....πόσο μάλλον μιας Γιαπωνέζας νέας, σέξι, από εξέχουσα γιαπωνέζικη οικογένεια, και δη μ' επαφές με τους πιο προχωρημένους καλλιτεχνικούς κύκλους των δύο ημισφαιρίων, η θεωρία ήταν αμάχητη, με το ζόρι ήμουν άξιος να λύνω τα σανδάλια της εννοείται, το πρόβλημα ήταν ότι έδειχνα μια ολοένα πιο χοντροκομμένη αδιαφορία για τη θέση της και τη θέση μου, ένα βράδυ που πήγαινα στο ψυγείο κάτω να πάρω μπίρες έπεσα πάνω της στη κουζίνα και άφησα να μου ξεφύγει ένα "κουνήσου χοντροκαριόλα" πριν αρπάξω μια εξάδα San Miguel κι ένα αρχινισμένο τσορίθο, με δυο λόγια πρέπει να ένιωθε λιγάκι παραπεταμένη όλη εκείνη την εβδομάδα, δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση να υπενθυμίζεις την εξοχότητα σου όταν ο άλλος απειλεί να σου ρευτεί ή να σε κλάσει κατάμουτρα γι απάντηση, σίγουρα υπήρχαν πολλοί στους οποίους μπορούσε να μιλήσει για το τι περνούσε, όχι στην οικογένεια της, που αμέσως θα γύριζε την κατάσταση προς το δικό της συμφέρον συμπεραίνοντας πως ήταν καιρός η κόρη τους να επιστρέψει στην Ιαπωνία, αλλά σίγουρα σε φίλες, φίλες ή γνωστές...
Μισέλ Ουελμπέκ
Μισέλ Ουελμπέκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου