Διαβήτης κύησης - κριτήρια

 Η μελέτη HAPO (Hyperglycemia and Adverse Pregnancy Outcomes ) προσπάθησε να δώσει μια βάση στοιχείων για τον κίνδυνο ΣΔΚ και τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν το 2008. Αξιολόγησε τη σχέση των επιπέδων γλυκόζης στις 2 ώρες μετά OGTT με 75 gr που έγινε στις 24-32 εβδομάδες κύησης σε >25.000 γυναίκες με τα ακόλουθα κριτήρια : βάρος γέννησης >90η εκατοστιαία θέση για την ηλικία κύησης, πρωτογενής καισαρική τομή, νεογνική υπογλυκαιμία και C-πεπτίδιο ορού αίματος από τον ομφάλιο λώρο >90η εκατοστιαία θέση. Δευτερεύοντα αποτελέσματα προεκλαμψία, πρόωρος τοκετός (πριν την 37η εβδομάδα κύησης), δυστοκία ώμου, ο τραυματισμός κατά τη γέννηση, η υπερχολερυθριναιμία και η εισαγωγή σε εντατική θεραπεία νεογνών. Τα αποτελέσματα έδειξαν θετική γραμμική σχέση με τα επίπεδα γλυκόζης νηστείας της μητέρας καθώς και με τις τιμές γλυκόζης 1 και 2 ωρών μετά το OGTT.

Μετά τη HAPO, υπάρχουν πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις προσυμπτωματικού ελέγχου και δοκιμών για τη διάγνωση του ΣΔΚ διεθνώς. Η IADPSG (International Association of the Diabetes and Pregnancy Study Groups) και ο ΠΟΥ συνιστούν τη διενέργεια καθολικού τεστ σε όλες τις εγκύους μεταξύ 24 και 28 εβδομάδων κύησης με το OGTT 2 ωρών 75 g . Αυτές οι αναθεωρημένες συστάσεις εγκρίθηκαν σε μεγάλο βαθμό από διάφορους οργανισμούς.

Προτείνεται από την IADPSG και άλλους διεθνείς οργανισμούς δοκιμασία ενός βήματος με 75 gr γλυκόζης και μέτρηση σε 1 και σε 2 ώρες με γλυκόζη νηστείας >92 mgr/dl, σε 1 ώρα >180 και σε 2 ώρες >153 και μια τιμή εκτός ορίων για να γίνει η διάγνωση. Η ADA προτείνει πρώιμο έλεγχο γλυκόζης νηστείας 110–125 mg/dL ή A1C 5,9–6,4%. Σε γυναίκες που δεν είναι υψηλού κινδύνου έλεγχο στις 24-28 εβδομάδες. Σε γυναίκες με διαβήτη κύησης επανάληψη ελέγχου 4-12 εβδομάδες μετά τον τοκετό, χρησιμοποιώντας το τεστ ανοχής γλυκόζης από το στόμα 75 g και διαγνωστικά κριτήρια μη εγκυμοσύνης. Ενός βήματος διάγνωση OGTT με 75 gr μετά από 8ωρη νηστεία και τα κριτήρια είναι νηστεία >92 mgr/dl, 1 ώρα >180, 2 ώρες >153 ή στρατηγική 2 βημάτων όπου γίνεται OGTT με 50 gr γλυκόζης και εαν στη 1 ώρα το σάκχαρο είναι >130-140 γίνεται στη συνέχεια δοκιμασία OGTT με 100 gr γλυκόζης και νηστείας >95, 1 ώρα >180, 2 ώρες >155 και 3 ώρες >140. Γυναίκες με μια μη φυσιολογική τιμή στη δοκιμασία με τα 100 gr γλυκόζης έχουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο ανεπιθύμητων περιγεννητικών εκβάσεων. Τιμή σακχάρου >200 mgr/dl δεν χρειάζεται περαιτέρω έλεγχο, ταξινομείται ως ΣΔΚ.

Προσοχή σε BMI > 30 kg/m2, προηγούμενη μακροσωμία (≥4500 g), προηγούμενο ΣΔΚ, οικογενειακό ιστορικό διαβήτη και οικογενειακή προέλευση με υψηλό επιπολασμό διαβήτη . Επίσης μητρική ηλικία ≥ 35 ετών.

Διαβήτης κύησης

 Ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης (ΣΔΚ) σημαίνει μη φυσιολογική ανοχή γλυκόζης με έναρξη ή πρώτη αναγνώριση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Το GDM έχει από καιρό συσχετιστεί με μαιευτικές και νεογνικές επιπλοκές που σχετίζονται κυρίως με υψηλότερο βάρος γέννησης βρεφών και αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ως παράγοντας κινδύνου για μελλοντική καρδιομεταβολική νόσο της μητέρας και των απογόνων. Ο επιπολασμός του GDM συνεχίζει να αυξάνεται διεθνώς λόγω επιδημιολογικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης των βασικών ποσοστών παχυσαρκίας σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας και της αυξανόμενης ηλικίας της μητέρας και της εφαρμογής των αναθεωρημένων κριτηρίων και διαγνωστικών διαδικασιών της Διεθνούς Ένωσης Ομάδων Μελέτης Διαβήτη και Εγκυμοσύνης για GDM. Πρόσφατα δεδομένα δείχνουν την επίδραση της πρώιμης ενδομήτριας έκθεσης στη μητρική υπεργλυκαιμία, με στοιχεία για εμβρυϊκή υπερανάπτυξη πριν από την παραδοσιακή διάγνωση του ΣΔΚ από την 24η εβδομάδα κύησης, καθώς και τη διαρκή δυσμενή επίδραση της μητρικής υπεργλυκαιμίας στον μεταβολισμό του παιδιού και του εφήβου.

Ο διαβήτης στην εγκυμοσύνη περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1824 από τον Bennewitz στη Γερμανία. Το 1909, ο Williams ανέφερε τα πρώτα διαγνωστικά κριτήρια για τον διαβήτη στην εγκυμοσύνη στις Ηνωμένες Πολιτείες, προτείνοντας φυσιολογικά και παθοφυσιολογικά κατώφλια για «παροδική γλυκοζουρία στην εγκυμοσύνη». Το 1964, οι O'Sullivan και Mahan καθόρισαν συγκεκριμένα διαγνωστικά κριτήρια για τον σακχαρώδη διαβήτη κύησης που προέκυψαν από τη δοκιμασία ανοχής γλυκόζης με 100 g από το στόμα και μετρήσεις 3 ωρών (OGTT) που έγινε στο δεύτερο και τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Το 1965, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συνέστησε ταυτόχρονα τη διάγνωση του ΣΔΚ είτε με 50 ή 100 g OGTT χρησιμοποιώντας την τιμή γλυκόζης στις 2 ώρες.

Από το 1973, η προσέγγιση προσυμπτωματικού ελέγχου στο ΣΔΚ υιοθέτησε συχνά μια διαδικασία 2 σταδίων με τη δοκιμασία πρόκλησης γλυκόζης 50 g και μέτρηση σε 1 ώρα (GCT) και στη συνέχεια από το OGTT 100 g 3 ωρών εάν η πρώτη δοκιμασία είναι θετική. Το σκεπτικό αυτής της προσέγγισης ήταν ο αποτελεσματικός εντοπισμός των γυναικών που κινδυνεύουν περισσότερο από ΣΔΚ. Από το 2003, η ADA (American Diabetes Association) ενέκρινε το 75-g OGTT 2 ωρών για τη διάγνωση του ΣΔΚ .

Οι προελληνικές γραφές

 Η ικανότητα γραφής και ανάγνωσης υπήρξε ανέκαθεν  ένα από τα υψηλότερα δείγματα πολιτισμού. Τα αρχαιότερα δείγματα προέρχονται από την Κρήτη και ανάγονται στην εποχή του Χαλκού. Η Κρήτη ήταν κέντρο μεγάλων θαλάσσιων αρτηριών που επέτρεπε άμεση επαφή με χώρες μεγάλων πολιτισμών. Υπήρξε κοιτίδα λαμπρού πολιτισμού. Τη δεύτερη χιλιετία αναπτύχθηκαν στο νησί τρία συστήματα γραφής :Ιερογλυφική Γραμμική Α και Γραμμική Β. Η αρχή εντοπίζεται στα ιδεογράμματα των σφραγιδόλιθων. Είναι εικονογραφική (εικονικά σύμβολα 2000-1700 π.Χ.). Το πιο σημαντικό δείγμα ο δίσκος της Φαιστού, με ένα εκτενές κείμενο αποτυπωμένο σπειροειδώς. Παράλληλα διαμορφώθηκαν και γραμμικά συστήματα γραφής. Η Γραμμική Α 1800-1450 π.Χ. έχει βρεθεί σε διάφορα Μινωϊκά κέντρα, κυρίως σε πήλινες πινακίδες, συλλαβική, δεξιόστροφη, με 90 περίπου συλλαβογράμματα. Διαδόθηκε και σε άλλα νησιά του Αιγαίου, μέχρι και την Σαμοθράκη.

Προσαρμογή της είναι η Κυπρομινωϊκή 1600-1100 π.Χ. στην Κύπρο. Οι γλώσσες αυτές δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί, παραμένουν άγνωστες. Γνωρίζουμε την τυπολογία των συλλαβών, όχι όμως τη φωνητική τους αξία. Υπάρχουν επίσης ελάχιστες επιγραφές γραμμένες σε ελληνικό αλφάβητο αλλά σε άγνωστη γλώσσα. Ονομάζονται ετεοκρητικές, από το όνομα Ετεόκρητες που αποδίδεται από τον Όμηρο σε ένα φύλο του νησιού, και χρονολογούνται από το 700-200π.Χ. Τα κείμενα παραμένουν ακατανόητα

Ανάστροφα

 Κρίνοντας από τα λιγοστά πορτρέτα που διασώθηκαν στον πύργο του Λουρπ τα μέλη της οικογένειας των Φλορεσσά ντεζ Εσσέντ ήταν, τους αλλοτινούς καιρούς, εύρωστοι πολεμιστές και βλοσυροί ιππότες. Στριμωγμένοι μέσα σ' εκείνες τις παλιές κορνίζες που ξεχείλιζαν από τους στιβαρούς ώμους τους, σου προξενούσαν τρόμο με τα γουρλωμένα μάτια τους, τα τσιγκελωτά μουστάκια τους και τα προτεταμένα στήθη που κύρτωναν για να ταιριάξουν με το πελώριο κέλυφος της πανοπλίας.

Αυτοί ήταν οι πρόγονοι : τα πορτρέτα των απογόνων τους έλειπαν. Ανάμεσα στα πρόσωπα αυτής της γενεαλογίας υπήρχε ένα κενό. Μόνο ένας πίνακας χρησίμευε σαν ενδιάμεσος, σαν συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, ένα πρόσωπο αινιγματικό, δόλιο, με νεκρά τραβηγμένα χαρακτηριστικά, με ζυγωματικά τονισμένα με μια υποψία φτιασιδιού ,με μπούκλες κοκαλωμένες, στολισμένες με μαργαριτάρια και έναν λαιμό, τεντωμένο και πουδραρισμένο, να ξεπροβάλλει μέσα από τις πτυχώσεις μιας πλισεδωτής κολλαριστής τραχηλιάς.

