Έκθεση 3η

Εν Λειβαδερώ τη 9-12-1966

Θέμα: "Τα πρώτα χιόνια"

Από βραδύς είχεν ξαστεριάν.
Του προυί σκόνητ' η μάναμ' να πα να χέσι
Ανοίγι ντπόρτα. Όπ χιόνι
Σκαθήκαμε κι εμείς να κατρήσουμε
Τι κάντς άι ικεί; Δε βλέπς που κατράς;
Πάει του χιόνι είπι η αδερφότμ
Ύστερα πήγα στου παραθύρι κι έγλιπα του χιόνι
- Αυτό ήταν του πρότου χιόνι στου χουριό μ'

CRH test

CRH δίνεται για έλεγχο
1. ανεπάρκειας ACTH
2. διαφοροδιάγνωση υποφυσιακής από έκτοπη παραγωγή ACTH σε Cushings
3. διερεύνηση ψεδο-Cushing
Φυσιολογικά εκλύεται από τον υποθάλαμο και κινητοποιεί την έκλυση ACTH από την υπόφυση
Δεν υπάρχουν αντενδείξεις για το CRH test. Ο ασθενής θα πρέπει να είναι νηστικός επί 4ωρο
Η δόση του CRH είναι 1μg/kg και λαμβάνονται δείγματα σε χρόνους 0-5-15-30-45-60 λεπτά μετά για μέτρηση κορτιζόλης και ACTH
Σε φυσιολογικά άτομα η ACTH αυξάνεται κατά 400% στα 10-30 λεπτά και η κορτιζόλη κατά 250% στα 30-60 λεπτά
Καλό θα είναι να γίνεται νωρίς το πρωί, επειδή τα επίπεδα των ορμονών ποικίλλουν στη διάρκεια της ημέρας

Τα θαυμάσια του μικροσκοπίου

Εν τινί των πολυπληθών θεάτρων των Παρισίων, περιεργοτάτη απόλαυσις παρέχεται καθ' εκάστην εις το συρρέον κοινόν, ήτις αξιόλογα δύναται να κληθή επιστημονικόν θέατρον. Οι ηθοποιοί ουδέν άλλον είναι ή τα μικρόβια, τα αόρατα ταύτα γυμνώ οφθαλμό και τερατόμορφα όντα εν τη μικρότητι των. Και το παριστανόμενον υπ' αυτών δράμα δύναται να κληθή ο περί υπάρξεως αγών, δράμα δεικνυόμενον εν τυ εκτυλύξει του εντός μίας σταγόνος ύδατος
Τα μικρόβια επιδεικνύονται μεγαλυνόμενα υπό ηλεκτρικού μικροσκοπίου. Η δε αντανάκλασις του ηλεκτρικού φωτός επί του λευκού υφάσματος του τεταμένου επί της σκηνής παρέχει εις θέαν γιγάντια τα λεπτεπίλεπτα μόρια ως feerie τινά φαντασίας πλουσιωτέρας και εκπληκτικωτέρας έτι της του Βέρν και του Πόε
Τεμαχίδια άνθρακος , κόνεως και άλλων υλών παρέχονται δίκην γιγαντοδών πτερίδων
Τι τρομακτικός μάγος είναι αυτό το μικροσκόπιον!!
Μίαν εξαισίαν νεραϊδοκάμωτον δαντέλλαν Βρυξελλών την μεταβάλλειν αποτόμως εις είδος τι απαισίου δικτυωτού. Δεν σέβεται την εργασίαν του ανθρώπου. Έν τεχνοποίητον ρόδον το μεταβάλλει εις φρικώδην πατσαβούραν
Τανάπαλιν, τεμάχια πετάλου ρόδου, τον σπόρον των ανθών, τον οφθαλμόν της μυίας, το πτερόν της μελίσσης προσλαμβάνουσιν δια μέσου των φακών νέαν ποίησιν και χρωματισμούς θαυμασίους
Ουδείς περσικός τάπης δύναται να αμιλληθή κατά την ισχύν των χρωμάτων προς έναν κοριόν
Αλλά και ο ψύλλος!! Τι θαυμάσιον!!
Το ανατομικόν μέρος είναι το ολιγώτερον ευχάριστον. Παρελαύνουν έν προς έν υπό οφθαλμούς ευαισθήτων παρατηρητριών τεμάχια ανθρωπίνου κρανίου, μόρια πνεύμονος, τεμάχια γυναικείου χείλους, ο πνεύμων ενός σιδηρουργού, τα κόκκαλα ενός γέροντος και μαλλιά
Πως!! οι οφθαλμοί της καλλονής, οι ρόδινοι όνυχες της γυναικός, τα μυρωμένα μαλλιά, η μεταξώδης επιδερμίς, είναι αυτοί οι ματωμένοι μπερτέδες, αυτά τα τρομερά παλαμάρια;
Το μικροσκόπιον είναι ο μέγας ποιητής της απογοητεύσεως. Αφού το συμβουλευθήτε δεν αγγίζετε πλέον τεμάχιον άρτου, αηδιάζετε την τροφήν και φεύγετε τας λατρευομένας γυναίκας αίτινες έχουσιν ως τρίχας χορδάς ικανάς να αναγείρωσιν άγκυρα πλοίου και ως οφθαλμούς κοιλότητας βαθείας
                                                                                                 Ρακοσυλλέκτης
                                                                                             Εφημερίδα Ακρόπολις
                                                                                             Κυριακή 30 8βρίου 1883

Πρωτοπαθής ανεπάρκεια επινεφριδίων

Σπάνια νόσος που χαρακτηρίζεται από ανεπαρκή έκκριση γλυκοκορτικοειδών (GCs), αλατοκορτικοειδών (MGs) και ανδρογόνων. Η συνηθέστερη αιτία είναι αυτοάνοση επινεφρίτιδα, η οποία σχετίζεται με ανίχνευση αντισωμάτων έναντι της 21-υδροξυλάσης. Μπορεί να εμφανιστεί μεμονωμένα (40%) ή ως τμήμα αυτοάνοσης πολυενδοκρινοπάθειας (60%). Άλλα αίτια είναι λοιμώξεις, γεννετικά, μετάσταση, αιμορραγία, διήθηση, χειρουργείο και φάρμακα. Επίσης ανεπάρκεια προκαλεί η αδρενολευκοδυστροφία
Αν δεν αντιμετωπιστεί η επινεφριδιακή ανεπάρκεια , μπορεί να είναι μοιραία. Πριν την ανακάλυψη των GCs οι ασθενείς κατέληγαν δύο χρόνια μετά την διάγνωση. Η θεραπεία είναι υποκατάσταση εφ' όρου ζωής με γλυκο/αλατοκορτικοειδή ενώ τα ανδρογόνα χρησιμοποιούνται λιγότερο. Τα αλατοκορτικοειδή αποκαθιστούν την υποογκαιμία, την υπόταση, την υπονατριαιμία και την υπερκαλιαιμία
Η δευτεροπαθής ανεπάρκεια επινεφριδίων είναι διαφορετική νόσος, προκαλείται από υποφυσιακή ανεπάρκεια που διακόπτει την έκκριση ACTH. Οι ασθενείς αυτοί δεν χρειάζονται αλατοκορτικοειδή, γιατί η έκκριση αλδοστερόνης κυρίως κινητοποιείται από το σύστημα ρενίνης/αγγειοτενσίνης, και ένα μικρό μόνο τμήμα ρυθμίζεται από την ACTH
Aλδοστερόνη
Ανακαλύφθηκε πριν 60 χρόνια. Αναγνωρίσθηκε ως ισχυρός διεγέρτης της επαναρρόφησης νατρίου (στο απομακρυσμένο τμήμα του σπειροειδούς σωληναρίου του νεφρού). Δρα μέσω του υποδοχέα της (MR) μέλος της οικογένειας των πυρηνικών υποδοχέων, που εκφράζεται ευρέως στους ιστούς (νεφρούς, εγκέφαλο, παχύ έντερο, πνεύμονα και σιαλογόνους αδένες). Ρυθμόζεται κυρίως από το σύστημα ρενίνης/αγγειοτενσίνης και από το ιόν του καλίου, ενώ η ACTH είναι μικρότερος διεγέρτης
Ο υποδοχέας μετά την δέσμευση με την ορμόνη μεταφέρεται στον πυρήνα, όπου αντιδρά με hormone-responsive elements και τροποποιεί την μεταγραφή
Εκτός από τον κλασσικό μεταγραφικό μηχανισμό, υπάρχει και μία γρήγορη απάντηση της αλδοστερόνης <15 λεπτά. Είναι ανεξάρτητη απο τον MR υποδοχέα και ευοδώνεται μέσω των G-protein-coupled estrogen receptors (GPERs). Oι υποδοχείς GPERs είναι πανταχού παρόντες, σε αγγειακά κύτταρα, σε ενδοθηλιακά κύταρα και σε κύτταρα λείων μυών. Η ενεργοποίηση τους προκαλεί ταχεία αγγειοδιαστολή, ενώ η ενεργοποίηση του MR ταχεία αγγειοσυστολή. Έτσι, η επίδραση της αλδοστερόνης στο ενδοθήλιο ποικίλλει, ανάλογα με την ισορροπία έκφρασης MR/GPERs
H αλδοστερόνη, όπως και η αγγειοτενσίνη 2, έχει και άλλες ενδοκρινικές δράσεις απαραίτητες για την ομοιόσταση του κυκλοφοριακού. Συντελεί στην πήξη του αίματος , στην αγγειοσυστολή για την ρύθμιση αρτηριακής πίεσης σε περίπτωση υποογκαιμίας και στην τόνωση της δίψας. Επίσης συμμετέχει στη ρύθμιση φλεγμονοδών και επανορθωτικών διαδικασιών που ακολουθούν τον τραυματισμό των ιστών

Ο μύθος του γαλακτοπώλη

Πριν από 250 χρόνια, ένας σχεδόν ξεχασμένος ιατρός υπαίθρου, έκανε μία παρατήρηση ενώ εμβολίαζε μία ομάδα αγροτών κατά της ευλογιάς. Αν και ο John Fewster ποτέ δεν κατάλαβε την σημασία της ανακάλυψης του, είπε στους συναδέλφους του ότι είχε βρει, θέτοντας σε κίνηση μια διαδικασία που οδήγησε στην ανάπτυξη του εμβολίου της ευλογιάς και την ενδεχόμενη εξάλειψη του ιού. Όλες οι ανοσοποιήσεις ξεκίνησαν από αυτό το γεγονός
Όλες οι ιστορίες εμβολιασμού αναφέρουν ότι ο Edward Jenner αντιλήφθηκε τα οφέλη του cowpox (λέγεται και vaccinia και είναι μολυσματική νόσος που οφείλεται στον ιό cowpox, είναι νόσος των αγελάδων και μεταδίδεται σε υγιείς ανθρώπους και προστατεύει από την ευλογιά) κουβεντιάζοντας με έναν αγρότη/γαλακτοπώλη ο οποίος ανέφερε ότι είχε ανοσία στην ευλογιά επειδή είχε νοσήσει από cowpox.
H ιστορία του γαλακτοπώλη είναι ένας μύθος που επινοήθηκε από τον βιογράφο του Jenner, 13 χρόνια μετά τον θάνατο του. Ωστόσο υπάρχει μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν τον Jenner να εκτιμήσει τις δυνατότητες του εμβολιασμού με cowpox
Το 1796, ο Fewster, ένας χειρουργός, έγραψε για ένα γεγονός που είχε συμβεί το 1768. Εκείνη τη χρονιά είχε αρχίσει με δύο συναδέλφους του να εμβολιάζει ανθρώπους κατά της ευλογιάς. Ένας μεγάλος αριθμός δεν αντιδρούσε στο εμβόλιο. Η αιτία της αποτυχίας αποκαλύφθηκε από έναν αγρότη που είχε εμβολιαστεί αναποτελεσματικά πολλές φορές και ο οποίος πρόσφατα είχε νοσήσει από cowpox. O Fewster περιέγραψε την παρατήρηση στην ιατρική κοινότητα - 7 ακόμη χειρουργοί και φαρμακοποιοί μεταξύ των οποίων οι αδελφοί Ludlows, που είχαν μαθητευόμενο τον Jenner
O Jenner επέστρεψε στο Gloucestershire το 1774 και έγινε μέλος της ιατρικής κοινότητας μαζί με τους Ludlows και τον Fewster. Ακόμα κι όταν ο Jenner άρχισε να δημοσιεύει την εμπειρία του από το cowpox ο Fewster το θεωρούσε ένα φαινόμενο χωρίς σημασία. Ευτυχώς ο Jenner συνειδητοποίησε το μέγεθος της ανακάλυψης. Λόγω των παρατηρήσεων και των ικανοτήτων των δύο αυτών χειρουργών έγινε δυνατός ο εμβολιασμός σε όλη τη γη. Ο ιός της δαμαλίτιδας που χρησιμοποιήθηκε τελικά, δεν ήταν ιός cowpox, και η προέλευση του παραμένει άγνωστη
Ο Fewster ο οποίος έκανε την παρατήρηση που οδήγησε στα πειράματα του Jenner, δεν πίστευε ότι το εύρημα του είχε αξία. Η εκδοχή της ιστορίας που περιλαμβάνει τον αγρότη/γαλακτοπαραγωγό είναι ένας μύθος
Στην πραγματικότητα, το μονοπάτι που εκρίζωσε την ευλογιά ξεκίνησε από μια απλή κλινική παρατήρηση και την επικοινωνία της με την ιατρική κοινότητα 250 χρόνια πριν

Γλυκοκορτικοειδή - 3

GR-PPRA Crosstalk
Και τα δύο GR-PPRA είναι μέλη της ομάδας των πυρηνικών υποδοχέων. Έχουν συμπληρωματικούς και αλληλο/επικαλυπτόμενους ρόλους σε διάφορους ιστούς, στον έλεγχο γονιδίων που εμπλέκονται στη διατήρηση της γλυκόζης αίματος, στην οξείδωση των λιπαρών οξέων κατά τη νηστεία, στην ανοσοκαταστολή. Υποτέθηκε ότι συνδέοντας τα GR με τα PPRAs θα έχουμε προσθετική αντιφλεγμονώδη δράση, αλλά όχι επιπλέον ανεπιθύμητες ενέργειες. Φαίνεται ότι και τα δύο επιδρούν στον πυρήνα με δύο διαφορετικούς τρόπους. Με αγωνιστές GCs και PPRAs καταστέλλεται η έκφραση των γονιδίων των κυτοκινών (TNF-induced) με αποτέλεσμα ισχυρό αντιφλεγμονώδες αποτέλεσμα και παρακάμπτεται η δυσανεξία στη γλυκόζη (GC-indused)
Tα PPRAs εκτός από την μείωση των επιπέδων γλυκόζης, μειώνουν επίσης τα επίπεδα των λιπιδίων (αύξηση β-οξείδωσης)
Ο συνδυασμός GCs και PPRAs είναι πολλά υποσχόμενος σε χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα, αλλά επίσης σε αιμόλυση και σε γεννετική ανεπάρκεια του μυελού των οστών. Oι PPRAs αγωνιστές φαίνεται ότι βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα των GCs στις αναιμίες που είναι ανθεκτικές στην ερυθροποιητίνη
Επομένως ο συνδυασμός στεροειδών - PPRAs αγωνιστών υπερτερεί των απλών στεροειδών τουλάχιστον στην θεραπεία χρόνιων φλεγμονοδών νοσημάτων. Επειδή οι οξείες φλεγμονές φαίνεται ότι είναι ανθεκτικές στα στεροειδή, μένει να αποδειχθεί αν είναι αποτελεσματικός ο συνδυασμός
Αντίσταση στα GCs
Ένας περιορισμός στη χρήση τους είναι η αντίσταση που αναπτύσσεται, η οποία προκύπτει σε 4-10% των ασθενών με άσθμα, σε 30% των ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα και σχεδόν σε όλους τους σηπτικούς ασθενείς. Για να αποφύγουμε την αντίσταση θα πρέπει να αναστρέψουμε την αιτία της φλεγμονής. Η αντίσταση μπορεί να προκύψει σε διαφορετικά επίπεδα, π.χ. μειωμένη έκφραση του υποδοχέα, μειωμένη δέσμευση του GC στον υποδοχέα, μειωμένη μετατόπιση στον πυρήνα. Μπορεί να είναι βλάβη γεννετικά καθορισμένη (μετάλλαξη στο γονίδιο NR3C1) ή αποτέλεσμα παθοφυσιολογικής διαδικασίας. Οι αντιφλεγμονώδεις κυτοκίνες ευοδώνουν την ανάπτυξη αντίστασης. Έχουν γίνει σοβαρές προσπάθειες αναστροφής της αντίστασης με αναστολή της φλεγμονώδους διαδικασίας (απ' ευθείας αναστολή κυτοκινών)
Επίσης η αντίσταση μπορεί να αναστραφεί στο επίπεδο της φυσιολογίας του υποδοχέα. Οι κυτοκίνες και το οξειδωτικό stress φαίνεται ότι μειώνουν την δραστηριότητα της HDAC2 (histone deacetylase 2) και οδηγούν σε αντίσταση. Η απενεργοποίηση της HDAC2 με θεοφυλλίνη, αποκαθιστά την ευαισθησία στα GCs. Είναι σε εξέλιξη κλινικές μελέτες GCs σε συνδυασμό με χαμηλές δόσεις θεοφυλλίνης. Επομένως μπορούμε να παρακάμψουμε την αντίσταση, προστατεύοντας τον υποδοχέα ή ευαισθητοποιώντας τα κύτταρα στα GCs
Η χρήση τους στην σήψη είναι αμφιλεγόμενη , αλλά οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι τα GCs που έχουμε στη διάθεση μας  (δεξαμεθαζόνη, πρεδνιζολόνη και υδροκορτιζόνη ) δεν βοηθούν ιδιαίτερα. Η αντίσταση που αναπτύσσεται στη σήψη περιορίζει την απάντηση στα εξωγενώς χορηγούμενα GCs και επίσης περιορίζει την προστατευτική δράση των ενδογενών  GCs (την απομάκρυνση του συσσωρευμένου γαλακτικού λόγω GC-εξαρτώμενης γλυκονεογέννεσης)
Επομένως
Η αντιφλεγμονώδης δράση των κλασσικών GCs είναι χρήσιμη για βραχύ χρόνο, αλλά η μακροχρόνια και συστηματική χρήση τους προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες και μειώνει την ευαισθησία στα GCs. Γίνεται έρευνα και υπάρχουν αρκετές νέες γνώσεις στη βιολογία των στεροειδών και του υποδοχέα τους, καθώς και νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις που χρειάζεται να βρουν τον δρόμο τους για κλινικές δοκιμές και εφαρμογές

Γλυκοκορτικοειδή - 2

Τα γλυκοκορτικοειδή (GCs) είναι λιπόφιλα και διαχέονται ελεύθερα μέσα από την κυτταρική μεμβράνη. Εκδηλώνουν τη δράση τους με δέσμευση στον υποδοχέα τους (GR), έναν μεταγραφικό παράγοντα που κωδικοποιείται από το γονίδιο NR3C1. Απουσία GCs, ο υποδοχέας κυρίως βρίσκεται στο κυτταρόπλασμα σε ένα σύπλοκο που περιέχει heat shock πρωτείνες, ανοσοφυλλίνες και άλλους παράγοντες που αποτέπουν την αποδόμηση του και αυξάνουν την συγγένεια του με τα GCs. Όταν συνδεθούν τα GCs ο υποδοχέας αλλάζει και μετατοπίζεται προς τον πυρήνα, όπου αντιδρά με το DNA και με άλλες πρωτείνες. Ο καλύτερα περιγεγραμένος μηχανισμός δράσης τους είναι η αύξηση έκφρασης γονιδίων
Η χρήση των GCs για χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα προκαλεί πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες, οι οποίες είναι δοσο-εξαρτώμενες. Τοπική χρήση τους (κρέμες, εισπνεόμενα, ρινικά sprays) χρησιμοποιούνται για να μειώσουν την συστηματική δόση. Π.χ εισπνεόμενα GCs φτάνουν στους πνεύμονες και καταστέλλουν την φλεγμονή, όμως ένας σημαντικός περιορισμός είναι ότι ισχυροί GR αγωνιστές όπως η δεξαμεθαζόνη εμφανίζουν υποδεέστερη φαρμακοκινητική δράση. Απορροφώνται γρήγορα από τους πνεύμονες και για τον λόγο αυτό τροποποιούνται για να προκύψουν μεγαλύτερα υδρόφιλα προϊόντα τα οποία έχουν περισσότερη δράση στους πνεύμονες και λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες
Η φαρμακοκινητική τους επίσης μπορεί να βελτιωθεί αυξάνοντας την λιποφιλικότητα τους ή με σύζευξη με λιπίδια. Η προπιονική φλουτικαζόνη, ένα αρκετά λιπόφιλο GC, εύκολα περνάει το λιπόφιλο μέρος της μεμβράνης και έχει ισχυρά αποτελέσματα. Χρησιμοποιείται στην εισπνοή με μακρά διάρκεια δράσης. Εάν απορροφηθεί συστηματικά συσσωρεύεται και προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες. Η σύζευξη με λιπίδια δημιουργεί μία GC δεξαμενή. Προκαλεί αργή έκλυση και παρατεταμένη δράση, και επομένως ανάγκη για λιγότερες δόσεις
Άλλες τροποποιήσεις μπορεί να το μετατρέψουν σε λιγότερο δραστικό φάρμακο. Η προσθήκη ενός εστερικού δεσμού στο GC, το κάνει ευαίσθητο σε εστεράσες του αίματος. Επιπλέον πρόσφατες εργασίες δείχνουν τη δυνατότητα παραγωγής GCs με ισχυρότερη δέσμευση στον υποδοχέα τους οπότε μπορούμε να έχουμε ισχυρό αντιφλεγμονώδες αποτέλεσμα με πολύ μικρή δόση, και να χρησιμοποιείται ίσως και τοπικά
Άλλη προσέγγιση για τοπική χορήγηση είναι η σύζευξη του GC με αντίσωμα. Έχει γίνει σύζευξη της δεξαμεθαζόνης με CD163 αντίσωμα που στοχεύει ενεργοποιημένα μακροφάγα. Η σύζευξη μειώνει την έκλυση κυτοκινών και in vivo φάνηκε να είναι η δράση πενήντα φορές ισχυρότερη από της ελεύθερης δεξαμεθαζόνης
Έχει δοκιμαστεί σύζευξη δεξαμεθαζόνης με glucagon-like peptide 1 (GLP-1), όπου το GLP-1 μεταφέρει την δεξαμεθαζόνη σε κύτταρα που έχουν GLP-1 υποδοχέα σε άτομα με παχυσαρκία και μεταβολικό σύνδρομο. Το σύμπλοκο αναστέφει υποθαλαμική και συστηματική φλεγμονή, βελτιώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη και έχει ελάχιστες παρενέργειες. Θα μπορούσε να αναπτυχθεί και άλλο αντίσωμα με στόχο τα επιθηλιακά κύτταρα του εντέρου με σκοπό τη θεραπεία της νόσου Crohn και της ελκώδους κολίτιδας
Εγκύστωση GCs σε λιποσώματα έχουν αναπτυχθεί για στοχευμένη δράση σε φλεγμαίνουσες αρθρώσεις στην ρευματοειδή αρθρίτιδα, αλλά και για σημεία φλεγμονής σε Crohn, κολίτιδα, πολλαπλή σκλήρυνση και αθηροσκλήρυνση. Tα λιποσώματα συσσωρεύονται σε φλεγμονώδη σημεία και όγκους και περιορίζεται η συστηματική τους συγκέντρωση
Eπιπλέον μεταβολικά αδρανή GCs μιμητικά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για έλεγχο φλεγμονής. Π.χ. glucocorticiod-indused leukine zipper protein (GILZ) φαίνεται ότι είναι σημαντικός μεσολαβητής της αντιφλεγμονώδους δράσης των GCs και χρησιμοποιείται στην αρθρίτιδα, στην κολίτιδα και στην αυτοάνοση εγκεφαλομυελίτιδα. Επιπλέον τα GCs επάγουν πολλές άλλες πρωτείνες με αντιφλεμονώδη δράση (ikBa, ANXA1, DUSP1, SPHK1, IL10, KLF2, IL1RA), καθώς και αρκετά microRNAs όπως το miR-511 που ρυθμίζει την μετάφραση του TNF υποδοχέα 1 mRNA και προστατεύει από τον TNF

Η ιστορία της χαμένης κόρης

...να ζει όμορφα πράγματα, να μην υπάρχει πια η ασχήμια του παρελθόντος; Πόσο κράτησε; Τα καλά συναισθήματα είναι εύθραυστα, μ' εμένα η αγάπη δεν αντέχει. Δεν αντέχει η αγάπη μου για έναν άντρα, δεν αντέχει ούτε καν η αγάπη μου για τα παιδιά, ακόμα κι αυτή σύντομα τρυπάει. Κοιτάς μέσα από την τρύπα και βλέπεις ένα νεφέλωμα από καλοπροαίρετες προθέσεις και γίνεται ένα με το άλλο νεφέλωμα των κακοπροαίρετων. Ο Τζενάρο με κάνει να νιώθω ενοχές, αυτό το πλάσμα μέσα στην κοιλιά μου είναι μια ευθύνη, με γδέρνει. Η αγάπη μέσα μου κυλάει μαζι με το μίσος κι εγώ δεν μπορώ, δεν μπορώ να συμπτυχθώ γύρω από καμία καλή θέληση. Η Ολιβέιρο είχε πάντα δίκιο, είμαι κακιά. Δεν μπορώ να κρατήσω στη ζωή μου ούτε καν μια φιλία. Εσύ, Λενού, είσαι ευγενικός άνθρωπος, έκανες πάντα υπομονή μαζί μου. Απόψε όμως το κατάλαβα μια για πάντα: υπάρχει πάντα ένας διαλύτης που δρα αργά, με μια γλυκιά θέρμη, και ρημάζει τα πάντα, ακόμα κι όταν δεν γίνεται σεισμός. Γι' αυτό σε παρακαλώ, αν σε προσβάλλω, αν σου λέω άσχημα πράγματα, εσύ κλείνε τ' αυτιά σου, δεν θέλω να το κάνω κι όμως το κάνω. Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, μη μ' αφήσεις τώρα, αλλιώς θα καταρρεύσω.
                                                                                   Έλενα Φερράντε

Κική Δημουλά

Σε λένε αναποφάσιστο, μην τους ακούς
ευαίσθητος είσαι, διστάζεις
να διαλέξεις γενικά δυσκολεύεσαι
ν' απαρνηθείς
Τόσο καιρό που δέρνεσαι ανάμεσα
στο ένα και το άλλο
δέθηκες μαζί τους
Αίσθημα γίνεται στο τέλος το δίλημμα
θέλεις να κρατήσεις και τα δύο
μα είναι νόμος να προτιμάς

Διάλεξε λοιπόν
αυτό που σου προτείνει η αβεβαιότητα
Σπανίως πέφτει έξω

Γλυκοκορτικοειδή

Τα γλυκοκορτικοειδή (GCs) ανήκουν στην οικογένεια των στεροειδών η οποία περιλαμβάνει τα αλατοκορτικοειδή, τα ανδρογόνα, τα οιστρογόνα, τα προγεσταγόνα και την βιταμίνη D . Συντίθενται με ενζυματική διαδικασία από την χοληστερόλη, κυρίως στα επινεφρίδια, αλλά και στα κερατινοκύτταρα και στα κύτταρα του εντερικού επιθηλίου. Εκλύονται με κιρκάδιο ρυθμό σαν απάντηση στο stress. Διαταραχή του κιρκάδιου ρυθμού συνήθως σημαίνει νόσημα. Κατά τη διάρκεια φλεγμονής, ενεργοποιείται ο άξονας υποθάλαμος/υπόφυση/επινεφρίδια και τα GCs επιδρούν κατασταλτικά στο σημείο της φλεγμονής
Τα γλυκοκορτικοειδή  (GCs) έχουν χρησιμοποιηθεί για δεκαετίες στην κλινική πράξη ως αντιφλεγμονώδη και ανοσοκατασταλτικά. Παρ' όλα αυτά η χρήση τους περιορίζεται λόγω των ανεπιθύμητων ενεργειών και της ανάπτυξης αντίστασης (GCR). Eίναι σε εξέλιξη προσπάθειες κατανόησης των σύνθετων μηχανισμών λειτουργίας τους αλλά και της αντίστασης που προκύπτει
Tα GCs ανακαλύφθηκαν την 10ετία του '40, μια ανακάλυψη που κέρδισε βραβείο Νόμπελ στη Φυσιολογία και Ιατρική το 1950. Είναι βασικές ορμόνες του stress, που συνδέονται στον υποδοχέα τους (GR), και έχουν σημαντικό ρόλο σε θεμελιώδεις διαδικασίες όπως ο μεταβολισμός, η γνωστική και νοητική υγεία, ο πολλ/σιασμός των κυττάρων, η ανάπτυξη, η αναπαραγωγή και η φλεγμονή
Λόγω αντιφλεγμονώδους και ανοσοκτασταλτικής δράσης είναι πολύ συχνά συνταγογραφούμενα φάρμακα. Πολλές αυτοάνοσες, φλεγμονώδεις και αλλεργικές διαταραχές όπως η ρευματοειδής αρθρίτις, ο ερυθηματώδης λύκος, η φλεγμονώδης εντερική νόσος, η απόριψη μοσχευμάτων, το άσθμα συχνά αντιμετωπίζονται με συνθετικά GCs όπως η δεξαμεθαζόνη και η πρεδνιζολόνη
Η θεραπευτική τους χρήση είναι περιορισμένη από τις ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως η οστεοπόρωση, η υπεργλυκαιμία, η αντίσταση στην ινσουλίνη, η υπέρταση, η διαταραχή στην κατανομή λίπους και η μυική ατροφία. Ανάλογα με τον τύπο του κυττάρου στον οποίο επιδρά, ο υποδοχέας GR, μπορεί να ρυθμίσει πολλές φυσιολογικές διαδικασίες. Ένα μειονέκτημα είναι η αντίσταση που αναπτύσσεται στα GRs, σε παθήσεις όπως το άσθμα, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, η ρευματειδής αρθρίτις και η σήψη. Για να ξεπεράσουμε αυτό το μειονέκτημα θα πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος την χημική τους δομή, την φαρμακοκινητική τους, και τον μηχανισμό δράσης τους. Οι ερευνητές προσπαθούν να βρουν ισορροπία ανάμεσα στην ευεργετική αντιφλεγμονώδη δράση τους ελαχιστοποιώντας τις δυσμενείς μεταβολικές επιπτώσεις

Το χαμένο Σαββατοκύριακο

Δεν μπορούσε όμως να καταλάβει γιατί αυτός έπαιρνε έτσι αυτή την ανακάλυψη, και όχι και όλοι οι άλλοι, ή τέλος πάντων αρκετοί από τους άλλους. Η ζωή δεν πρόσφερε τα αγαθά που από έφηβος είχε ελπίσει και επιδιώξει. Αυτός βέβαια είχε ελπίσει πολύ λιγότερα, αλλά , όπως και να έχει, είχε τις προσδοκίες του, έστω και μόνον από περιέργεια
Η εφηβεία είχε εξανεμιστεί και είχε έλθει η ενηλικίωση δίχως να πραγματωθεί τίποτα απ' όσα είχε πιστέψει. Το μέλλον παρέμενε μέλλον, μια αυταπάτη, μια ανύπαρκτη στιγμή μέσα στο χρόνο, ή μια υπόσχεση που διαρκώς υποχωρούσε, που υπαινισσόταν ότι θα ερχόταν κάποτε η στιγμή της εκπλήρωσης της, αλλά που σου αρνιόταν για πάντα κάθε ανταμοιβή
Όλα όσα μέχρι τώρα δεν είχαν συμβεί, δεν επρόκειτο πια να συμβούν. Ποτέ. Ήταν ένα παιχνίδι χαμένο απ' την αρχή και θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος κανόνας. Κι όμως δεν υπήρχε κανόνας, δεν υπήρχε ρυθμός, δεν υπήρχε αιτία. Και, με την πικρή αντιμετώπιση του "και γιατί στο διάβολο θα έπρεπε να είναι έτσι;" που ήταν και η στιγμή που έφτασες πιο κοντά από ποτέ στη σοφιστεία, αποσύρθηκες στο εαυτό σου κι άρχισες ν' αποζημιώνεσαι για τις απογοητεύσεις σου με το ποτό, με την ονειροπόληση, με το να ζεις σ' έναν ιδιωτικό κόσμο δικής σου επινόησης και κατασκευής - είτε κόλαση ήταν, είτε παράδεισος - τι σημασία είχε άλλωστε; - καταφέρνοντας να ζεις με τη φαντασία σου όσα δεν μπόρεσες να πραγματοποιήσεις στην αληθινή ζωή
                                                                                                   Τσαρλς Τζάκσον