Ισπανική Γρίππη 1918

Οδηγίες από εφημερίδα της εποχής
. Φόρεσε μάσκα
. Ζήσε υγιεινά και με καθαριότητα
. Κράτησε ανοιχτούς τους πόρους σου - κάνε μπάνιο συχνά
. Πλύνε τα χέρια σου πριν από κάθε γεύμα
. Ζήσε σε άφθονο και καθαρό αέρα, μέρα και νύχτα
. Διατηρήσου ζεστός
. Κοιμήσου καλά
. Συχνές γαργάρες με νερό και αλάτι (1/2 κ.γ. αλάτι σε ένα φλυτζάνι νερό)
. Ανάφερε έγκαιρα τα συμπτώματα σου σε γιατρό
. Σεβάσου τις οδηγίες της καραντίνας
. Απόφυγε τον συνωστισμό. Θα μολυνθείς μόνο αν είσαι κοντά σε κάποιον που έχει προσβληθεί
. Απόφυγε άτομα που φταρνίζονται ή βήχουν
. Μην παραμελείς την μάσκα σου
. Μην αμελείς συμβουλή ειδικού επειδή απλώς δεν την καταλαβαίνεις
. Μην αμελείς το δίκαιο της κοινότητας - υπάκουσε προσεκτικά τους κανόνες που εκδίδονται από τις Αρχές
. Μην θεωρείς ότι δικαιούσαι ειδικών προνομίων
. Μην πηγαίνεις κοντά σε άλλους ανθρώπους εάν έχεις κρύωμα ή πυρετό - μπορεί να τους εκθέσεις σε γρίππη και θάνατο. Δες τον γιατρό

Αύγουστος

Τα Σάββατα το απόγευμα, έβγαινα με τη μητέρα μου για περίπατο. Από το μισοσκόταδο του χολ μπαίναμε από τη μια στιγμή στην άλλη μέσα σε ένα λουτρό ήλιου. Οι περαστικοί, τσαλαβουτώντας στο χρυσάφι, είχαν τα μάτια μισόκλειστα από τη ζέστη, σαν κολλημένα με μέλι, ενώ το ανασηκωμένο πάνω χείλος τους αποκάλυπτε τα δόντια και τα ούλα τους. Και όσοι τσαλαβουτούσαν στη χρυσαφένια μέρα είχαν εκείνη την έκφραση του καύσωνα, λες κι ο ήλιος είχε φορέσει στους πιστούς οπαδούς του την ίδια μάσκα - τη χρυσή μάσκα της αδελφότητας του ήλιου. Και όλοι όσοι σεργιανούσαν εκείνη τη μέρα στους δρόμους, όσοι συναντιούνταν, όσοι απέφευγαν ο ένας τον άλλον, μεγάλοι και μικροί, γυναίκες και παιδιά, χαιρετιόνταν μ' εκείνη τη μάσκα, τη ζωγραφισμένη με παχιά κίτρινη μπογιά στα πρόσωπα τους, χαμογελούσαν μ' εκείνη την βακχική γκριμάτσα, με το βάρβαρο προσωπείο μιας ειδωλολατρικής θρησκείας
                                                                                           Μπρούνο Σούλτς

