Περιβαλλοντικοί παράγοντες (π.χ. υψηλή κατανάλωση τροφίμων, ιδιαίτερα πλούσια σε θερμίδες, εύγευστα τρόφιμα, φάρμακα με αύξηση βάρους ως παρενέργεια και μεγαλύτερη διάρκεια ζωής ως αποτέλεσμα της ιατρικής προόδου) ευνοούν μια θετική ισορροπία βάρους και αύξηση βάρους με την πάροδο του χρόνου. Γενετικοί παράγοντες παίζουν επίσης ρόλο, καθώς δεν γίνονται όλα τα άτομα που εκτίθενται σε αυτούς τους περιβαλλοντικούς παράγοντες παχύσαρκα, αλλά το ποσοστό κληρονομικότητας του ΒΜΙ κυμαίνεται από 40-70% σε διάφορες μελέτες και υπάρχουν σπάνιες μονογονικές μορφές παχυσαρκίας. Τα γονίδια και το περιβάλλον αλληλεπιδρούν για να ρυθμίσουν την ενεργειακή κατάσταση ισορροπίας και βάρους, καθιστώντας την παχυσαρκία μια χρόνια ασθένεια που απαιτεί μακροχρόνια αντιμετώπιση. Οι κίνδυνοι για καταστάσεις που σχετίζονται με την παχυσαρκία φαίνεται να μειώνονται μεταξύ των γυναικών χωρίς άλλες χρόνιες ασθένειες, μετά από προσαρμογή για την ηλικία, την ισοτιμία, τη φυλή ή την εθνική ομάδα και την κατάσταση σχετικά με τη χρήση ουσιών στην εγκυμοσύνη, υπογραμμίζοντας τη σημασία της πρώιμης διαχείρισης της παχυσαρκίας. Τροποποιήσεις στον προγεννητικό τρόπο ζωής (δηλαδή, η υγιεινή διατροφή και η άσκηση) είναι σημαντικά για τις έγκυες γυναίκες με παχυσαρκία, μπορούν να ελαχιστοποιήσουν την αύξηση του σωματικού βάρους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και να μειώσουν τον επιπολασμό του διαβήτη κύησης, και φαίνεται να είναι πιο επιτυχημένες εάν συνιστώνται από τους παρόχους προγεννητικής υγειονομικής περίθαλψης. Η απώλεια 5-10% του σωματικού βάρους έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τη μεταβολική ρύθμιση πριν την εγκυμοσύνη, αποκαθιστά την εμμηνορροϊκή κυκλικότητα και την ωορρηξία, αυξάνει την πιθανότητα σύλληψης, και μειώνει τον κίνδυνο προεκλαμψίας. Δυστυχώς οι παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής συχνά αποτυγχάνουν όταν τα άτομα επιστρέφουν στις προηγούμενες διατροφικές και σωματικές συνήθειες μετά από εντατική διαχείριση, υποδηλώνοντας ότι η διαχείριση της παχυσαρκίας απαιτεί μια προσέγγιση δια βίου.
Η βαριατρική χειρουργική χρησιμοποιείται ολοένα και περισσότερο. Με βάση τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες, 100 ασθενείς με παχυσαρκία κατηγορίας ΙΙΙ και εκείνοι με κατηγορία ΙΙ και συνυπάρχουσες παθήσεις μπορεί να είναι επιλέξιμοι για βαριατρική χειρουργική επέμβαση. Η βαριατρική χειρουργική έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τη γονιμότητα μέσω της αποκατάστασης της ωορρηξίας. Σε μια μεγάλη μετα-ανάλυση, η βαριατρική χειρουργική πριν από την εγκυμοσύνη συσχετίστηκε με μειωμένους κινδύνους διαβήτη κύησης, υπερτασικές διαταραχές, αιμορραγία μετά τον τοκετό και καισαρική τομή, σε σύγκριση με μάρτυρες που ταιριάζουν με ΒΜΙ που δεν υποβλήθηκαν σε βαριατρική χειρουργική. Αντίθετα, η βαριατρική χειρουργική μπορεί να συνοδεύεται από χειρουργικές επιπλοκές, ανεπάρκειες μικροθρεπτικών συστατικών και ενδοκρινικές και μεταβολικές διαταραχές, οι οποίες πρέπει να αξιολογηθούν. Συνιστάται στις γυναίκες που επιθυμούν να συλλάβουν μετά από βαριατρική επέμβαση να καθυστερήσουν την εγκυμοσύνη για τουλάχιστον 12-18 μήνες μετά την επέμβαση ή έως ότου επιτευχθεί ένα σταθερό βάρος μετά την επέμβαση.
Επομένως : Η παχυσαρκία είναι το πιο κοινό πρόβλημα υγείας στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας1 και απαιτεί μακροχρόνια αντιμετώπιση. Αν οι γυναίκες με παχυσαρκία καθιερώσουν υγιεινές διατροφικές και σωματικές συμπεριφορές πριν από την εγκυμοσύνη , ιδανικά ή όσο πιο νωρίς είναι εφικτό στην εγκυμοσύνη μπορεί να ελαχιστοποιηθεί η υπερβολική αύξηση βάρους κατά την κύηση και να βοηθήσει στον μετριασμό των σχετιζόμενων με την εγκυμοσύνη και των μακροχρόνιων επιπλοκών για τις γυναίκες και τους απογόνους τους. Τελικά, οι κοινοί στόχοι των εγκύων και των μετά τον τοκετό γυναικών και των παρόχων τους είναι υγιείς εγκυμοσύνες, μητέρες και μωρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου