Το αρχέγονο και άλλοι καιροί

Ο άγγελος δεν χρειάζεται να αντλεί τίποτα από τον εξωτερικό κόσμο, τα αναγνωρίζει όλα μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό, όλη τη γνώση για τον κόσμο και για τον εαυτό του την έχει μέσα του
Έτσι τον έφτιαξε ο Θεός
Ο άγγελος δεν έχει το μυαλό του ανθρώπου, δεν βγάζει συμπεράσματα, δεν κρίνει
Δεν σκέφτεται λογικά. Κάποιοι άνθρωποι θα έλεγαν πως ο άγγελος είναι ηλίθιος. Ωστόσο ο άγγελος φέρει μέσα του εξαρχής τον καρπό του δένδρου της γνώσης, μια καθαρή γνώση που μόνο το απλό προαίσθημα μπορεί να εμπλουτίσει
Είναι μια σκέψη απαλλαγμένη από τη λογική, και μαζί μ' αυτήν από κάθε πλάνη και τους φόβους που την συνοδεύουν.
Μια γνώση χωρίς τις προκαταλήψεις που προκύπτουν από τη λάθος αντίληψη
Μόνο που, όπως όλα όσα δημιούργησε ο θεός, οι άγγελοι είναι άστατοι
Αυτό εξηγεί γιατί ο άγγελος της Μίσια έλειψε τόσες φορές όταν τον χρειάστηκε
                                                                                            Όλγκα Τόκαρτσουκ

Εφηβεία-Φυσιολογία

Προ εφηβική ανάπτυξη
Η ταχύτερη φάση ανάπτυξης εμφανίζεται στη μήτρα και ο ρυθμός μειώνεται ραγδαία μετά τη γέννηση. Η γραμμική ανάπτυξη επιβραδύνεται στην παιδική ηλικία και στη συνέχεια στην εφηβεία αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς. Η φυσιολογική ανάπτυξη πριν την έναρξη της εφηβείας ακολουθεί μια προβλέψιμη μορφή. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη είναι ποικίλοι
Ο προγεννητικός ρυθμός ανάπτυξης εξαρτάται από εμβρυικούς, μητρικούς και πατρικούς παράγοντες. Από τη μητέρα παράγοντες είναι η κατάθλιψη, το μέγεθος του σώματος, η αρτηριακή πίεση, το μέγεθος του πλακούντα και το δυναμικό ανάπτυξης της μήτρας. Η αυξημένη χορήγηση υδατανθράκων, η υπεργλυκαιμία και η υπερινσουλιναιμία προωθούν την ανάπτυξη του εμβρύου. Η έκθεση σε τοξίνες, όπως το αλκοόλ και ο καπνός, επηρεάζουν την εμβρυική ανάπτυξη. Μελέτες του γονιδίου της γλυκοκινάσης δείχνουν ότι αλλαγές σε ένα γονίδιο μπορεί να επηρεάσουν το βάρος της γέννησης. Βασικός παράγοντας ανάπτυξης είναι η διατροφική κατάσταση, ταυτόχρονα και με τους ρυθμιστές των ορμονών όπως οι insulin-like growth factors 1 και 2 (IGF 1-2). Επίσης θετική σχέση έχει βρεθεί με τα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών της ομφαλικής και του μήκους γέννησης. Τα επίπεδα των ανδρογόνων στη μήτρα δεν έχουν σημαντική επίδραση στο μέγεθος της γέννησης. Η μέγιστη ανάπτυξη προγεννητικά είναι μεταξύ 24η-25ης εβδομάδας με αύξηση περίπου 2.5 εκ/εβδομάδα
Μετά τη γέννηση υπάρχει επιτάχυνση μέχρι τα 3 έτη και συγκεκριμένες μεταβολές των ορμονών
Στη βρεφική ηλικία η ανάπτυξη είναι ταχεία. Ο ρυθμός εξαρτάται από τη διατροφική κατάσταση. Η αυξητική ορμόνη έχει σημαντικό ρόλο. Τα βρέφη που έχουν αυξημένο λίπος στην ηλικία αυτή τείνουν να είναι ψηλά
Στην παιδική ηλικία η αύξηση επηρεάζεται λιγότερο από τη διατροφή και περισσότερο από την ορμονική κατάσταση. Η επαρκής διατροφή είναι ζωτικής σημασίας. Η υψηλη πρωτείνη στη διατροφή φαίνεται ότι αυξάνει τον IGF1 κατά 25%, με αποτέλεσμα αναβολική δράση στην οστική πυκνότητα και στην μυική μάζα. Μετά τα 2 έτη η αύξηση είναι 6-8 εκ / έτος
Η ανάπτυξη των παιδιών πριν την εφηβεία δεν σχετίζεται με το τελικό ύψος ενηλίκων. Ένα παιδί με καθυστερημένη οστική ηλικία έχει μεγαλύτερη πιθανότητα ανάπτυξης από ένα παιδί με οστική ηλικία ανάλογη της χρονολογικής. Η εφηβεία είναι πιο στενά συνδεδεμένη με την ωρίμανση του σκελετού παρά με την χρονολογική ηλικία. Ο όρος "καθυστέρηση στην ανάπτυξη της εφηβείας" συχνά χρησιμοποιείται για να περιγράψει το μοτίβο ανάπτυξης ενός ατόμου που αναπτύσσεται αργά, για φυσιολογικούς λόγους. Αυτά τα παιδιά έχουν σχετικά ταχεία ανάπτυξη μετά τη γέννηση και σχετικά αργή εφηβεία και συνήθως υπάρχει ανάλογο οικογενειακό ιστορικό. Αντίθετα παιδιά με σχετικά γρήγορη ανάπτυξη στην παιδική ηλικία και προχωρημένη οστική ηλικία τείνουν να μπαίνουν στην εφηβεία σε νωρίτερο στάδιο

Το δικό σου πρόσωπο θα είναι το τελευταίο

Όχι δεν πονούσε. Ή μπορεί και ναι. Είναι θέμα συνήθειας. Τα πόδια συνηθίζουν τα πάντα. Γι' αυτό είναι υπέροχα, δεν χωράει αμφιβολία. Οι άνθρωποι είναι που επιμένουν να τα καλομαθαίνουν. Αρκεί να σκεφτείς τα παπούτσια. Ποιος τα επινόησε; Κι αφού τα επινόησε, αφού τα κατασκεύασε και τα φόρεσε, σε ποιο μέρος που ήταν πριν απρόσιτο κατάφερε να φτάσει; Ποιος ορίζοντας ανοίχτηκε;
Κανένας. Μηδέν
Μπορεί εύκολα να καταλάβει κάποιος γιατί εφευρέθηκαν τα καράβια, πολύ καλά
Τα αυτοκίνητα, μάλιστα κύριε. Τα αεροπλάνα, εξαιρετικά.
Τα παπούτσια όμως; Τα πόδια υποφέρουν εξαιτίας τους. Έγιναν μαλθακά
Και το παλιοτόμαρο που τα έφτιαξε σίγουρα βγήκε κερδισμένο, αυτό είναι βέβαιο
                                                                                         Joao Ricardo Pedro

Εφηβεία

Εφηβεία είναι η φυσιολογική διαδικασία με την οποία οι έφηβοι ωριμάζουν σεξουαλικά. Ο βασικός μηχανισμός είναι η διέγερση των γονάδων από τις γοναδοτροπίνες που εκλύονται ρυθμικά, με παλμικό τρόπο από τη υπόφυση. Οι μεταβολές στη λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος, και στον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης αποδεσμεύουν τις FSH και LH. Η αύξηση παραγωγής στεροειδών του φύλου στη συνέχεια, είναι υπεύθυνη για αλλαγές σε πολλούς ιστούς όπως γεννητικά όργανα, δέρμα, μαστοί, εγκέφαλος, μύες και οστά
Η εφηβεία χαρακτηρίζεται από αλλαγές των στεροειδών. Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που ενεργοποιείται ο άξονας υποθαλάμου-υπόφυσης-γονάδων (HP άξονας). Η παραγωγή στεροειδών έχει σημαντική επίδραση στην ανάπτυξη γεννητικών οργάνων και ΚΝΣ στη μήτρα κυρίως στους άνδρες, και επίσης έχει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των γονάδων μεταξύ γέννησης και εφηβείας
Ανάπτυξη
Η γραμμική ανάπτυξη συμβαίνει επειδή τα οστά επιμηκύνονται. Η οστεοποίηση εντός του χόνδρου είναι η διαδικασία με την οποία δημιουργείται οστίτης ιστός στα μακρά οστά του σκελετού. Καθοδηγείται από χονδροκύτταρα μέσα στην πλάκα ανάπτυξης του οστού. Στην αρχική φάση, στη διάρκεια της σκελετικής ανάπτυξης στη μήτρα, τα μεσεγχυματικά κύτταρα συμπυκνώνονται σε συγκεκριμένες θέσεις και αποτελούν τη βάση των μελλοντικών οστών. Μέσα σε 5 εβδομάδες κύησης αυτά τα αρχικά κύτταρα αποτυπώνουν το σχήμα, μέγεθος, θέση και τον αριθμό των σκελετικών στοιχείων του ώριμου σκελετού. Στη συνέχεια διαφοροποιούνται σε χονδροκύτταρα ή οστεοβλάστες. Τα χονδροκύτταρα κινούνται και οργανώνονται και στη διάρκεια της υπερτροφικής φάσης τους αυξάνουν το ύψος τους 5-10 φορές. Στη φάση αυτή μπαίνουν αιμοφόρα αγγεία και παράγεται υλικό πλούσιο σε κολλαγόνο και κυτοκίνες με τη βοήθεια αυξητικών παραγόντων. Το χόνδρινο στοιχείο αντικαθίσταται σταδιακά από οστεώδες. Οι οστεοβλάστες φτιάχνουν νέο οστό και σχηματίζουν το περιόστεο, ενώ το αρχικό σημείο οστεοποίησης αρχίζει να επεκτείνεται. Στα μακρά οστά αναπτύσσεται και ένα δεύτερο κέντρο οστεοποίησης αφήνοντας ένα χόνδρινο ενδιάμεσο τμήμα στο οποίο συμβαίνει η ανάπτυξη

Ιθάκη

Ποιές ειδικές συγγένειες του φαινόταν ότι υπήρχαν μεταξύ της σελήνης και της γυναίκας;

Η αρχαιότητα της στο να προηγείται και να επιβιώνει σε διαδοχικές γήινες γενεές. Η νυκτερινή της υπεροχή, η δορυφορική της εξάρτηση, η φωτεινή της αντανάκλαση, η σταθερότητα της σε όλες τις φάσεις της, η ανατολή και η δύση της στους καθορισμένους απ΄αυτήν χρόνους, η αύξηση και η μείωση, η επιβλητική σταθερότητα της όψης της, η απροσδιόριστη απάντηση της σε μη καταφατικές ερωτήσεις, η ισχύς της πάνω σε ξεχειλίζοντα και υποχωρούντα νερά, η δύναμη της να προκαλεί έρωτα, να θανατώνει, να ντύνει με ομορφιά, να προκαλεί τρέλα, να προκαλεί και να βοηθά την εγκληματικότητα. Η γαλήνια αινιγματικότητα της όψης της, η τρομακτικότητα της απομονωμένης κυρίαρχης αδυσώπητης ολόλαμπρης εγγύτητας της. Οι οιωνοί της για καταιγίδα και γαλήνη, η διέγερση που προκαλεί το φως της, η κίνηση της και η παρουσία της, η προειδοποίηση των κρατήρων της, των άνυδρων θαλασσών της, της σιωπής της. Το μεγαλείο της όταν είναι ορατή. Η έλξη της όταν είναι αόρατη
                                                                                        Οδυσσέας - Τζέιμς Τζόυς

Αντίσταση στην ινσουλίνη

Η αντίσταση στην ινσουλίνη υπάρχει στους περισσότερους παχύσαρκους ασθενείς ηλικιωμένους αλλά και νεαρούς. Είναι πρόδρομο στάδιο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ 2), αθηροσκλήρυνσης, μη αλκοολικού λιπώδους ήπατος αλλά και καρκίνου
Η αντίσταση στην ινσουλίνη συνδέεται με έκτοπη εναπόθεση λίπους στους σκελετικούς μύες και στο ήπαρ. Πολλά είδη λιπιδίων εμπλέκονται και οι μοριακοί μηχανισμοί είναι υπό συζήτηση
Σε ένα πειραματικό μοντέλο, η διακυλογλυκερόλη ενεργοποιεί ένα ενδοκυττάριο ένζυμο (πρωτεϊνική κινάση) που αναστέλλει την ικανότητα της ινσουλίνης να ρυθμίζει άμεσα κυτταρικές διεργασίες όπως η σύνθεση του ηπατικού γλυκογόνου ή η αναστολή της λιπόλυσης στον λευκό λιπώδη ιστό
Η μη ρυθμισμένη λιπόλυση προάγει την ηπατική β-οξείδωση και αυξάνει την περιεκτικότητα του ήπατος σε ακετυλο-CoA, η οποία μαζί με την αυξημένη ροή γλυκερόλης, αυξάνει την ηπατική γλυκοωεογέννεση
Ένα άλλο σημαντικό μέρος των μελετών υποστηρίζει τον ρόλο των κεραμιδίων στην ινσουλινο-αντίσταση. Τα κεραμίδια είναι βιοενεργά ενδιάμεσα λιπιδίων. Αυτά και τα παράγωγα τους (π.χ σφιγγομυελίνη) είναι δομικά μεμβρανικά λιπίδια. Ειδικά ένζυμα, οι δεσατουράσες, μετατρέπουν τα διυδροκεραμίδια σε κεραμίδια, με αποτέλεσμα αλλαγή της βιοφυσικής ιδιότητας της μεμβράνης
Η σχέση της αντίστασης στην ινσουλίνη, με τα κεραμίδια είναι αλλαγές στη σηματοδότηση, στη μιτοχονδριακή λειτουργία και στις φλεγμονώδεις οδούς
Η αυξημένη οξείδωση των λιπιδίων στα μιτοχόνδρια μειώνει την έκτοπη εναπόθεση των λιπιδίων στο ήπαρ. Οι μειώσεις στο κύτταρο της διακυλογλυκερόλης και του ακετυλο-CoA μπορούν να βελτιώσουν την σηματοδότηση της ινσουλίνης και να μειώσουν την γλυκονεογέννεση. Επομένως βελτιώνεται η υπερλιπιδαιμία, η ηπατική στεάτωση και η υπεργλυκαιμία. Ενδεχομένως αυξημένη μιτοχονδριακή λειτουργία  βελτιώνει τον μεταβολισμό της γλυκόζης σε όλο το σώμα μειώνοντας την έκτοπη εναπόθεση λιπιδίων και τους ενδοκυττάριους μεταβολίτες λιπιδίων
Η αντίσταση στην ινσουλίνη πιθανώς περιλαμβάνει πολλούς ετερογενείς μηχανισμούς, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι έκτοπη συσσώρευση λιπιδίων στα ινσουλινο-εξαρτώμενα όργανα. Σε μερικούς ασθενείς η ταυτόχρονη συσσώρευση ενδοκυτταρικών κεραμιδίων μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία των μιτοχονδρίων και να επιδεινώσει τη συσσώρευση των λιπιδίων και την αντίσταση στην ινσουλίνη. Η απώλεια βάρους είναι αποτελεσματική, είναι δύσκολο να επιτευχθεί αλλά και να διατηρηθεί χωρίς την χρήση υποκατάστατων γευμάτων, φαρμάκων η βαριατρικής χειρουργικής
Υπάρχουν μελέτες, που υποστηρίζουν την ανάπτυξη πειραματικών φαρμάκων που ενισχύουν την ηπατική μιτοχονδριακή οξείδωση, πιθανώς μειώνοντας τη βιοσύνθεση κεραμιδίων ή προωθώντας την αποσύνδεση των ηπατικών μιτοχονδρίων για την θεραπεία της μη αλκοολικής λιπώδους ηπατίτιδας και του ΣΔ 2 σε άτομα που δεν μπορούν να πετύχουν θεραπευτική απώλεια βάρους

Η Κρίση της Ινσουλίνης

Την 23η Ιανουαρίου 1922 η ινσουλίνη εγχύθηκε επιτυχώς σε αγόρι 14 ετών με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. Ο ΣΔ 1 ήταν θανατηφόρα νόσος, με 100% θνησιμότητα εντός μηνών από τη διάγνωση
Για την ανακάλυψη της ινσουλίνης ο Frederick Banting και ο John Macleod πήραν το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1923. Τα μέλη της ομάδας τους πούλησαν το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την ινσουλίνη στο πανεπιστήμιο του Τορόντο για 1$
Ο Banting δήλωσε "η ινσουλίνη δεν μου ανήκει, ανήκει στον κόσμο"
Στη συνέχεια οι ασθενείς συρρέουν στο Τορόντο για την "ουσία θαύματος". Η ζήτηση είναι ισχυρή αλλά η προσφορά περιορισμένη. Αρχίζει να παράγεται μαζικά από την Eli Lilly και από άλλη εταιρεία που αργότερα ονομάστηκε Novo Nordisk
Αρχικά η τιμή για 100 μονάδες ινσουλίνης βραχείας δράσης ήταν 1$ και μειώθηκε σε λιγότερο από 20 cents στη 10ετία του ΄40
Σήμερα η τιμή των 100 μονάδων ινσουλίνης βραχείας δράσης είναι 18$. Η συνήθης δόση είναι 0.5-1IU/Kgr/ημέρα. Επομένως οι 100 μονάδες διαρκούν λιγότερο από 2 ημέρες. Και επιπλέον χρειάζεται και ινσουλίνη μακράς δράσης
Το 2014 στην Ευρώπη και το 2015 στην Αμερική εγκρίθηκε ένα άλλο παρασκεύασμα ινσουλίνης ανάλογο την ινσουλίνης Lantus (glargine) και τότε οι τιμές μειώθηκαν περίπου κατά 15%
Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την ινσουλίνη συντάχθηκε πρώτη φορά το 1923 και οι Banting και  Macleod αρνήθηκαν να κατονομαστούν. Και οι δύο ένιωθαν ότι η ινσουλίνη ανήκει στους ανθρώπους. Τώρα μετά από 100 χρόνια η ινσουλίνη είναι απρόσιτη για χιλιάδες ασθενείς λόγω του υψηλού κόστους της. Χρειάζονται ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις για να μπορούν να έχουν πρόσβαση στο φάρμακο όσοι ασθενείς το χρειάζονται

Βυζάντιο - 2

Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ένας από τους λόγους ταχείας εξάπλωσης του χριστιανισμού ήταν ότι οι επιστολές του Παύλου, τα Ευαγγέλια αλλά και η πρώιμη απολογητική γραμματεία είχαν γραφτεί στα ελληνικά. Ελληνική επίσης είναι η γλώσσα των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, των Οικουμενικών Συνόδων, των θεολογικών πραγματειών και των Κανόνων του μοναχισμού. Στα ελληνικά λοιπόν καταρρίπτεται η ελληνική ειδωλολατρεία και στα ελληνικά διαλαλεί η Εκκλησία την καχυποψία της για κάθε τι ελληνικό
Τα κύρια χαρακτηριστικά του βυζαντινού πνευματικού βίου είναι η ολοκληρωτική υποταγή στον χριστιανισμό και η προσήλωση στην ελληνομάθεια. Όμως η ελληνομάθεια αυτή φέρει ανεξίτηλο το στίγμα του διχασμού. Από τη μια μεριά βρίσκεται η μετεξελιγμένη ελληνιστική Κοινή που συνεχίζει να ρέπει προς την απλούστευση και την ομοιομορφία, και που αποδέχεται και αφομοιώνει ταχύτατα τα λεξικολογικά δάνεια. Από την άλλη ορθώνεται παγερή και αριστοκρατική η δόκιμος και λογία, η Αττικιστική δηλαδή, την οποία υποστηρίζει η σχολική αρχαϊζουσα παράδοση. Με τον καιρό μάλιστα το χάσμα διευρύνεται με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας επίσημης διγλωσσίας
Και η "ιδιωτική Κοινή" με τις ποικίλλες τοπικές παραλλαγές και η Αττικιστική λογία με τις πολυποίκιλλες διανθίσεις και τα διαφορετικά επίπεδα δημιουργούν μια γλωσσική Βαβέλ
Οι Βυζαντινοί λοιπόν διανοούμενοι υπερασπίζονται τα δόγματα του χριστιανισμού, αλλά στη γλώσσα των Αττικών ρητόρων και του Πλάτωνα. Ο απλός λαός, της υπαίθρου και των επαρχιών εκφράζεται στην καθομιλουμένη κοινή, μακριά από σχολικές επιρροές. Έτσι, ο κύριος όγκος των Βυζαντινών κειμένων που σώθηκαν ανήκει στη λόγια παράδοση, ενώ τα δείγματα της καθομιλουμένης είναι λιγοστά

Σύγνεφο με παντελόνια

Σήμερα πρέπει
με τη βαριά
ν' αποτυπώνεσαι στο καύκαλο του κόσμου
Εσείς που μοναχά μιάν έγνοιαν έχετε:
¨είναι τάχα ο χορός μου κομψός;"
κοιτάχτε πως διασκεδάζω
εγώ -
ο χαρτοκλέφτης κι ο ρουφιάνος
της πλατείας

Από σας
που χρόνια τώρα παπαριάζετε στον έρωτα
εγώ θα χωρίσω τα τσανάκια μου
τον ήλιο βάζοντας μονύελο
στ' ορθάνοιχτο μου μάτι
                                                                            Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Βυζάντιο

Βυζάντιο ονομάζουμε - άκριτα και ανιστόρητα - σήμερα την εκχριστιανισμένη ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με διοικητικό και πολιτιστικό κέντρο την Κωνσταντινούπολη, που εξουσίασε κατά καιρούς, από το 330 ως το 1453 σημαντικά εδάφη στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αφρική. Στα χρόνια της ακμής της εκτεινόταν από τον Ευφράτη ως την Ισπανία και από τον Νείλο ως τον Δούναβη. Οι ποικιλώνυμοι λαοί που κατοικούσαν σ΄αυτές τις εκτεταμένες επικράτειες είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: ήταν επηρεασμένοι, άλλοι λίγο, άλλοι πολύ, από τον ελληνικό πολιτισμό, φορέας του οποίου ήταν πρωτίστως η γλώσσα
Ως την εποχή του Ηρακλείου (610-641) συνεχίζεται έστω και αποδυναμωμένη η χρήση της Λατινικής, στη νομοθεσία, τον στρατό και την διοίκηση. Όμως η ελληνική είχε από καιρό επιβληθεί ως γλώσσα των τοπικών δικαστηρίων και των νοταριακών πράξεων και εν μέρει της νομοθεσίας (Νεαραί). Πάντως τους πρώτους αιώνες της ιστορίας του Βυζαντίου υφίσταται ένα είδος διοικητικής διγλωσσίας, δηλαδή παράλληλη χρήση ελληνικών και λατινικών.
Έτσι, μολονότι ο Ηράκλειος θέσπισε τα ελληνικά ως επίσημη γλώσσα του κράτους, στο αυλικό τελετουργικό, στη νομοθεσία, στη στρατιωτική διοίκηση και στην οικονομία (ονόματα νομισμάτων, φόρων και θεσμών) διατηρείται η λατινική ορολογία
Ο ακρογωνιαίος λίθος του κοινωνικού και ηθικοφιλοσοφικού οικοδομήματος της βυζαντινής αυτοκρατορίας είναι αναμφιβόλως η αποδοχή του χριστιανισμού. Το όνομα Έλλην δεν δηλώνει πια την εθνική ταυτότητα, αλλά, τουλάχιστον ως τον 10ο αιώνα την προσήλωση στην ειδωλολατρία. Το Βυζάντιο αποστρέφεται τον ελληνισμό, αποδέχεται ωστόσο το "ελληνίζειν", δηλαδή τη χρήση της ελληνικής γλώσσας από τους χριστιανούς. Ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ανασκευάζει τον ισχυρισμό του Ιουλιανού του Αποστάτη (361-363), ο οποίος θεωρούσε την Ελληνική γλώσσα ως οργανικό στοιχείο της αρχαίας θρησκείας και συνεπώς αλλότρια του χριστιανισμού

Μετφοτμίνη - Δράσεις

Μετφορμίνη και ΑΜPK
Η αναστολή των μιτοχονδρίων με μετφορμίνη σημαίνει εξάντληση ΑΤP, αύξηση κυτταρικού AMP και ενεργοποίηση του κύριου αισθητήρα κυτταρικής ενέργειας AMPK
Τα λυσοσώματα, κυτταρικά οργανίδια συνδεδεμένα με την μεμβράνη, συμμετέχουν στην ανίχνευση θρεπτικών συστατικών και την ανακύκλωση, και έχουν κεντρικό ρόλο στην κυτταρική σηματοδότηση και τον μεταβολισμό. Οι μεταβολές του AMPK σαν απάντηση στη μετφορμίνη καταλήγουν στα λυσοσώματα. Η φωσφορυλίωση και ενεργοποίηση του AMPK γίνεται στην επιφάνεια των λυσοσωμάτων, πιθανώς μέσω της λυσοσωμικής V-ATPάσης. Ο ακριβής μηχανισμός δεν είναι γνωστός
Τα λυσοσώματα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην γήρανση και την μακροζωϊα, και επίσης είναι αποθήκες ιόντων όπως ο χαλκός, ο ψευδάργυρος και ο σίδηρος. Η μετφορμίνη μπορεί να επηρεάσει την ομοιόσταση του χαλκού, κυρίως στα μιτιχόνδρια. Ίσως επηρεάζει την ομοιόσταση χαλκού μεταξύ μιτοχονδρίων και λυσοσωμάτων. Επίσης από τη μετφορμίνη επηρεάζεται η δέσμευση του ψευδαργύρου και οι αποθήκες ψευδαργύρου στα λυσοσώματα με αποτέλεσμα αντιφλεγμονώδη δράση. Επιπλέον η μετφορμίνη επάγει μία κατάσταση στο κύτταρο που μοιάζει με ανεπάρκεια σιδήρου
Συνολικά το φάρμακο έχει τη δυνατότητα να τροποποιήσει τη λειτουργία των μιτοχονδρίων, των λυσοσωμάτων, την κυτταρική σηματοδότηση και τη φλεγμονή, ίσως με μεταβολές στην ομοιόσταση των μετάλλων στα λυσοσώματα
Έχουν μελετηθεί πολλοί πιθανοί στόχοι της μετφορμίνης. Υπάρχουν πολλές πρωτεϊνες που παίζουν σημαντικό ρόλο στην απάντηση στο stress και στη διαδικασία της γήρανσης. Πιθανότατα η μετφορμίνη δρα άμεσα ή μέσω μεταβολιτών που επηρεάζουν τη δραστικότητα ενζύμων. Η μελέτη της είναι ένα κεφάλαιο συναρπαστικό, αλλά χρειάζονται ακόμα πολλές μελέτες

Η τέχνη της απώλειας

H Ναϊμά έχει αναπτύξει με τους φίλους της μια θεωρία σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι ανήκουν σε δύο φυλές, τη φυλή της Θλίψης και τη φυλή του Θυμού- και μην τους πει κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι ευτυχισμένοι, αυτό δεν μετράει: όταν η ευτυχία τους παύει, τότε τους αναγνωρίζεις, τότε βλέπεις την αλήθεια τους. Αργά ή γρήγορα όλοι καταρρέουν, απλώς πρέπει να περιμένεις λίγο
Υπάρχουν μέρες που πιστεύετε ότι όλα πάνε καλά, κι ύστερα σκύβετε και βλέπετε το κορδόνι σας λυμένο. Ξαφνικά η αίσθηση της ευτυχίας εξαφανίζεται, το ίδιο το χαμόγελο καταρρέει σαν κτίριο που το σάρωσε μια έκρηξη: πέφτει σαν αυτό
Στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς περιμένατε, ένα λυμένο κορδόνι, ένα τίποτα
Μέσα τους όλοι θέλουν να είναι έξαλλοι ή δυστυχισμένοι
Γίνονται πιο ενδιαφέροντες
                                                                                               Alice Zeniter