Ανατριχίλα

 Κι εκείνη;; Η μητέρα μου;; Τι ένιωθε;; Ποιος έπεισε τον άλλον να μπει σε τούτη την περιπέτεια; Ακόμα δεν έχω καταλάβει. Μου αρέσει να πιστεύω ότι μπήκαν σ' αυτό τον τρομώδη κόσμο σαν δάσκαλος και μαθήτρια. Γιατί αυτό που τους ένωνε δεν ήταν απλός έρωτας ή επιθυμία σωμάτων, αλλά και οι δεξιότητες και οι πιθανότητες της κοινής τους δουλειάς. Το να ξέρουν πως να ανασυρθούν αν τυχόν έχαναν επαφή. Σε ποιο σημείο του τρένου να κρύψουν ένα όπλο, ώστε ο άλλος να ξέρει που είναι. Ποιο κόκαλο του χεριού ή του προσώπου να σπάσουν για να κάνουν τον αντίπαλο να χάσει την αυτοκυριαρχία του και να τον οδηγήσουν σε μια παράλογη αντίδραση. Όλα αυτά. Κι από κοντά, η επιθυμία του για μια στιγμή που εκείνη θα ξυπνούσε ξαφνικά μέσα στη νύχτα σαν να επικοινωνούσαν μεταξύ τους με σήματα μορς. Ή το μέρος που ίσως εκείνη επιθυμούσε να φιληθεί. Πως θα γύριζε μπρούμυτα. Ένα ολόκληρο λεξικό έρωτα, πολέμου, δουλειάς, εκπαίδευσης, ένα λεξικό για το πως μεγαλώνεις και το πως γερνάς

                                                                                                    Μαϊκλ Ονταατζε