..είπαν πως ψιθύρισε πριν η τελευταία της ανάσα αποχωριστεί το γήινο σώμα της.
Κι εγώ έμαθα το ρήμα το πολύτιμο κι απ’ τις δύο.
Μπόρεσα και το ψιθύρισα με πολύ πείσμα όποτε χρειάστηκε.
Το ξαναθυμήθηκα σε εποχές, που το είχα πεταμένο παράμερα, για να μπορέσω να σηκωθώ.
Θέλω, λέω σαν κι αυτές και δίνω χώρο στις ανάγκες μου ν’ ακουστούν.
Θέλω, λέω όταν επιθυμώ να νιώσω καλά με τον εαυτό μου.
Θέλω, γράφω σε μικρά χαρτιά παντού, σαν έχω ανάγκη να σταθώ ξεκάθαρη.
Το δέχομαι κι απ’ τους άλλους.
Ευγνωμοσύνη αιώνια.
Ακόμα μπορώ να μυρίσω τον ασβέστη και την αγάπη τους.
Πάντα καλημέρα μας
Κι εγώ έμαθα το ρήμα το πολύτιμο κι απ’ τις δύο.
Μπόρεσα και το ψιθύρισα με πολύ πείσμα όποτε χρειάστηκε.
Το ξαναθυμήθηκα σε εποχές, που το είχα πεταμένο παράμερα, για να μπορέσω να σηκωθώ.
Θέλω, λέω σαν κι αυτές και δίνω χώρο στις ανάγκες μου ν’ ακουστούν.
Θέλω, λέω όταν επιθυμώ να νιώσω καλά με τον εαυτό μου.
Θέλω, γράφω σε μικρά χαρτιά παντού, σαν έχω ανάγκη να σταθώ ξεκάθαρη.
Το δέχομαι κι απ’ τους άλλους.
Ευγνωμοσύνη αιώνια.
Ακόμα μπορώ να μυρίσω τον ασβέστη και την αγάπη τους.
Πάντα καλημέρα μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου