Το μόνο που θέλω είναι να γυρίσω στο διαμέρισμα, αλλά δεν μου προτείνει να με πάει. Χρειάζεται ακόμα την παρουσία μου για να διακοσμεί τη σιωπή. Με νευριάζει. Δεν λέω τίποτα. Τον ακολουθώ στον τρίτο όροφο. Εκείνη είναι εκεί, κοιμάται, διάφανη. Δεν θα την ξεχώριζες από τα σεντόνια, αν δεν είχαν μια λεπτή καφέ μπορντούρα. Και αυτός, ο Ζε, την κοιτάζει μ' εκείνη τη στοργή που δεν μου έχει δείξει ποτέ. Γυρίζω την πλάτη, καταπίνοντας την πίκρα που ανεβαίνει τον οισοφάγο μου
Το βιβλίο των αγγλικών μου δεν τα καταφέρνει να μου ανεβάσει το ηθικό. Όπως κι ο Λαμαρτίνος δεν καταφέρνει να κάνει τον Ζε να ξεχάσει , έστω και για ένα λεπτό, ότι το μόνο πρόσωπο που αγαπάει σε τούτο τον κόσμο έκοψε τις φλέβες του την περασμένη βδομάδα. Έχει αδυνατίσει. Δεν τρώει πια τίποτα από τη μέρα που εκείνη έφυγε
Ο έρωτας θα έπρεπε ν' απαγορεύεται
Cloe Mehdi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου