Ο λευκός λιπώδης ιστός ( WAT) έχει τρεις ευρέως κατανοητές και σχετικές μακροσκοπικές λειτουργίες. Αποθηκεύει θερμίδες των τροφίμων, δημιουργεί ένα στρώμα θερμομόνωσης και παρέχει μηχανική προστασία, η οποία είναι σημαντική για την αντίσταση σε λοιμώξεις και τραυματισμούς. Η ινσουλίνη είναι ο κύριος μοχλός απορρόφησης και αποθήκευσης καυσίμου, με τον λιπώδη ιστό να είναι υπεύθυνος για το 5% της μέσω ινσουλίνης πρόσληψης γλυκόζης σε ενήλικες που είναι αδύνατοι και 20% σε παχύσαρκους. Οι ανακαλύψεις, τις τελευταίες 10ετίες ορμονών που προέρχονται από λευκά λιποκύτταρα όπως η λεπτίνη και η αδιπονεκτίνη κατέστησαν σαφές ότι το WAT είναι επίσης ένα ενδοκρινικό όργανο. Πέρα από αυτές τις ορμόνες, τα λιποκύτταρα και οι άλλοι μόνιμοι τύποι κυττάρων παράγουν δεκάδες άλλες λιποκίνες που επηρεάζουν την τοπική και απομακρυσμένη φυσιολογία, όπως ο προφλεγμονώδης παράγοντας νέκρωσης όγκου α (TNF-α), η μονοκυτταρική χημειοτακτική πρωτεΐνη 1 και τα οιστριγόνα. Το WAT ως ένα μεσοδερμικό όργανο επικοινωνεί τη λειτουργική του κατάσταση σε αυτοκρινές, παρακρινές και ενδοκρινικό επίπεδο. Για παράδειγμα, η εγκυμοσύνη απαιτεί επαρκή μακροπρόθεσμη παροχή ενέργειας και το WAT είναι απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία του αναπαραγωγικού συστήματος, το οποίο περιλαμβάνει την έκκριση ρυθμιστικών και ορμονών του φύλου και τη γαλουχία. Μικρή ποσότητα WAT, όπως φαίνεται στη νευρική ανορεξία και στις λιποδυστροφίες, διακόπτει την έμμηνο ρύση. Μεγάλη ποσότητα WAT οδηγεί σε πρώιμη ήβη.Το WAT χρησιμοποιεί επίσης ενδοοργανική σηματοδότηση για να συντονίσει την αποθήκευση και την κατανάλωση θρεπτικών ουσιών με το ήπαρ και τους σκελετικούς μύες.
Η ανακάλυψη της λεπτίνης πριν από τρεις δεκαετίες προανήγγειλε μια νέα εποχή στην ιατρική της παχυσαρκίας, αλλά όχι όπως αναμενόταν αρχικά. Η λεπτίνη δεν προκαλεί κορεσμό, αλλά τα χαμηλά επίπεδα λεπτίνης σηματοδοτούν χαμηλά αποθέματα ενέργειας και πείνα. Τα άτομα με παχυσαρκία έχουν αντίσταση στη λεπτίνη, έτσι ώστε η εξωγενής χορήγηση δεν οδηγεί σε καταστολή της όρεξης ή απώλεια βάρους, εκτός από άτομα με συγγενή ανεπάρκεια λεπτίνης, η οποία είναι εξαιρετικά σπάνια. Διάφορες μελέτες για τις επιδράσεις της λεπτίνης έχουν οδηγήσει σε νέες γνώσεις σχετικά με τον έλεγχο της πρόσληψης τροφής από τον υποθάλαμο και άλλες περιοχές του εγκεφάλου. Η αδιπονεκτίνη ρυθμίζει το μεταβολισμό της γλυκόζης και των λιπιδίων και προάγει ένα μεταβολικό προφίλ που είναι αντιαθηρογόνο, αντιφλεγμονώδες και ευαισθητοποιητικό στην ινσουλίνη. Βιοενεργά λιπίδια όπως το 12,13-διυδροξυ-9Ζ-οκταδεκενοϊκό οξύ (12,13-diHOME) και το 12-υδροξυεικοσαπεντανοϊκό οξύ (12-HEPE) απελευθερώνονται από το φαιό λίπος ( BAT) και διεγείρουν την πρόσληψη γλυκόζης και λιπαρών οξέων στη ΒΑΤ και στους μυς, υποστηρίζοντας έτσι την θερμογένεση. Το ΒΑΤ απελευθερώνει επίσης εξωσωματικά microRNA που μπορούν να ρυθμίσουν την έκφραση γονιδίων σε άλλους ιστούς όπως το ήπαρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου