Το μόνο που διέκρινα ήταν ένα πάκο παλιά γυναικεία περιοδικά, ανακάλυψη κονιορτοβριθής όσο κι απογοητευτική. Ήμουν έτοιμος να κλείσω το πορτάκι όταν κάτω από τις μισοξεχασμένες φήμες για θυελλώδεις έρωτες και φτηνιάρικα παραμύθια για μελαγχολικές χαμένες πριγκίπισσες, το μάτι μου πήρε κάτι ξεραμένες μπαμπακερές κλωστές που ξεπρόβαλλαν εύθυμα σαν τα γένια της θείτσας μου , της Μέιζι, χωρίς ντροπή και οπωσδήποτε με μια δόση αρχαίας ζωντάνιας.
Το πορτάκι γρατζούνισε μια νότα σε μπεμόλ, καθώς το άνοιγα ξανά και κοιτούσα μέσα, πιο προσεκτικά αυτή τη φορά. Είδα ότι οι κλωστές προεξείχαν από το μισοφθαρμένο δέσιμο ενός βιβλίου, του οποίου η ράχη ήταν ήδη φευγάτη. Με την ίδια προσοχή που θα μεταχειριζόμουνα ένα πρώτης τάξεως ψάρι, πιασμένο αμετάκλητα στα δίχτυα μου, έσκυψα και σήκωσα τα περιοδικά, απελευθερώνοντας έτσι κάτω απ' τον όγκο τους κάτι που εκ' πρώτης όψεως μου φάνηκε σαν κουρελιασμένο βιβλίο.
Το σήκωσα στο ύψος των ματιών μου. Το πλησίασα στη μύτη μου
Ρίτσαρντ Φλάναγκαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου