Άγιο Μύρο

 Μίξη λαδιού και πενήντα εφτά αρωματικών ελαίων και φαρμακευτικών φυτών. Ονομάζεται και σμύρνα ή βδέλλιο. Είναι η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος. Παρασκευάζεται (από τον 2ο μ.Χ.αι) κάθε δέκα χρόνια κατ' αρχαίο προνόμιο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο από τον Πατριάρχη και μοιράζεται στις εκκλησίες. Η παρασκευή του "μυρεψούς" βασίζεται στην περιγραφή του Μωυσή στο βιβλίο της Εξόδου. Χρησιμοποιείται στη βάφτιση, στο χρίσμα σε εγκαίνια ναών, σε στέψη Βασιλέων και Αυτοκρατόρων σε ανακομιδή ιερών λειψάνων. Η πρώτη γραπτή του συνταγή είναι τον 8ο αι. με δέκα τρία υλικά. Βασικό στοιχείο του είναι ο μόσχος (αιθεριούχο ζωικό έκκριμα από αδένα αρσενικού μοσχαριού) αλλά το σημαντικότερο είναι το ροδέλαιο που αποστέλλεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας. Η παρασκευή του γίνεται σε ειδικό κουβούκλιο του Πατριαρχείου και επιβλέπεται από ιερείς, φαρμακοποιούς, χημικούς και έμπορους αρωμάτων. Προεδρεύει ο Άρχων Μυρεψός. Είναι διαδικασία που ξεκινάει την Κυριακή των Βαϊων μέχρι και την Μεγάλη Πέμπτη

Την Μεγάλη Τετάρτη μπαίνουν στον λέβητα το μίγμα, τα βότανα και ο μόσχος και ολοκληρώνεται το ψήσιμο και τελειώνει η παρασκευή του Μύρου που τοποθετείται σε αργυρά μεγάλα δοχεία. Από εκεί μεταφέρεται σε όλες τος ορθόδοξες εκκλησίες.

Η Μεγάλη Τετάρτη, το μέσον της μεγάλης εβδομάδας, είναι αφιερωμένη στην γυναίκα, την αμαρτωλή που μετανόησε, πίστεψε στον Ιησού και άλειψε τα πόδια του με Μύρο. Αλλά και σηματοδοτεί και την αρχή του τέλους του με τον Μυστικό Δείπνο

                                                                                             Καλή Ανάσταση

Ο αχυρώνας φλέγεται

 Το παντοπωλείο όπου δίκαζε ο ειρηνοδίκης μύριζε τυρί. Το παιδί, κουλουριασμένο πάνω σ΄ένα βαρέλι στο βάθος της κατάμεστης αίθουσας, ήταν σίγουρο ότι οσμιζόταν τυρί, κι ακόμα παρατηρούσε από τη γωνιά του τις παράλληλες σειρές των ραφιών, κατάφορτες με τα συμπαγή, κοντόχοντρα και ανισοϋψή σχήματα της μιας και της άλλης κονσέρβας, που τις ετικέτες τους τις μελετούσε το στομάχι του, όχι διαβάζοντας τα γράμματα - το νόημα τους του ήταν απροσπέλαστο - αλλά χαζεύοντας τους πορφυρούς διαβόλους και τις αργυρές καμπύλες των ψαριών. Αυτές οι μυρωδιές, του τυριού που ήξερε ότι το μύριζε και του σφραγισμένου κρέατος που νόμιζε ότι το μύριζε με τα σπλάχνα του, έρχονταν κατά κύματα, αιφνίδια και στιγμιαία, ανάμεσα στην άλλη οσμή, την αδιάκοπη, την οσμή και την αίσθηση ενός αδιόρατου φόβου λόγω της απόγνωσης και της οδύνης, λόγω της άγριας και γνώριμης έλξης του αίματος. Του ήταν αδύνατο να διακρίνει το τραπέζι του δικαστή που μπροστά του έστεκαν ο πατέρας του κι ο εχθρός του πατέρα του ( "ο κοινός μας εχθρός" σκέφτηκε απεγνωσμένα, "κοινός, δικός μου και δικός του, πατέρας μου είναι") αλλά τους άκουγε. Δηλαδή άκουγε τους δυο από τους τρεις, γιατί ο πατέρας του δεν είχε πει λέξη ακόμα.

                                                                                                     Ουίλιαμ Φώκνερ

Η γυναίκα μα τα άσπρα

 Ποτέ άλλοτε το παλιό συμβατικό αξίωμα - η Φύση δεν σφάλλει - δεν θα είχε αμφισβητηθεί τόσο κατηγορηματικά. Ποτέ άλλοτε δε θα είχε ακυρωθεί τόσο αλλόκοτα κι αναπάντεχα η παρουσία ενός όμορφου σώματος από το πρόσωπο και το κεφάλι που το στεφάνωναν. Η επιδερμίδα της κυρίας ήταν σχεδόν μελαμψή. Το σκούρο χνούδι στο πανωχείλι της ήταν σχεδόν μουστάκι! Είχε ένα πλατύ , αυστηρό, αντρικό στόμα και σαγόνι, προτεταμένα, διαπεραστικά, αποφασιστικά καστανά μάτια, πυκνά μαύρα σαν κάρβουνο μαλλιά, που φύτρωναν ασυνήθιστα χαμηλά στο μέτωπο της. Η έκφραση της - λαμπερή, ειλικρινής και έξυπνη - έμοιαζε, πριν ακόμα μιλήσει να είναι απόλυτα εναρμονισμένη με τις γυναικείες ιδιότητες της ευγένειας και της προσαρμοστικότητας, χωρίς τις οποίες η ομορφιά ακόμα και της ωραιότερης γυναίκας είναι ατελής. Η θέα ενός τέτοιου προσώπου πάνω σε ώμους που κάθε γλύπτης θα λαχταρούσε να αναπαραστήσει - θα γοητευόταν από τις κομψές κινήσεις μέσω των οποίων τα συμμετρικά άκρα πρόδιδαν την ομορφιά τους, και μετά θα αισθανόταν αποτροπιασμό από την αρρενωπή φόρμα και όψη των χαρακτηριστικών του προσώπου στο οποίο κατέληγε αυτό το τέλεια σχηματισμένο σώμα - προκαλούσε μια αλλόκοτη αίσθηση, παρόμοια με την ανίσχυρη δυσφορία που νιώθουμε όλοι στον ύπνο μας όταν δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τις ανωμαλίες και τις αντιφάσεις ενός ονείρου

                                                                                                         Willkie Collins

Μετφορμίνη

 Είναι θεραπεία πρώτης γραμμής για την θεραπεία του ΣΔ 2. Είναι αποτελεσματική, ασφαλής και με χαμηλό κόστος. Η αντιδιαβητική επίδραση της μετφορμίνης οφείλεται κυρίως στην αναστολή της ηπατικής γλυκονεογένεσης. Ωστόσο, ο μηχανισμός δράσης του παραμένει αντικείμενο συζήτησης.

Η μετφορμίνη (1,1-διμεθυλδιγουανίδη) προέρχεται από το Galega officinalis, επίσης γνωστό ως το γαλλικό λιλά (French lilac), ένα φυτό που χρησιμοποιείται στη λαϊκή ιατρική για αιώνες. Η πρώτη αναφορά στα αποτελέσματα μείωσης της γλυκόζης στη βιβλιογραφία μπορεί να βρεθεί το 1772, όταν περιγράφηκε για τη θεραπεία της δίψας και της συχνής ούρησης. Στα μέσα του 19ου αιώνα, η χημική ανάλυση του G. officinalis προσδιόρισε το guanidine, μια ένωση μονογουανίδης που αργότερα αποδείχθηκε ότι είχε αποτελέσματα στη μείωση της γλυκόζης στα κουνέλια. Η γουανιδίνη αναφέρθηκε γρήγορα ότι είχε χαμηλό προφίλ τοξικότητας, και παράγωγα συντέθηκαν καθ 'όλη την αρχή του 20ού αιώνα, με τις πρώτες αναφορές σύνθεσης διμεθυλδιγουανίδης το 1922. Μέχρι τη δεκαετία του 1930, ωστόσο, το ενδιαφέρον για τις ενώσεις με βάση το γουανίδιο για τη θεραπεία του διαβήτη μειώθηκε λόγω της αύξησης της χρήσης ινσουλίνης, η οποία μετά την ανακάλυψή της από τον Banting και τους συναδέλφους του το 1921 έγινε ευρέως διαθέσιμη. Μόνο το 1957 ο Jean Sterne πυροδότησε την επανερεύνηση της μετφορμίνης χαρακτηρίζοντας τη φαρμακοδυναμική των ενώσεων με βάση τη γουανιδίνη σε υγιή και διαβητικά ζώα. Η μετφορμίνη είχε αρχικά μικρό κλινικό ενδιαφέρον λόγω της χαμηλής δραστικότητάς της, η οποία απαιτούσε πολύ υψηλές δόσεις για την αποτελεσματική μείωση της γλυκόζης στο αίμα σε υγιή ζώα. Αντ 'αυτού, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη ξεκίνησαν δοκιμές φαινφορμίνης και βουφορμίνης, οι οποίες έληξαν νωρίς λόγω της εμφάνισης σοβαρής γαλακτικής οξέωσης σε πολλούς ασθενείς. Οι γουανίδες κατέκτησαν φτωχή φήμη στην ιατρική κοινότητα και οι δοκιμές διακόπηκαν ευρέως. Ωστόσο, με βάση την προηγούμενη εργασία του Jean Sterne, ήταν σαφές ότι η υπογλυκαιμία και η γαλακτική οξέωση θα μπορούσαν πιθανώς να αποφευχθούν με τη λιγότερο ισχυρή μετφορμίνη  η οποία είχε καλύτερο προφίλ ασφάλειας με λιγότερες παρενέργειες. Περαιτέρω μελέτες το 1980-1990 παρείχαν ισχυρές ενδείξεις για τη μείωση της γλυκόζης με μετφορμίνη.Το FDA ενέκρινε τελικά τη μετφορμίνη το 1994.

Μέχρι το 1997, τα αποτελέσματα της μελέτης του UK Prospective Diabetes Study (UKPDS) επαναπροσδιόρισαν την κατανόησή μας για τα μακροπρόθεσμα οφέλη του γλυκαιμικού ελέγχου σε διαβητικούς ασθενείς και την αποτελεσματικότητα διαφόρων θεραπευτικών παρεμβάσεων. Σε αυτή τη μελέτη, περισσότεροι από 5000 ασθενείς με πρόσφατα διαγνωσμένο T2D χωρίστηκαν σε ομάδες θεραπείας μείωσης της γλυκόζης, συμπεριλαμβανομένων διατροφικής παρέμβασης, μετφορμίνης, σουλφονυλουρίας ή ινσουλίνης. Τα αποτελέσματα υπογράμμισαν σαφώς τα ευεργετικά αποτελέσματα της μετφορμίνης, οπότε και προτάθηκε στη συνέχεια ως θεραπεία πρώτης γραμμής για τον ΣΔ2.

Η μετφορμίνη έχει γίνει το πιο διαδεδομένο φάρμακο για το ΣΔ2. Ο τομέας του καρκίνου έχει αρχίσει να διερευνά την αντικαρκινική επίδραση της μετφορμίνης ως πιθανή θεραπεία για ορισμένα είδη καρκίνου και οι πρώτες δοκιμές της μετφορμίνης για τη θεραπεία της γήρανσης σε υγιείς ανθρώπους βρίσκονται σε εξέλιξη. Έχουν προταθεί διάφοροι μηχανισμοί που συνδέουν τη δράση της  με την αύξηση της διάρκειας ζωής και υγείας. Πιο πρόσφατα, αποδείχθηκε ότι ανακουφίζει τη φλεγμονή που σχετίζεται με την ηλικία βελτιώνοντας τη μιτοχονδριακή λειτουργία. Παρομοίως, έχει μελετηθει ως θεραπεία για νευροεκφυλιστικές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της αμυοτροφικής πλευρικής σκλήρυνσης (ALS). Έχει επίσης αποδειχθεί ότι βελτιώνει τα καρδιαγγειακά αποτελέσματα σε ασθενείς με και χωρίς ΣΔ, τα οποία μπορούν να αποδοθούν σε αυξημένη αγγειακή λειτουργία, βελτιωμένα προφίλ λιπιδίων και ενδεχομένως, λόγω της επαγόμενης από μετφορμίνη απώλειας βάρους.

Συνοπτικά, κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, η μετφορμίνη προχώρησε από μια ένωση άγνωστου θεραπευτικού δυναμικού, σε ένα από τα πιο ευρέως συνταγογραφούμενα φάρμακα για το ΣΔ2 παγκοσμίως. Ωστόσο, Υπάρχει έρευνα γύρω από τον μηχανισμό δράσης της και το όφελος της μετφορμίνης για χρόνιες ασθένειες σε μη διαβητικούς ασθενείς δεν έχει ακόμη καθοριστεί. 

Τα αγόρια του Νίκελ

 Σκέφτηκε πολύ το γράμμα του δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ από τη φυλακή του Μπέρμινγχαμ και τη συγκλονιστική έκκληση που είχε κάνει ο άνθρωπος έγκλειστος. Το ένα πράγμα γεννούσε το άλλο - χωρίς κελί δεν θα υπήρχε μεγαλειώδες κάλεσμα σε δράση. Ο Έλγουντ δεν είχε ούτε χαρτί ούτε στιλό, μόνο τοίχους, και είχε ξεμείνει από υψηλές σκέψεις, για να μην πούμε για την σοφία και την επιδεξιότητα με τις λέξεις. Ο κόσμος του ψιθύριζε τους κανόνες του όλη του τη ζωή και δεν δεχόταν ν' ακούσει, ακούγοντας αντί γι' αυτό μια ανώτερη διαταγή. Ο κόσμος συνέχιζε να δασκαλεύει : Μην αγαπάς γιατί θα εξαφανιστούν, μην εμιστεύεσαι γιατί θα σε προδώσουν, μην αντιστέκεσαι γιατί θα σε τσακίσουν. Και ακόμα άκουγε εκείνες τις ανώτερες εντολές : Αγάπα και η αγάπη αυτή θα σου επιστραφεί, εμπιστεύσου τον σωστό δρόμο και θα σε οδηγήσει στην απολύτρωση, πάλεψε και τα πράγματα θα αλλάξουν. Ποτέ δεν άκουγε, ποτέ δεν έβλεπε αυτό που βρισκόταν εμφανώς μπροστά του, και τώρα τον είχαν αφαιρέσει εντελώς από τον κόσμο

                                                                                                   Colson Whitehead

Ενεργοποίηση άξονα και εφηβικά στάδια

 Ο άξονας HPG (υποθάλαμος-υπόφυση-γονάδες)  είναι λειτουργικά ενεργός προγεννητικά από τα μέσα της κύησης. Σε πειραματόζωα έχουν βρεθεί λειτουργικές συνάψεις κισπεπτίνης και GnRH νευρώνων αρκετά νωρίς. Αυτή η ενεργοποίηση φαίνεται ότι επιτρέπει τα τελικά στάδια αρρενοποίησης του αρσενικού εμβρύου, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης όρχεων και πέους, δύο διαδικασίες που εξαρτώνται από τα ανδρογόνα. Τα θήλεα έμβρυα έχουν προγεννητικά υψηλές FSH LH  σε επίπεδο εμμηνοπαυσιακό αλλά τα στεροειδή του φύλου είναι χαμηλά και η παραγωγή και ανάπτυξη ωοθυλακίων είναι ελάχιστη.

Ο άξονας HPG ενεργοποιείται ξανά λίγο μετά τη γέννηση σε ανθρώπους, με αύξηση των γοναδοτροπινών και των στεροειδών του φύλου και στα δύο φύλα σε ηλικία 1-3 μηνών, με επίπεδα FSH υψηλότερα στα κορίτσια και LH στα αγόρια. Αυτή η δεύτερη ενεργοποίηση του άξονα HPG σχετίζεται με τη διεύρυνση των όρχεων λόγω του πολλαπλασιασμού των κυττάρων Sertoli . Μετά από αρκετά χρόνια ηρεμίας κατά την παιδική ηλικία, ο άξονας HPG επανενεργοποιείται για τρίτο και οριστικό χρόνο στην εφηβεία. Οι παλμοί LH, που αρχικά εμφανίζονται μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας, αυξάνονται σταδιακά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ακολουθούν στάδια με προοδευτικές μορφολογικές αλλαγές στα εξωτερικά γεννητικά όργανα, διόγκωση του μαστού στις γυναίκες, και η ηβική ανάπτυξη του τριχωτού, όπως απεικονίζεται σαφώς από τον Tanner

Τα ορόσημα είναι στα κορίτσια η μετάβαση από Tanner Β1 σε Β2 (θηλαρχή) και στα αγόρια από G1 σε G2 (μεγέθυνση όρχεων> 4 mL). Στε αγόρια, η έκκριση FSH διεγείρει ένα δεύτερο κύμα πολλαπλασιασμού ανώριμων Sertoli κυττάρων, οδηγώντας σε αύξηση του όγκου των όρχεων έως και 4-5 mL. Πέρα από την ανάπτυξη των γεννητικών οργάνων και τις σωματικές αλλαγές υπάρχει επίσης αύξηση των οστών και αλλαγές ψυχολογικές και συμπεριφοράς.

Τα πρόσφατα στοιχεία εκτιμούν το μέση ηλικία έναρξης του σταδίου Β2 σε κορίτσια περίπου 10 ετών και η μέση ηλικία εμμηνόρροιας στα περίπου 12,5 χρόνια, σε μια μέση συγκεντρωτική ανάλυση που περιλαμβάνει μελέτες από διαφορετικές χώρες και γενετικά υπόβαθρα. Στα αγόρια, παρατηρείται μεγέθυνση όρχεων (> 3 mL σε όγκο ή> 2,5 cm σε μήκος) σε ηλικία 11,5 ετών (9,5-13,3 ετών)

Ο μηχανισμός για την ενεργοποίηση και τις διαδοχικές φάσεις του άξονα συζητείται για δεκαετίες. Τα ανασταλτικά σήματα και ή / η ωρίμανση είναι βασικές υποθέσεις. Όποια και αν είναι η κυρίαρχη διαδικασία φαίνεται ότι η νευροεκκριτική απελευθέρωση του GnRH αντιπροσωπεύει την απόλυτη ολοκλήρωση της διαδοχικής δραστηριότητας διεγερτικών και ανασταλτικών εισόδων, υπό τον έλεγχο πολλαπλών ρυθμιστικών συστημάτων.

Άξονας υποθάλαμος-υπόφυση-γονάδες

 Φυσιολογία: Η ακεραιότητα του άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-γονάδων (HPG) απαιτεί την κανονική λειτουργία των γονάδων, των γοναδοτρόπων κυττάρων της υπόφυσης και του πολύπλοκου νευρικού υποθαλαμικού δικτύου. Η γεννήτρια παλμών GnRH βρίσκεται υπό τον έλεγχο μιας ευρείας σειράς σημάτων και διαδρομών. Ορόσημο στην αναπαραγωγική νευροενδοκρινολογία θεωρείται η ταυτοποίηση της κισπεπτίνης. Οι νευρώνες κισπεπτίνης βρίσκονται σε διακριτές υποθαλαμικές και εξωϋποθαλαμικές περιοχές (ARC, AVPV και αμυγδαλή) και η κισπεπτίνη διαγείρει απ' ευθείας τους GnRH νευρώνες μέσω του ειδικού υποδοχέα GPR54 (Gq/11-coupled receptor, KISS1R). Οι νευρώνες της κισπεπτίνης δρουν είτε άμεσα είτε έμμεσα, με ανατροφοδότηση που ασκείται από μια σειρά ρυθμιστικών εισροών, συμπεριλαμβανομένων στεροειδών φύλου, προλακτίνης και λεπτίνης.

Την τελευταία δεκαετία, το νευροπεπτίδιο νευροκινίνη Β και ο υποδοχέας του, NK3R, έχουν αναγνωριστεί ως πρόσθετοι σημαντικοί ενεργοποιητές GnRH στους ανθρώπους. Οι νευρώνες GnRH λαμβάνουν επίσης σήματα από γλουταματεργικούς και GABA νευρώνες και από νευροδραστικές ενώσεις από την γύρω νευρογλοία, που δρουν παρακρινικά. Μεταξύ αυτών τα tanysytes εξειδικευμένα γλοιακά κύτταρα που βρίσκονται στη τρίτη κοιλία και περιβάλλουν τους τερματικούς άξονες των GnRH και ευνοούν την παλμική απελευθέρωση GnRH. Νιτρικό οξείδιο που συντίθεται από συγκεκριμένο νευρωνικό πληθυσμό επίσης συμβάλλει στον νευροενδοκρινικό έλεγχο της αναπαραγωγής. 

Αυτό το πολύπλοκο σύστημα υφίσταται δυναμικές αλλαγές στη διάρκεια της εφηβείας. 

Κεντρική πρώιμη ήβη

 Η κεντρική πρόωρη εφηβεία (CPP) προκύπτει από την πρώιμη ενεργοποίηση του άξονα υποθάλαμου-υπόφυσης- γονάδων (HPG). Η εφηβεία είναι μια ξεχωριστή μεταβατική περίοδος κατά την οποία προκύπτουν οι αναλογίες και η αναπαραγωγική ικανότητα του ενήλικα. Η επιτάχυνση της ανάπτυξης, η σεξουαλική ωρίμανση και οι αλλαγές της συμπεριφοράς οφείλονται στην ενεργοποίηση του
HPG άξονα

Ο HPG άξονας αποτελείται από ένα πολύπλοκο κεντρικό νευρικό δίκτυο (CNS) που περιλαμβάνει αρκετούς νευρωνικούς πληθυσμούς στον υποθάλαμο, τα γοναδοτρόπα κύτταρα της υπόφυσης και τις γονάδες. Τα νευρωνικά στοιχεία οδηγούν στην ενεργοποίηση του άξονα και μεταφέρουν την ενεργοποίηση μέσω παλμικής έκκρισης του GnRH στο αγγειακό σύστημα της υπόφυσης. Με αποτέλεσμα την σύνθεση και έκκριση των FSH, LH γοναδοτροπινών ορμονών που με τη σειρά τους διαγείρουν τις γονάδες για παραγωγή γαμετών και στεροειδών ορμονών του φύλου που είναι υπεύθυνες για τις αλλαγές στην εφηβεία. Η κεντρική πρώιμη εφηβεία (CPP) προκύπτει από την πρόωρη ενεργοποίηση του HPG άξονας. Συγκεκριμένες γενετικές αλλοιώσεις, βλάβες του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) και κοινωνικοί στρεσογόνοι παράγοντες αποτελούν βασικές αιτίες. Ωστόσο, ένας σημαντικός αριθμός ασθενών με CPP δεν έχουν αναγνωρισμένη αιτιολογία.

Η ακεραιότητα του άξονα HPG απαιτεί την κανονική λειτουργία των γονάδων, των γοναδοτρόπων της υπόφυσης και του περίπλοκου υποθαλαμικού νευρικού δικτύου . Τα στοιχεία αυτού του άξονα λειτουργούν απόλυτα ενορχηστρωμένα. Οι νευρώνες που εκφράζουν GnRH προέρχονται κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης από την οσφρητική ακρολοφία και μεταναστεύουν μέσα στον εγκέφαλο κατά μήκος των οσφρητικών αξόνων. Εγκαθίστανται διάσπαρτα σε διακριτές περιοχές του υποθαλάμου και αποτελούν έναν σχετικά μικρό πληθυσμό νευρώνων αλλά με μεγάλους άξονες-προσεκβολές. Το GnRH απελευθερώνεται στον νευροαγγειακό χώρο, στην πύλη της υπόφυσης για να παραχθούν γοναδοτροπίνες. Απαιτείται συγκεκριμένος παλμός κατάλληλης συχνότητας και πλάτους για την παραγωγή και επαρκή απελευθέρωση γοναδοτροπινών για την διέγερση των γονάδων.

Ανατριχίλα

 Κι εκείνη;; Η μητέρα μου;; Τι ένιωθε;; Ποιος έπεισε τον άλλον να μπει σε τούτη την περιπέτεια; Ακόμα δεν έχω καταλάβει. Μου αρέσει να πιστεύω ότι μπήκαν σ' αυτό τον τρομώδη κόσμο σαν δάσκαλος και μαθήτρια. Γιατί αυτό που τους ένωνε δεν ήταν απλός έρωτας ή επιθυμία σωμάτων, αλλά και οι δεξιότητες και οι πιθανότητες της κοινής τους δουλειάς. Το να ξέρουν πως να ανασυρθούν αν τυχόν έχαναν επαφή. Σε ποιο σημείο του τρένου να κρύψουν ένα όπλο, ώστε ο άλλος να ξέρει που είναι. Ποιο κόκαλο του χεριού ή του προσώπου να σπάσουν για να κάνουν τον αντίπαλο να χάσει την αυτοκυριαρχία του και να τον οδηγήσουν σε μια παράλογη αντίδραση. Όλα αυτά. Κι από κοντά, η επιθυμία του για μια στιγμή που εκείνη θα ξυπνούσε ξαφνικά μέσα στη νύχτα σαν να επικοινωνούσαν μεταξύ τους με σήματα μορς. Ή το μέρος που ίσως εκείνη επιθυμούσε να φιληθεί. Πως θα γύριζε μπρούμυτα. Ένα ολόκληρο λεξικό έρωτα, πολέμου, δουλειάς, εκπαίδευσης, ένα λεξικό για το πως μεγαλώνεις και το πως γερνάς

                                                                                                    Μαϊκλ Ονταατζε

Ακριτικά τραγούδια

 Από τη λέξη άκρα που σημαίνει σύνορο είναι τα παλαιότερα δείγματα ποίησης που έχουν σωθεί από τα βυζαντινά χρόνια. Η θεματική είναι η ζωή και τα πολεμικά κατορθώματα των ακριτών, φρουρών των ανατολικών συνόρων του βυζαντινού κράτους, περιοχή ανάμεσα στην Καππαδοκία και τον Ευφράτη. Η αναχαίτηση των Αράβων (7ο-11ο αι.) ήταν το βασικό μέλημα των ακριτών. Στα μέσα του 9ου αι. που το βυζάντιο προσπαθεί να ανακαταλάβει ανατολικά εδάφη πλάθονται οι πρώτοι θρύλοι για τα κατορθώματα αυτών των πολεμιστών. Ήδη κατά τον 10ο αι. οι Παφλαγόνες, οι λαϊκοί ραψωδοί της εποχής, γ'υριζαν στα εδάφη της αυτοκρατορίας "ωδάς τινάς συμπλάσαντες πάθη περιεχούσας ενδόξων ανδρών και προς οβολόν άδοντες καθ' εκάστην οικίαν". Έτσι διαδίδονται τα τραγούδια, με το στοιχείο του υπερφυσικού και με ιστορικά γεγονότα, και με τον προφορικό τους χαρακτήρα σε ένα αρμονικό σύνολο. Τα περισσότερα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή και σώθηκαν μέσα από την προφορική παράδοση μέχρι και σήμερα, συχνά με παραλλαγές.

Κατά τον 10ο αι. τα περισσότερα είχαν κύριο ήρωα τον Βασίλειο Διγενή Ακρίτη και τα υπερφυσικά του κατορθώματα. Διγενής σημαίνει δύο γένη ελληνικό και αραβικό. Ένα αιώνα μετά ένας άγνωστος λόγιος συνέλεξε το πολυάριθμο ασματικό υλικό που κυκλοφορούσε για τον Διγενή, το επεξεργάστηκε για να προχωρήσει στη σύνθεση ενός εκτεταμένου ποιητικού έργου. Το ποίημα δημιούργησε έναν καινούριο κύκλο ακριτικών τραγουδιών, και έμεινε άγνωστο μέχρι το 1875 οπότε και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά. Σήμερα είναι γνωστές έξι παραλλαγές καθώς και μια πεζή διασκευή από την Άνδρο, που χρονολογείται το 1632 και βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης

Ο κύριος άξονας είναι η προσωπικότητα και τα πολεμικά κατορθώματα , αλλά και η καταγωγή του Διγενή, ο γάμος του με την Ευδοκία (κόρη του στρατηγού Δούκα), η μονομαχία με την αμαζόνα Μαξιμώ και η περιγραφή του ανακτόρου του στον Ευφράτη. Βέβαια η παιδεία του συγγραφές διαμόρφωσε ένα κείμενο στο οποίο η λογιοσύνη, ο παραινετικός χαρακτήρας και οι παραχωρήσεις στην αρχαϊζουσα μειώνουν την αμεσότητα, το ρωμαλέο ύφος και την φρεσκάδα των ακριτικών τραγουδιών. Όμως υπογραμμίζει τη χρήση της δημώδους γλώσσας στην έντεχνη πλέον λογοτεχνία

Πρόοδος στη θεραπεία του Διαβήτη - Ινσουλίνη μια φορά την εβδομάδα

 Η αυξανόμενη συχνότητα σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ) τύπου 2 και των επιπτώσεων του στην υγεία, που σχετίζονται με επιπλοκές λόγω ανεπαρκούς ρύθμισης, προκαλεί μεγάλη ανησυχία και κυρίως εν μέσω πανδημίας. Παρά την εισαγωγή νέων συμπληρωματικών φαρμάκων, ανασυνδυασμένων ινσουλινών και την ικανότητα παρακολούθησης της γλυκόζης στο αίμα σε πραγματικό χρόνο, η θεραπεία για τον διαβήτη παραμένει λιγότερη από την ιδανική. Το ποσοστό των ασθενών που επιτυγχάνουν στόχο Hba1c <7% είναι απογοητευτικό. Πολλοί παράγοντες είναι πιθανό να συμβάλουν σε αυτά τα στατιστικά στοιχεία, όπως η κοινωνικοοικονομική κατάσταση, η φυλή, η τήρηση της θεραπείας και η επάρκεια της ασφαλιστικής  κάλυψης.

Οι τρέχοντες αλγόριθμοι θεραπείας για τον διαβήτη τύπου 2 υπογραμμίζουν τις αλλαγές στον τρόπο ζωής και τις από του στόματος θεραπείες ως θεραπεία πρώτης γραμμής για την ασθένεια. Όσο η ασθένεια εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου, απαιτούνται πρόσθετες θεραπείες για τη διατήρηση επαρκούς ελέγχου του σακχάρου στο αίμα. Καθώς η κατανόησή μας για τους παθογόνους μηχανισμούς νόσων έχει αυξηθεί, παράγοντες όπως αγωνιστές υποδοχέα γλυκαγόνης πεπτιδίου 1 (GLP-1) και αναστολείς μεταφορέα τύπου γλυκόζης νατρίου 2 (SGLT2) έχουν ενσωματωθεί νωρίτερα στις στρατηγικές διαχείρισης ασθενειών. Βελτιώνουν τον έλεγχο γλυκόζης στο αίμα, χωρίς αύξηση βάρους και ταυτόχρονα ελάχιστο κίνδυνο υπογλυκαιμίας. Ασθενείς που δεν ρυθμίζονται με τα παλαιότερα σκευάσματα μπορούν να δοκιμάσουν τα νεότερα ή μια θεραπεία με βασική ινσουλίνη μία φορά την ημέρα. Οι βελτιώσεις στην φαρμακοκινητική οδήγησαν στην ανάπτυξη αγωνιστών υποδοχέα GLP-1 που χορηγούνται τώρα μία φορά την εβδομάδα και παρέχουν απώλεια βάρους και μειώσεις στα επίπεδα Hba1c που είναι ισοδύναμα ή καλύτερα από αυτά που παρέχονται από τη βασική θεραπεία με ινσουλίνη.

O Rosenstock και οι συνεργάτες του παρουσίασαν την ινσουλίνη icodec , μια ινσουλίνη εξαιρετικά μακράς διάρκειας σε εβδομαδιαία χορήγηση. Έγινε σύγκριση με ημερήσια ινσουλίνη glargine σε διπλή τυφλή μελέτη διάρκειας 26 εβδομάδων. Το Icodec δεν συσχετίστηκε με σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες και αποδείχθηκε εξίσου αποτελεσματικό με το glargine στη μείωση των επιπέδων της γλυκοζωμένης αιμοσφαιρίνης. Το επίπεδο γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης στην ομάδα icodec μειώθηκε από 8,1% σε 6,7% και αυτό στην ομάδα glargine μειώθηκε από 8,0% σε 6,9%. Το icodec πέτυχε αυτούς τους γλυκαιμικούς στόχους με χαμηλότερη συνολική δόση ινσουλίνης. Η συχνότητα εμφάνισης ήπιας υπογλυκαιμίας ήταν ελαφρώς υψηλότερη στην ομάδα icodec, αλλά η δοκιμή δεν ήταν δυνατή για την ανίχνευση της σημασίας. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η λιγότερο επιθετική προσαρμογή της δόσης μπορεί να μειώσει αυτόν τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας.

Βεβαίως απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για τον προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο η ινσουλίνη μία φορά την εβδομάδα μπορεί να ενσωματωθεί στους αλγόριθμους θεραπείας. Παρόλο που η απλότητα μιας θεραπείας μία φορά την εβδομάδα είναι ένα πλεονέκτημα, η αδυναμία μεταβολής της δόσης μπορεί να δυσκολέψει τους ασθενείς που προσπαθούν να ενσωματώσουν την άσκηση στα σχήματα φροντίδας τους. Η φαρμακοκινητική του icodec ερευνάται σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1.
Παρά τις ανησυχίες, αυτή η δοκιμή αντιπροσωπεύει μια πρόοδο που μπορεί τελικά να προσθέσει έναν άλλο παράγοντα στο οπλοστάσιο μας για τη θεραπεία της υπεργλυκαιμίας. Περαιτέρω μελέτες για τον προσδιορισμό των πληθυσμών των ασθενών που πιθανότατα θα ωφεληθούν θα βοηθήσουν στην εξατομίκευση θεραπειών για διαβήτη

Φώτα Πολέμου

 Το 1945 οι γονείς μας έφυγαν, αναθέτοντας την ευθύνη μας σε δυο άντρες που μάλλον δεν είχαν και τόσο καθαρό μητρώο. Μέναμε σε έναν δρόμο του Λονδίνου που λεγόταν Ρουβίνυ Γκάρντενς κι ένα πρωί κάποιος απ' τους δύο, η μητέρα ή ο πατέρας μας, πρότεινε, μετά το πρόγευμα, να συζητήσουμε για ένα οικογενειακό θέμα, κι εκεί μας ανακοίνωσαν ότι θα μας άφηναν και θα πήγαιναν στη Σιγκαπούρη για ένα χρόνο. Δεν ήταν μεγάλο διάστημα, είπαν, ούτε όμως ένα σύντομο ταξιδάκι. Όσο έλειπαν, βέβαια, θα υπήρχαν κάποιοι που θα μας φρόντιζαν. Θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μας ξεφούρνισε τα νέα καθισμένος σε μια από εκείνες τις άβολες φερ φορζέ πολυθρόνες του κήπου, ενώ η μητέρα μας, με καλοκαιρινό φόρεμα, παρακολουθούσε τις αντιδράσεις μαςμισοκρυμμένη πίσω από τον ώμο του. Μετά από λίγο πήρε το χέρι της αδελφής μου της Ρέιτσελ και το έφερε στο στήθος της, σαν να ήθελε να το ζεστάνει. Ούτε η Ρέιτσελ ούτε εγώ βγάλαμε λέξη

                                                                                                         Μαϊκλ Οντααντζε