NAFLD

 Γενετικοί δείκτες

Μελέτες συσχέτισης σε επίπεδο γονιδιώματος έχουν αποκαλύψει αρκετούς γενετικούς παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με τον επιπολασμό και την εξέλιξη της μη αλκοολικής στεατο-ηπατίτιδας (NAFLD). Επιπλέον, λειτουργικές μελέτες σε αυτά τα γονίδια έχουν προσθέσει πολλές γνώσεις σχετικά με την παθογένεση της NAFLD και τις πολύπλοκες παθοφυσιολογικές οδούς που σχετίζονται με τη νόσο. Η παραλλαγή κινδύνου με την πιο έντονη επίδραση στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της NAFLD είναι ο πολυμορφισμός rs738409 C > G μονονουκλεοτιδίου της περιοχής 3 η οποία κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη που εμπλέκεται στην αναδιαμόρφωση των λιπιδίων. Το γονίδιο που κωδικοποιεί το transmembrane 6 superfamily member 2 (TM6SF2) σχετίζεται επίσης με την εξέλιξη της NAFLD, εμπλέκεται στην έκκριση VLDL από τα ηπατοκύτταρα και η παραλλαγή TM6SF2 E167K οδηγεί σε απώλεια αυτής της λειτουργίας, με αποτέλεσμα την ηπατική συσσώρευση λιπιδίων. Σχετίζεται με σημαντική ίνωση. Η ρυθμιστική πρωτεΐνη γλυκοκινάσης (GCKR) είναι ένας αναστολέας της γλυκοκινάσης και ρυθμίζει τη de novo λιπογένεση . Η παραλλαγή GCKRP446L διαταράσσει την αρνητική ρύθμιση της γλυκοκινάσης, η οποία οδηγεί σε πρόσληψη γλυκόζης και αυξημένη de novo λιπογένεση. Τα υψηλά επίπεδα ηπατικού λίπους που προκαλούνται από αυτές τις γενετικές μεταλλάξεις φαίνεται να σχετίζονται με την εξέλιξη της νόσου στη NAFLD. Έτσι, λόγω της επιρροής τους στη συσσώρευση ηπατικών λιπιδίων, αυτές οι παραλλαγές γενετικού κινδύνου υποστηρίζουν περαιτέρω την υπόθεση ότι τα υψηλά επίπεδα ηπατικού λίπους σχετίζονται με την εξέλιξη της NAFLD και πιθανώς και με άλλες χρόνιες ηπατικές παθήσεις.

Είναι ενδιαφέρον ότι πολλά γονίδια που προστατεύουν την ηπατική στεάτωση και ίνωση έχουν πρόσφατα αναφερθεί, συγκεκριμένα το mitochondrial amidoxime-reducing component 1  (MARC1), 17β-υδροξυστεροειδούς αφυδρογονάσης 13 (HSD17B13), LPIN1, πρωτεΐνη αποσύνδεσης 2 (UCP28BIL), η ιντερλευκίνη 2Β , ο παράγοντας τύπου Kruppel 6 (KLF6) και τοMER protocol-oncogene tyrosine kinase (MERTK)

Τεχνολογίες omics

Σε μελέτη που έχει διεξαχθεί σε ασθενείς με NAFLD έχει βρεθεί αύξηση πρωτεϊνών και αύξηση αιμοσφαιρίνης και μεταβολή γουταθειόνης και χολικών οξέων, καθώς επίσης και αλλαγή λιπιδίων. Η χρήση του στη διάγνωση και αξιολόγηση της νόσου είναι μέτρια

Βιοδείκτες RNA

Στα βιολογικά υγρά, υπάρχουν μόρια RNA που ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες. Ένα βασικό χαρακτηριστικό που καθιστά αυτά τα RNA δυνητικά πολύτιμους βιοδείκτες είναι η υψηλή σταθερότητά τους, καθώς δεν υπάρχουν σε ελεύθερη μορφή στην κυκλοφορία. Αντίθετα, είναι ενθυλακωμένα σε μεμβρανώδη κυστίδια, συμπλεγμένα με πρωτεΐνες που δεσμεύουν το RNA ή συνδέονται με λιποπρωτεΐνες, χαρακτηριστικά που προστατεύουν αυτά τα RNA από την αποικοδόμηση. Επιπλέον, οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την ανίχνευσή τους είναι εξαιρετικά ευαίσθητες. Θεωρητικά, ακόμη και ένα μόνο μόριο RNA θα μπορούσε να ανιχνευθεί μέσω ποσοτικής PCR . Οι περισσότερες από τις μελέτες που αφορούν τα κυκλοφορούντα RNA ως βιοδείκτες NAFLD περιορίζονται στα microRNA (miRNAs). Έχουν υψηλή διαγνωστική ακρίβεια και σχετίζονται ισχυρά με τον βαθμό δραστηριότητας του NAFLD και το στάδιο ίνωσης. Είναι ένας δυνητικά ανιχνεύσιμος στην κυκλοφορία βιοδείκτης για προοδευτική NAFLD.

Μικροβίωμα του εντέρου 

Αρκετές υποθέσεις έχουν γίνει σχετικά με τους τρόπους που η μικροχλωρίδα του εντέρου μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της NAFLD .Σε σύγκριση με ασθενείς με NAFLD με σοβαρή ίνωση, τα άτομα με απουσία ή ήπια ίνωση καθώς και υγιείς μάρτυρες εμφανίζουν μειωμένη αφθονία αρνητικών κατά Gram βακτηρίων, μειωμένα Fusobacteria, αυξημένα Εντεροβακτηρίδια (Bacteroides, Ruminococcus και Shigella genera , και, αντίθετα, αυξήθηκαν τα θετικά κατά Gram βακτήρια, το γένος Firmicutes, η οικογένεια Prevotellaceae και το γένος Prevotella