Η παχυσαρκία είναι το πιο κοινό πρόβλημα σε γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία. Εγκυμονεί κλινικά σημαντικούς κινδύνους για την υγεία σε γυναίκες και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά τον τοκετό. Η μητρική παχυσαρκία μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την έκβαση του εμβρύου, του νεογνού και του βρέφους, με ισόβιες συνέπειες.
ΒΜΙ > 30 σημαίνει παχυσαρκία, αλλά ο ορισμός αυτός δεν περιλαμβάνει το ποσοστό και την κατανομή του λίπους. Ο επιπολασμός της παχυσαρκίας σε γυναίκες της αναπαραγωγικής ηλικίας έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες 10ετίες. Το χρόνια θετικό ενεργειακό ισοζύγιο σημαίνει αυξημένη αποθήκευση τριγλυκεριδίων και υπερτροφία λιποκυττάρων. Ο λιπώδης ιστός εκκρίνει διάφορες κυτοκίνες, πρωτεΐνες και σήματα με ευρεία επιρροή στη μεταβολική και φυσιολογική λειτουργία άλλων οργάνων. Η παχυσαρκία συνδέεται με χρόνια φλεγμονή ήπιου βαθμού που είναι σημαντική στην ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη.
Πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι γυναίκες με παχυσαρκία έχουν μεγαλύτερη αντίσταση στην ινσουλίνη από γυναίκες με φυσιολογικό βάρος. Αυτό επηρεάζει τον μεταβολισμό γλυκόζης, λίπους και πρωτεϊνών. Οι μηχανισμοί που στην διάρκεια της εγκυμοσύνης οδηγούν σε αντίσταση στην ινσουλίνη δεν είναι απόλυτα κατανοητοί. Φαίνεται ότι περιλαμβάνουν το λακτογόνο πλακούντα, την αυξητική ορμόνη του πλακούντα, το microRNA του πλακούντα, μείωση της αδιπονεκτίνης και αύξηση προφλεγμονωδών κυτοκινών όπως ο TNF-A. Η ταχεία μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη μετά τον τοκετό δείχνει τον κεντρικό ρόλο του πλακούντα στη διαδικασία.
Δεδομένης της φλεγμονώδους και μεταβολικής αντίδρασης η παχυσαρκία σχετίζεται με μια σειρά επιπλοκών κατά τη διάρκεια της κύησης και για την μητέρα αλλά και για το έμβρυο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου