Υπόφυση 2014 (2)

Πασιρεοτίδη vs οκτρεοτίδη στην μεγαλακρία
Τα ανάλογα σωματοστατίνης στη θεραπεία της μεγαλακρίας έχουν καθιερωθεί με την οκτρεοτίδη και την λανρεοτίδη που δρουν και τα δύο μέσω δύο από τους πέντε υπότυπους των υποδοχέων σωματοστατίνης. Η πασιρεοτίδη έχει υψηλή συγγένεια με τους υπότυπους 2-4 και 5 που είναι οι πλέον διαδεδομένοι στα GH-αδενώματα υπόφυσης. Έγινε μελέτη με 30 mg πασιρεοτίδης και
20 mg LAR οκτρεοτίδης σε 358 ασθενείς για 12 μήνες. Τα επίπεδα IGF-1 έπεσαν στα φυσιολογικά  κυρίως με την πασιρεοτίδη και μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών πέτυχε συγκέντρωση GH<2.5g/L. Η μείωση του μεγέθους του όγκου ήταν παρόμοια και με τα δύο φάρμακα καθώς και η βελτίωση της δύσπνοιας, αρθραλγίας και κεφαλαλγίας. ΣΔ παρουσιάστηκε συχνότερα σε ασθενείς που έλαβαν πασιρεοτίδη ενώ τα γαστρεντερικά ενοχλήματα ήταν παρόμοια. Επομένως η πασιρεοτίδη είναι θεραπευτική επιλογή αλλά λόγω του αυξημένου ποσοστού ΣΔ θα πρέπει να περιορίζεται σε ασθενείς που δεν ελέγχονται από τα συνήθη ανάλογα σωματοστατίνης
Θνησιμότητα μετά θεραπεία για σύνδρομο Cushing
Ορισμένα συνοδά νοσήματα του συνδρόμου επιμένουν ακόμα και μετά από επιτυχή θεραπεία. Από μεγάλες μελέτες φάνηκε ότι η θεραπεία βελτιώνει κάποια συνοδά νοσήματα αλλά δεν μεταβάλλει την επιβίωση. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος φλεβικής θρόμβωσης, εμφράγματος μυοκαρδίου και λοίμωξης αλλά όχι αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου. Τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια και για υποφυσιακό και για επινεφριδιακό Cushing. Οι ασθενείς χρήζουν στενής παρακολούθησης
Θνητότητα σε GH-υποκατάσταση σε ασθενείς με υπο/υποφυσισμό
Είναι αυξημένη η θνητότητα σε ασθενείς με υπολειτουργία της υπόφυσης που παίρνουν υποκατάσταση με GH. Τα αίτια είναι η πιθανότητα επινεφριδιακής κρίσης σαν απάντηση σε οξύ stress ή συνοδά νοσήματα και η πιθανότητα ανάπτυξης κακοήθων όγκων του εγκεφάλου (κυρίως σε ασθενείς που έχουν ακτινοθεραπευθεί)
Προλακτίνη και καρδιά
Από μελέτες έχει βρεθεί παθογόνος ρόλος της προλακτίνης στην περιγεννητική μυοκαρδιοπάθεια (PPCM). Η PPCM παρουσιάζεται ως καρδιακή ανεπάρκεια δευτεροπαθής σε συστολική δυσλειτουργία αρ. κοιλίας προς το τέλος της εγκυμοσύνης ή τους πρώτους μήνες μετά τον τοκετό. Μοιάζει με διατατική μυοκαρδιοπάθεια αλλά είναι ξεχωριστή οντότητα. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ανεπαρκή μικροαγγείωση του μυοκαρδίου και εμπλέκουν την 16-kDa προλακτίνη ως παθογόνο παράγοντα. Η 16-kDa προλακτίνη-ταυτοποιήθηκε το 1991- παράγεται από τη διάσπαση της 23-kDa προλακτίνης από την καθεψίνη D και από μεταλλοπρωτεϊνάσες και έχει ισχυρές αντι/αγγειογενετικές ιδιότητες. Σε ποντίκια με PPCM παρατηρήθηκε ότι αυξημένο οξειδωτικό sress αυξάνει την καθεψίνη D και την παραγωγή 16-kDa προλακτίνης με αποτέλεσμα μειωμένη πυκνότητα τριχοειδών στην καρδιά και μειωμένη καρδιακή λειτουργία η οποία προλαμβάνεται με βρωμοκρυπτίνη
Παρατηρήθηκε ότι η 16-kDa προλακτίνη αύξησε σημαντικά την έκφραση του miR-146a ο οποίος παράγεται από τα ενδοθηλιακά κύτταρα και δρα παρακρινικά στα καρδιομυοκύτταρα. Αναστέλλει την λειτουργία ενός υποδοχέα τυροσινικής κινάσης που είναι σημαντικός για τον μεταβολισμό του κυττάρου, με αποτέλεσμα δυσλειτουργία του μυοκυττάρου. Σε ασθενείς με PPCM παρατηρήθηκαν αυξημένα επίπεδα miR-146a τα οποία υποχώρησαν με βρωμοκρυπτίνη
Η παρατήρηση αυτή είναι σημαντική εξέλιξη στην παθογένεια της PPCM και συνδεέι το ενδοκρινικό με το καρδιαγγεικό σύστημα