Μην μπορώντας πια να σηκώσει το φορτίο των αναμνήσεων της, η Ταμίνα δέχεται την πρόσκληση του Ραφαήλ που της προτείνει να φύγει "κάπου όπου τα πράγματα δεν βαραίνουν διόλου". Αλλά πολύ γρήγορα, μετά την άφιξη της στο νησί των παιδιών, αισθάνεται να μεγαλώνει μέσα της και να την κατατρώει η "αηδία απ' τα πράγματα που δεν έχουν βάρος" :
αυτό το κενό στο στομάχι, αυτό ακριβώς είναι η ανυπόφορη απουσία βαρύτητας, και όπως το ένα άκρο μπορεί οποτεδήποτε να μετατραπεί στο αντίθετο του, έτσι κι αυτός ο υπέρτατος βαθμός ελαφρότητας έγινε η τρομακτική βαρύτητα της ελαφρότητας....
Φρανσουά Ρικάρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου