Συμπτώματα εμμηνόπαυσης

 Η ορμονική υποκατάσταση (ΗΤ) παραμένει η πιο αποτελεσματική διαθέσιμη θεραπευτική επιλογή για τη διαχείριση των εμμηνοπαυσιακών αγγειοκινητικών συμπτωμάτων (VMS) και του ουρογεννητικού συνδρόμου της εμμηνόπαυσης (GSM) . Και οι δύο καταστάσεις είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, επηρεάζοντας το 80% και το 50%, αντίστοιχα, και επηρεάζουν αρνητικά την υγεία και την ποιότητα ζωής. Η HT είναι εγκεκριμένη από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) και για τις δύο αυτές ενδείξεις, καθώς και για την πρόληψη της οστικής απώλειας και τη θεραπεία της πρόωρης έλλειψης οιστρογόνων. Σε μια μετα-ανάλυση σε ηλικιωμένες γυναίκες (κατά μέσο όρο ηλικίας 50 ετών), βρέθηκε ότι τόσο τα από του στόματος συζευγμένα οιστρογόνα όσο και η διαδερμική οιστραδιόλη (Ε2) (με ή χωρίς την προσθήκη προγεστίνης) ήταν αποτελεσματικά στη βελτίωση των εξάψεων , μειώνοντας τα συμπτώματα κατά 70% έως 95%. Για τη θεραπεία του GSM, μια συστηματική ανασκόπηση διαπίστωσε ότι τα προϊόντα κολπικών οιστρογόνων ήταν η πιο αποτελεσματική μορφή θεραπείας για τα συμπτώματα του ουρογεννητικού συστήματος, με υπεροχή έναντι των κολπικών λιπαντικών και ενυδατικών.

Ο κίνδυνος καρδιαγγειακής νόσου (CVD) αυξάνεται για τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση και η απώλεια οιστρογόνων των ωοθηκών θεωρείται ότι συμβάλλει σε αυτόν τον κίνδυνο. Σε μελέτες παρατήρησης, μειωμένος κίνδυνος στεφανιαίας νόσου καταδείχθηκε σχεδόν σταθερά σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που χρησιμοποιούσαν HT σε σύγκριση με μη χρήστες HT. Τα οιστρογόνα αυξάνουν τη χοληστερόλη λιποπρωτεϊνών υψηλής πυκνότητας (HDL-C) και μειώνουν τη χοληστερόλη λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας (LDL-C). , επιβραδύνοντας έτσι δυνητικά τον κίνδυνο αθηροσκλήρωσης. Στη μεγάλης κλίμακας Μελέτη Νοσηλευτών Υγείας, η θεραπεία με οιστρογόνα (ET) σε δόσεις των 0,3 mg ή 0,625 mg συσχετίστηκε με μειωμένο κίνδυνο για στεφανιαία , ακόμη και μετά από προσαρμογή για σωματική δραστηριότητα και διατροφή. Το ίδιο ισχύει και για τη συνδυασμένη θεραπεία με οιστρογόνα και προγεστίνη (EPT). Τα συνολικά υποστηρικτικά στοιχεία για την καρδιοπροστασία από HT σε μελέτες παρατήρησης οδήγησαν σε αύξηση των ποσοστών συνταγογράφησης για αυτές τις ορμόνες και δημιούργησαν προϋποθέσεις για έλεγχο σε τυχαιοποιημένες δοκιμές των αποτελεσμάτων HT και CVD.