Αύγουστος

Τα Σάββατα το απόγευμα, έβγαινα με τη μητέρα μου για περίπατο. Από το μισοσκόταδο του χολ μπαίναμε από τη μια στιγμή στην άλλη μέσα σε ένα λουτρό ήλιου. Οι περαστικοί, τσαλαβουτώντας στο χρυσάφι, είχαν τα μάτια μισόκλειστα από τη ζέστη, σαν κολλημένα με μέλι, ενώ το ανασηκωμένο πάνω χείλος τους αποκάλυπτε τα δόντια και τα ούλα τους. Και όσοι τσαλαβουτούσαν στη χρυσαφένια μέρα είχαν εκείνη την έκφραση του καύσωνα, λες κι ο ήλιος είχε φορέσει στους πιστούς οπαδούς του την ίδια μάσκα - τη χρυσή μάσκα της αδελφότητας του ήλιου. Και όλοι όσοι σεργιανούσαν εκείνη τη μέρα στους δρόμους, όσοι συναντιούνταν, όσοι απέφευγαν ο ένας τον άλλον, μεγάλοι και μικροί, γυναίκες και παιδιά, χαιρετιόνταν μ' εκείνη τη μάσκα, τη ζωγραφισμένη με παχιά κίτρινη μπογιά στα πρόσωπα τους, χαμογελούσαν μ' εκείνη την βακχική γκριμάτσα, με το βάρβαρο προσωπείο μιας ειδωλολατρικής θρησκείας
                                                                                           Μπρούνο Σούλτς

                                                                                            Καλό υπόλοιπο