Άκρα=σύνορο
Τα ακριτικά τραγούδια είναι τα παλαιότερα δείγματα ηρωικής ποίησης που έχει σωθεί από τα βυζαντινά χρόνια. Η θεματική τους είναι η ζωή και κυρίως τα πολεμικά κατορθώματα των ακριτών, των φρουρών των ανατολικών συνόρων του βυζαντινού κράτους, ανάμεσα στην Καππαδοκία και στον ποταμό Ευφράτη. Η αναχαίτηση των Αράβων από τον 7ο ως τον 11ο αι. ήταν το βασικό μέλημα των ακριτών. Από τα μέσα του 9ου αι, που το Βυζάντιο προσπαθεί να ανακαταλάβει τα ανατολικά εδάφη του, πλάθονται οι πρώτοι θρύλοι για τα κατορθώματα των πολεμιστών αυτών.
Σύμφωνα με ένα αινιγματικό σχόλιο του αρχιεπισκόπου Καισαρείας Αρέθα, ήδη κατά τον 10ο αι. οι Παφλαγόνες λαϊκοί ραψωδοί της εποχής, γύριζαν τα εδάφη της αυτοκρατορίας και τραγουδούσαν τα κατορθώματα των πολεμιστών. Έτσι διαδίδονταν τα ακριτικά τραγούδια, με το στοιχείο του υπερφυσικού, και ιστορικά γεγονότα, σε συνδυασμό με προφορικό χαρακτήρα σε ένα σύνολο με υψηλή συχνά ποιότητα. Ήταν ιδιαίτερα διμοφιλή. Κατα τον 10ο αι. είχαν τα περισσότερα ωσ κύριο ήρωα τους τον Διγενή Ακρίτα. Διγενής= δύο γένη, ελληνικό και αραβικό. Τον 11ο αι. ένας άγνωστος λόγιος συνέλεξε το πολυάριθμο ασματικό υλικό του Διγενή και έγραψε ένα εκτεταμένο επικό ποιητικό έργο που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1875. Είναι η προσωπικότητα και τα πολεμικά κατορθώματα του ήρωα, ο γάμος του με την Ευδοκία, η μονομαχία με την αμαζόνα Μαξιμώ και η περιγραφή του ανακτόρου του στον Ευφράτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου