Στην ανάμνηση αρέσει το κρυφτό που παίζουν τα παιδιά. Έχει τάση προς την καλολογία και χαίρεται να κοσμεί, συχνά δίχως αποχρώντα λόγο. Αντιφάσκει προς τη μνήμη, που φέρεται σχολαστικά και με διάθεση φιλόνικη, θέλει να έχει πάντα δίκιο. Όταν δέχεται φορτικές ερωτήσεις η ανάμνηση μοιάζει με κρεμμύδι που θέλει ξεφλούδισμα, ώστε να αναφανεί ότι μπορεί να διαβαστεί γράμμα μετά το γράμμα : σπάνια σαφές, πάντα υπό μορφή αντεστραμμένου ειδώλου ή με κάποιον άλλο τρόπο μεταμορφωμένο σε αίνιγμα. Κάτω από την πρώτη ξερή ακόμα φλούδα που τρίζει είναι η δεύτερη, που μόλις τη βγάλεις, αποκαλύπτει υγρή και τρίτη, κάτω από την οποία περιμένουν η τέταρτη, η πέμπτη και ψυθιρίζουν. Και κάθε επόμενη εκκρίνει λέξεις που τις έχεις αποφύγει για πολύ καιρό, και ακόμα σημεία ωσάν καλλιγραφικά ποικίλματα, λες και κάποιος μυστικοπαθής από τα μικράτα του, από τότε ακόμη που το κρεμμύδι φύτρωνε, ήθελε να κρυπτογραφηθεί.
Γκύντερ Γκρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου