Η μετατροπή Τ4 σε Τ3 αναστέλλεται από πολλά φάρμακα όπως η αμιοδαρόνη, η δεξαμεθαζόνη, η προπρανολόλη σε υψηλές δόσεις, το χολοκυστογραφικοί παράγοντες και η προπυθειουρακίλη
Η αμιοδαρόνη αναστέλλει την παραγωγή Τ3 και στην υπόφυση και στην περιφέρεια. Η αναστολή μετατροπής Τ4 σε Τ3 από την δεξαμεθαζόνη μπορεί να αξιοποιηθεί θεραπευτικά σε σοβαρή θυρεοτοξίκωση
Η θεραπεία με φάρμακα, που επηρεάζουν τα ένζυμα γλυκουρονιδίωσης, όπως η φαινοβαρβιτάλη, η φαινυντοϊνη, η καρβαμαζεπίνη και η ριφαμπικίνη μερικές φορές απαιτούν αύξηση λεβοθυροθυροξίνης
Οι αναστολείς τυροσινικής κινάσης αυξάνουν τον μεταβολισμό θυρεοειδικής ορμόνης. Φαίνεται ότι κάποιες εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας υπάρχει γρήγορη απενεργοποίηση λεβοθυροξίνης λόγω αυξημένης δραστηριότητας της αποϊωδινάσης
Τα δεσμευτικά του χολικού οξέος όπως η χολεστυραμίνη και η κολεστιπόλη μειώνουν τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών τόσο τα ενδογενή όσο και τα ιατρογενή, μάλλον παρεμβαίνοντας στην ανακύκλωση θυρεοειδικών ορμονών στην εντεροηπατική κυκλοφορία
Απορρόφηση θυρεοειδικών ορμονών
Τα δισκία θυρεοειδικής ορμόνης που λαμβάνονται από το στόμα χρειάζονται ένα όξινο περιβάλλον για να διαλυθούν πριν μεταφερθούν στο λεπτό έντερο για απορρόφηση. Το 60-80% της λεβοθυροξίνης απορροφάται σε 2-4 ώρες μετά από μια από του στόματος δόση σε κατάσταση νηστείας. Καθημερινή χρήση αναστολέων αντλίας πρωτονίων σημαίνει αυξημένες απαιτήσεις σε λεβοθυροξίνη
Τα φάρμακα που εμποδίζουν την γαστρεντερική απορρόφηση της θυρεοειδικής ορμόνης είναι ο θειϊκός σίδηρος, το ανθρακικό ασβέστιο, το υδροξείδιο αργιλίου, η σουκραλφάτη, τα διαχωριστικά χολικού οξέος και η ραλοξιφαίνη. Αυτά τα φάρμακα επηρεάζουν την σταθερότητα των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών. Συνιστάται η λήψη θυροξίνης 4 ώρες πριν από την κατάποση οποιουδήποτε από αυτά τα φάρμακα ή τη μετακίνηση της δόσης λεβοθυροξίνης πριν τον ύπνο.
Η αμιοδαρόνη αναστέλλει την παραγωγή Τ3 και στην υπόφυση και στην περιφέρεια. Η αναστολή μετατροπής Τ4 σε Τ3 από την δεξαμεθαζόνη μπορεί να αξιοποιηθεί θεραπευτικά σε σοβαρή θυρεοτοξίκωση
Η θεραπεία με φάρμακα, που επηρεάζουν τα ένζυμα γλυκουρονιδίωσης, όπως η φαινοβαρβιτάλη, η φαινυντοϊνη, η καρβαμαζεπίνη και η ριφαμπικίνη μερικές φορές απαιτούν αύξηση λεβοθυροθυροξίνης
Οι αναστολείς τυροσινικής κινάσης αυξάνουν τον μεταβολισμό θυρεοειδικής ορμόνης. Φαίνεται ότι κάποιες εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας υπάρχει γρήγορη απενεργοποίηση λεβοθυροξίνης λόγω αυξημένης δραστηριότητας της αποϊωδινάσης
Τα δεσμευτικά του χολικού οξέος όπως η χολεστυραμίνη και η κολεστιπόλη μειώνουν τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών τόσο τα ενδογενή όσο και τα ιατρογενή, μάλλον παρεμβαίνοντας στην ανακύκλωση θυρεοειδικών ορμονών στην εντεροηπατική κυκλοφορία
Απορρόφηση θυρεοειδικών ορμονών
Τα δισκία θυρεοειδικής ορμόνης που λαμβάνονται από το στόμα χρειάζονται ένα όξινο περιβάλλον για να διαλυθούν πριν μεταφερθούν στο λεπτό έντερο για απορρόφηση. Το 60-80% της λεβοθυροξίνης απορροφάται σε 2-4 ώρες μετά από μια από του στόματος δόση σε κατάσταση νηστείας. Καθημερινή χρήση αναστολέων αντλίας πρωτονίων σημαίνει αυξημένες απαιτήσεις σε λεβοθυροξίνη
Τα φάρμακα που εμποδίζουν την γαστρεντερική απορρόφηση της θυρεοειδικής ορμόνης είναι ο θειϊκός σίδηρος, το ανθρακικό ασβέστιο, το υδροξείδιο αργιλίου, η σουκραλφάτη, τα διαχωριστικά χολικού οξέος και η ραλοξιφαίνη. Αυτά τα φάρμακα επηρεάζουν την σταθερότητα των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών. Συνιστάται η λήψη θυροξίνης 4 ώρες πριν από την κατάποση οποιουδήποτε από αυτά τα φάρμακα ή τη μετακίνηση της δόσης λεβοθυροξίνης πριν τον ύπνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου