Δόξα

Όταν στα νιάτα του θυμόταν εκείνο τον καιρό, αναρωτιόταν μήπως πήδησε κάποτε στ' αλήθεια από το κεφαλάρι του κρεβατιού μεσ' στον πίνακα κι αυτό αποτέλεσε την αφετηρία εκείνης της ευτυχισμένης και βασανιστικής περιπλάνησης στην οποία μετατράπηκε ολόκληρη η ζωή του
Αναπολούσε θαρρείς το παγερό άγγιγμα της γης
τα πράσινα σούρουπα του δάσους
τις καμπές του μονοπατιού που εδώ κι εκεί το διέσχιζε μια ροζιασμένη ρίζα
τους κορμούς των δένδρων που αχνοφαίνονταν καθώς περνούσε τρέχοντας δίπλα τους ξυπόλητος
και την παράξενη σκοτεινή ατμόσφαιρα
την γεμάτη παραμυθένιες δυνατότητες
                                                                                           Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