Ακόμα και μέτρια περίσσεια διατροφικών στοιχείων είναι τοξική για τον οργανισμό, ενώ μέτρια μείωση διατροφής είναι εξαιρετική προστασία
Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι νευρώνες του μεσοκοιλιακού πυρήνα του υποθαλάμου ρυθμίζουν την ισορροπία ενέργειας και την ομοιόσταση της γλυκόζης
Ο μεταβολισμός της γλυκόζης επηρεάζει την διαδικασία της γήρανσης και προκαλεί όλες τις επιπλοκές του ΣΔ
Οι ευαίσθητοι στην ισορροπία ενέργειας νευρώνες επίσης μπορεί να επηρεάσουν την διαδικασία της γήρανσης μέσω του περιφερικού μεταβολισμού γλυκόζης και ο διαιτητικός περιορισμός δρα προστατευτικά στους νευρώνες αυτούς
Η ενεργειακή ισορροπία, ο μεταβολισμός της γλυκόζης και η γήρανση φαίνεται ότι ρυθμίζονται σε μεγάλο βαθμό από νευρώνες του μεσοκοιλιακού πυρήνα του υποθαλάμου. Ο ρόλος των νευρώνων στην ρύθμιση της ενεργειακής ισορροπίας είναι σαφής. Τελευταία έχει αποδειχθεί και ο ρόλος τους στην ομοιόσταση της γλυκόζης. Αυτή η τελευταία λειτουργία μπορεί να σχετίζεται με την γήρανση και την διάρκεια ζωής. Ειδικότερα οι γλυκόζο/ευαίσθητοι νευρώνες προωθούν τον περιφερικό μεταβολισμό γλυκόζης και ο διαιτητικός περιορισμός μειώνοντας τον μεταβολισμό γλυκόζης στους νευρώνες, μειώνει τον μεταβολισμό γλυκόζης και στο υπόλοιπο σώμα και αυξάνει την διάρκεια ζωής
Ο μεταβολισμός γλυκόζης επηρεάζει την γήρανση και την διάρκεια ζωής
Η παρατήρηση έχει γίνει σε ένα ευρύ φάσμα ειδών και από τελευταίες μελέτες φαίνεται ότι γίνεται μέσω αύξησης της αναπνοής
Υπερβολική διατροφή και διάρκεια ζωής
Η προστασία που παρέχει η μείωση της διατροφής δεν είναι μόνο στη διάρκεια ζωής, αλλά και σε όλες τις νόσους που σχετίζονται με την ηλικία όπως πχ ο καρκίνος και νευρολογικά νοσήματα. Είναι χρήσιμο να εξετάσουμε τα επιβλαβή αποτελέσματα της υπερβολικής διατροφής δηλ. της παχυσαρκίας και του διαβήτη. Η παχυσαρκία είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για διαβήτη όπως έχει αποδείξει η μελέτη DCCT. Οι συνέπειες της παχυσαρκίας και του ΣΔ είναι προφανείς, όπως είναι προφανείς και η συνέπειες διακοπής της σίτισης: η ζωή είναι αδύνατη.
Αντιθέτως δεν είναι προφανές γιατί είναι τοξική η επιπλέον τροφή. Για την πλειοψηφία των κυττάρων ο μεταβολισμός ρυθμίζεται από την ζήτηση και όχι από την προσφορά. Τα περισσότερα βήματα στην γλυκόλυση, όπως πχ της εξοκινάσης αναστέλλονται από το ΑΤP ή από άλλους δείκτες της κατάστασης ενέργειας του κυττάρου. Το μεταβολικό μυστήριο που υπάρχει είναι γιατί η μέτρια περίσσια θρεπτικών συστατικών είναι εξαιρετικά επιβλαβής, ενώ η μέτρια έλλειψη εξαιρετικά προστατευτική.
Μπορεί η απάντηση σ'αυτό να είναι ο μεταβολισμός της γλυκόζης. Η τοξικότητα της γλυκόζης φαίνεται ότι προκαλεί οξειδωτικό stress. Στην παχυσαρκία η μεταγευματική αύξηση γλυκόζης και ινσουλίνης πιθανόν να οδηγεί σε αύξηση του μεταβολισμού της γλυκόζης σε πολλούς ιστούς. Το σημείο στο οποίο συμφωνούν οι εργασίες είναι ότι οι μηχανισμοί με τους οποίους η παχυσαρκία και ο διαβήτης μειώνουν την διάρκεια ζωής αλληλεπικαλύπτονται με τους μηχανισμούς μέσω των οποίων η μείωση της τροφής αυξάνει τη διάρκεια ζωής. Οι μηχανισμοί αυτοί δεν έχουν διερευνηθεί πλήρως.
Μεταβολισμός γλυκόζης και γήρανση
Σε μελέτες σε πειραματόζωα έχει βρεθεί ότι η γλυκόζη επηρεάζει την διάρκεια ζωής τουλάχιστον εν μέρει επηρεάζοντας την έκφραση παραγόντων μεταγραφής. Με τον ίδιο τρόπο επηρεάζει την διάρκεια ζωής και η ινσουλίνη. Επιπλέον έχει βρεθεί ότι τα προστατευτικά αποτελέσματα της δίαιτας σταματούν όταν αναστείλουμε το CREB ( transcriptional coactivator cAMP response element-binding protein) το οποίο στρέφει τον μεταβολισμό από την χρησιμοποίηση της γλυκόζης σε λιγότερο τοξικά εναλλακτικά μεταβολικά μονοπάτια, ιδιαίτερα μεταβολισμό των λιπιδίων. Σε νάνους ποντικούς Snell που είναι ανεπαρκείς σε insulin-like growth factor 1 (IGF-1) και έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής ο μεταβολισμός της γλυκόζης είναι μειωμένος κατά 50%, ενώ τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μειώνονται μόνο κατά 25%. Αντίθετα ο μεταβολισμός των λιπιδίων είναι αυξημένος κατά 20% και προκαλεί μείωση 50% στα επίπεδα τριακυλογλυκερόλης.
Είναι ενδιαφέρον ότι σε ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2 η εντατική θεραπεία με ινσουλίνη σχετίζεται με αυξημένη 5ετή θνητότητα. Αυτό υποδηλώνει ότι οι τοξικές δράσεις του ινσουλινο-εξαρτώμενου μεταβολισμού της γλυκόζης υπερισχύουν στην προστατευτική επίδραση της μείωσης της γλυκόζης στο αίμα.
Η υπόθεση ότι ο μεταβολισμός της γλυκόζης περιορίζει τη διάρκεια ζωής υποστηρίζεται και από την ανακάλυψη ότι ελαττώσεις στα IGF1/insulin signaling pathways έχουν σαν αποτέλεσμα αυξημένη διάρκεια ζωής και ελαττωμένη νοσηρότητα σε σχέση με την ηλικία. Επειδή ο ρόλος της ινσουλίνης είναι να αυξάνει τον μεταβολισμό της γλυκόζης, η παρατήρηση ότι η αδρανοποίηση του υποδοχέα insulin/IGF1 αυξάνει εντυπωσιακά την διάρκεια ζωής, υποστηρίζει την υπόθεση ότι ο μεταβολισμός της γλυκόζης περιορίζει τη διάρκεια ζωής.
Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι νευρώνες του μεσοκοιλιακού πυρήνα του υποθαλάμου ρυθμίζουν την ισορροπία ενέργειας και την ομοιόσταση της γλυκόζης
Ο μεταβολισμός της γλυκόζης επηρεάζει την διαδικασία της γήρανσης και προκαλεί όλες τις επιπλοκές του ΣΔ
Οι ευαίσθητοι στην ισορροπία ενέργειας νευρώνες επίσης μπορεί να επηρεάσουν την διαδικασία της γήρανσης μέσω του περιφερικού μεταβολισμού γλυκόζης και ο διαιτητικός περιορισμός δρα προστατευτικά στους νευρώνες αυτούς
Η ενεργειακή ισορροπία, ο μεταβολισμός της γλυκόζης και η γήρανση φαίνεται ότι ρυθμίζονται σε μεγάλο βαθμό από νευρώνες του μεσοκοιλιακού πυρήνα του υποθαλάμου. Ο ρόλος των νευρώνων στην ρύθμιση της ενεργειακής ισορροπίας είναι σαφής. Τελευταία έχει αποδειχθεί και ο ρόλος τους στην ομοιόσταση της γλυκόζης. Αυτή η τελευταία λειτουργία μπορεί να σχετίζεται με την γήρανση και την διάρκεια ζωής. Ειδικότερα οι γλυκόζο/ευαίσθητοι νευρώνες προωθούν τον περιφερικό μεταβολισμό γλυκόζης και ο διαιτητικός περιορισμός μειώνοντας τον μεταβολισμό γλυκόζης στους νευρώνες, μειώνει τον μεταβολισμό γλυκόζης και στο υπόλοιπο σώμα και αυξάνει την διάρκεια ζωής
Ο μεταβολισμός γλυκόζης επηρεάζει την γήρανση και την διάρκεια ζωής
Η παρατήρηση έχει γίνει σε ένα ευρύ φάσμα ειδών και από τελευταίες μελέτες φαίνεται ότι γίνεται μέσω αύξησης της αναπνοής
Υπερβολική διατροφή και διάρκεια ζωής
Η προστασία που παρέχει η μείωση της διατροφής δεν είναι μόνο στη διάρκεια ζωής, αλλά και σε όλες τις νόσους που σχετίζονται με την ηλικία όπως πχ ο καρκίνος και νευρολογικά νοσήματα. Είναι χρήσιμο να εξετάσουμε τα επιβλαβή αποτελέσματα της υπερβολικής διατροφής δηλ. της παχυσαρκίας και του διαβήτη. Η παχυσαρκία είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για διαβήτη όπως έχει αποδείξει η μελέτη DCCT. Οι συνέπειες της παχυσαρκίας και του ΣΔ είναι προφανείς, όπως είναι προφανείς και η συνέπειες διακοπής της σίτισης: η ζωή είναι αδύνατη.
Αντιθέτως δεν είναι προφανές γιατί είναι τοξική η επιπλέον τροφή. Για την πλειοψηφία των κυττάρων ο μεταβολισμός ρυθμίζεται από την ζήτηση και όχι από την προσφορά. Τα περισσότερα βήματα στην γλυκόλυση, όπως πχ της εξοκινάσης αναστέλλονται από το ΑΤP ή από άλλους δείκτες της κατάστασης ενέργειας του κυττάρου. Το μεταβολικό μυστήριο που υπάρχει είναι γιατί η μέτρια περίσσια θρεπτικών συστατικών είναι εξαιρετικά επιβλαβής, ενώ η μέτρια έλλειψη εξαιρετικά προστατευτική.
Μπορεί η απάντηση σ'αυτό να είναι ο μεταβολισμός της γλυκόζης. Η τοξικότητα της γλυκόζης φαίνεται ότι προκαλεί οξειδωτικό stress. Στην παχυσαρκία η μεταγευματική αύξηση γλυκόζης και ινσουλίνης πιθανόν να οδηγεί σε αύξηση του μεταβολισμού της γλυκόζης σε πολλούς ιστούς. Το σημείο στο οποίο συμφωνούν οι εργασίες είναι ότι οι μηχανισμοί με τους οποίους η παχυσαρκία και ο διαβήτης μειώνουν την διάρκεια ζωής αλληλεπικαλύπτονται με τους μηχανισμούς μέσω των οποίων η μείωση της τροφής αυξάνει τη διάρκεια ζωής. Οι μηχανισμοί αυτοί δεν έχουν διερευνηθεί πλήρως.
Μεταβολισμός γλυκόζης και γήρανση
Σε μελέτες σε πειραματόζωα έχει βρεθεί ότι η γλυκόζη επηρεάζει την διάρκεια ζωής τουλάχιστον εν μέρει επηρεάζοντας την έκφραση παραγόντων μεταγραφής. Με τον ίδιο τρόπο επηρεάζει την διάρκεια ζωής και η ινσουλίνη. Επιπλέον έχει βρεθεί ότι τα προστατευτικά αποτελέσματα της δίαιτας σταματούν όταν αναστείλουμε το CREB ( transcriptional coactivator cAMP response element-binding protein) το οποίο στρέφει τον μεταβολισμό από την χρησιμοποίηση της γλυκόζης σε λιγότερο τοξικά εναλλακτικά μεταβολικά μονοπάτια, ιδιαίτερα μεταβολισμό των λιπιδίων. Σε νάνους ποντικούς Snell που είναι ανεπαρκείς σε insulin-like growth factor 1 (IGF-1) και έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής ο μεταβολισμός της γλυκόζης είναι μειωμένος κατά 50%, ενώ τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μειώνονται μόνο κατά 25%. Αντίθετα ο μεταβολισμός των λιπιδίων είναι αυξημένος κατά 20% και προκαλεί μείωση 50% στα επίπεδα τριακυλογλυκερόλης.
Είναι ενδιαφέρον ότι σε ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2 η εντατική θεραπεία με ινσουλίνη σχετίζεται με αυξημένη 5ετή θνητότητα. Αυτό υποδηλώνει ότι οι τοξικές δράσεις του ινσουλινο-εξαρτώμενου μεταβολισμού της γλυκόζης υπερισχύουν στην προστατευτική επίδραση της μείωσης της γλυκόζης στο αίμα.
Η υπόθεση ότι ο μεταβολισμός της γλυκόζης περιορίζει τη διάρκεια ζωής υποστηρίζεται και από την ανακάλυψη ότι ελαττώσεις στα IGF1/insulin signaling pathways έχουν σαν αποτέλεσμα αυξημένη διάρκεια ζωής και ελαττωμένη νοσηρότητα σε σχέση με την ηλικία. Επειδή ο ρόλος της ινσουλίνης είναι να αυξάνει τον μεταβολισμό της γλυκόζης, η παρατήρηση ότι η αδρανοποίηση του υποδοχέα insulin/IGF1 αυξάνει εντυπωσιακά την διάρκεια ζωής, υποστηρίζει την υπόθεση ότι ο μεταβολισμός της γλυκόζης περιορίζει τη διάρκεια ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου