Ο μεταβολισμός είναι ισορροπία ανάμεσα στον αναβολισμό και τον καταβολισμό. Ο σχετικός υπογοναδισμός του Klinefelter (KS) προκαλεί μείωση της αναβολικής δυνατότητας των μυών που παρεμποδίζει την λειτουργία των μυών και τον μεταβολικό κύκλο των υδατανθράκων και των λιπών. Αυτή η κατάσταση οδηγεί σε εναπόθεση λίπους στην κοιλιά και αντίσταση στην ινσουλίνη. Πιστεύεται ότι αναπτύσσονται κύτταρα Leydig με αντίσταση στην ινσουλίνη στα οποία η παραγωγή τεστοστερόνης μειώνεται περαιτέρω. Ωστόσο δεν έχει ακόμη επιλυθεί αν προηγείται η παχυσαρκία ή ο υπογοναδισμός
Οι άρρενες KS συχνά υποφέρουν από κινητικές δυσλειτουργίες όπως μειωμένη μυική ισχύς και τρόμος, χωρίς να είναι γνωστή η υποκείμενη αιτία. Η μείωση της μυικής μάζας είναι εμφανής από την παιδική ηλικία και έχει παρατηρηθεί κυρίως στα κάτω άκρα
Γλυκόζη και ινσουλίνη
Σε ενήλικες KS η γλυκόζη είναι αυξημένη σε επίπεδα προδιαβητικά και τα επίπεδα ινσουλίνης επίσης (ινσουλινο/αντίσταση). Τα δεδομένα σχετικά με την επίδραση της τεστοστερόνης στον μεταβολισμό των υδατανθράκων και στην ινσουλίνη είναι κάπως αντιφατικά. Φαίνεται ότι η θεραπεία με τεστοστερόνη βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη έμμεσα μέσω της μείωσης του σπλαχνικού λίπους. Επίσης έχουν βρεθεί αυξημένα επίπεδα λεπτίνης καθώς και υπερπαραγωγή της πρωτείνης CCL2, μιας μικρής χημειοκίνης που εκφράζεται σε θέσεις φλεγμονής και σχετίζεται με την αντίσταση στην ινσουλίνη
Aπαιτούνται μακροπρόθεσμες προοπτικές τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες για την διευκρίνηση των επιδράσεων της θεραπείας με τεστοστερόνη στον μεταβολισμό της γλυκόζης και στην αντίσταση στην ινσουλίνη στο KS, λαμβάνοντας υπ' όψιν γενετικές πτυχές, αλλαγές στη σύνθεση του σώματος και την μέτρηση ορμονών, συμπεριλαμβανομένων αυτών που ρυθμίζουν την όρεξη, όπως η λεπτίνη
Ωστόσο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι άρρενες με KS είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην ανάπτυξη μεταβολικών διαταραχών. Το μεταβολικό σύνδρομο έχει αποδειχθεί σε πολυάριθμες μελέτες. Δεν υπάρχει μελέτη για την αξιολόγηση της θεραπείας με τεστοστερόνη στην πρόληψη του συνδρόμου και εξακολουθούν να είναι ασαφείς οι αιτιολογικοί παράγοντες
Οι άρρενες KS συχνά υποφέρουν από κινητικές δυσλειτουργίες όπως μειωμένη μυική ισχύς και τρόμος, χωρίς να είναι γνωστή η υποκείμενη αιτία. Η μείωση της μυικής μάζας είναι εμφανής από την παιδική ηλικία και έχει παρατηρηθεί κυρίως στα κάτω άκρα
Γλυκόζη και ινσουλίνη
Σε ενήλικες KS η γλυκόζη είναι αυξημένη σε επίπεδα προδιαβητικά και τα επίπεδα ινσουλίνης επίσης (ινσουλινο/αντίσταση). Τα δεδομένα σχετικά με την επίδραση της τεστοστερόνης στον μεταβολισμό των υδατανθράκων και στην ινσουλίνη είναι κάπως αντιφατικά. Φαίνεται ότι η θεραπεία με τεστοστερόνη βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη έμμεσα μέσω της μείωσης του σπλαχνικού λίπους. Επίσης έχουν βρεθεί αυξημένα επίπεδα λεπτίνης καθώς και υπερπαραγωγή της πρωτείνης CCL2, μιας μικρής χημειοκίνης που εκφράζεται σε θέσεις φλεγμονής και σχετίζεται με την αντίσταση στην ινσουλίνη
Aπαιτούνται μακροπρόθεσμες προοπτικές τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες για την διευκρίνηση των επιδράσεων της θεραπείας με τεστοστερόνη στον μεταβολισμό της γλυκόζης και στην αντίσταση στην ινσουλίνη στο KS, λαμβάνοντας υπ' όψιν γενετικές πτυχές, αλλαγές στη σύνθεση του σώματος και την μέτρηση ορμονών, συμπεριλαμβανομένων αυτών που ρυθμίζουν την όρεξη, όπως η λεπτίνη
Ωστόσο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι άρρενες με KS είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην ανάπτυξη μεταβολικών διαταραχών. Το μεταβολικό σύνδρομο έχει αποδειχθεί σε πολυάριθμες μελέτες. Δεν υπάρχει μελέτη για την αξιολόγηση της θεραπείας με τεστοστερόνη στην πρόληψη του συνδρόμου και εξακολουθούν να είναι ασαφείς οι αιτιολογικοί παράγοντες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου