Υπερπαραθυρεοειδισμός - Διάγνωση

. Αυξημένα επίπεδα ασβεστίου
. Αυξημένα επίπεδα PTH (μη επαρκώς κατεσταλμένα)
. 25-ΟΗ-D φυσιολογική ή χαμηλο/φυσιολογική (αυξημένη μετατροπή σε 1.25 διυδροξυβιταμίνη D λόγω αυξημένης PTH)
. Θα πρέπει να διαφοροποιηθεί από άλλες αιτίες αυξημένης PTH
. Ο δευτεροπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός μπορεί να είναι απάντηση σε χαμηλά επίπεδα ασβεστίου, σε σοβαρή ανεπάρκεια βιταμίνης D, σε δυσαπορρόφηση ασβεστίου από το έντερο και σε χρόνια νεφρική νόσο
. Τριτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός προκύπτει σε ασθενείς με τελικό στάδιο νεφρικής νόσου όταν η χρόνια υπο/ασβεστιαιμία, υποφωσφαταιμία και η μειωμένη σύνθεση 1.25 διυδροξυβιταμίνης D οδηγεί σε υπερπλασία παραθυρεοειδών και τελικά σε υπερασβεστιαιμία
. Σπάνιες γενετικές διαταραχές μπορεί να προκαλέσουν υπερπαραθυρεοειδισμό , όπως οι ασθενείς με υποασβεστιουρική υπερασβεστιαιμία τύπου 1 οι οποίοι έχουν μετάλλαξη στον υποδοχέα ανίχνευσης ασβεστίου, με ήπια αύξηση ασβεστίου ορού και δεν χρειάζονται συνήθως αντιμετώπιση
. Υπερπαραθυρεοειδισμός που οφείλεται σε υπερπλασία των τεσσάρων αδένων συνήθως σημαίνει πολλαπλή ενδοκρινική νεοπλασία τύπου 1 και 2
. Μακρά αγωγή με λίθιο μπορεί να προκαλέσει κλινική εικόνα που δεν διαχωρίζεται από υπερπαραθυεροειδισμό
. Αν και τα θειαζιδικά διουρητικά μπορεί να επιδεινώσουν υπάρχουσα υπερασβεστιαιμία, αυτό δεν συμβαίνει σε ήπιο υπερπαραθυρεοειδισμό (όταν το ασβέστιο είναι <11.5 mg και η PTH < 2.5 φορές από το ανώτερο όριο των φυσιολογικών τιμών)
. Μετά τη διάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού, και εφ' όσον υπάρχει κλινική υποψία νεφρολιθίασης γίνεται υπερηχογράφημα νεφρών και μέτρηση ασβεστίου στα ούρα 24ώρου
. Η επίδραση του υπερπαραθυρεοειδισμού στον σκελετό γίνεται με οστική πυκνομετρία στην σπονδυλική στήλη και στο ισχύο