Ένα πούπουλο αιωρείται στο ταβάνι

<<...τον Σαρλ.....παράξενα αφηρημένο, με το βλέμμα σηκωμένο κάπου ψηλά.....>>. Αλλά τι  παρατηρούσε εκεί ψηλά ο Σαρλ;
Ένα μικροσκοπικό αντικείμενο που τρεμόπαιζε εκεί ψηλά στο ταβάνι. Ένα τόσο δα άσπρο πούπουλο που αιωρούνταν, που κατέβαινε κι ανέβαινε αργά αργά. Πίσω από το μακρόστενο τραπέζι, που ήταν γεμάτο πιάτα, μπουκάλια και ποτήρια, έστεκε όρθιος ο Σαρλ, ακίνητος , με το κεφάλι ριγμένο ελαφρά πίσω, ενώ οι καλεσμένοι γεμάτοι περιέργεια για τη στάση του, άρχισαν ένας ένας να ακολουθούν το βλέμμα του
Ο Σαρλ καθώς παρατηρούσε το πούπουλο να περιπλανιέται, ένιωσε μιαν ανησυχία. Του πέρασε από το μυαλό η ιδέα ότι ο άγγελος τον οποίον σκεφτόταν τις τελευταίες βδομάδες, τον προειδοποιούσε μ' αυτό τον τρόπο πως είναι ήδη κάπου εδώ, πολύ κοντά. Τρομαγμένος ίσως, πριν τον διώξουν απ' τον παράδεισο άφησε και του ξέφυξε απ' τη φτερούγα του αυτό το μικροσκοπικό πούπουλο, που μόλις και μετά βίας το έβλεπες, σαν σημάδι της αγωνίας του, σαν ενθύμιο της ευτυχισμένης ζωής που μοιραζόταν με τ' αστέρια, σαν επισκεπτήριο που έπρεπε να εξηγήσει τον ερχομό του και ν' αναγγείλει το τέλος που πλησιάζει
Αλλά ο Σαρλ δεν ήταν ακόμα έτοιμος ν' αντιμετωπίσει το τέλος. Θα 'θελε να το αναβάλλει για αργότερα το τέλος. Η καρδιά του σφίχτηκε
Κι όμως το πούπουλο ήταν εκεί, ξανανέβαινε και ξανακατέβαινε. Συνέχιζε την περιπλάνηση του...