Ετερογενής διαταραχή. Το 1935 οι Stein και Leventhal εστίασαν την προσοχή σε μια κοινή διαταραχή με αμηνόρροια, υπετρίχωση και παχυσαρκία. Από εκείνη τη στιγμή έγιναν αναρίθμητες μελέτες. Με τη μέτρηση των ορμονών έγινε σαφές ότι οι γυναίκες με PCO έχουν αρκετά κοινά βιοχημικά χαρακτηριστικά. Στην θυλακική φάση έχουν αυξημένη LH και χαμηλο/φυσιολογική FSH, αυξημένα ανδρογόνα και επίπεδα οιστρόνης υψηλότερα από της οιστραδιόλης
Δεν εμφανίζουν όλες οι γυναίκες με PCO τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Επίσης υπάρχουν άλλες ενδοκρινοπάθειες με γνωρίσματα PCO , όπως σ.Cushing, συγγενής υπερπλασία επινεφριδίων, αρρενοποιητικοί όγκοι ωοθηκών, επινεφριδίων, υπερ/υποθυρεοειδισμός και παχυσαρκία. Σε όλες αυτές τις διαταραχές οι ωοθήκες μπορεί να είναι μορφολογικά πολυκυστικές. Έτσι δεν υπάρχουν αυστηρά κλινικά και βιοχημικά κριτήρια, ωστόσο δόθηκαν οδηγά σημεία για διάγνωση PCO:
1. Κλινική υπερανδρογοναιμία (υπερτρίχωση, ακμή, ανδρογενής αλωπεκία) ή αυξημένα ανδρογόνα ορρού (ελεύθερη και ολική τεστοστερόνη)
2. Ολιγο/ανωορρηξία (διάρκεια κύκλου > 35 ημέρες ή < 8 κύκλοι /έτος)
3. Αποκλεισμός σχετικών διαταραχών (υπερπρολακτιναιμία, θυρεοειδοπάθεια, συγγενής υπερπλασία επινεφριδίων, αρρενοποιητικοί όγκοι)
Το 2003 ορίστηκαν τα κριτήρια του Rotterdam:
Ορίζεται PCO όταν υπάρχουν δύο από τα κάτωθι χαρακτηριστικά
1. Ολιγο/ανωορρηξία, 2. Κλινικές ή και βιοχημικές ενδείξεις υπερανδρογοναιμίας, 3. Πολυκυστικές ωοθήκες εφ' όσον έχουν αποκλεισθεί άλλες πηγές περίσσειας ανδρογόνων. Ο τελευταίος ορισμός είναι ο πλέον αποδεκτός σήμερα
Η διάγνωση δεν είναι εύκολη στην εφηβεία όπου υπάρχει ακμή, και ακανόνιστος κύκλος και οι ωοθήκες απεικονιστικά είναι διογκωμένες
Το PCO μπορεί να θεωρηθεί ως μία κατάσταση χρόνιας ανωορρηξίας που σχετίζεται με LH - εξαρτώμενη υπερπαραγωγή ανδρογόνων από τις ωοθήκες
Προσβάλλει το 5% των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία. Η αιτία της διαταραχής παραμένει άγνωστη. Υπάρχουν ενδείξεις αυτοσωματικού επικρατούντος τρόπου μετάδοσης
Δεν εμφανίζουν όλες οι γυναίκες με PCO τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Επίσης υπάρχουν άλλες ενδοκρινοπάθειες με γνωρίσματα PCO , όπως σ.Cushing, συγγενής υπερπλασία επινεφριδίων, αρρενοποιητικοί όγκοι ωοθηκών, επινεφριδίων, υπερ/υποθυρεοειδισμός και παχυσαρκία. Σε όλες αυτές τις διαταραχές οι ωοθήκες μπορεί να είναι μορφολογικά πολυκυστικές. Έτσι δεν υπάρχουν αυστηρά κλινικά και βιοχημικά κριτήρια, ωστόσο δόθηκαν οδηγά σημεία για διάγνωση PCO:
1. Κλινική υπερανδρογοναιμία (υπερτρίχωση, ακμή, ανδρογενής αλωπεκία) ή αυξημένα ανδρογόνα ορρού (ελεύθερη και ολική τεστοστερόνη)
2. Ολιγο/ανωορρηξία (διάρκεια κύκλου > 35 ημέρες ή < 8 κύκλοι /έτος)
3. Αποκλεισμός σχετικών διαταραχών (υπερπρολακτιναιμία, θυρεοειδοπάθεια, συγγενής υπερπλασία επινεφριδίων, αρρενοποιητικοί όγκοι)
Το 2003 ορίστηκαν τα κριτήρια του Rotterdam:
Ορίζεται PCO όταν υπάρχουν δύο από τα κάτωθι χαρακτηριστικά
1. Ολιγο/ανωορρηξία, 2. Κλινικές ή και βιοχημικές ενδείξεις υπερανδρογοναιμίας, 3. Πολυκυστικές ωοθήκες εφ' όσον έχουν αποκλεισθεί άλλες πηγές περίσσειας ανδρογόνων. Ο τελευταίος ορισμός είναι ο πλέον αποδεκτός σήμερα
Η διάγνωση δεν είναι εύκολη στην εφηβεία όπου υπάρχει ακμή, και ακανόνιστος κύκλος και οι ωοθήκες απεικονιστικά είναι διογκωμένες
Το PCO μπορεί να θεωρηθεί ως μία κατάσταση χρόνιας ανωορρηξίας που σχετίζεται με LH - εξαρτώμενη υπερπαραγωγή ανδρογόνων από τις ωοθήκες
Προσβάλλει το 5% των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία. Η αιτία της διαταραχής παραμένει άγνωστη. Υπάρχουν ενδείξεις αυτοσωματικού επικρατούντος τρόπου μετάδοσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου