...να ζει όμορφα πράγματα, να μην υπάρχει πια η ασχήμια του παρελθόντος; Πόσο κράτησε; Τα καλά συναισθήματα είναι εύθραυστα, μ' εμένα η αγάπη δεν αντέχει. Δεν αντέχει η αγάπη μου για έναν άντρα, δεν αντέχει ούτε καν η αγάπη μου για τα παιδιά, ακόμα κι αυτή σύντομα τρυπάει. Κοιτάς μέσα από την τρύπα και βλέπεις ένα νεφέλωμα από καλοπροαίρετες προθέσεις και γίνεται ένα με το άλλο νεφέλωμα των κακοπροαίρετων. Ο Τζενάρο με κάνει να νιώθω ενοχές, αυτό το πλάσμα μέσα στην κοιλιά μου είναι μια ευθύνη, με γδέρνει. Η αγάπη μέσα μου κυλάει μαζι με το μίσος κι εγώ δεν μπορώ, δεν μπορώ να συμπτυχθώ γύρω από καμία καλή θέληση. Η Ολιβέιρο είχε πάντα δίκιο, είμαι κακιά. Δεν μπορώ να κρατήσω στη ζωή μου ούτε καν μια φιλία. Εσύ, Λενού, είσαι ευγενικός άνθρωπος, έκανες πάντα υπομονή μαζί μου. Απόψε όμως το κατάλαβα μια για πάντα: υπάρχει πάντα ένας διαλύτης που δρα αργά, με μια γλυκιά θέρμη, και ρημάζει τα πάντα, ακόμα κι όταν δεν γίνεται σεισμός. Γι' αυτό σε παρακαλώ, αν σε προσβάλλω, αν σου λέω άσχημα πράγματα, εσύ κλείνε τ' αυτιά σου, δεν θέλω να το κάνω κι όμως το κάνω. Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, μη μ' αφήσεις τώρα, αλλιώς θα καταρρεύσω.
Έλενα Φερράντε
Έλενα Φερράντε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου