Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε

Πάντα πίστευα ότι η ελευθερία επιλογής σπανίζει στη ζωή, ότι βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής, μέσα στις ρωγμές του χρόνου, και ξεπετάγεται για να μας εκπλήξει, όταν φαίνεται πως διαθέτουμε ελάχιστο χώρο για να ελιχθούμε. Η γενική αρχιτεκτονική της εποχής μας δεν επιτρέπει καμία επιλογή, είτε ελεύθερη είτε όχι. Γεννιόμαστε χωρίς τη θέληση μας και πεθαίνουμε παρά τη θέληση μας. Δεν επιλέγουμε τη μητέρα μας, όπως κι εκείνη δεν επιλέγει τα παιδιά που θα γεννήσει
Δεν επιλέγουμε την οικονομική κατάσταση των γονιών μας, το σπίτι και την κληρονομιά μας, τα ταλέντα μας ή τις συνθήκες που επικρατούν την περίοδο που μεγαλώνουμε, την εποχή δηλαδή που ο εγκέφαλος μας διαμορφώνεται και αποκτά σταθερότητα, ενώ οι νευρωνικές διαδρομές χαράσσουν την πορεία της ζωής μας. Τον περισσότερο καιρό ακολουθούμε άγραφους κανόνες. Μπορεί να είναι κανόνες που υπαγορεύονται από την κουλτούρα και την εκπαίδευση μας, πρότυπα που μας έχουν εντυπωθεί στην τρυφερή μας νεότητα, ή μπορεί να είναι κανόνες ριζωμένοι στον εγκέφαλο μας, υφασμένοι στο DNA μας από τους βιολογικούς μας γονείς, είναι ωστόσο σταθεροί κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους ζούμε και οι οποίοι μας κυβερνούν. Η έννοια της επιλογής καθώς κινούμαστε μέσα στον κόσμο, η ελεύθερη βούληση την οποία επικαλούμαστε με τόση υπερηφάνεια, αποτελεί απλώς αντανάκλαση της προκαθορισμένης κατεύθυνσης του σώματος - μια εικόνα του παραμορφωτικού καθρέφτη του εγώ μας, μια οπτική απάτη
                                                                                                    Zia Haider Rahman