Η μάνα

Ύστερα αφού είχε πια φάει ότι του είχε αρέσει, καθόταν για να ακούει τι είχε να της πει. Ποτέ του όμως δεν απαντούσε ελεύθερα σ΄ όλες τις ερωτήσεις της, όπως θα ήθελε να κάνει, κι όταν τον πίεζε κάπως περισσότερο, φαινόταν σαν να βιαζόταν να φύγει. Κι όταν το κατάλαβε, έμαθε να μην τον ρωτάει τίποτα. Κι έμαθε κι εκείνος να την κάνει να μην τον ρωτάει
Γιατί, όσο γερνούσε, τόσο και ξεχνούσε ευκολώτερα και τόσο πιο εύκολα την έκανε ο γιός της ν΄αλλάζει κουβέντα χωρίς να το καταλαβαίνει και για να το πετύχει αυτό, της έλεγε για κάτι θαυμαστό που είχε δει, για έναν θαυματοποιό που άφηνε ένα φίδι να κατεβαίνει μέσα στον λαιμό του και που το τραβούσε μετά από την ουρά του, ή για μια γυναίκα που είχε γεννήσει ένα παιδί με δυο κεφάλια και το έδειχνε για δυο δεκάρες σ΄όποιον ήθελε να το δει, ή για κανένα άλλο σπουδαίο και θαυμαστό που γινόταν στην πόλη
                                                                                                              Περλ Μπακ

Η μορφή των λειψάνων

Όλοι μας έχουμε κρυφή ζωή, αλλά καμιά φορά η κουρτίνα τραβιέται και διακρίνουμε μιά πράξη ή μια έκφραση, και ξέρουμε πως εκεί πίσω υπάρχει κάτι, και δε θα μάθουμε ποτέ αν το κρυφό μας ενδιαφέρει επειδή δεν καταφέραμε να το δούμε ή επειδή κάποιος έχει καταβάλει τεράστια προσπάθεια για να μην το δούμε. Δεν έχει σημασία για τι μυστικό πρόκειται, δεν έχει σημασία αν είναι τετριμμένο ή αν έχει καθορίσει μια ζωή, είναι δύσκολη δουλειά να κρατηθεί κρυφό, γεμάτη τακτικές και στρατηγικές, μια δουλειά που απαιτεί μνήμη και αφηγηματικές τεχνικές, αυτοπεποίθηση και κάμποση τύχη
Σ' αυτό οφείλεται το ότι το ψέμα επιστρέφει στους ενδιαφέροντες ανθρώπους: γιατί ένα ψέμα δεν είναι τέλειο ή μονοσήμαντο, γιατί αρκεί να παρατηρεί κανείς για ένα συνεχές διάστημα ή με επίμονη και διαρκή προσοχή προκειμένου να τραβηχτεί η κουρτίνα και να φανεί φευγαλέα αυτό που ο άλλος δεν θέλει να μας αφήσει να δούμε
                                                                                       Juan Gabriel Vasquez

Παχυσαρκία και καρδιαγγειακό

Έμφραγμα
Καθώς το ΒΜΙ αυξάνει, αυξάνει και ο κίνδυνος καρδιακής νόσου και καρδιακής ανεπάρκειας. Σε γυναίκες με ΒΜΙ> 29 kg / m2 αυξάνει ο κίνδυνος στεφανιαίας νόσου κατά 3.3 φορές. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος καρδιακών παθήσεων σε άτομα με αυξανόμενη περιφέρεια μέσης. Φαίνεται ότι αυξάνεται κατά 6% για κάθε 1,1 kg / m2 αύξησης ΒΜΙ
Η κεντρική παχυσαρκία είναι ισχυρός παράγοντας πρόβλεψης. Σε μετα-ανάλυση 10 μελετών, οι δείκτες κοιλιακής παχυσαρκίας (WHR και περιφέρεια μέσης) ήταν καλύτεροι παράγοντες πρόγνωσης για καρδιαγγεική νόσο από το ΒΜΙ. Επίσης αυξημένα εμφανίζονται η κολπική μαρμαρυγή και η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια η οποία σχετίζεται με αυξημένα επίπεδα φλεγμονωδών δεικτών (ιντερλευκίνη - 6 και C - αντιδρώσα πρωτείνη) και λευκωματουρία
Υπέρταση και εγκεφαλικό επεισόδιο
Εκτιμάται ότι περίπου 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι παγκοσμίως έχουν κλινικά σημαντική αύξηση αρτηριακής πίεσης. Είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, εγκεφαλικού επεισοδίου, νεφρικής νόσου και θνησιμότητας από οποιαδήποτε αιτία
Η αντιυπερτασική θεραπεία έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της συχνότητας εγκεφαλικού επεισοδίου, εμφράγματος μυοκαρδίου και καρδιακής ανεπάρκειας
Η επιτυχυμένη απώλεια βάρους μειώνει τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης. Φαίνεται ότι μια απώλεια κατά μέσο όρο 5 κιλών μετά από πρόγραμμα διατροφής ή και άσκησης μειώνει την πίεση κατά 4,4 / 3,5 mm Hg (συστολική/διαστολική)
Αποφρακτική άπνοια ύπνου
Το υπερβολικό βάρος προκαλεί άπνοια ύπνου που μπορεί να είναι σοβαρή. Συχνότερο στους άντρες. Ένας δείκτης είναι το ροχαλητό. Ο νυχτερινός κορεσμός οξυγόνου μειώνεται σημαντικά. Η περιφέρεια μέσης σχετίζεται σημαντικά με την άπνοια. Και ανεξάρτητα από την παχυσαρκία ή άπνοια σχετίζεται με τα χαρακτηριστικά του μεταβολικού συνδρόμου (υπέρταση, ΣΔ, καρδιαγγειακός κίνδυνος) πιθανώς λόγω του stress και της υποξίας. Σημαντική συνέπεια είναι η υπερβολική υπνηλία στη διάρκεις της ημέρας

Παχυσαρκία και κίνδυνος θανάτου

Για πολλές ασθένειες που σχετίζονται με την παχυσαρκία, υπάρχει αύξηση του κινδύνου ως συνάρτηση του βάρους. Από μελέτες φάνηκε ότι σε άτομα με κακοήθη παχυσαρκία (ΒΜΙ>40) για κάθε αύξηση ΒΜΙ κατά 5 μονάδες η θνησιμότητα από νεφρική νόσο αυξάνεται κατά 60% και η θνησιμότητα από ΣΔ 2 κατά 120%. Η απώλεια βάρους στα άτομα αυτά μπορεί να μειώσει τη θνησιμότητα. Όσοι χάνουν τουλάχιστον το 10% του σωματικού τους βάρους έχουν 21% χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου
Μηχανισμός παχυσαρκίας-νοσηρότητας
Στην παχυσαρκία υπάρχει δυσλειτουργία του λιπώδους ιστού, διαταραχή αποθήκευσης λιπαρών οξέων, υπέρ ή υποπαραγωγή αδιποκινών και κυτοκινών, ορμονική μετατροπή και δυσμενής μηχανική δράση. Η συσσώρευση σπλαχνικού λίπους σημαίνει αντίσταση στην ινσουλίνη και δυσλιπιδαιμία. Το σπλαχνικό θεωρείται έκτοπη αποθήκη λίπους μαζί με το ηπατικό, το ενδυμυοκυτταρικό, το ενδομυικό και το περικαρδιακό λίπος. Οι άνθρωποι που απαντούν στην υπερβολική πρόσληψη θερμίδων με τη δημιουργία νέων υποδόριων λιποκυττάρων είναι σχετικά προστατευμένοι από τις μεταβολικές συνέπειες της παχυσαρκίας. Εκείνοι που δεν έχουν αυτή την ικανότητα αποθηκεύουν περίσσεια λίπους σε έκτοπες αποθήκες (μεγαλύτερα υποδόρια λιπώδη κύτταρα)
Επίσης υπάρχει διαταραχή της ορμονικής παραγωγής του λιπώδους ιστού. Η αδιπονεκτίνη είναι το πλέον άφθονο πεπτίδιο του λιπώδους ιστού. Βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και την αγγειακή λειτουργία. Οι συγκεντρώσεις της σχετίζονται αντιστρόφως με το μέγεθος των λιποκυττάρων και τη σπλαχνική λιπώδη μάζα. Οι ερευνητές ανακάλυψαν μεγάλο αριθμό αδιποκινών αλλά ο ακριβής ρόλος τους στην ασθένεια είναι άγνωστος. Το αγγειοτενσιγογόνο, παράγεται από τον λιπώδη ιστό, είναι πρόδρομο της αγγειοτενσίνης, και συμβάλλει στον κίνδυνο υπέρτασης. Επίσης ένζυμα αρωματάσης, μετατρέπουν πολλές στερόλες σε οιστρογόνα, γεγονός που εξηγεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο καρκίνου μαστού και ενδομητρίου σε παχύσαρκες γυναίκες, ειδικά στην εμμηνόπαυση όπου τα οιστρογόνα προέρχονται κυρίως από το λίπος
ΣΔ τύπου 2
Η αύξηση σωματικού βάρους, και η κατανομή του λίπους κεντρικά αυξάνουν την πιθανότητα ΣΔ 2. Σημαντικός είναι επίσης ο ρόλος της διάρκειας της παχυσαρκίας. Η αύξηση του βάρους στην ηλικία των 25-40 ετών αυξάνει τον κίνδυνο περισσότερο. Η απώλεια βάρους είναι σαφώς ευεργετική. Μια απώλεια κατά 5,5% μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη κατά 58%
Καρκίνος
Σε υπέρβαρους άνδρες αυξημένη πιθανότητα καρκίνου παχέος, ορθού και προστάτη. Σε γυναίκες συχνοί οι καρκίνοι μαστού και ενδομητρίου και χοληδόχου κύστης. Σε γυναίκες που στην εμμηνόπαυση αυξάνει το βάρος κατά 10 κιλά έχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου μαστού. Ο καρκίνος μαστού μπορεί να έχει σημαντική σχέση και με την κεντρική κατανομή του λίπους. Η μη συζευγμένη οιστραδιόλη μπορεί να μεσολαβεί στη σχέση αυτή

Αρχαιότητα

Ανάμεσα στα Ουράλια όρη και στην Κασπία θάλασσα, στην καρδιά της Ευρασίας, διαβιούσε μια φυλή πολυπληθής, που ήδη την 6η χιλιετία, είχε ανέλθει σε υψηλό επίπεδο πολιτισμού
Οι Ινδοευρωπαίοι (έτσι ονομάτισαν κατά τον περασμένο αιώνα οι ερευνητές, τον λαό που ανέσυραν από το φρέαρ της αβύσσου), είχαν εξημερώσει το σκυλί και με την αρωγή του το άλογο, το πρόβατο και το βόδι. Είχαν εφεύρει το δεκαδικό σύστημα και τον τροχό του κεραμέα, ίσως και της άμαξας
Οι βάρδοι τους για να διατηρήσουν "άφθιτον" το "κλέος" των πολεμιστών ύφαιναν μακρόπνοες ωδές
Όμως στις αρχές της 5ης χιλιετίας η φυλή αυτή άρχισε να διασπάται
Το δυτικότερο άκρο του ανύσματος προσήγγισε τις ακτές του Ατλαντικού. Από τους ευρωπαϊκούς λαούς μόνο οι Πτωτοβούλγαροι, οι Τούρκοι, οι Ούγγροι, οι Φιλανδοί, ίσως και οι Βάσκοι δεν είναι ινδοευρωπαϊκής καταγωγής
Το ανατολικότερο άκρο του ανύσματος εκτινάχτηκε ως τις παρυφές των Ιμαλαϊων. Οι Arya (οι ευγενείς) συγκρότησαν στην Ινδία τον πυρήνα της αριστοκρατίας, η οποία εξελίχθηκε υπό την καθοδήγηση των Βραχμάνων, στο κοινωνικό σύστημα της κάστας
Ένας κλάδος των Ινδοευρωπαίων, οι Έλληνες (το όνομα φυσικά είναι πολύ μεταγενέστερο), περιπλανληθηκε για αιώνες πολλούς στις πεδιάδες της κεντρικής Ευρώπης και της βόρειας Βαλκανικής. Όμως γύρω στο 2000 άρχισαν να κατέρχονται κατά κύματα προς το νότιο άκρο της χερσονήσου. Η Ελλάδα θα πρέπει να φάνηκε στις καταταλαιπωρημένες εκείνες πολεμικές φυλές ότι ήταν η χώρα που υμνούσαν οι ποιητές τους ως κατοικία των Μακάρων: σπάνιοι οι νιφετοί, ήπιοι οι άνεμοι κι εκείνη η μαρμαρόεσσα αίγλη ολοχρονίς - το φως του Αιγαίου!
Στη χώρα που εισέβαλαν οι Έλληνες κατοικούσαν φιλόπονοι γεωργοί, ριψοκίνδυνοι πειρατές, "έμποροι με τους λογαριασμούς του λαβυρίνθου" οι Κάρες, οι Λέλεγες, οι Πελασγοί - με ένα όνομα οι Προέλληνες. Βέβαια η κάθοδος δεν είχε πάντα τον χαρακτήρα εισβολής. Ορθότερα είναι να μιλάμε για διείσδυση. Παμπάλαιοι μύθοι ιστορούν για τον γέροντα βασιλειά που καλεί τον ήρωα και τουσ συντρόφους του να υπερασπιστούν τη χώρα από ορδές βαρβάρων ή από τον αιμοδιψή δράκο. Ο ήρωας επιτελεί τον άθλο του και ως ανταμοιβή λαβαίνει σε γάμο τη βασιλοπούλα και το μισό ή και ολόκληρο τα βασίλειο
Πάντως οι Έλληνες προσοικειώθηκαν τον εκλεπτυσμένο πολιτισμό των αυτοχθόνων και κατά συνέπεια και τους όρους που εξέφραζαν τα πολιτιστικά τους επιτεύγματα: ειρήνη, βασιλεύς, πλίνθος, ασάμινθος. Πολλά προελληνικά τοπωνύμια διατηρήθηκαν: Μυκήναι, Αθήναι, Κόρινθος, Λυκαβηττός, Κρήτη, Λάρισσα. Προελληνικά είναι και ορισμένα θεωνύμια :Αθηνά, Αφροδίτη, Ήφαιστος, κ.α.
Στους κατοπινούς αιώνες η ελληνική γλώσσα πλουτίζεται και με δάνεια από την Ανατολή: εβραϊκή προέλευση έχει ο χρυσός, και ο κακός φρυγική. Αν η δοσολογία είναι σωστή, το κράμα αποβαίνει ανθεκτικότερο από τα συστατικά του. Από τη μίξη των επήλυδων με τους αυτόχθονες προέκυψε το πολύτροπο, αγχινούστατο και ρωμαλέο εκείνο φύλο που δημιούργησε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό

Ορισμός παχυσαρκίας

Η ιατρική κοινότητα καθόρισε το υπερβολικό βάρος και τις συναφείς επιπτώσεις στην υγεία χρησιμοποιώντας ανθρωπομετρικές μετρήσεις. Τα τελευταία χρόνια έχουν εγκαταληφθεί υπέρ του Δείκτη μάζας σώματος, που είναι μέτρο σωματικού βάρους προσαρμοσμένο στο ύψος: ΒΜΙ=βάρος (kg) / ύψος m2 (αποδεκτό από τα Εθνικά Ινστιτούτα και την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας)
Στους ενήλικες ορίζεται ως υγιές σωματικό βάρος ΒΜΙ 18.5-24.9, υπέρβαρο 25-29.9, παχύσαρκο
≥30 kg / m2. Στα παιδιά και τους εφήβους ορίζεται με βάση τα διαγράμματα ανάπτυξης. Θεωρείται υπερβολικό το βάρος > 90η εκατοστιαία θέση και παχυσαρκία >95η θέση
Η παχυσαρκία είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα, με ποσοστά που αγγίζουν το 35-40%. Η ακραία παχυσαρκία με ΒΜΙ>40 είναι πολύ δύσκολη ομάδα, για αποτελεσματική αντιμετώπιση
Περιορισμοί του ΒΜΙ
- Δεν μπορεί να διακρίνει το βάρος μου σχετίζεται με μυικό ιστό, από το βάρος που σχετίζεται με λίπος. Ιδιαίτερα στα ηλικιωμένα άτομα, όπου μια πιθανή σαρκοπενία μπορεί να θεωρηθεί υγιές BMI
- Δεν μπορεί να διακρίνει την κατανομή του σωματικού λίπους που είναι καθοριστικός παράγοντας μεταβολικού κινδύνου. Το αυξημένο σπλαχνικό λίπος προβλέπει την ανάπτυξη μεταβολικού συνδρόμου, ΣΔ 2 και καρδιαγγειακής νόσου. Υπάρχουν ανθρωπομετρικές τεχνικές για την κατανομή του λίπους, όπως η περιφέρεια της μέσης, η αναλογία περιφέρειας μέσης/περιφέρειας ισχύων -
WHR και η περιφέρεια μέσης διαιρούμενη με το ύψος. Οι μελέτες έχουν δείξει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ περιφέρειας μέσης και ΒΜΙ με τον κίνδυνο ανάπτυξης ΣΔ και καρδιαγγειακής νόσου
Υπάρχουν μεταβολικά υγιείς παχύσαρκοι;
Πολλά άτομα με παχυσαρκία δεν εκδηλώνουν συν/νοσηρότητες. Παρά το αυξημένο ΒΜΙ ≥30 kg/m2, δεν έχουν στοιχεία μεταβολικού συνδρόμου, όπως αντίσταση στην ινσουλίνη. Έχουν χαμηλότερα επίπεδα σπλαχνικού λίπους, ηπιότερη λιπώδη διήθηση ήπατος, ηπιώτερη συστηματική φλεγμονή. Αν και οι βραχυπρόθεσμες μελέτες με τα άτομα αυτά δείχνουν ότι δεν διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, ωστόσο μακροπρόθεσμες μελέτες δείχνουν ότι ο φαινότυπος μπορεί να μην είναι καλοήθης, και η ομάδα αυτή διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο αύξησης του πάχους του μέσου όρου της καρωτίδας, στεφανιαίας βλάβης, μειωμένης αγγειοδραστικότητας και άλλων καρδιαγγειακών συμβαμάτων και αυξημένης θνητότητας
Η αύξηση σωματικής δραστηριότητας είναι πολύτιμη συμβουλή για τα άτομα αυτά
Ηλικία και παχυσαρκία
Υπάρχουν φυσιολογικές και λειτουργικές διαφορές που συμβαίνουν μεταξύ του γηράσκοντος πληθυσμού. Οι αλλαγές στη σύνθεση του σώματος που σχετίζονται με τη γήρανση είναι σαρκοπενία, μειωμένη οστική πυκνότητα και συσσώρευση σπλαχνικού λίπους. Το ΒΜΙ από μόνο του δεν εντοπίζει αυτές τις αλλαγές. Η σημασία της απώλειας μυικής μάζας επισημάνθηκε από μεγάλες μελέτες, όπου οι ενήλικες με απώλεια μυών του μηρού είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο θνησιμότητας από εκείνους με ατόφιο μηρό, γεγονός που υποδηλώνει ότι πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για τη διατήρηση της μυικής μάζας στην τρίτη ηλικία
Κατά τη διάρκεια παιδικής και εφηβικής ηλικίας υπάρχουν ουσιαστικές αλλαγές στην ανάπτυξη και σύνθεση του σώματος. Πολλές φορές η αύξηση βάρους προηγείται της αύξησης ύψους και τις τελευταίες τρεις 10ετίες η αύξηση βάρους γίνεται με ρυθμό πολύ ταχύτερο από ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί υγιές ή φυσιολογικό
Κρίσιμη περίοδος είναι ο χρόνος που παύει η αύξηση του ύψους και μειώνονται οι θερμιδικές απαιτήσεις. Εκεί θα πρέπει να γίνει προσαρμογή των θερμίδων. Επιπλέον η εφηβεία είναι χρόνος σχετικής αντίστασης στην ινσουλίνη. Λόγω αυτής της αντίστασης , οι έφηβοι που είναι παχύσαρκοι είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη ΣΔ 2

Παχυσαρκία

Tα στοιχεία της παχυσαρκίας στους ανθρώπους χρονολογούνται από την παλαιολιθική εποχή. Πριν 2.500 χρόνια ο Ιπποκράτης προειδοποιούσε ότι ο αιφνίδιος θάνατος είναι συνηθέστερους σε αυτούς με περισσότερο λίπος
Το 1760 ο γιατρός Flemyng έγραψε ότι η παχυσαρκία θεωρείται ασθένεια επειδή εμποδίζει την ελεύθερη άσκηση λειτουργιών των ζώων και μπορεί να συντομεύσει τη ζωή
Το 1810 ο Wadd δήλωσε ότι η αύξηση του πλούτου και η βελτίωση της ζωής μπορεί να έχουν εξαλείψει την πανούκλα, αλλά έχουν εισάγει νευρικές διαταραχές και αυξημένη πιθανότητα παχυσαρκίας
Η έννοια της παθοφυσιολογίας της παχυσαρκίας χρονολογείται από τα τέλη του 18ου αιώνα όταν ο Lavoisier διαπίστωσε ότι η ζωή είναι συνώνυμη της οξείδωσης
Πάνω από 100 χρόνια αργότερα οι Atwater και Rosa εφάρμοσαν τους νόμους της θερμοδυναμικής στους ανθρώπους και στη διάρκεια του 20ου αιώνα οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι όγκοι υποθαλάμου και υπόφυσης μπορεί να προκαλέσουν παχυσαρκία
Οι θεραπείες της παχυσαρκίας χρονολογούνται ήδη από τον Ιπποκράτη, ο οποίος πρότεινε αλλαγή του τρόπου ζωής σε παχύσαρκους ασθενείς
Δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα ο Banting, ένας εργολάβος, έγραψε ένα από τα πρώτα δημοφιλή βιβλία διατροφής
Οι θεραπείες της παχυσαρκίας εντοπίζονται τον 10ο αιώνα όταν ο Hisdai ibn Shaprut θεραπεύει την παχυσαρκία με ένα μίγμα 64 συστατικών
Τα πρώτα κείμενα της αγγλικής γλώσσας που ασχολούνται με τη θεραπεία της παχυσαρκίας δημοσιεύτηκαν το 1727 και 1760 και συνέστησαν σαπούνι χαμομηλιού και ξύδι
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι γιατροί χρησιμοποίησαν εκχύλισμα θυρεοειδούς, δινιτροφαινόλη και αμφεταμίνη συχνά με ατυχή αποτελέσματα
Η ανακάλυψη της λεπτίνης το 1994 (πεπτίδιο που παράγεται στον λιπώδη ιστό) σηματοδοτεί την αρχή της μοριακής εποχής για την παχυσαρκία. Άνθρωποι ανεπαρκείς στο πεπτίδιο γίνονται παχύσαρκοι, και η αντικατάσταση με λεπτίνη αντιστρέφει την παχυσαρκία. Ωστόσο η θεραπεία με λεπτίνη είναι αναποτελεσματική στον τυπικό παχύσαρκο που δεν έχει ανεπάρκεια του πεπτιδίου
Οι γρήγορες εξελίξεις στη βασική επιστήμη, που σχετίζονται με τη διατήρηση κατάλληλου σωματικού λίπους έδωσαν πληροφορίες για πιθανές θεραπείες στην παχυσαρκία
Αυτή η νεότερη κατανόηση στη ρύθμιση της πρόσληψης τροφής και του σωματικού βάρους παρέχει τη βάση για πολλά υποσχόμενες μελλοντικές εξελίξεις
Διαχείρηση παχυσαρκίας
Η παχυσαρκία είναι μια στιγματισμένη κατάσταση. Το ευρύ κοινό αλλά και οι επαγγελματίες υγείας συχνά ανταποκρίνονται αρνητικά σε υπέρβαρα άτομα, και μπορεί να επηρεάσουν την θεραπεία
Συνχά η επιθυμία για το αισθητικό αποτέλεσμα υπερβαίνει κατά πολύ την επιθυμία για τα οφέλη υγείας που προκύπτουν από την απώλεια βάρους. Αν και μια μέτρια απώλεια 5-10% του βάρους έχει δείξει οφέλη για την υγεία, δεν παρέχει το αισθητικό αποτέλεσμα που ζητούν οι ασθενείς. Συχνά υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ των στόχων του ασθενούς και αυτού που μπορεί να πετύχει με διατροφή και άσκηση. Το ίδιο ισχύει και για τις χειρουργικές προσεγγίσεις
Επιπλέον, επειδή η παχυσαρκία δεν αποζημιώνεται από τις ασφαλιστικές εταιρείες, υπάρχουν κακές πωλήσεις φαρμάκων που αφορούν την παχυσαρκία, και περιορισμένο ενδιαφέρον της φαρμακοβιομηχανίας για ανάπτυξη φαρμάκων για την νόσο

Αυτοάνοση πολυενδοκρινοπάθεια τύπου 2

Η ARS 2 είναι πολύ πιό συχνή από την ARS 1. Οι ασθενείς έχουν δύο τουλάχιστον από τις ακόλουθες ενδοκρινείς παθήσεις: Σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, Hashimoto, Addison. Κυρίαρχες οι γυναίκες. Μπορεί να συνυπάρχουν κοιλιοκάκη, αλωπεκία, λεύκη, ωοθηκική ανεπάρκεια και κακοήθης αναιμία
Από γενετικές μελέτες, η πληροφορία που προκύπτει είναι ότι τα ίδια γονίδια και οι πολυμορφισμοί ενός νουκλεοτιδίου συνδέονται με αρκετές αυτοάνοσες ασθένειες συγκεκριμένου οργάνου. Πρόκειται για γονίδια που κωδικοποιούν βασικές ρυθμιστικές πρωτείνες στο ανοσοποιητικό σύστημα και ιδιαίτερα στο σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας. Για παράδειγμα οι ασθενείς με ARS-2 που διατρέχουν κίνδυνο για κοιλιοκάκη έχουν παραλλαγές σε DR3-DQ2 και DR4-DQ8 και αυτοί οι ίδιοι απλότυποι αυξάνουν τον κίνδυνο για ΣΔ 1, αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα και Addison
Η κληρονομικότητα του ARS-1 είναι πολύποκη. Η έναρξη του συνήθως συμβαίνει σε νεαρή ηλικία
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες εξετάσεις αλλά τα αυτοαντισώματα είναι συχνά ανιχνεύσιμα πολλά χρόνια πριν την εμφάνιση της νόσου (έναντι της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης, της δεκαρβοξυλάσης του γλουταμικού οξέος και της 21-υδροξυλάσης)

Τελευταία υπάρχει ταχεία ανάπτυξη στη χρήση θεραπευτικών αντισωμάτων για την ενεργοπίηση του ανοσοποιητικού συστήματος με σκοπό τη θεραπεία καρκίνων. Θεραπευτικά αντισώματα χρησιμοποιούνται έναντι των βασικών ρυθμιστών της περιφερικής ανοσοανοχής - CTLA 4 - και του προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου. Η χρήση τους έχει αποκαλύψει ότι σε μερικούς ασθενείς προκύπτουν παρανέργειες που οφείλονται σε αυτοανοσία. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει τη σημασία των βασικών ανοσορυθμιστών στην ενεργό καταστολή αυτοάνοσων αντιδράσεων
Θεραπεία και follow-up
Γενικά η αντιμετώπιση των πολυαυτοάνοσων συνδρόμων περιλαμβάνει υποκατάσταση με ορμόνες και θεραπεία των επιπλοκών. Παρακολούθηση από ενδοκρινολόγο, τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο και οι ασυμτωματικοί φορείς μεταλλάξεων ανά έτος. Ελέγχεται το οικογενειακό περιβάλλον
Η χρόνια βλενογονοδερματική καντιντίαση με στοματικές εκδηλώσεις χρειάζεται μυκοστατίνη και αμφοτερικίνη Β από το στόμα για να αποφύγουμε την αντίσταση στα φάρμακα. Συχνά χρησιμοποιούνται παρασκευάσματα αζόλης αλλά υπάρχει ο κίνδυνος αναστολής της στεροειδογέννεσης. Ο υποπαραθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται με συμπληρώματα ασβεστίου, μαγνησίου και βιταμίνης D και θέλει προσοχή αν συνυπάρχει δυσαπορρόφηση. Η παραθυρεοειδής ορμόνη μπορεί να χορηγηθεί με πολλαπλές ενέσεις όμως είναι υψηλό το κόστος και υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης οστεοσαρκώματος. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς με δυσαπορρόφηση
Άλλα συμπτώματα όπως η κερατίτιδα, η πνευμονίτιδα, η ηπατίτιδα ή η εντερίτιδα μπορεί να απαιτούν ανοσοκαταστολή. Τοπικά γλυκοκορτικοειδή και κυκλοσπορίνη βοηθούν στην κερατίτιδα
Το Rituximab έχει ευεργετική επίδραση στην πνευμονίτιδα και την δυσαπορρόφηση και η κυκλοσπορίνη βελτιώνει την παγκρεατική ανεπάρκεια. Η αυτοάνοση ηπατίτιδα απαιτεί γλυκοκορτικοειδή υψηλής δόσης και αζαθειοπρίμη. Συνιστάται εμβολιασμός κατά του πνευμονιόκοκκου, του μηνιγγιτιδόκοκκου και του Haemophilus influenzae τύπου b
Συνιστάται υποκατάσταση με ορμόνες αν χρειάζεται και εγρήγορση λόγω αυξημένου κινδύνου ανάπτυξης άλλης αυτοανοσίας
Νέες κατευθύνσεις
Η έρευνα θα πρέπει να επικεντρωθεί στην πρόληψη και τη στοχευμένη θεραπεία. Περισσότερη γνώση σχετικά με τους γεννετικούς μηχανισμούς και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες ενεργοποίησης. Πρόωρη ανοσορυθμιστική θεραπεία πριν προκύψει μη αναστρέψιμη βλάβη των οργάνων. Εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη για τη δημιουργία θυμικού επιθηλιακού ιστού από βλαστοκύτταρα. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει στην αναστροφή της ανοσοπαθολογικής πορείας που οδηγεί σε πολυοργανική αυτοανοσία

Η Φαρμακολύτρια

[...] Αὔρα ἔπνεε ψυχρά, καὶ ἠπείλει νὰ σβήσῃ τὴν λαμπάδα. Ἐπειδὴ ἐδέησε νὰ περιστεγάσω τὸ φῶς διὰ τῆς παλάμης, δὲν ἔβλεπον τίποτε πέραν τοῦ τοίχου τοῦ ναοῦ. Ἡ σελήνη εἶχε περικαλυφθῆ εἰς νέφη. Διέκρινον εἰς τὸ σκιόφως τὸ μαρμάρινον κτίριον, καὶ δὲν ἐνόουν τίποτε. Μοῦ ἐφάνη ὅτι πρᾶγμά τι ἐξεπήδησεν ἐκεῖθεν τοῦ τοίχου καὶ ἐτράπη εἰς φυγήν· ἴσως ἦτον ἀγριόγατος ἢ νυφίτσα θηρεύουσα εἰς τὸ σκότος.
Ἐπανῆλθον εἰς τὸν ναόν, κ᾽ ἔκαμα τὸν σταυρόν μου. Ἐκάθισα πάλιν εἰς τὸ στασίδιον. Ἡ μορφὴ ἥτις μοῦ ἐφαίνετο παρεστῶσα ἐκεῖ, ἡ φέρουσα τὴν ἁγνότητα εἰς τὰ ὄμματα τὰ κάτω νεύοντα, καὶ τὸν γλυκασμὸν περὶ τὰ χείλη τὰ ἁβρὰ καὶ μελιχρά, μοῦ ἐφάνη ὅτι ἀντήλλασσε νεύματα μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας. Μοῦ ἐφάνη ὅτι τὰ χείλη της ἐψιθύριζον ἱκεσίαν, καὶ τὸ βλέμμα τῆς εἰκόνος ἔνευε συγκατάθεσιν…
Ὕπνος τότε μὲ κατέλαβεν, εἰς τὸ στασίδιον ὅπου ἐκαθήμην. Ὁ ὕπνος ἦτον ἄνευ ὀνείρων, ὅλα τὰ ὄνειρα τοῦ τὰ εἶχεν ἀφαιρέσει ἡ ἐγρήγορσις. Μόνον ἐνδομύχως εἰς τὸ βάθος τῆς συνειδήσεως μου, μία φωνή, ἥτις ὡμοίαζε μὲ χρησμόν, ἠκούσθη ἀμυδρῶς νὰ ψιθυρίζῃ: “Ὕπαγε, ἀνίατε· ὁ πόνος θὰ εἶναι ἡ ζωή σου…”
Ἐξύπνησα. Ἐσηκώθην καὶ ἔφυγα. ᾘσθανόμην ἀγρίαν χαράν, διότι ἡ Ἁγία δὲν εἶχεν εἰσακούσει τὴν δέησίν μου.»
(Διὰ τὴν ἀντιγραφήν)
(1900)
                                                                                                    Παπαδιαμάντης