                                                                                                            J.-K. Huysmans              

Εύρηκα εύρηκα

 Τίποτα για τους Έλληνες δεν ήταν αυτονόητο. Για όλα απορούσαν κι αναζητούσαν τις αιτίες της ύπαρξης τους και της συμπεριφοράς τους. Για τον Δημόκριτο είχε μεγαλύτερη αξία η ανακάλυψη μιας και μόνης αιτίας παρά η βασιλεία και ο πλούτος των Περσών. Ο έρωτας λοιπόν της καθαρής γνώσης και της θεωρίας, η αμφιβολία, η παρατήρηση, τα τολμηρά σφαιρικά ερωτήματα (γένεση και σύσταση των πραγμάτων), η ψύχραιμη ορθολογιστική βάσανος, αλλά και η επιθυμία να αξιοποιήσουν μια νέα τεχνική, οδήγησαν τους Έλληνες στη θεμελίωση της δυτικής επιστήμης. Το δρόμο για την κατάκτηση της έγκυρης γνώσης το ονόμασαν "μέθοδον". Οι βασικές μέθοδοι ήταν η θέαση του όλου, η αναζήτηση της αιτίας, η ανάλυση και η σύνθεση. Η ελληνική επιστήμη φαίνεται ότι ξεκίνησε με μεγάλες φιλοδοξίες για την καθολική ερμηνεία της φύσης ως ενιαίου συστήματος που κυβερνάται από νόμους σταθερούς. Τα σημαντικά σ' αυτή την προσπάθεια είναι τα ερωτήματα που τέθηκαν.

Τη βασική επιστημονική ορολογία της ελληνικής επιστήμης παρέλαβαν οι Ρωμαίοι και την κληροδότησαν στις νεολατινικές γλώσσες και στις άλλες ευρωπαϊκές. Μετά την Αναγέννηση οι λαοί της Ευρώπης άρχισαν να αποκόβουν τον ομφάλιο λώρο με τα λατινικά και να συγκροτούν τη δική τους ορολογία για τις νέες ανακαλύψεις στην επιστήμη και την τεχνική διατηρώντας στενότατη σχέση με τα αρχαία ελληνικά. Άπειρα προθέματα, ρίζες και καταλήξεις δηλώνουν το εύρος και τη σημασία της Αρχαίας Ελληνικής στη διεθνή επιστημονική ορολογία.

Η συμβολή των Ελλήνων στην Ιατρική στάθηκε αποφασιστική. Απελευθέρωσαν τον ασθενή από το στίγμα του μιάσματος. Η ασθένεια δεν ήτα θεϊκή κατάρα. Έθεσαν τα θεμέλια για την ηθική της Ιατρικής. Επεσήμαναν την επίδραση του κλίματος στην υγεία του ανθρώπου. Διέκριναν τη σημασία του εγκεφάλου για το νευρικό σύστημα και της καρδιάς για το κυκλοφορικό. Αποκρυπτογράφησαν τη δόμηση του ματιού. Δώρισαν στην Ιατρική, τη Βιολογία και τη Φαρμακευτική πληθώρα όρων. Τον 19ο αι. η ορολογία της ανατομίας προσέγγιζε τις 30.000 λέξεις. Στα 1890 μια διεθνής επιτροπή εργάστηκε για 8 χρόνια και περιόρισε τον αριθμό σε 4.500 λέξεις οι περισσότερες ελληνικές. Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ελληνογενών νεολογισμών αυξάνεται αλματωδώς.

NAFLD- Κλινικές επιπτώσεις

 Ποιοι πληθυσμοί ελέγχονται για NAFLD;

Οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές δεν συνιστούν εκτεταμένο προσυμπτωματικό έλεγχο. Ωστόσο, ορισμένες εθνικές και διεθνείς πρωτοβουλίες διερευνούν επί του παρόντος την αποτελεσματικότητα του προσυμπτωματικού ελέγχου του γενικού πληθυσμού για σημαντική ηπατική νόσο. Ο επιπολασμός των ασθενών με κίνδυνο σημαντικής ηπατικής ίνωσης μεταξύ των ενηλίκων του γενικού πληθυσμού ήταν παρόμοιος σε όλες τις μελέτες (6-7%). Ωστόσο, σε ορισμένες υποομάδες, ο επιπολασμός ήταν σημαντικά υψηλότερος. Ο ΣΔ2 έχει αποδειχθεί ότι είναι η κατάσταση που σχετίζεται με τον υψηλότερο κίνδυνο (περίπου 9%)

Άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με την ίνωση του ήπατος σχετίζονται στενά με μεταβολικές καταστάσεις όπως η παχυσαρκία, η μειωμένη γλυκόζη νηστείας, η χαμηλή HDL-χοληστερόλη και τα υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων. Τα διαθέσιμα στοιχεία, επομένως, υποδηλώνουν ότι οι ασθενείς με ΔΜΣ>   25 kg/m2, ιδιαίτερα εκείνοι με μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου, και ιδιαίτερα ΣΔ2, μπορεί να αποτελούν σχετικό πληθυσμό για την αναγνώριση ασθενών με NAFLD με προχωρημένη ίνωση. Ωστόσο, δεν είναι σαφές σε ποια ηλικία οι ασθενείς σε κίνδυνο θα πρέπει να ελέγχονται. Οι περισσότερες μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί σε ενήλικες ηλικίας > 40 ετών, αν και η παχυσαρκία και ο ΣΔ2 έχουν γίνει πιο διαδεδομένα στα παιδιά. Καθώς η διάρκεια της έκθεσης στην αντίσταση στην ινσουλίνη είναι πιθανώς ένας βασικός παράγοντας στην ανάπτυξη NAFLD με προχωρημένη ίνωση, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι περισσότερες περιπτώσεις προχωρημένης NAFLD θα εντοπιστούν σε νεαρούς ενήλικες στο εγγύς μέλλον. Σε αυτό το πλαίσιο, αναφέρθηκε πρόσφατα ότι ο επιπολασμός σε νεαρούς ενήλικες ηλικίας 22-25 ετών ήταν 2,7%.

Kuessipan

 Επινόησα ζωές. Ο άνδρας με το ταμπούρλο δεν μου μίλησε ποτέ για τον εαυτό του. Ύφανα την ιστορία παρατηρώντας τα ταλαιπωρημένα χέρια του και την κυρτή του πλάτη. Μουρμούριζε σε μια γλώσσα παλιά, μακρινή.Ισχυρίστηκα πως γνώριζα τα πάντα γι' αυτόν. Τον άνδρα που επινόησα, τον αγαπούσα. Και τις ζωές, τις άλλες, τις έκανα όμορφες. Ήθελα να δω την ομορφιά, ήθελα να τη φτιάξω. Να αναμορφώσω τα πράγματα - δεν θέλω να τα ονομάσω - για να κρατήσω μόνο το κάρβουνο που καίει ακόμα στην καρδιά των πρώτων κατοίκων. Η περηφάνια είναι ένα σύμβολο, ο πόνος είναι το τίμημα που δεν θέλω να πληρώσω. Κι όμως επινόησα. Δημιούργησα έναν κόσμο ψεύτικο. Έναν καινούριο καταυλισμό, όπου τα παιδιά παίζουν έξω, οι μάνες γεννούν παιδιά για να τ' αγαπήσουν και κρατάμε ζωντανή τη γλώσσα. Θα προτιμούσα τα πράγματα να λέγονταν πιο εύκολα, να τα διηγούμουν, να τα κατέγραφα, χωρίς να ελπίζω σε τίποτα, παρά μόνον στην κατανόηση. Αλλά ποιος θέλει να διαβάζει λέξεις όπως ναρκωτικά, αιμομιξία, αλκοόλ, μοναξιά, αυτοκτονία, πέτσινες επιταγές, βιασμός; Πονάω, κι ακόμα δεν έχω πει τίποτα. Δεν μίλησα για κανέναν. Δεν τολμάω.

                                                                                                           Naomi Fontaine

NAFLD

 Γενετικοί δείκτες

Μελέτες συσχέτισης σε επίπεδο γονιδιώματος έχουν αποκαλύψει αρκετούς γενετικούς παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με τον επιπολασμό και την εξέλιξη της μη αλκοολικής στεατο-ηπατίτιδας (NAFLD). Επιπλέον, λειτουργικές μελέτες σε αυτά τα γονίδια έχουν προσθέσει πολλές γνώσεις σχετικά με την παθογένεση της NAFLD και τις πολύπλοκες παθοφυσιολογικές οδούς που σχετίζονται με τη νόσο. Η παραλλαγή κινδύνου με την πιο έντονη επίδραση στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της NAFLD είναι ο πολυμορφισμός rs738409 C > G μονονουκλεοτιδίου της περιοχής 3 η οποία κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη που εμπλέκεται στην αναδιαμόρφωση των λιπιδίων. Το γονίδιο που κωδικοποιεί το transmembrane 6 superfamily member 2 (TM6SF2) σχετίζεται επίσης με την εξέλιξη της NAFLD, εμπλέκεται στην έκκριση VLDL από τα ηπατοκύτταρα και η παραλλαγή TM6SF2 E167K οδηγεί σε απώλεια αυτής της λειτουργίας, με αποτέλεσμα την ηπατική συσσώρευση λιπιδίων. Σχετίζεται με σημαντική ίνωση. Η ρυθμιστική πρωτεΐνη γλυκοκινάσης (GCKR) είναι ένας αναστολέας της γλυκοκινάσης και ρυθμίζει τη de novo λιπογένεση . Η παραλλαγή GCKRP446L διαταράσσει την αρνητική ρύθμιση της γλυκοκινάσης, η οποία οδηγεί σε πρόσληψη γλυκόζης και αυξημένη de novo λιπογένεση. Τα υψηλά επίπεδα ηπατικού λίπους που προκαλούνται από αυτές τις γενετικές μεταλλάξεις φαίνεται να σχετίζονται με την εξέλιξη της νόσου στη NAFLD. Έτσι, λόγω της επιρροής τους στη συσσώρευση ηπατικών λιπιδίων, αυτές οι παραλλαγές γενετικού κινδύνου υποστηρίζουν περαιτέρω την υπόθεση ότι τα υψηλά επίπεδα ηπατικού λίπους σχετίζονται με την εξέλιξη της NAFLD και πιθανώς και με άλλες χρόνιες ηπατικές παθήσεις.

Είναι ενδιαφέρον ότι πολλά γονίδια που προστατεύουν την ηπατική στεάτωση και ίνωση έχουν πρόσφατα αναφερθεί, συγκεκριμένα το mitochondrial amidoxime-reducing component 1  (MARC1), 17β-υδροξυστεροειδούς αφυδρογονάσης 13 (HSD17B13), LPIN1, πρωτεΐνη αποσύνδεσης 2 (UCP28BIL), η ιντερλευκίνη 2Β , ο παράγοντας τύπου Kruppel 6 (KLF6) και τοMER protocol-oncogene tyrosine kinase (MERTK)

Τεχνολογίες omics

Σε μελέτη που έχει διεξαχθεί σε ασθενείς με NAFLD έχει βρεθεί αύξηση πρωτεϊνών και αύξηση αιμοσφαιρίνης και μεταβολή γουταθειόνης και χολικών οξέων, καθώς επίσης και αλλαγή λιπιδίων. Η χρήση του στη διάγνωση και αξιολόγηση της νόσου είναι μέτρια

Βιοδείκτες RNA

Στα βιολογικά υγρά, υπάρχουν μόρια RNA που ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες. Ένα βασικό χαρακτηριστικό που καθιστά αυτά τα RNA δυνητικά πολύτιμους βιοδείκτες είναι η υψηλή σταθερότητά τους, καθώς δεν υπάρχουν σε ελεύθερη μορφή στην κυκλοφορία. Αντίθετα, είναι ενθυλακωμένα σε μεμβρανώδη κυστίδια, συμπλεγμένα με πρωτεΐνες που δεσμεύουν το RNA ή συνδέονται με λιποπρωτεΐνες, χαρακτηριστικά που προστατεύουν αυτά τα RNA από την αποικοδόμηση. Επιπλέον, οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την ανίχνευσή τους είναι εξαιρετικά ευαίσθητες. Θεωρητικά, ακόμη και ένα μόνο μόριο RNA θα μπορούσε να ανιχνευθεί μέσω ποσοτικής PCR . Οι περισσότερες από τις μελέτες που αφορούν τα κυκλοφορούντα RNA ως βιοδείκτες NAFLD περιορίζονται στα microRNA (miRNAs). Έχουν υψηλή διαγνωστική ακρίβεια και σχετίζονται ισχυρά με τον βαθμό δραστηριότητας του NAFLD και το στάδιο ίνωσης. Είναι ένας δυνητικά ανιχνεύσιμος στην κυκλοφορία βιοδείκτης για προοδευτική NAFLD.

Μικροβίωμα του εντέρου 

Αρκετές υποθέσεις έχουν γίνει σχετικά με τους τρόπους που η μικροχλωρίδα του εντέρου μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της NAFLD .Σε σύγκριση με ασθενείς με NAFLD με σοβαρή ίνωση, τα άτομα με απουσία ή ήπια ίνωση καθώς και υγιείς μάρτυρες εμφανίζουν μειωμένη αφθονία αρνητικών κατά Gram βακτηρίων, μειωμένα Fusobacteria, αυξημένα Εντεροβακτηρίδια (Bacteroides, Ruminococcus και Shigella genera , και, αντίθετα, αυξήθηκαν τα θετικά κατά Gram βακτήρια, το γένος Firmicutes, η οικογένεια Prevotellaceae και το γένος Prevotella

Δεν ήμουν πια άνθρωπος

 Ωστόσο αυτό δεν είναι τίποτα από ένα ασήμαντο παράδειγμα. Η ζωή των ανθρώπων, είμαι σίγουρος, βρίθει από παραδείγματα ανειλικρίνειας και απιστίας που διαπράττονται ευχάριστα αθώα και εύθυμα. Μάλιστα εξαπατούν ι ένας τον άλλο χωρίς να προκαλούν τραύματα, χωρίς, τι λέω, καν να συνειδητοποιούν ότι εξαπατούν αλλήλους. Εγώ ωστόσο, δεν έχω κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι αυτήν την αμοιβαία εξαπάτηση. Αφού εξάλλου κι εγώ ο ίδιος, με τους θεατρινισμούς μου, εξαπατούσα τους ανθρώπους απ' το πρωί ως το βράδυ. Δεν έχω και πολύ ενδιαφέρον για την ηθική σαν εκείνη που περιγράφεται στα εγχειρίδια ηθικής με το χαρακτηρισμό "ορθότητα" ή κάπως έτσι. Αυτό που εγώ μπορώ να καταλάβω είναι οι άνθρωποι που ενώ εξαπατούν φαίνεται πως ζουν (ή καλύτερα ότι είναι σίγουροι ότι μπορούν να ζουν) ευχάριστα και εύθυμα. Οι άνθρωποι ποτέ δε μου δίδαξαν αυτό το λεπτό μυστικό.

                                                                                                              Osamu Dazai

Ίνωση ηπατική και απεικόνιση

 Υπερηχογράφημα 

Τεχνικές που βασίζονται στην ελαστογραφία μετρούν την ακαμψία των ιστών ως φυσική ιδιότητα που ονομάζεται συντελεστής Young. Το Vibration controlled transient elastography (VCTE) μετρά την ταχύτητα ενός κύματος διαμέσου του ηπατικού παρεγχύματος και λαμβάνει μια μέτρηση ηπατικής ακαμψίας (LSM) ως δείκτης ηπατικής ίνωσης. Δίνει ποσοτικά αποτελέσματα με μέσο όρο τουλάχιστον δέκα μετρήσεων και μετρά μια περιοχή διαμέτρου 1 cm επί μήκους 4 cm ηπατικού ιστού, η οποία είναι περίπου 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή που αξιολογείται με βιοψία ήπατος. Είναι εύκολο εργαλείο και μπορεί να αποκλείσει προχωρημένη ίνωση με πολύ υψηλή πιθανότητα. Η παχυσαρκία αυξάνει την πιθανότητα μη έγκυρων αποτελεσμάτων (έως και 30%) και μπορεί επίσης να οδηγήσει σε υπερεκτίμηση του LSM . Με τη διαθεσιμότητα του ανιχνευτή XL, ο οποίος έχει εγκριθεί για χρήση σε ασθενείς με νοσογόνο παχυσαρκία, το ποσοστό αποτυχίας του VCTE αναφέρθηκε ότι είναι < 5%. Τα δεδομένα VCTE δεν είναι αξιόπιστα υπό συνθήκες όπου μια ταχέως αναπτυσσόμενη μάζα στο ήπαρ αυξάνει την ενδοηπατική πίεση και, ως εκ τούτου, μειώνει την ελαστικότητα του ήπατος. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται σε δεξιά συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, οξεία φλεγμονή και/ή οίδημα του ήπατος και εξωηπατική χολόσταση . Επιπλέον, όσον αφορά την πρόσληψη τροφής, αυτή τη στιγμή συνιστάται ελάχιστη νηστεία 2 ωρών πριν από την εξέταση.

Ελαστογραφία μαγνητικού συνονισμού (MRE) : δονήσεις χαμηλής συχνότητας εφαρμόζονται στο κοιλιακό τοίχωμα και λαμβάνονται εικόνες με ευαισθητοποιημένες σε κυματική κίνηση αλληλουχίες αντίθεσης φάσης που αντικατοπτρίζουν την ακαμψία που δημιουργείται από τις πληροφορίες διάδοσης του κύματος. Θεωρητικά, μπορεί να εξεταστεί ολόκληρο το ήπαρ, αλλά τυπικά τέσσερις αξονικές (ή εγκάρσιες) φέτες με πάχος 5–10 mm τοποθετούνται στο ευρύτερο τμήμα του ήπατος, το οποίο γενικά αντιστοιχεί στο 5–35% του συνολικού όγκου του ήπατος. . Η μέτρηση της ακαμψίας του ήπατος πραγματοποιείται σχεδιάζοντας μια περιοχή ενδιαφέροντος στα δημιουργούμενα ελαστογράμματα, αποφεύγοντας τα φαινόμενα των άκρων, τα μεγάλα αγγεία, το βόθρο της χοληδόχου κύστης και οποιεσδήποτε περιοχές επηρεάζονται από καρδιακά και αγγειακά μόρια. Η μέση ακαμψία υπολογίζεται χρησιμοποιώντας τη μέση τιμή από όλες τις περιοχές ενδιαφέροντος. Έτσι, η MRE αξιολογεί πολύ μεγαλύτερους όγκους του συνολικού ήπατος από τη βιοψία ήπατος και μπορεί να πραγματοποιηθεί σε συνδυασμό με τη συμβατική μαγνητική τομογραφία. Η μέθοδος έχει υψηλή διαγνωστική ακρίβειαγια τον εντοπισμό προχωρημένης ίνωσης σε NAFLD. Όπως και με το VCTE, η MRE πρέπει να εκτελείται σε κατάσταση νηστείας, τουλάχιστον για 2 ώρες, επειδή η αυξημένη μεταγευματική πυλαία ροή αίματος μπορεί να προκαλέσει δυναμική αύξηση της ακαμψίας του ήπατος, οδηγώντας δυνητικά σε υπερεκτίμηση της έκτασης της ίνωσης. Σε αντίθεση με το VCTE, η διαγνωστική ακρίβεια δεν επηρεάζεται από παράγοντες του σώματος του ασθενούς.

Η απόδοση του MRE είναι καλύτερη από εκείνη του VCTE-LSM στη διάγνωση της προχωρημένης ίνωσης σε ασθενείς με NAFLD . Ωστόσο, σε αντίθεση με το VCTE, είναι δύσκολο να εφαρμοστεί MRE σε μεγάλη κλίμακα, καθώς απαιτεί εγκατάσταση MRI, συνδέεται με υψηλό κόστος και είναι χρονοβόρα.