Artist

Δεν με πειράζει
να είμαι το μη απαραίτητο

ακόμα κι ένα παιδί
θεωρεί τη μητέρα του δεδομένη
δεν επιστρέφει στην μητέρα του
μέχρι να πληγωθεί

κανείς δεν σκέφτεται πρώτα το νερό
όταν φτάνει σ' ένα υπέροχο δείπνο
μέχρι να πνιγεί

δεν με πειράζει
να είμαι το μη απαραίτητο
γνωρίζοντας ότι θα έλθεις να ψάχνεις
όταν τα πράγματα είναι σπασμένα
και τίποτα άλλο δεν λειτουργεί

η τέχνη δεν είναι απαραίτητη
έως ότου δεν είναι
                                                     Madhu R

Υπεραλδοστερονισμός - Διαφοροδιάγνωση

Εφ' όσον επιβεβαιωθεί η διάγνωση πρωτοπαθούς υπεραλδοστερονισμού γίνεται απεικόνιση με αξονική/μαγνητική για να αποκλεισθεί και ο σπάνιος αλλά εξαιρετικά κακοήθης καρκόνος των επινεφριδίων. Ωστόσο η διαφοροποίηση ετερόπλευρης ή αμφοτερόπλευρης βλάβης δεν μπορεί να βασιστεί αποκλειστικά στην απεικόνιση, για την ανίχνευση μικρών <10mm βλαβών
Ο καθετηριασμός επινεφριδιακών φλεβών (AVS) είναι κατευθυντήρια οδηγία της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας. Γίνεται με προηγούμενη ρύθμιση των αντιυπερτασικών φαρμάκων. Οι καθετήρες προωθούνται στην αριστερή και δεξιά επινεφριδιακή φλέβα. Γίνεται έγχυση ACTH . Μετρούνται τα επίπεδα κορτιζόλης για να επιβεβαιωθεί ο σωστός καθετηριασμός και υπολογίζεται ο λόγος κορτιζόλης στην επινεφριδιακή σε σχέση με μια περιφερική φλέβα. Υπολογίζεται το ratio αλδοστερόνης /κορτιζόλης που συνήθως είναι 4:1 από την πλευρά της βλάβης. Η συγκέντρωση αλδοστερόνης στην επινεφριδιακή φλέβα είναι 100-400 ng/dL. Επίσης για σύγκριση τιμών μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η μετανεφρίνη
Τα τελευταία χρόνια έχει δοκιμαστεί η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET)-CT με χρήση 11C metomidate, αναστολέα της 11-β υδροξυλάσης και της συνθετάσης αλδοστερόνης, που επιτρέπει τη διαφοροποίηση φλοιικών από τις μυελικές βλάβες των επινεφριδίων, και η χρήση δεξαμεθαζόνης πριν την εξέταση βοηθάει στην απεικόνιση
Σε μεγάλο ποσοστό ετερόπλευρου αδενώματος που παράγει αλδοστερόνη έχουν βρεθεί μεταλλάξεις του διαύλου καλίου KCNJ5 που οδηγούν σε περίσσεια αλδοστερόνης . Σε μια πρόσφατη μελέτη με μακρολιδικά αντιβιοτικά, φάνηκε αναστολή των διαύλων καλίου και μείωση της παραγωγής αλδοστερόνης. Υπάρχει μελέτη που γίνεται τώρα με κλαριθρομυκίνη και ροξιθρομυκίνη

Υπεραλδοστερονισμός - Tests

Το πιο ευαίσθητο test είναι το ARR (aldosterone to renin ratio). Μέτρηση αλδοστερόνης σε ng/dL και plasma renin activity (PRA) σε ng/ml/h. Ο ασθενής κάθεται για 5-15 λεπτά. Έχει διορθωθεί η υποκαλιαιμία του και απαιτείται κάλιο >3.5mmol/L, είναι σε δίαιτα με επάρκεια νατρίου και έχει διακόψει σπιρονολακτόνη, επλερενόνη, αμιλορίδη, τριαμτερένη και διουρητικά για τουλάχιστον 4 εβδομάδες. ARR > 30 με συγκέντρωση αλδοστερόνης >15 ng/ml αυξάνει την πιθανότητα πρωτοπαθούς υπεραλδοστερονισμού
Επίσης:
. Φόρτιση με άλας: 6 gr χλωριούχο νάτριο για 3 ημέρες, Αλδοστερόνη ούρων >12mg/24 h(33 nmol/24 h) ή>14mg/24 h (39 nmol/24 h). Είναι απλή διαδικασία, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος υπερφόρτωσης με υγρά και υποκαλιαιμίας και επιπλέον για πολλούς ασθενείς είναι δύσκολη η ακριβής συλλογή των ούρων
. Έγχυση 0.9% φυσιολογικό ορό 2 L σε 4 ώρες και συγκέντρωση αλδοστερόνης στον ορό >5-10 ngr/dL (140-280 pmol/L) και πάλι με κίνδυνο υπερφόρτωσης και υποκαλιαιμίας
. 0.1mgr φλουοροκορτιζόνης/6 ώρες για 4 ημέρες και αλδοστερόνη ορού την 4η ημέρα >6 ng/dL(170 pmol/L) και plasma renin activity (PRA) <1 ng/mL/h και πολύ χαμηλή κορτιζόλη ορού
. 25-50 mgr από του στόματος καπτοπρίλη και μείωση της αλδοστερόνης <30% ή αλδοστερόνη >8.5 ngr/dL ή ARR (aldosterone to renin ratio) >30 ng/dL/ng/mL/h
Ασθενείς μα αυτόματη υποκαλιαιμία και υψηλή συγκέντρωση αλδοστερόνης >20 ng/dLή >550 pmol/L σε συνδυασμό με ρενίνη κάτω από τα επίπεδα ανίχνευσης παρακάμπτουν τις δοκιμασίες

Υπεραλδοστερονισμός - Διάγνωση

Είναι απαραίτητη η έγκαιρη διάγνωση και η διαφορο/διάγνωση για να εφαρμοσθεί συγκεκριμένη θεραπεία. Γίνεται έλεγχος σε:
. ασθενείς με υπέρταση ανθεκτική σε συνδυασμό τριών αντιυπερτασικών φαρμάκων
. υπέρταση και υποκαλιαιμία (αυτόματη ή μετά διουρητικά)
. υπέρταση και τυχαίωμα επινεφριδίου
. υπέρταση και οικογενειακό ιστορικό υπέρτασης πρώιμης έναρξης ή ιστορικό αγγειακού εγκεφαλικού πριν τα 40 έτη
. υπέρταση και άπνοια ύπνου
.υπέρταση που επιμένει σε >150 100 mmHg
. συγγενείς πρώτου βαθμού με πρωτοπαθή υπεραλδοστερονισμό 
Συνολικά πρέπει να εξετάζεται περίπου το 50% των υπερτασικών ασθενών
Πριν τον έλεγχο, εάν υπάρχει υποκαλιαιαμία, θα πρέπει να διορθωθεί. Τα αντιυπερτασικά, που επηρεάζουν το κάλιο θα πρέπει να διακοπούν για 4 εβδομάδες. Συνιστάται διακοπή για 2 εβδομάδες των ανταγωνιστών διαύλων ασβεστίου, των αναστολέων ενζύμου και επαναπρόσληψης αγγειοτενσίνης, των β-blockers. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί βεραπαμίνη, υδραλαζίνη, πραζοσίνη, τεραζοσίνη
Η αξιολόγηση βασίζεται στη μέτρηση της συγκέντρωσης αλδοστερόνης πλάσματος, αλλά και στην δραστηριότητα της ρενίνης πλάσματος

Τα εις εαυτόν

Είμαστε όλοι πλάσματα μιας μέρας
κι εκείνος που θυμάται κάτι
κι αυτό το κάτι
Παν εφήμερον
και το μνημονεύον
και το μνημονευόμενον
Κοντεύει ο καιρός που θα τα ξεχάσεις όλα
κοντεύει ο καιρός που θα σε ξεχάσουν όλοι
Να στοχάζεσαι πάντοτε
ότι σε λίγο θα είσαι ο καθένας στο πουθενά
                                                        Μάρκος Αυρήλιος

Πρωτοπαθής Υπεραλδοστερονισμός

Ο πρωτοπαθής υπεραλδοστερονισμός (ΡΑ) είναι μια ενδοκρινική μορφή υπέρτασης που περιγράφεται αρχικά από τον Jerome Conn το1955 σε μια νεαρή γυναίκα με αδένωμα. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα είναι υπέρταση, υπερπαραγωγή αλδοστερόνης και καταστολή της ρενίνης πλάσματος. Είναι η πιο συχνή μορφή ενδοκρινικής υπέρτασης και συχνά οι ασθενείς έχουν φυσιολογικά επίπεδα καλίου. Ασθενείς με ΡΑ έχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων, αγγειακών εγκεφαλικών, νεφρικής νόσου, σακχαρώδη διαβήτη, μεταβολικού συνδρόμου και κακή ποιότητα ζωής. Επομένως, είναι σημαντική η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία
Η περίσσεια αλδοστερόνης προέρχεται από το ένα ή και από τα δύο επινεφρίδια. Η σποραδική μορφή είναι το 95-99% όλων των διαγνωσμένων περιπτώσεων και οφείλεται κυρίως σε αδένωμα επινεφριδίου που παράγει αλδοστερόνη (ΑΡΑ) ή σε άμφω υπερπλασία επινεφριδίων (ιδιοπαθής υπεραλδοστερονισμός ΒΑΗ). Σπανιότερες μορφές είναι η υπερπλασία του ενός επινεφριδίου και πολύ σπάνια καρκίνος που παράγει αλδοστερόνη
Η άριστη θεραπεία για ασθενείς με αδένωμα είναι η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή. Οι ασθενείς με αμφοτερόπλευρη υπερπλασία αντιμετωπίζονται με ανταγωνιστή του υποδοχέα αλατοκορτικοειδών
Επομένως πρέπει να γίνεται ακριβής διάγνωση. Τα τελευταία χρόνια η μέτρηση αναλογίας αλδοστερόνης προς ρενίνη βοήθησε να διαγνωσθούν και νορμοκαλιαιμικοί ασθενείς με υπεραλδοστερονισμό
Ο επιπολασμός του ΡΑ στον γενικό πληθυσμό είναι 2.6-12.7% και φτάνει στο 20% σε ασθενείς με ανθεκτική υπέρταση
Οι κατευθυντήριες οδηγίες της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας συστήνουν έλεγχο για ΡΑ σε ασθενείς με υπέρταση και άπνοια ύπνου καθώς φαίνεται ότι στους ασθενείς αυτούς εμφανίζεται με αυξημένη συχνότητα. Επίσης οι ασθενείς με ΡΑ εμφανίζουν μειωμένη ανοχή στους υδατάνθρακες. Αρκετές μελέτες αναφέρουν αυξημένα ποσοστά μεταβολικού συνδρόμου και σακχαρώδη διαβήτη. Επίσης σε διαβητικούς πληθυσμούς ο ΡΑ εμφανίζεται σε ποσοστό 11.3-14%. Επίσης η Ενδοκρινολογική Εταιρεία συνιστά έλεγχο για ΡΑ σε ασθενείς με τυχαιώματα επινεφριδίων

Περί Τυφλότητος

Η ηθική συνείδηση, που τόσους αναίσθητους έχει προσβάλει και ακόμα περισσότερους έχει αποκηρύξει, είναι κάτι που υπάρχει και υπήρχε πάντα, δεν ήταν επινόηση των φιλοσόφων της Τεταρτογενούς Περιόδου, τότε που η ψυχή ήταν ακόμα ένα συγκεχυμένο σχέδιο. Με το πέρασμα του χρόνου, και μαζί με τις δραστηριότητες της συναναστροφής και τις γενετικές αλλαγές, καταφέραμε να βάλουμε τη συνείδηση στο χρώμα του αίματος και στο αλάτι των δακρύων μας και, σαν να μην έφτανε αυτό, κάναμε τα μάτια μας έναν καθρέφτη γυρισμένο προς τα μέσα, με αποτέλεσμα πολλές φορές να δείχνουν εκείνα χωρίς φειδώ αυτό που εμείς πασχίζουμε ν' αρνηθούμε με το στόμα
Αν προσθέσουμε τώρα σ' αυτό το γενικό πλαίσιο την ιδιαίτερη περίσταση κατά την οποία στα απλοϊκά πνεύματα η ενοχή για κάποιο κακό που διαπράχθηκε συχνά συγχέεται με προγονικούς φόβους κάθε τύπου, προκύπτει τελικά η τιμωρία του παραβάτη να είναι διπλάσια απ' αυτήν που του άξιζε. Είναι αδύνατον επομένως, στην περίπτωση αυτή, να μην άρχισε κάποιο κομμάτι της συνείδησης να τυραννά τον κλέφτη αμέσως μόλις έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο
                                                                                                            Ζοζέ Σαραμάγκου

Θυρεοειδής και φάρμακα - 3

Η μετατροπή Τ4 σε Τ3 αναστέλλεται από πολλά φάρμακα όπως η αμιοδαρόνη, η δεξαμεθαζόνη, η προπρανολόλη σε υψηλές δόσεις, το χολοκυστογραφικοί παράγοντες και η προπυθειουρακίλη
Η αμιοδαρόνη αναστέλλει την παραγωγή Τ3 και στην υπόφυση και στην περιφέρεια. Η αναστολή μετατροπής Τ4 σε Τ3 από την δεξαμεθαζόνη μπορεί να αξιοποιηθεί θεραπευτικά σε σοβαρή θυρεοτοξίκωση
Η θεραπεία με φάρμακα, που επηρεάζουν τα ένζυμα γλυκουρονιδίωσης, όπως η φαινοβαρβιτάλη, η φαινυντοϊνη, η καρβαμαζεπίνη και η ριφαμπικίνη μερικές φορές απαιτούν αύξηση λεβοθυροθυροξίνης
Οι αναστολείς τυροσινικής κινάσης αυξάνουν τον μεταβολισμό θυρεοειδικής ορμόνης. Φαίνεται ότι κάποιες εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας υπάρχει γρήγορη απενεργοποίηση λεβοθυροξίνης λόγω αυξημένης δραστηριότητας της αποϊωδινάσης
Τα δεσμευτικά του χολικού οξέος όπως η χολεστυραμίνη και η κολεστιπόλη μειώνουν τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών τόσο τα ενδογενή όσο και τα ιατρογενή, μάλλον παρεμβαίνοντας στην ανακύκλωση θυρεοειδικών ορμονών στην εντεροηπατική κυκλοφορία
Απορρόφηση θυρεοειδικών ορμονών
Τα δισκία θυρεοειδικής ορμόνης που λαμβάνονται από το στόμα χρειάζονται ένα όξινο περιβάλλον για να διαλυθούν πριν μεταφερθούν στο λεπτό έντερο για απορρόφηση. Το 60-80% της λεβοθυροξίνης απορροφάται σε 2-4 ώρες μετά από μια από του στόματος δόση σε κατάσταση νηστείας. Καθημερινή χρήση αναστολέων αντλίας πρωτονίων σημαίνει αυξημένες απαιτήσεις σε λεβοθυροξίνη
Τα φάρμακα που εμποδίζουν την γαστρεντερική απορρόφηση της θυρεοειδικής ορμόνης είναι ο θειϊκός σίδηρος, το ανθρακικό ασβέστιο, το υδροξείδιο αργιλίου, η σουκραλφάτη, τα διαχωριστικά χολικού οξέος και η ραλοξιφαίνη. Αυτά τα φάρμακα επηρεάζουν την σταθερότητα των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών. Συνιστάται η λήψη θυροξίνης 4 ώρες πριν από την κατάποση οποιουδήποτε από αυτά τα φάρμακα ή τη μετακίνηση της δόσης λεβοθυροξίνης πριν τον ύπνο.

Φάρμακα και άμεση βλάβη στον θυρεοειδή

Φάρμακα που προκαλούν άμεση βλάβη στον θυρεοειδή
Η αμιοδαρόνη προκαλεί θυρεοειδίτιδα και σε 5-10% θυρεοτοξίκωση σε ασθενείς που λαμβάνουν τη θεραπεία. Πιστεύεται ότι οφείλεται σε άμεση κυτταροτοξική επίδραση στα θυρεοειδικά κύτταρα. Οι ασθενείς παρουσιάζουν επίμονη ταχυκαρδία, επιδείνωση αρρυθμίας, αυξημένα επίπεδα Τ3 και Τ4 και χαμηλή TSH και αντιμετωπίζεται συχνά με γλυκοκορτικοειδή μαζί με αντιθυρεοειδικά
Θεραπεία με αναστολείς τυροσινικής κινάσης προκαλεί συχνά θυρεοειδίτιδα. Κυρίως με το sunitinib που χρησιμοποιείται για μεταστατικό καρκίνο νεφρού ή γαστρεντερικούς όγκους. Σε σπάνιες περιπτώσεις προκύπτει σοβαρή δυσλειτουργία. Το 40% των ασθενών εμφανίζει ήπια θυρεοτοξίκωση πριν τον υποθυρεοειδισμό. Οι μηχανισμοί που συμβάλλουν στην ανάπτυξη θυρεοειδίτιδας σε ασθενείς που λαμβάνουν αναστολείς κινάσης τυροσίνης μπορεί να σχετίζονται με ισχαιμία που προκύπτει από την αναστολή υποδοχέα αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα από αρκετά φάρμακα αυτής της κατηγορίας.
Αρκετά φάρμακα οδηγούν σε αύξηση της σφαιρίνης που δεσμεύει τις θυρεοειδικές ορμόνες όπως τα οιστρογόνα, οι εκλεκτικοί ρυθμιστές των υποδοχέων οιστρογόνων, η μεθαδόνη, η ηρωίνη, η μιτοτάνη και η φλουοουρακίλη. Αντίθετα μείωση της πρωτεϊνης προκύπτει με ανδρογόνα, γλυκοκορτικοειδή και νιασίνη. Στους ασθενείς που παίρνουν εξωγενώς θυροξίνη ίσως χρειαστεί προσαρμογή της δόσης
Επίσης μετατόπιση της θυρεοειδικής ορμόνης από τη δεσμευτική της πρωτεϊνη προκύπτει με την φαινυντοϊνη, την καρβαμαζεπίνη, το σαλσαλικό άλας, με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, υψηλές δόσεις φουροσεμίδης και ηπαρίνη. Η κλινική σημασία της αλληλεπίδρασης αυτών των σκεασμάτων είναι συχνά αμελητέα. Προκαλούν κυρίως αλλαγές στον εργαστηριακό έλεγχο λειτουργίας του θυρεοειδούς

Φάρμακα και αυτοανοσία θυρεοειδούς

Φάρμακα που ενισχύουν την αυτοανοσία του θυρεοειδούς
Τα νέα φάρμακα που έχουν σχεδιαστεί για να επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα των καρκινικών κυττάρων αυξάνουν επίσης τον κίνδυνο αυτοάνοσων διαταραχών
Πρωτοπαθής δυσλειτουργία του θυρεοειδούς εμφανίζεται στο 10% ασθενών που λαμβάνουν αναστολείς CTLA-4 και στο 20% αυτών που λαμβάνουν αναστολείς PD-1.
Οι περισσότεροι ασθενείς που έλαβαν τέτοια θεραπεία για καρκίνο έχουν ανώδυνη θυρεοειδίτιδα, παρουσιάζοντας παροδική θυρεοτοξίκωση ακολουθούμενη από υποθυρεοειδισμό. Σπάνια εμφανίζεται η νόσος του Graves. Η θυρεοτοξίκωση προκύπτει συνήθως 4-8 εβδομάδες από την έναρξη της θεραπείας, με θυρεοτοξική φάση ήπια, με διάρκεια 3-10 εβδομάδες και ο υποθυρεοειδισμός ακολουθεί 10-20 εβδομάδες μετά και συχνά είναι μη αναστρέψιμος. Δεν υπάρχει λόγος διακοπής της θεραπείας. Η δυσλειτουργία του θυρεοειδούς στη διάρκεια της θεραπείας πιθανώς αντικατοπτρίζει της μείωση της ανοσολογικής αντοχής που προκαλούν αυτά τα φάρμακα
Μια θετική δοκιμασία προ θεραπείας για αντισώματα υποδεικνύει αυξημένο κίνδυνο δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς που προκαλείται από τα φάρμακα αυτά. 
Η χρήση μη ειδικών ανοσοδιεγερτικών κυτοκινών όπως η ιντερλευκίνη-2 και η ιντερφερόνη-α σε ασθενείς με μεταστατκό καρκίνο νεφρών, μελάνωμα ή ηπατίτιδα προκαλεί δυσλειτουργία του θυρεοειδούς σε 15-50% των ασθενών μα διάφορους βαθμούς υποθυρεοειδισμού. Τα αντισώματα εμφανίζονται στην πλειονότητα των ασθενών
Το Alemtuzumab είναι ένα μονοκλωνικό αντίσωμα έναντι του αντιγόνου CD52 κυτταρικής επιφάνειας. Η θεραπεία με alemtuzumab οδηγεί σε εξάντληση των κυκλοφορούντων Β κυττάρων και Τ κυττάρων και υψηλό ποσοστό αυτοανοσίας του θυρεοειδούς σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας. Δυσλειτουργία προκύπτει σε ποσοστό περίπου 40% και Grave's σε 72 % περίπου και με μέσο όρο 17 μήνες από την έναρξη της αγωγής. Επίσης αυξημένη συχνότητα πρωτοπαθούς υποθυρεοειδισμού ακόμα και 5-9 χρόνια από την διακοπή της αγωγής. Η χρήση του φαρμάκου σε ασθενείς με λευχαιμία και ρευματοειδή αρθρίτιδα δεν έχει συσχετισθεί με την νόσο Grave's.
Οι μηχανισμοί που είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση της αυτοανοσίας του θυρεοειδούς μετά το alemtuzumab δεν είναι γνωστοί.

Θυρεοειδής και φάρμακα - 2

Φάρμακα που επηρεάζουν την σύνθεση/έκκριση θυρεοειδικών ορμονών 
Η περίσσεια του ενδοθυρεοειδικού ιωδίου αναστέλλει τη σύνθεση θυρεοειδικών ορμονών (Wolff–Chaikoff effect). Ο ακριβής μηχανισμός είναι άγνωστος. Άτομα με φυσιολογικό θυρεοειδή διαφεύγουν από το φαινόμενο αυτό σε 1-2 εβδομάδες, αλλά άτομα με μειωμένη λειτουργία θυρεοειδούς, μπορεί να μην ξεφύγουν έως ότου εκκαθαριστεί το φορτίο ιωδίου.
Η περίσσεια ιωδίου συμβάλλει επίσης στη θυρεοτοξίκωση (το φαινόμενο Jod-Basedow), ιδιαίτερα σε ασθενείς με προϋπάρχουσα αυτόνομη λειτουργία του θυρεοειδούς.
Συνήθη φάρμακα με περίσσεια ιωδίου είναι τα σκιαγραφικά, η αμιοδαρόνη και παρασκευάσματα και συμπληρώματα που δίνονται χωρίς ιατρική συνταγή όπως αποχρεμπτικά , τοπικά και κολπικά αντισηπτικά, παρασκευάσματα για τα νύχια
Η αμιοδαρόνη, είναι αντιαρρυθμικό φάρμακο που περιέχει 37.3% ιώδιο, υφίσταται μερική αποϊωδίωση και απελευθερώνει περίπου 7 mgr ιωδίου ανά δισκίο 200 mgr, που είναι 45 φορές η απαιτούμενη ημερήσια δόση (150μg) για άνδρες και μη έγκυες γυναίκες. Το ιώδιο της αμιοδαρόνης μπορεί να προκαλέσει υποθυρεοειδισμό ή υπερθυρεοειδισμό
Το λίθιο προκαλεί βρογχοκήλη και υποθυρεοειδισμό. Περίπου το 50% των ασθενών έχει βρογχοκήλη. Οι παράγοντες κινδύνου σχετίζονται με το φύλο και την ηλικία άνω των 40 ετών. Περίπου το 50% των ασθενών που επηρεάζονται έχουν θετικά αντιθυρεοειδικά αντισώματα