικών συστημάτων προσφέρει ένα ισχυρό εργαλείο στην πρόοδο της βιοϊατρικής μηχανικής
Τα μαθηματικά μοντέλα μπορούν να προσαρμόσουν χρονοδιαγράμματα σε βιολογικά συστήματα η κατανόηση των οποίων είναι ζωτικής σημασίας. Τα μαθηματικά μοντέλα δυναμικής γλυκόζης - ινσουλίνης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον σχεδιασμό ελέγχου και πρόβλεψης των μεταβολών της γλυκόζης σε περίοδο νηστείας και μεταγευματικά
Η δυνατότητα περαιτέρω ανάπτυξης των μηχανισμών ελέγχου, ανοίγει καινούριους δρόμους για την προσαρμογή των παραμέτρων στους ασθενείς, με τελικό σκοπό την επίτευξη ενός εξατομικευμένου σχεδίου θεραπείας

Μια Οδύσσεια

Οι ίδιοι οι Έλληνες έτειναν να πιστεύουν ότι υπήρξε πράγματι ένας ποιητής ονόματι Όμηρος, που είχε καταγράψει τα ποιήματα του. Ο Ηρόδοτος πίστευε ότι ο Όμηρος είχε ζήσει γύρω στο 800 π.Χ., τετρακόσια χρόνια πριν την δική του εποχή. Αιώνες αργότερα ο Αρίσταρχος, διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας (του σπουδαιότερου πνευματικού ιδρύματος του αρχαίου κόσμου) και διαπρεπής ειδικός στα ομηρικά κείμενα, κατέληξε ότι ο ποιητής είχε ζήσει γύρω στο 1050 π.Χ. ενάμιση αιώνα αφ' ότου υποτίθεται ότι συνέβη ο Τρωϊκός Πόλεμος. Η γενική πεποίθηση ήταν ότι ο Όμηρος έγραψε και την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ορισμένοι όμως αρχαίοι μελετητές, οι αποκαλούμενοι χωρίζοντες, θεωρούσαν ότι τα ποιήματα είχαν γραφτεί από δύο διαφορετικά άτομα. Στην αρχαιότητα τουλάχιστον επτά πόλεις διεκδικούσαν ως τέκνο τους τον Όμηρο
Αυτά ήταν όλα όσα γνωρίζαμε, ώσπου στα τέλη του 18ου αιώνα ένα Γάλλος μελετητής ονόματι Βιλουαζόν ανακάλυψε ένα χειρόγραφο της Ιλιάδας από τον 10ο αιώνα να μουχλιάζει σε κάποια βιβλιοθήκη της Βενετίας. Το χειρόγραφο αυτό δεν έμοιαζε καθόλου με άλλα που είχαν κυκλοφορήσει ανά τους αιώνες. Εκτός από το ελληνικό κείμενο του έπους, περιελάμβανε μεταγραφές των σημειώσεων που έκαναν στο περιθώριο αρχαίοι σχολιαστές, από τους βιβλιοθηκάριους της Αλεξάνδρειας τον 3ο και τον 2ο αιώνα π.Χ. έως Βυζαντινούς σοφούς
                                                                                                         Ντάνιελ Μέντελσον

Οδυσσέας Ελύτης

Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα και τα πιο μικρά
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών
Μου φτάνει που οι βδομάδες έχουν Κυριακές
Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε τα Χριστούγεννα για το τέλος τους
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα χιονισμένα σπίτια
Που ξέρω ν΄ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους
Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερεις άνθρωποι
Πολύ..
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερεις ανθρώπους
Πολύ..
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι' αυτούς
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι
Που δεν με νοιάζει να με θυμούνται
Που μπορώ και κλαίω ακόμα
Και που τραγουδάω..μερικές φορές..
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν
Και ευωδιές που με γοητεύουν..

Η διαμόρφωση της Ελληνικής γλώσσας

Η ελληνική γλώσσα ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια
Τα παλαιότερα γραπτά της τεκμήρια είναι οι πινακίδες της γραμμικής Β (συλλαβική μορφή). Είναι κείμενα που πιστοποιούν ότι ήδη τον 13ο αιώνα π.Χ. η Ελληνική υφίσταται ως ιδιαίτερη γλωσσική οντότητα. Επομένως η γέννεση της θα πρέπει να είναι πολύ αρχαιότερο γεγονός
Η παραδοσιακή άποψη σχετίζει τη γέννεση της Ελληνικής με διαδοχικά μεταναστευτικά κύματα (ή εισβολές) - Αχαιοί, Ίωνες, Δωριείς- που εισάγουν στον Ελλαδικό χώρο τις βασικές διαλέκτους της Αρχαίας Ελληνικής. Η Αρχαία Ελληνική είναι σύνολο διαλέκτων. Η κοινή γλώσσα είναι μεταγενέστερο φαινόμενο
Η υπόθεση των διαδοχικών κυμάτων χρησιμοποιεί τις σχετικές παραδόσεις των αρχαίων, αλλά και τις αρχαιολογικές μαρτυρίες. Έτσι υποστηρίχθηκε ότι τα κύματα αυτά μπορούν να συνδεθούν με αλλαγές στον υλικό πολιτισμό που συμβαίνουν γύρω στο 2200 π.Χ-1600 π.Χ. και 1200 π.Χ (καταστροφή του μυκηναϊκού πολιτισμού)
Η απώτατη απαρχή της Ελληνικής θα πρέπει να τοποθετηθεί στην νεολιθική εποχή και να συσχετισθεί με την ανάπτυξη της γεωργικής οικονομίας στον ελλαδικό χώρο. Οι βαθμιαίες μετακινήσεις που συνδέονται με την εξάπλωση της γεωργίας από την Ανατολή προς τη Δύση είναι εκείνες που εγκαθιστούν και στον ελλαδικό χώρο τον ινδοευρωπαϊκό πρόγονο της Ελληνικής γλώσσας
Η Ελληνική γλώσσα επομένως διαμορφώνεται μέσα στον ελλαδικό χώρο και η συγκρότηση της δεν είναι αποτέλεσμα προϊστορικών μαζικών μεταναστεύσεων

Λεπτίνης συνέχεια

Μετά τη μελέτη των ευεργετικών επιδράσεων της λεπτίνης στην ενεργειακή ομοιόσταση, φαίνεται ότι το μόνο αναμενόμενο αποτέλεσμα της αυξημένης δράσης της στον εγκέφαλο είναι η υποφαγία και η ρύθμιση της γλυκόζης. Αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί. Αυτό που συμβαίνει σε αυξημένα επίπεδα λεπτίνης, είναι συχνά η μειωμένη σηματοδότηση της (αντίσταση στη λεπτίνη).
Οι μελέτες του Ballaνd και συνεργατών έδειξαν ότι στην χρόνια υπερλεπτιναιμία, μειώνεται η σηματοδότηση της ινσουλίνης στον υποθάλαμο και αυτό έχει αρνητική επίδραση στον έλεγχο της γλυκόζης
Η λεπτίνη σε περίσσεια έχει αντιφλεγμονώδη δράση και έτσι συνδέεται και με άλλα χαρακτηριστικά του μεταβολικού συνδρόμου. Απομένει να απαντηθεί πως η αυξημένη λεπτίνη προάγει την μείωση της σηματοδότησης της ινσουλίνης στον υποθάλαμο και αν αυτό γίνεται άμεσα και αποκλειστικά στους AGRP νευρώνες ή έμμεσα λόγω αντιφλεγμονώδους δράσης της λεπτίνης στο νευρικό κύτταρο
Φαίνεται ότι η αρνητική επίδραση της αυξημένης λεπτίνης στην δράση της ινσουλίνης, υπερκαλύπτει τα οφέλη της λεπτίνης στον μεταβολισμό της γλυκόζης. Άρα ο αποκλεισμός του πρώτου ή η ενεργοποίηση του δεύτερου μηχανισμού μπορεί να υπογραμμίσει τα οφέλη  φαρμάκων που επιλέγονται με βάση την ικανότητα τους να αυξάνουν τη δράση της λεπτίνης
Ανεξάρτητα από τους δυνητικούς μοριακούς μηχανισμούς που εμπλέκονται, η συμβολή της αυξημένης λεπτίνης στην διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης στην παχυσαρκία παρέχει μια πρόκληση για την κατανόηση του ελέγχου της ενεργειακής ομοιόστασης, και μπορεί να δημιουργήσει νέες ευκαιρίες χρησιμοποιώντας τα μονοπάτια σηματοδότησης της λεπτίνης για την θεραπεία του μεταβολικού συνδρόμου

Λεπτίνη

Οι ορμόνες λεπτίνη και ινσουλίνη είναι ακρογωνιαίοι λίθοι στην ενεργειακή ομοιόσταση. Η λεπτίνη ρυθμίζει τα ενεργειακά αποθέματα, ενώ η ινσουλίνη διατηρεί τη διαθεσιμότητα του καύσιμου ιστού και μαζί παρέχουν μια ταυτόχρονη συμβολή στον βέλτιστο μεταβολικό έλεγχο
Τα επίπεδα κυκλοφορίας τους ρυθμίζονται αυστηρά από μεταβολές της ενεργειακής κατάστασης. Κάθε μία μειώνεται στο ελάχιστο στη διάρκεια στέρησης και αυξάνεται στη διάρκεια ενεργειακού πλεονάσματος. Αυτή η σύγχρονη αύξηση επιτρέπει στην ινσουλίνη να διατηρεί επαρκή διάθεση και χρήση καυσίμου, ενώ η λεπτίνη μειώνει την περαιτέρω πρόσληψη ενέργειας. Αυτές οι δραστηριότητες συντονίζονται από τη δράση των δύο ορμονών σε νευρώνες του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένου του τοξοειδή πυρήνα του υποθαλάμου που εκφράζει agouti-related protein (AGRP), οι οποίοι συμμετέχουν στον έλεγχο πρόσληψης ενέργειας αλλά και στον μεταβολισμό της γλυκόζης σε όλο τον οργανισμό
΄Οταν η ποσότητα τροφής είναι κανονική τα επίπεδα ινσουλίνης και λεπτίνης στην κυκλοφορία είναι μέτρια, αλλά αποτελεσματικά για τη διατήρηση φυσιολογικού σωματικού βάρους. Όμως, όταν υπάρχει χρόνιο πλεόνασμα ενέργειας, δηλ. πρόσβαση σε ενεργειακά πλούσια δίαιτα, τόσο η μάζα του λιπώδους ιστού όσο και η γλυκόζη πλάσματος αυξάνουν σταδιακά, με ταυτόχρονη αύξηση της λεπτίνης και της ινσουλίνης αλλά και μείωση της ικανότητας τους να περιορίζουν την πρόσληψη ενέργειας και να διατηρούν τον έλεγχο της γλυκόζης. Ίσως η χρόνια έκθεση του εγκεφάλου σε αυξημένα επίπεδα λεπτίνης, μειώνει την σηματοδότηση της ινσουλίνης στους νευρώνες του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα μείωση της ικανότητας της ινσουλίνης να καταστέλλει την ηπατική παραγωγή γλυκόζης
Πολλές είναι οι αναφορές που δείχνουν ότι η εξωγενής χορήγηση λεπτίνης, δρα στον εγκέφαλο μειώνοντας δραματικά την πρόσληψη ενέργειας και βελτιώνει τον γλυκαιμικό έλεγχο. Αυτό συμβαίνει όμως σε ασθενείς με χαμηλά ενδογενή επίπεδα λεπτίνης. Φαίνεται λοιπόν ότι η λεπτίνη βελτιώνει τον έλεγχο της γλυκόζης σε άπαχα άτομα αλλά τον επιδεινώνει σε παχύσαρκα

Οι σημειώσεις του Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε

Ο φόβος ότι μια μικρή μάλλινη κλωστή που προεξέχει από το τελείωμα του σκεπάσματος είναι σκληρή και κοφτερή σαν ατσάλινη βελόνα, ο φόβος ότι αυτό το κουμπάκι του νυχτικού μου είναι μεγάλο και βαρύ, μεγαλύτερο απ' το κεφάλι μου, ο φόβος ότι αυτή η ψίχα του ψωμιού που κατρακυλάει τώρα από το κρεβάτι μου γίνεται θρύψαλα πέφτοντας σαν να 'ταν γυαλί και η αφόρητη στεναχώρια ότι μαζί της θα σπάσουν όλα μιά για πάντα, ο φόβος ότι η λωρίδα από την άκρη μιας ανοιγμένης επιστολής είναι κάτι απαγορευμένο, που κανείς δεν επιτρέπεται να δει, κάτι απερίγραπτα πολύτιμο, για το οποίο κανένα σημείο της κάμαρης δεν είναι ασφαλές, ο φόβος ότι, αν με έπαιρνε ο ύπνος, θα κατάπινα το κάρβουνο που βρίσκεται μπροστά στη σόμπα, ο φόβος πως κάποιος αριθμός αρχίζει να μεγαλώνει στο μυαλό μου, ώσπου δεν χωράει πια εκεί μέσα, ο φόβος ότι αυτό που επάνω του ξαπλώνω είναι γρανίτης, γκρίζος γρανίτης, ο φόβος ότι θα μπορούσα να φωνάξω κι ότι θα μαζευόταν κόσμος μπροστά στην πόρτα μου κι ότι τελικά θα την έσπαζε, ο φόβος ότι θα μπορούσα να προδοθώ λέγοντας όλα όσα με κάνουν να φοβάμαι κι ο φόβος ότι δεν θα μπορούσα να πω τίποτα, γιατί τα πάντα είναι ανείπωτα- κι όλοι οι υπόλοιποι φόβοι....οι φόβοι
                                                                                                            Ραϊνερ Μαρία Ρίλκε

Μεταβολισμός και Πρωτείνες

Πρωτείνες - Νερό - Ιχνοστοιχεία
Σχεδόν όλες οι μεταβολικές αντιδράσεις στον οργανισμό απαιτούν ένζυμα για τη διατήρηση της χημικής αντίδρασης. Τα ένζυμα είναι κυρίως σφαιρικές πρωτείνες. Η κυτταρική αναπνοή είναι ένα σύνολο καταλυτικών αντιδράσεων που μετατρέπουν τα θρεπτικά συστατικά σε ενεργειακό νόμισμα ΑΤΡ
Ο Otto Warburg έδωσε αναμφισβήτητα στοιχεία για τη φύση και τον τρόπο λειτουργίας της αιμοσφαιρίνης (αναπνευστικό ένζυμο). Πήρε Nobel το 1931
Ένας άλλος βραβευμένος ενζυματικός μηχανισμός είναι η αναστρέψιμη φωσφορυλίωση πρωτείνης
Επιπλέον οι πρωτείνες μπορούν να συγκεντρωθούν σε σημεία της κυτταρικής μεμβράνης και να βοηθήσουν στη μεταφορά νερού και ιχνοστοιχείων απαραίτητων για τις ανθρώπινες βιοχημικές διεργασίες. Οι μελέτες των ενζύμων και των μεμβρανικών διόδων (membrane channels) βοήθησαν να γίνει κατανοητό πως γίνεται η επεξεργασία και η μεταφορά της ύλης και της ενέργειας στο κύτταρο
Ο Alfred Nobel είχε δηλώσει ότι οι βραβευθέντες με βραβείο θα πρέπει να έχουν αποδώσει τεράστια οφέλη στη μελέτη των βασικών ουσιών, των βιοχημικών διεργασιών του ανθρώπινου σώματος. Και ενώ οι βραβευμένες μελέτες έγιναν σε διάφορα ζωικά μοντέλα, γνωρίζουμε τώρα ότι η βιοχημεία του μεταβολισμού έχει διατηρηθεί σταθερή στα διάφορα είδη κατά την εξέλιξη τους
Ο μεταβολισμός έχει αναπτύξει ένα σύνθετο δίκτυο σηματοδότησης για να ικανοποιεί σημαντικά διαφορετικές μεταβολικές απαιτήσεις. Η στόχευση των μεταβολικών εξαρτήσεων κυττάρων που πάσχουν είναι μια πολλά υποσχόμενη θεραπεία. Η ανακάλυψη νέων μεταβολιτών αλλά και οι τεχνολογικές εξελίξεις μας βοηθούν να ανακαλύψουμε μηχανισμούς που αποτελούν τη βάση των μεταβολικών διαταραχών. Υπάρχει ιατρική ανάγκη για νέες θεραπευτικές αγωγές σε σοβαρές μεταβολικές διαταραχές, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης αλλά και πολλά άλλα νοσήματα

Μεταβολισμός και Βιταμίνες

Οι βιταμίνες είναι μικροθρεπτικά συστατικά, δεν μπορούν να συντεθούν από τον οργανισμό και η ανεπάρκεια τους οδηγεί σε ασθένειες. Η Β1 βρίσκεται στον φλοιό του ρυζιού και προστατεύει από τη νόσο beri beri, μια χρόνια ασθένεια που προκαλεί μυική ατροφία και παράλυση. Περισσότερες λεπτομέρειες προστέθηκαν στη συνέχεια σχετικά με τον τρόπο που η Β1 επηρεάζει τον κύκλο του Krebs μέσω ρύθμισης ενζυμικών δραστηριοτήτων και λειτουργιών. Η ανακάλυψη της έδωσε το Nobel το 1929 Eijkman και Hopkins
Είναι ενδιαφέρουσα η παρατήρηση ότι σε σκύλους που τρέφονται με ήπαρ διαγείρεται ο σχηματισμός νέων κυττάρων αίματος. Έτσι η Β12 προσδιορίστηκε ως απαραίτητη ουσία στους ασθενείς με κακοήθη αναιμία και έλαβαν Nobel το 1934 οι Wipple, Minot και Murphy
Το 1937 απονεμήθηκαν τα βραβεία για την C στους Nagyrapolt, Haworth και Karrer. Ιστορικά, η επίδραση των εσπεριδοειδών σε ανεπάρκεια C καταγράφηκε από τον χειρουργό James Lind το 1747
Το 1937 και 1938 απονεμήθηκαν επίσης Nobel για τις βιταμίνες Α, Β2 και Β6
Η πιό πρόσφατα βραβευμένη είναι η Κ. Με την παρατήρηση ότι ο σπόρος κάνναβης που περιέχει Κ βοηθά στην πήξη του αίματος αναπτύχθηκε μια προσέγγιση για την αντιμετώπιση της αιμορραγίας. Το Nobel μοιράστηκαν το 1943 οι Dam και Doisy
Σήμερα γνωρίζουμε ότι για την υγεία του οργανισμού απαιτούνται 13 βιταμίνες : 4 λιποδιαλυτές A, D, E, K και εννέα υδατοδιαλυτές C και οκτώ βιταμίνες Β