Κωστής Παλαμάς

Εφέτος άγρια μ' έδειρεν
η βαρυχειμωνιά
που μ' έπιασε χωρίς φωτιά
και μ' ηύρε δίχως νιάτα
κι ώρα την ώρα πρόσμενα
να σωριαστώ βαριά
στη χιονισμένη στράτα
Μα χτες
καθώς με θάρεψε το γέλιο
του Μαρτιού
και τράβηξα να ξαναβρώ
τ' αρχαία μονοπάτια
στο πρώτο μοσκοβόλημα
ενός ρόδου μακρινού
μου δάκρυσαν τα μάτια