                                                                                            Καλό υπόλοιπο

Στομάχι και φάρμακα

Η από του στόματος κατάποση παραμένει η προτιμώμενη μέθοδος χορήγησης φαρμάκου. Τα μειονεκτήματα είναι ότι η βιοδιαθεσιμότητα επηρεάζεται από τις χημικές ιδιότητες του φαρμάκου και από τα γαστρεντερικά φυσιολογικά ή μη χαρακτηριστικά του ασθενούς. Πολλοί από τους βιολογικούς παράγοντες, δεν μπορούν εύκολα να διασχίσουν το γαστρεντερικό επιθήλιο
Η από του στόματος χορήγηση θεραπευτικών πεπτιδίων, πρωτεϊνών, αντισωμάτων και γενετικών φαρμάκων ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους στόχους της φαρμακευτικής βιομηχανίας εδώ και δεκαετίες. Υπήρξαν λίγες επιτυχίες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν κλινικές δοκιμές με συνδυασμούς πεπτιδίων, με ενισχυτές διείσδυσης παρά το ότι η από του στόματος βιοδιαθεσιμότητα είναι χαμηλή και μεταβλητή. Η από του στόματος λήψη ταιριάζει σε ένα υποσύνολο μακρομορίων - εκείνων που είναι σταθερά, πολύ ισχυρά και αποβάλλονται αργά. Οι ερευνητές στρέφονται σε συνδυασμούς φαρμάκων-συσκευών για να επιτρέψουν την πρόοδο πέρα από τις σταδιακές εξελίξεις που σημειώθηκαν κατά την τελευταία δεκαετία με τις παραδοσιακές φαρμακευτικές συνθέσεις.
Οι Abramson και συνεργάτες περιέγραψαν πρόσφατα μια πρωτότυπη γαστρική συσκευή (self-orienting millimeter-scale applicator (SOMA) που προσανατολίζεται στο τοίχωμα του στομάχου και με ένα ενεργοποιημένο εξάρτημα βελόνας (που ονομάζεται millipost) ενσωματώνει το θεραπευτικό σχήμα διεισδύει και καταθέτει το ωφέλιμο φορτίο σε ολόκληρο τον βλεννογόνο για συστηματική κατανομή. Είναι γαστροανθεκτικές συσκευές που ήδη διατίθενται στην αγορά για τη χορήγηση φαρμάκων μικρού μορίου, τα οποία, κατά την απελευθέρωση στο στομάχι, απορροφώνται στη συνέχεια στο άνω λεπτό έντερο.
Μόλις το SOMA τοποθετηθεί στο τοίχωμα του στομάχου, έχοντας φτάσει σε αυτό με δύναμη βαρύτητας ή γαστρικής πίεσης, ενεργοποιείται μέσω μιας διαδικασίας διάλυσης που προκαλείται από υγρά που αναπτύσσει ένα ελατήριο, αναγκάζοντας το millipost να τρυπήσει τον γαστρικό βλεννογόνο, αποφεύγοντας όμως τη διάτρηση του υποκείμενου λείου μυός. Δοκιμάστηκε η συσκευή σε τρεις χοίρους χρησιμοποιώντας ανθρώπινη ινσουλίνη ως μοντέλο δραστικού φαρμακευτικού παράγοντα. Οι συσκευές SOMA, που περιείχαν 0,3 mg ανθρώπινης ινσουλίνης, παραδόθηκαν απευθείας στα στομάχια των χοίρων, αποφεύγοντας τις περιοχές του στοματοφάρυγγα και του οισοφάγου, αν και η συσκευή είναι αρκετά μικρή ώστε να καταπίνεται εύκολα σε μια κάψουλα.
Οι ερευνητές παρατήρησαν με ενδοσκόπηση και ακτινογραφία ότι το SOMA έλαβε γρήγορα τον επιθυμητό προσανατολισμό έναντι του γαστρικού τοιχώματος παρά τις αλλαγές στη στάση του σώματος, το ιξώδες και την ανάδευση του περιεχομένου του στομάχου. Το millipost διαλύθηκε εντός 60 λεπτών, αλλά η διάρκεια παραμονής της συσκευής στο στομάχι των χοίρων ήταν πολύ διαφορετική (1-7 ημέρες). Το στομάχι του χοίρου είναι παρόμοιο αλλά δεν είναι πανομοιότυπο με εκείνο του ανθρώπου όσον αφορά το μέγεθος, τη δομή, τις φυσιολογικές μεταβλητές και τη λειτουργία.
Μετά την τοποθέτηση των SOMA, οι ερευνητές παρατήρησαν μείωση στα επίπεδα γλυκόζης στο πλάσμα για περίοδο 30 λεπτών έως 2 ωρών, συνοδευόμενη από παροδική αύξηση του επιπέδου πλάσματος της ανθρώπινης ινσουλίνης. Η τοποθέτηση των συσκευών δεν συνοδεύτηκε από αλλαγές στα μοτίβα σίτισης και κόπωσης και οι συσκευές μπορούσαν να ανακτηθούν στα κόπρανα.
Ορισμένες πτυχές αυτής της μελέτης θα πρέπει να αξιοποιηθούν σε μελλοντικές μελέτες και κυρίως εστίαση σε στοματική κάψουλα και  όχι απευθείας ενδογαστρική. Προϋπόθεση να είναι άθικτο το τοίχωμα του στομάχου. Επίσης θα πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά η πιθανή τοξικότητα
Τελευταία έγινε μια επιτυχημένη μελέτη ασφάλειας στην οποία εμπλέκονται άνθρωποι που χρησιμοποίησαν μικροβελόνες (balloon-stimulated) για παροχή βιολογικών παραγόντων στο λεπτό έντερο. Η μελέτη ερεύνησε τις γαστροανθεκτικές συσκευές και την απόδοση πεπτιδίων σε μεγάλα ζωϊκά μοντέλα και τις εκδηλώσεις τους

Cushing και άλλες επιπλοκές

 Πήξη
Το Cushing (CS) προκαλεί αύξηση των παραγόντων πήξης με επακόλουθο τον σχηματισμό θρόμβων. Η υπερπηκτική διαδικασία που σχετίζεται με την κορτιζόλη είναι πολυπαραγοντική. Να σημειωθεί ότι υπάρχει αντισταθμιστική αύξηση των ενδογενών αντιπηκτικών (αντιθρομβίνη, πρωτεΐνη C και πρωτεΐνη S) αλλά δεν προστατεύουν από τις θρομβώσεις. Μετατρέπεται η δρασηριότητα του ινωδολυτικού συστήματος με μειωμένη ινωδόλυση. Εκτός από τη δράση της κορτιζόλης στον μηχανισμό πήξης, συνεισφέρουν και άλλοι παράγοντες που συνυπάρχουν στο CS όπως η παχυσαρκία , η υπέρταση, ο διαβήτης και η δυσλιπιδαιμία. Επίσης συνυπάρχει ενδοθηλιακή δυσλειτουργία και πολυκυτταραιμία
Οστά
Η οστική πυκνότητα μειώνεται. Οστεοπενία εμφανίζεται στο 40-78% και οστεοπόρωση στο 22-57%. Αυτόματα κατάγματα προκύπτουν σε 30-50% των ασθενών, κυρίως σπονδυλικά και μπορεί να είναι η πρώτη εκδήλωση του CS. Τα γλυκοκορτικοειδή (GS) επηρεάζουν τον μεταβολισμό των οστών και το ασβέστιο σε διάφορα επίπεδα. Υπάρχουν άμεσες επιδράσεις στο turnover του σκελετού (ανισορροπία μεταξύ σχηματισμού οστού και επαναπορρόφησης οστού μέσω της αναστολής της διαφοροποίησης και της λειτουργίας των οστεοβλαστών, την προώθηση της απόπτωσης των οστεοβλαστών και των οστεοκυττάρων και την παράταση της διάρκειας ζωής των οστεοκλαστών), αλλαγή στην ομοιόσταση του ασβεστίου, καταβολική επίδραση στους μύες. Η μείωση της λειτουργίας των οστεοκλαστών σημαίνει μείωση οστεοκαλσίνης και αλκαλικής φωσφατάσης. Επιπλέον τα GC μειώνουν την σύνθεση κολλαγόνου και αναστέλλουν την απορρόφηση ασβεστίου από το έντερο. Συνιστάται μέτρηση οστικής πυκνότητας και κατάλληλη αγωγή. Τα προβλήματα των οστών μπορεί να αντιστραφούν εν μέρει μετά την ύφεση της υπερκορτιζολαιμίας
Νευροψυχιατρικές διαταραχές
Τα GC επηρεάζουν τη συμπεριφορά, τη διάθεση, τη νευρική δραστηριότητα και ορισμένες συγκεκριμένες βιοχημικές διεργασίες στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Τα πιο συχνά ψυχιατρικά προβλήματα είναι μείζων κατάθλιψη 50-81%, άγχος 66% και διπολικές διαταραχές 30%.
Η χρόνια έκθεση στον εγκέφαλο σε περίσσεια κορτιζόλης προκαλεί βαθιές δομικές και λειτουργικές αλλαγές σε διάφορες εγκεφαλικές περιοχές που είναι πλούσιες σε υποδοχείς GC, ιδιαίτερα στον ιππόκαμπο, στην αμυγδαλή, στον προμετωπιαίο φλοιό και στο λεμφατικό σύστημα, τα οποία είναι θεμελιώδεις περιοχές για συναισθηματικές και γνωστικές λειτουργίες. Ο βασικός παράγοντας της θεραπείας είναι η ομαλοποίηση της κορτιζόλης αλλά δεν ακολουθείται πάντοτε από πλήρη αποκατάσταση, υποδηλώνοντας μη αναστρέψιμες δυσμενείς επιπτώσεις στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Απαιτούνται μεγάλες περίοδοι παρακολούθησης για να προσδιοριστεί εάν οι γνωστικές, συναισθηματικές και ανατομικές ανωμαλίες είναι πλήρως αναστρέψιμες. Εκτός από την ομαλοποίηση της έκκρισης κορτιζόλης, οι ψυχοθεραπευτικές στρατηγικές, γνωστικές συμπεριφορικές θεραπείες και ψυχοτρόπα φάρμακα μπορούν να είναι χρήσιμα στη θεραπεία ψυχιατρικών διαταραχών που σχετίζονται με την CS
Μυϊκό σύστημα
Ατροφία και αδυναμία των μυών προκύπτει σε 42-83% . Η περίσσεια GC προκαλεί ατροφία μυϊκής ίνας με δράση και καταβολική και αντι-αναβολική. Επηρεάζει τη σύνθεση πρωτεϊνων, αναστέλλει την πρόσληψη αμινοξέων, καταστέλλει τον IGF1, διαγείρει την πρωτεόλυση. Η θεραπεία ξεκινά με τη διόρθωση της περίσσειας κορτιζόλης. Πειραματικές θεραπείες με αναβολικούς παράγοντες έχουν προταθεί αλλά χρειάζονται περαιτέρω έρευνα. Μόνο λίγες μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασκήσεις αερόβιας και αντίστασης είναι αποτελεσματικές στη μείωση της μυϊκής ατροφίας που προκαλείται από GC
Λοιμώξεις
Οι ασθενείς με CS είναι πιο επιρρεπείς σε συστημικές βακτηριακές και ευκαιριακές λοιμώξεις που μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή. Μπορεί να είναι και βασική αιτία θανάτου κυρίως τους πρώτους τρεις μήνες μετά τη διάγνωση. Ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν ασθενείς που έχουν και σακχαρώδη διαβήτη διότι η υπεργλυκαιμία σχετίζεται με εξασθενημένη ανοσοαπόκριση που προκαλείται από κύτταρα και αντισώματα. Τέλος, πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι η εξάρτηση από τα GC μετά από αποτελεσματική χειρουργική επέμβαση για CS έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο θανάτου για λοιμώξεις, όπως επίσης και η ανεπαρκής υποκατάσταση με GC

ΑΣ

Ανάμεσα σ' αυτό ΠΟΥ σκέφτομαι
σ' αυτό ΠΟΥ θέλω
σ' αυτό ΠΟΥ πιστεύω ότι σας λέω
σ' αυτό ΠΟΥ θέλετε να ακούσετε
σ' αυτό ΠΟΥ πιστεύετε ότι καταλαβαίνετε
σ' αυτό ΠΟΥ θέλετε να καταλάβετε
και σ' αυτό ΠΟΥ καταλαβαίνετε
υπάρχουν τουλάχιστον εννέα
πιθανότητες να ΜΗΝ συνεννοηθούμε
Αλλά ΑΣ προσπαθήσουμε
                           Bernard Werber