Ο φόβος ότι μια μικρή μάλλινη κλωστή που προεξέχει από το τελείωμα του σκεπάσματος είναι σκληρή και κοφτερή σαν ατσάλινη βελόνα, ο φόβος ότι αυτό το κουμπάκι του νυχτικού μου είναι μεγάλο και βαρύ, μεγαλύτερο απ' το κεφάλι μου, ο φόβος ότι αυτή η ψίχα του ψωμιού που κατρακυλάει τώρα από το κρεβάτι μου γίνεται θρύψαλα πέφτοντας σαν να 'ταν γυαλί και η αφόρητη στεναχώρια ότι μαζί της θα σπάσουν όλα μιά για πάντα, ο φόβος ότι η λωρίδα από την άκρη μιας ανοιγμένης επιστολής είναι κάτι απαγορευμένο, που κανείς δεν επιτρέπεται να δει, κάτι απερίγραπτα πολύτιμο, για το οποίο κανένα σημείο της κάμαρης δεν είναι ασφαλές, ο φόβος ότι, αν με έπαιρνε ο ύπνος, θα κατάπινα το κάρβουνο που βρίσκεται μπροστά στη σόμπα, ο φόβος πως κάποιος αριθμός αρχίζει να μεγαλώνει στο μυαλό μου, ώσπου δεν χωράει πια εκεί μέσα, ο φόβος ότι αυτό που επάνω του ξαπλώνω είναι γρανίτης, γκρίζος γρανίτης, ο φόβος ότι θα μπορούσα να φωνάξω κι ότι θα μαζευόταν κόσμος μπροστά στην πόρτα μου κι ότι τελικά θα την έσπαζε, ο φόβος ότι θα μπορούσα να προδοθώ λέγοντας όλα όσα με κάνουν να φοβάμαι κι ο φόβος ότι δεν θα μπορούσα να πω τίποτα, γιατί τα πάντα είναι ανείπωτα- κι όλοι οι υπόλοιποι φόβοι....οι φόβοι
Ραϊνερ Μαρία Ρίλκε
Ραϊνερ Μαρία Ρίλκε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου