Θηλώδες μικροκαρκίνωμα
Ορίζεται ως καρκίνος μεγέθους <10mm. Είναι το 30% των διαφοροπιημένων καρκίνων θυρεοειδούς. Είναι συνήθως τυχαίο εύρημα και σχεδόν πάντα θηλώδες. Βρίσκονται απομανρυσμένες μεταστάσεις σε ποσοστό 0-3% την στιγμή της διάγνωσης, ομως η λεμφαδενική συμμετοχή είναι σχετικά συχνή (12.3-50%). Η κλινική του έκβαση είναι πολύ καλή, η θνητότητα πολύ χαμηλή. Τοπική υποτροπή αναφέρεται σε 3.8-20%
Ο στόχος της θεραπείας είναι να μειώσει την πιθανότητα τοπικής υποτροπής. Οι παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα υποτροπής είναι:
Μεγαλύτερο μέγεθος (6–10 mm)
Πολυεστιακό ή διήθηση και των 2 λοβών
Εξω/θυρεοειδική επέκταση
Φτωχή διαφοροποίηση
Ίνωση
Σε ασθενείς που έχουν μια εστία μικροκαρκινώματος, και έχουν υποστεί λοβεκτομή, και δεν έχουν άλλους παράγοντες κινδύνου, με πιθανότητα υποτροπής <2.5% και μεταστάσεων <0.4% δεν συνιστάται follow-up για καρκίνο . Ο κίνδυνος υποθυρεοειδισμού μετά λοβεκτομή είναι 15%, οπότε γίνεται ετήσιος έλεγχος ορμονών
Θεραπεία με ιώδιο για διαφοροποιημένο καρκίνο θυρεοειδούς
Πλεονεκτήματα:
Παράταση επιβίωσης
Καταστροφή υπολλειματικού ιστού και μειωμένος κίνδυνος υποτροπής
Επομένως μη ανιχνεύσιμη Tg και σε ΥΗΓ η scan δεν υπάρχει θυρεοειδικός ιστός
Αυξημένη ευαισθησία της Tg σαν δείκτη τοπικής υποτροπής ή μετάστασης
Αυξημένη ευαισθησία του scanning αν χρειαστεί
Μειονεκτήματα:
Αποφυγή εγκυμοσύνης για 6 μήνες
Ελαφρά αυξημένος κίνδυνος αποβολής τον πρώτο χρόνο μετά την λήψη ιωδίου
Ανάγκη απομόνωσης σε νοσοκομείο
Επώδυνη θυρεοειδίτιδα (σπάνιο), κυστίτιδα ακτινοβολίας, γαστρίτιδα, αιμορραγία ή οίδημα από μεταστάσεις (σπάνια)
Ναυτία, δυσγευσία, ξηροστομία, σιελαδενίτιδα
Έκθεση σε πιθανές παρενέργειες της ανασυνδυασμένης TSH
Πνευμονική ίνωση ( ασθενείς με πνευμονικές μεταστάσεις και συχνές δόσεις θεραπευτικού ιωδίου)
Δεύτερη κακοήθεια (η πιθανότητα λευχαιμίας ή άλλου καρκίνου είναι <0.5%)
Δεν συστήνεται λήψη ιωδίου σε:
Όγκο <1cm, θηλώδες, θυλακιώδες ή θηλώδες με θυλακιώδη στοιχεία, ελάχιστα διηθητικό, χωρίς διήθηση αγγείων και κάψας θυρεοειδούς
Συστήνεται ιώδιο σε:
Μέγεθος όγκου >4cm, οποιοδήποτε μέγεθος όγκου και εξω/θυρεοειδική επέκταση, απομακρυσμένες μεταστάσεις
Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ασθενών όπου το ιώδιο μπορεί να βοηθήσει ή και να μη βοηθήσει. Σε αυτή την ομάδα ενδείξεις υπέρ της λήψης ιωδίου είναι:
Μεγάλο μέγεθος όγκου, εξω/θυρεοειδική επέκταση, διάχυτη σκλήρυνση, κακή διαφοροποίηση, διάχυτη διήθηση, προσβολή λεμφαδένων, μεγάλο μέγεθος διηθημένων λεμφαδένων
Δίαιτα πλούσια σε ιώδιο, ιωδιούχα σκιαγραφικά, ή αμιοδαρόνη μπορεί να μειώσουν την αποτελεσματικότητα του θεραπευτικού ιωδίου
Θεραπεία για πνευμονικές μεταστάσεις: το μέγεθος της μετάστασης επηρεάζει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, Μικροοζώδεις ή κεχροειδείς μεταστάσεις ανταποκρίνονται καλύτερα. Η θεραπεία επαναλαμβάνεται ανά 6-12 μήνες. Ελέγχουμε το 131I uptake, την Tg, ακτινολογική εικόνα και την βελτίωση του ασθενούς κλινικά
Σκελετικές μεταστάσεις: για συμπτωματικές μονήρεις μεταστάσεις η πρώτη αντιμετώπιση είναι η χειρουργική εκτομή ή η υψηλή δόση ακτινοθεραπείας. Η θεραπεία με ιώδιο βελτιώνει τα συμπτώματα, σταθεροποιεί τη νόσο αλλά σπανίως πετυχαίνει πλήρη ανταπόκριση
131I-ανθεκτική νόσος:οι μεταστάσεις εμφανίζουν συχνά μειωμένη ή και καμμία απάντηση στην θεραπεία.Έχουν χρησιμοποιηθεί φάρμακα που ενισχύουν τη δράση του ιωδίου, αλλά με φτωχά αποτελέσματα. Αναμένονται αποτελέσματα με Selumetinib και αναστολείς τυροσινικής κινάσης
9-12 μήνες μετά τη λήψη ιωδίου γίνεται ΥΗΓ τραχήλου και ανασυνδυασμένη TSH και ελέγχεται η Tg (5η ημέρα μετά την πρώτη ένεση). Θα πρέπει να έχουμε TSH> 30 mU / L
Ασθενείς με υποψία υπολλειματικού ιστού επαναλαμβάνουν την θεραπεία με ιώδιο (εφ'όσον αποκλειστεί ο χειρουργικός καθαρισμός)
Ασθενείς με Tg ≥10 mcg/l και φυσιολογικό ΥΗΓ πρέπει να ελέγχονται με PET-CT και αν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό θα πρέπει να δίνεται θεραπεία με ιώδιο
Ορίζεται ως καρκίνος μεγέθους <10mm. Είναι το 30% των διαφοροπιημένων καρκίνων θυρεοειδούς. Είναι συνήθως τυχαίο εύρημα και σχεδόν πάντα θηλώδες. Βρίσκονται απομανρυσμένες μεταστάσεις σε ποσοστό 0-3% την στιγμή της διάγνωσης, ομως η λεμφαδενική συμμετοχή είναι σχετικά συχνή (12.3-50%). Η κλινική του έκβαση είναι πολύ καλή, η θνητότητα πολύ χαμηλή. Τοπική υποτροπή αναφέρεται σε 3.8-20%
Ο στόχος της θεραπείας είναι να μειώσει την πιθανότητα τοπικής υποτροπής. Οι παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα υποτροπής είναι:
Μεγαλύτερο μέγεθος (6–10 mm)
Πολυεστιακό ή διήθηση και των 2 λοβών
Εξω/θυρεοειδική επέκταση
Φτωχή διαφοροποίηση
Ίνωση
Σε ασθενείς που έχουν μια εστία μικροκαρκινώματος, και έχουν υποστεί λοβεκτομή, και δεν έχουν άλλους παράγοντες κινδύνου, με πιθανότητα υποτροπής <2.5% και μεταστάσεων <0.4% δεν συνιστάται follow-up για καρκίνο . Ο κίνδυνος υποθυρεοειδισμού μετά λοβεκτομή είναι 15%, οπότε γίνεται ετήσιος έλεγχος ορμονών
Θεραπεία με ιώδιο για διαφοροποιημένο καρκίνο θυρεοειδούς
Πλεονεκτήματα:
Παράταση επιβίωσης
Καταστροφή υπολλειματικού ιστού και μειωμένος κίνδυνος υποτροπής
Επομένως μη ανιχνεύσιμη Tg και σε ΥΗΓ η scan δεν υπάρχει θυρεοειδικός ιστός
Αυξημένη ευαισθησία της Tg σαν δείκτη τοπικής υποτροπής ή μετάστασης
Αυξημένη ευαισθησία του scanning αν χρειαστεί
Μειονεκτήματα:
Αποφυγή εγκυμοσύνης για 6 μήνες
Ελαφρά αυξημένος κίνδυνος αποβολής τον πρώτο χρόνο μετά την λήψη ιωδίου
Ανάγκη απομόνωσης σε νοσοκομείο
Επώδυνη θυρεοειδίτιδα (σπάνιο), κυστίτιδα ακτινοβολίας, γαστρίτιδα, αιμορραγία ή οίδημα από μεταστάσεις (σπάνια)
Ναυτία, δυσγευσία, ξηροστομία, σιελαδενίτιδα
Έκθεση σε πιθανές παρενέργειες της ανασυνδυασμένης TSH
Πνευμονική ίνωση ( ασθενείς με πνευμονικές μεταστάσεις και συχνές δόσεις θεραπευτικού ιωδίου)
Δεύτερη κακοήθεια (η πιθανότητα λευχαιμίας ή άλλου καρκίνου είναι <0.5%)
Δεν συστήνεται λήψη ιωδίου σε:
Όγκο <1cm, θηλώδες, θυλακιώδες ή θηλώδες με θυλακιώδη στοιχεία, ελάχιστα διηθητικό, χωρίς διήθηση αγγείων και κάψας θυρεοειδούς
Συστήνεται ιώδιο σε:
Μέγεθος όγκου >4cm, οποιοδήποτε μέγεθος όγκου και εξω/θυρεοειδική επέκταση, απομακρυσμένες μεταστάσεις
Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ασθενών όπου το ιώδιο μπορεί να βοηθήσει ή και να μη βοηθήσει. Σε αυτή την ομάδα ενδείξεις υπέρ της λήψης ιωδίου είναι:
Μεγάλο μέγεθος όγκου, εξω/θυρεοειδική επέκταση, διάχυτη σκλήρυνση, κακή διαφοροποίηση, διάχυτη διήθηση, προσβολή λεμφαδένων, μεγάλο μέγεθος διηθημένων λεμφαδένων
Δίαιτα πλούσια σε ιώδιο, ιωδιούχα σκιαγραφικά, ή αμιοδαρόνη μπορεί να μειώσουν την αποτελεσματικότητα του θεραπευτικού ιωδίου
Θεραπεία για πνευμονικές μεταστάσεις: το μέγεθος της μετάστασης επηρεάζει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, Μικροοζώδεις ή κεχροειδείς μεταστάσεις ανταποκρίνονται καλύτερα. Η θεραπεία επαναλαμβάνεται ανά 6-12 μήνες. Ελέγχουμε το 131I uptake, την Tg, ακτινολογική εικόνα και την βελτίωση του ασθενούς κλινικά
Σκελετικές μεταστάσεις: για συμπτωματικές μονήρεις μεταστάσεις η πρώτη αντιμετώπιση είναι η χειρουργική εκτομή ή η υψηλή δόση ακτινοθεραπείας. Η θεραπεία με ιώδιο βελτιώνει τα συμπτώματα, σταθεροποιεί τη νόσο αλλά σπανίως πετυχαίνει πλήρη ανταπόκριση
131I-ανθεκτική νόσος:οι μεταστάσεις εμφανίζουν συχνά μειωμένη ή και καμμία απάντηση στην θεραπεία.Έχουν χρησιμοποιηθεί φάρμακα που ενισχύουν τη δράση του ιωδίου, αλλά με φτωχά αποτελέσματα. Αναμένονται αποτελέσματα με Selumetinib και αναστολείς τυροσινικής κινάσης
9-12 μήνες μετά τη λήψη ιωδίου γίνεται ΥΗΓ τραχήλου και ανασυνδυασμένη TSH και ελέγχεται η Tg (5η ημέρα μετά την πρώτη ένεση). Θα πρέπει να έχουμε TSH> 30 mU / L
Ασθενείς με υποψία υπολλειματικού ιστού επαναλαμβάνουν την θεραπεία με ιώδιο (εφ'όσον αποκλειστεί ο χειρουργικός καθαρισμός)
Ασθενείς με Tg ≥10 mcg/l και φυσιολογικό ΥΗΓ πρέπει να ελέγχονται με PET-CT και αν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό θα πρέπει να δίνεται θεραπεία με ιώδιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου