Τα πάντα ρει και ουδέν μένει..

Οι θάλασσες
τα βουνά
τα σύννεφα της σιωπής μας
δρόμοι ατέρμονοι είναι
ποτέ δεν μας χωρίζουν.
Στο χώρο
η ύπαρξη μας ολόκληρη
θύλακες αέρα αγκαλιάζει.
Η μυρωδιά μας πάλλεται
αγγίζει αποστάσεις
που κρύβονται σε αδιόρατες
γραμμές.
Απομακρύνομαι
αλλά με πλησιάζεις.
Περπατώ μακριά σου
αλλά κοντά μου έρχεσαι.
Το φως σε ημιτόνια χάνεται
ο ήλιος χαράσσει μια πορεία.
Η ώρα παραπέτασμα του
χρόνου μας
και οι σκέψεις
δεν μας χωρίζουνε ποτέ.
                                              Αθηνά Μελή