Ο γέρος άδραξε τον καρπό του Αμερικανού. Μίλησε. Σταμάτησε. Ο ιερέας μετέφρασε "Λέει ότι στον ύπνο, όταν κοιμάσαι, το πνεύμα αφήνει το κορμί σου. Και ο βοσκός, ο ποιμήν των πνευμάτων τα παίρνει και " - συμβουλεύτηκε τον αφηγητή -"ναι , ο ποιμήν των πνευμάτων κυνηγάει τα πνεύματα, τα οδηγεί, σαν πρόβατα στην ακτή, στην παραλία"
Ο άντρας μιλούσε, ο ιερέας τον ρωτούσε, ο άντρας τράβηξε το χέρι του Αμερικανού, κι ο Καρινιάν ένωσε τα κομμάτια της ιστορίας. Σαν οδηγούνται στην ακτή τα πνεύματα βυθίζονται στη θάλασσα, και κάτω εκεί βρίσκουν τον κόσμο των ονείρων. Ένα κίτρινο φίδι φρουρεί τα σύνορα της θάλασσας των ονείρων. Όποιον κάνει να πάει και να ΄ρθει ανάμεσα στους δύο κόσμους θα τον πνίξει το φίδι και θα πεθάνει στον ύπνο του. Ο Καρινιάν δεν κατάφερε να βρει τα αγγλικά για να τα βγάλει πέρα. "Λέει μια μπερδεμένη ιστορία. Είναι λιγάκι τρελός, θαρρώ"
"Αυτός ο κόσμος δεν έχει μνήμη της προηγούμενης ζωής, και η μετά θάνατον ζωή δεν έχει μνήμες για τις λύπες μας. Άρα να είσαι ευτυχισμένος που έρχεται ο θάνατος" Και λέγοντας αυτό ο γέρος σηκώθηκε να φύγει. "Περίμενε, περίμενε. Ποια είναι η προφητεία στο όνειρό μου;" " Δεν με άκουσες" είπε ο γέρος.
Ντ. Τζόνσον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου