Παχυσαρκία

 Η παχυσαρκία είναι χρόνια ασθένεια που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους. Επιπλοκή της παχυσαρκίας είναι ο σακχαρώδης διαβήτης 2 που οδηγεί σε αυξημένη θνητότητα κυρίως λόγω καρκίνου, καρδιαγγειακών νοσημάτων και νεφρικής δυσλειτουργίας. Η παθοφυσιολογία της παχυσαρκίας είναι πολύπλοκη και πολυπαραγοντική. Η διόγκωση των λιποκυττάρων οδηγεί σε μια υποκείμενη φλεγμονώδη κατάσταση η οποία σε συνδυασμό με την σηματοδότηση της ινσουλίνης/αντίσταση, την γλυκοτοξικότητα, το οξειδωτικό stress και τη διαταραχή της όρεξης μπορεί να προκαλέσει μη αναστρέψιμες βλάβες στους ιστούς. Υπάρχει ανάγκη για πρόληψη και θεραπεία. Η αλλαγή στον τρόπο ζωής αποτυγχάνει στους περισσότερους ανθρώπους. Υπάρχει συνεχές ενδιαφέρον για νέα προγράμματα, καθοδήγηση, ομαδική θεραπεία, γνωσιακή θεραπεία και πρόσφατα διαλείπουσα νηστεία ή κιρκάδια σίτιση.

Στο παρελθόν αρκετά φάρμακα είχαν εγκριθεί για αντιμετώπιση (φαιντερμίνη με φενφλουραμίνη, σιμπουτραμίνη και λορκασερίνη) με αρκετές παρενέργειες. Η γαστρική παράκαμψη μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική απώλεια βάρους. Αλλά και αντιδιαβητικοί παράγοντες (λιραγλουτίδη-σεμαγλουτίδη) έχουν λάβει πρόσφατα έγκριση. Οι ινκρετίνες είναι πεπτίδια που εκκρίνονται από το έντερο και προκαλούν έκκριση ινσουλίνης μετά από λήψη τροφής. Οι δύο βασικές ινκρετίνες είναι το GLP-1 και το GIP που μαζί προκαλούν ένα φαινόμενο ινκρετίνης, δηλ. έκκριση ινσουλίνης δύο με τρεις φορές υψηλότερη μετά από λήψη γλυκόζης από το στόμα.Και οι δύο αυτές ορμόνες ενεργοποιούν άμεσα τον υποδοχέα GLP-1 και παράγουν αξιοσημείωτες βελτιώσεις στην ανοχή στη γλυκόζη καθώς και μέτρια απώλεια βάρους. Οι ινκρετίνες διασπώνται γρήγορα από το ένζυμο διπεπτυλδιπεπτιδάση 4 (DPP-4). Τα ανωτέρω φάρμακα είναι ανάλογα ινκρετινών, ανθεκτικά στο DPP-4 με μεγάλο χρόνο ημίσειας ζωής.

Οι μηχανισμοί που σχετίζονται με την απώλεια βάρους δεν είναι πλήρως κατανοητοί. Το GIP, το GLP-1 και οι υποδοχείς τους εκφράζονται σε όλο το σώμα, ιδιαίτερα στον εγκέφαλο. Αυξάνουν τον κορεσμό, επιβραδύνουν την γαστρική κένωση και επιδρούν σε λιποκύτταρα, καρδιαγγειακό και οστά (κυρίως το GLP-1). Η θεραπεία με τα φάρμακα αυτά μειώνει την περίμετρο της μέσης, την αρτηριακή πίεση, τα λιπίδια, την ινσουλίνη νηστείας και την γλυκοζυλιωμένη αομοσφαιρίνη. Σοβαρές και μη σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες περιορίζονται σε γαστρεντερικά συμπτώματα, όπως ναυτία, διάρροια και δυσκοιλιότητα, παρόμοια με αυτές που σχετίζονται με τις άλλες θεραπείες για απώλεια βάρους. Επειδή τα φάρμακα αυτά είναι ήδη στην αγορά, είναι σημαντικό να υπάρξουν στοιχεία για την μακροχρόνια ασφάλεια τους και μελέτες μεγάλης διάρκειας που θα απαντήσουν σε σημαντικά ερωτήματα.

Ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι

 Στην ανάμνηση αρέσει το κρυφτό που παίζουν τα παιδιά. Έχει τάση προς την καλολογία και χαίρεται να κοσμεί, συχνά δίχως αποχρώντα λόγο. Αντιφάσκει προς τη μνήμη, που φέρεται σχολαστικά και με διάθεση φιλόνικη, θέλει να έχει πάντα δίκιο.  Όταν δέχεται φορτικές ερωτήσεις η ανάμνηση μοιάζει με κρεμμύδι που θέλει ξεφλούδισμα, ώστε να αναφανεί ότι μπορεί να διαβαστεί γράμμα μετά το γράμμα : σπάνια σαφές, πάντα υπό μορφή αντεστραμμένου ειδώλου ή με κάποιον άλλο τρόπο μεταμορφωμένο σε αίνιγμα. Κάτω από την πρώτη ξερή ακόμα φλούδα που τρίζει είναι η δεύτερη, που μόλις τη βγάλεις, αποκαλύπτει υγρή και τρίτη, κάτω από την οποία περιμένουν η τέταρτη, η πέμπτη και ψυθιρίζουν. Και κάθε επόμενη εκκρίνει λέξεις που τις έχεις αποφύγει για πολύ καιρό, και ακόμα σημεία ωσάν καλλιγραφικά ποικίλματα, λες και κάποιος μυστικοπαθής από τα μικράτα του, από τότε ακόμη που το κρεμμύδι φύτρωνε, ήθελε να κρυπτογραφηθεί.

                                                                                                          Γκύντερ Γκρας

Αύγουστος - ο διαβολικός, ο διπλοχέστης, ο συκολόγος, ο τραπεζοφόρος

 Μήνας διακοπών και ραστώνης. Ο μήνας της Παναγίας ( η Λαμπρή του καλοκαιριού). Ο μήνας με τα πιο ωραία πανηγύρια. Ο μήνας με την πιο ωραία πανσέληνο. Ο μήνας που ακολουθούμε το δρόμο του ήλιου.

Στην αρχαία Ρώμη λεγόταν Σεξτίλις γιατί ήταν ο έκτος του χρόνου, Μετονομάστηκε σε Αύγουστο προς τιμήν του αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου, ο οποίος του πρόσθεσε μια μέρα (την έκλεψε από τον Φεβρουάριο) για να μην υστερεί από τον Ιούλιο που ήταν αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα. Λέγεται ότι ο Αύγουστος έβαλε τον μήνα σε αυτή τη θέση για να τιμήσει τον θάνατο της Κλεοπάτρας, η οποία έβαλε τέλος στη ζωή της στις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ,

Τις πρώτες δώδεκα ημέρες έχουμε τα ημερομήνια. Ο καιρός της κάθε ημέρας αντιστοιχεί στον καιρό ενός μηνός από τους δώδεκα του χρόνου. Οι πρώτες έξι μέρες του ονομάζονται "Δρίμες" και σχετίζονται με τα μελτέμια και τον κακό καιρό. Λέγονται και "κακαουστιές" και είναι η περίοδος που δρουν οι λεγόμενες "καλές γυναίκες" (νεράϊδες) οπότε προσέχουμε να μην ανεβαίνουμε σε δένδρα και να μην κοιμηθούμε κάτω από καρυδιά ή συκιά. Άμα σε ακουμπήσει νεράϊδα το αποτέλεσμα είναι νευρική διαταραχή.

Η μεγάλη αφθονία καρπών και φρούτων και η συχνή κατανάλωση τους (κυρίως σύκα και σταφύλια) αναπόφευκτα οδηγεί τουλάχιστον δύο φορές στην τουαλέτα = διπλοχέστης

Στην Νότια Ιταλία τον μήνα Αύγουστο αποφεύγουν τους γάμους. Για τους Κινέζους πάλι είναι μήνας γεμάτος φαντάσματα και πνεύματα, πολλά από τα οποία είναι κακόβουλα. Είναι ο χειρότερος μήνας για να κάνει κανείς βόλτες το βράδυ, να ταξιδέψει, να μετακομίσει ή να ανοίξει καινούρια επιχείρηση. Πολλοί αποφεύγουν και το κολύμπι γιατί πιστεύουν ότι το νερό είναι γεμάτο κακά πνεύματα.

Σε μερικές περιοχές θεωρούνταν ότι οι μέρες του Αυγούστου συμπίπτουν με την ¨εώα επιτολή" του Σείριου, την ανατολή του λαμπρότερου άστρου της νύχτας , λίγο πριν την ανατολή του ήλιου.

Στο Αττικό ημερολόγιο ήταν ο δεύτερος μήνας του χρόνου και ονομαζόταν Μεταγειτνιών, αφιερωμένος στον Μεταγείτνιο Απόλλωνα. Η μεγαλύτερη γιορτή του μήνα ήταν τα Παναθήναια. Η τελευταία μέρα του μήνα ήταν η γενέθλια γιορτή της χθόνιας θεάς Εκάτης.

                                                                                                          Καλό Αύγουστο

2009

Με ένα τατουάζ στο μέτωπο που γράφει με γράμματα σοβιετικής πινακίδας ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΤΕ ΜΕ , μπαίνω στα δεκαεπτά μου χρόνια με μια βοστρυχωτή κόμη και εκατόν είκοσι κιλά βάρος, από τα οποία τα εβδομήντα αντιστοιχούν στο πιο μύχιο εγώ μου (σ' αυτή την ηλικία πιστεύει κανείς τέτοια πράγματα) το οποίο καλύπτεται από πενήντα κιλά καθαρού λίπους. Έχω μια μπάκα που την κρατάω με τα γόνατα για να καθίσω χωρίς τον κίνδυνο να πέσω μπροστά, και κάτι βυζιά που θα ταίριαζαν πολύ σε μια κοπελίτσα κανονικού βάρους, αν δεν τα χώριζε ένας θάμνος από τρίχες. Είμαι άντρας και κυρίως είμαι ένας μισητός χοντρός. Αν ο κόσμος με ταπεινώνει, αν ακόμα και οι πιο ασήμαντοι φαίνονται όμορφοι απλώς και μόνο επειδή στέκονται πλάι μου, εγώ δεν έχω συναινέσει σ' αυτό. Άλλοι χοντροί διαπραγματεύονται την τρυφερότητα υιοθετώντας ποταπούς τρόπους. Ξέρουν να ακούνε τα ξένα προβλήματα, βοηθούν στις εξετάσεις, συνοδεύουν τα ξένα κορίτσια για κολατσιό. Εγώ περιφρονώ και γίνομαι αντικείμενο περιφρόνησης αντίστοιχα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Δεν μιλάω σε κανέναν, δεν συμμετέχω στον αγώνα δρόμου της σεξουαλικής μύησης, δεν φοράω μπλουζάκια με αστείες φράσεις. Αν κάποιος με συγκρίνει με γουρουνάκι, φώκια ή φάλαινα, σηκώνω το φρύδι σε στυλ Μπέτι Ντέιβις και παγώνω το πρόσωπο μου, μέχρι να γίνει κατανοητό, ότι τίποτα ποτέ δεν μπορεί να με προσβάλει.

                                                                                                          Μητροφάγος

1821

 Στην αρχή ήταν μόνο τρεις, ένας εμποροϋπάλληλος, ένας πρώην φοιτητής κι ένας τεχνίτης που η ζωή τους ως τότε ήταν ένα αδιάκοπο σταμάτα ξεκίνα. Ο Εμμανουήλ Ξάνθος από την Πάτμο ήταν ένας εμπορικός πράκτορας που ταξίδευε στα Βαλκάνια, ώσπου έγινε τέκτονας και είχε την έμπνευση να ιδρύσει μια ανάλογη οργάνωση στην Οδυσσό, που θα ένωνε τους Έλληνες ώστε να δουλέψουν για την ανατροπή της οθωμανικής τυραννίας. Ο Αθανάσιος Τσακάλωφ γιος ενός γουνέμπορα με έδρα τη Μόσχα, είχε σπουδάσει στο Παρίσι και είχε συμμετάσχει εκεί σε μια ελληνική πολιτιστική εταιρεία, προτού έρθει στη Ρωσία να εργαστεί. Ο Νικόλαος Σκουφάς έφτιαχνε σκούφους. Μπορεί να μην ήταν πλούσιοι, αλλά ήταν και οι τρεις εγγράμματοι, πολυταξιδεμένοι και πολιτικά στρατευμένοι. Όταν συναντήθηκαν στα τέλη του 1814, είχαν αναστατωθεί με το συνέδριο της Βιέννης. Ήξεραν για τον Γερμανό καθηγητή που καλούσε σ' έναν ευρωπαϊκό πόλεμο κατά των Οθωμανών και ήταν εξοργισμένοι με τον Μέτερνιχ που όχι μόνο είχε προσπαθήσει να εξαφανίσει το φυλλάδιο του αλλά είχε και το θράσος να αρνηθεί πως υπήρχε "εις τους κώδικας των Εθνών Ελληνικόν Έθνος". Μπροστά στην προοπτική μιας Ευρώπης στο εξής αντίθετης σε κάθε είδους επανάσταση ο Ξάνθος, ο Τσακάλωφ κι ο Σκουφάς συμφώνησαν να προσπαθήσουν "να εισάξωσιν εις (την Εταιρίαν) όλους τους εκλεκτούς και ανδρείους των ομογενών, δια να ενεργήσωσι μόνοι των, ότι ματαίως και προ πολλού χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων". Να εργαστούν οι ίδιοι για την απελευθέρωση τους. Αυτή ήταν η καθοριστική απόφαση