Ο Φυσικός Άνθρωπος

Tην νύχτα εκείνη ο Ιησούς και οι μαθητές Αυτού, εξόν του Ιούδα, μετέβησαν πέραν του χειμάρρου των Κέδρων και εισήλθαν εις τον ελαιώνα της Γεσθημανής όπως προσευχηθούν.
Τον τόπο εκείνον εγνώριζε ασφαλώς και ο Ιούδας, διότι είχαν μεταβεί πλείστες φορές εκεί μαζί με τον Ιησού. Κατέφθασε κατόπιν λοιπόν και ούτος εκεί, επικεφαλής πλήθους οργίλων Καταναλωτών τε και Δούλων του Συστήματος, εχόντων ανά χείρας δαυλούς, λύχνους, ξύλα και μάχαιρες, συνοδευόμενοι υπό πανόπλων Στρατιωτών και Φρουρών, οίτινες είχαν διαθέσει εις αυτόν οι Τραπεζίτες, οι Επενδυτές και οι Άρχοντες.
Ο Ιησούς, ειδών τότε τον όχλο αυτόν, προχώρησε και ρώτησε αυτούς: «Τίνα ζητείτε;». «Τον Ιησού τον Ναζωραίο» του απεκρίθησαν. Και είπεν τότε ο Ιησούς: «Εγώ είμαι».
Την αυτήν στιγμή ο Ιούδας, όστις είχε λάβει υπό του Κεντρικού Τραπεζίτου τριάκοντα αργύρια ίνα προδώσει τον Ιησού, πλησίασε, χαιρέτισε και ησπάσθη Αυτόν. Ήτο το συμφωνηθέν σήμα του προς τους Στρατιώτες και τους Φρουρούς, οίτινες αμέσως εκινήθησαν κατ’ Αυτού, αλλά ο μαθητής Αυτού Σίμων Πέτρος χύμηξε πρώτος και εκτύπησε σφοδρά εις το πρόσωπο Καταναλωτήν τινά εκ του πλήθους, ονόματι Μάλχον.
Ο Ιησούς τότε ήλξε ευθύς τον Πέτρον οπίσω και είπε εις αυτόν: «Η βία δεν είναι ο Τρόπος. Ο ασκών βία και προξενών τρόμον εις άλλα πλάσματα, πεθαίνει ο ίδιος βιαίως έντρομος». Πλησίασε κατόπιν τον Μάλχον και αφού έλαβε το πρόσωπον αυτού εντός των χειρών Του, τον άγγιξε επί των οφθαλμών, της ρινός, της ματωμένης αυτού γνάθου, λέγων εις αυτόν μεγαλοφώνως, ίνα ακούσουν άπαντες:
"Εις το εξής να οράς, να οσφραίνεσαι, να γεύεσαι ως πλάσμα φυσικόν, ουχί να καταναλώνεις εικόνες, αρώματα, τρόφιμα και υγρά, ανθρώπους και τόπους, ω Άνθρωπε."
Ο Δούλος εκείνος τότε εστάθη στα πόδια του στέρεα, εκοίταξε στα μάτια τον Ιησού και ευθύς οπισθοχώρησε ολίγα βήματα έντρομος ως αγρίμι εις την θέα του πλήθους, εις το οποίον μετείχε και ο ίδιος έως πρότινος. Έπειτα, ήρχισεν άξαφνα τρέχων εντός σκότους βαθέως, δια μέσου των ελαιοδένδρων του όρους και εξηφανίσθη. Έκτοτε ουδείς είδε αυτόν εις την Αγορά και την πόλιν.
                                                                             Το κατά Γιάννη Μακριδάκη Ευαγγέλιο
                                                                                             Kαλή Ανάσταση

Γκόλεμ

"Δεν έχω ραντεβού", είπε ήρεμα, χωρίς να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στη φωνή του, με αποτέλεσμα η ανησυχία του γείτονα του να μεγαλώσει
Τους εξέτασε με προσοχή, έναν έναν, έπειτα σκέφτηκε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, ακόμα κι εκείνους που είχαν περιπέσει σ' εκείνη τη θλιβερή κατάσταση φυτού που ορισμένου επιμένουν να αποκαλούν ζωή
Παράξενο δείγμα ανθρώπινης φύσης, αλλά που χωρίς αμφιβολία είναι δικό μας. Άτομα κάθε είδους και κάθε κατάστασης, όλοι μαζί σαν ικέτες. Τους ένιωθε έτοιμους ν΄αυτοκτονήσουν προκειμένου να πουν τα μυστικά τους. Μερικοί δεν διάβαζαν. Ούτε καν ένα παλιό περιοδικό. Το θέαμα ανθρώπων ικανών να μένουν άπραγοι για παραπάνω από μισή ώρα, τον άφηνε πάντα έκπληκτο, ιδιαίτερα στα τρένα και στα υπερατλαντικά αεροπορικά ταξίδια, όπου το κενό μπορεί να διαρκούσε ώρες
Εδώ το βλέμμα τους δεν προσηλωνόταν σε τίποτα
Στάλαζε βαρεμάρα, αυτή τη σιωπηλή αράχνη
Βαρεμάρα και αγωνία
                                                                                         Pierre Assuline