Auguste Corteau

Θάνατος η γλουτένη που στοιβάζει
το ξύγκι απ' των γιορτών τα αποφάγια.
Θάνατος η νοικοκυρά που βάζει
αλάτι που δεν είναι απ' τα Ιμαλάια.

Θάνατος το σπαγγέτι που δεν είναι
από ολικής αλέσεως αλεύρι.
Θάνατος αι αναρίθμηται τοξίναι
που μόνο ο διαιτολόγος σου τις ξεύρει.
Θάνατος ο αδηφάγος που διπλώνει
της πίτσας το κομμάτι σαν τον βόα.
Θάνατος τα κοψίδια στο μπαλκόνι
κι ό,τι δεν περιέχει ωμή κινόα.
Βάσις, φρουρά, απ' τον θόρυβο τα παίζεις.
Την Κυριακή θα φάμε και την μπάντα.
Με πήραν για τα χρέη της τραπέζης.
Τους είπα: "Να 'ναι οι μέρες σας σαράντα."
Περπατώντας αργά μπρος στα σαλάμια
του LIDL, του Άλφα-Βήτα, του Μασούτη,
νιώθεις σαν πλοίο. Από βδομάδα, μπάμια,
γιατί είναι σαν ντονέρ κάθε μου μπούτι.
Τουλάχιστον, αν μες σε τόσα βόδια
τα τίναζε κανείς από τη μάσα,
πατώντας με τα χέρια και τα πόδια
θα σπρώχναμε όλοι για να μπει στην κάσα.