Τεχνητό πάγκρεας

Ο απώτερος στόχος στη θεραπεία του διαβήτη είναι να επιτευχθεί γλυκαιμικός έλεγχος, δηλαδή συγκάντρωση γλυκόζης στο αίμα μέσα σε συγκεκριμένα όρια
Στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, των οποίων οι νησίδες έχουν μειωμένη ικανότητα έκκρισης ινσουλίνης, λόγω αυτοάνοσης καταστροφής β-κυττάρων, η ινσουλίνη χορηγείται εξωγενώς πριν από το φαγητό για να προλάβει τις αιχμές γλυκόζης στο αίμα
Η δόση που πρέπει να χορηγηθεί υπολογίζεται με βάση την περιεκτικότητα υδατανθράκων στο χορηγούμενο γεύμα
Επιπλέον τα άτομα αυτά πρέπει να παρακολουθούν τα επίπεδα γλυκόζης όλο το 24ωρο για να αποφεύγουν υπερ ή υπογλυκαιμίες
Η εξέλιξη στην τεχνολογία όπως τα monitors που μετρούν συνεχώς γλυκόζη αλλά και οι αντλίες ινσουλίνης προσφέρουν τη δυνατότητα στενού ελέγχου δημιουργώντας ένα τεχνητό πάγκρεας
Η προοπτική χρήσης μαθηματικών μοντέλων για την κατανόηση της δυναμικής και των feddback μηχανισμών μεταξύ γλυκόζης, γλυκαγόνης και ινσουλίνης, αλλά και άλλων ορμονικών συστημάτων προσφέρει ένα ισχυρό εργαλείο στην πρόοδο της βιοϊατρικής μηχανικής
Τα μαθηματικά μοντέλα μπορούν να προσαρμόσουν χρονοδιαγράμματα σε βιολογικά συστήματα η κατανόηση των οποίων είναι ζωτικής σημασίας. Τα μαθηματικά μοντέλα δυναμικής γλυκόζης - ινσουλίνης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον σχεδιασμό ελέγχου και πρόβλεψης των μεταβολών της γλυκόζης σε περίοδο νηστείας και μεταγευματικά
Η δυνατότητα περαιτέρω ανάπτυξης των μηχανισμών ελέγχου, ανοίγει καινούριους δρόμους για την προσαρμογή των παραμέτρων στους ασθενείς, με τελικό σκοπό την επίτευξη ενός εξατομικευμένου σχεδίου θεραπείας