Σε μιαν εσωτερική τσέπη της τσάντας, μαζί με κάτι ηλεκτρικές ασφάλειες και ελατήρια, ποιος ξέρει για ποια χρήση, ανακάλυψα ένα δεματάκι τυλιγμένο σε χαρτί εφημερίδας, που το μαλακό του περιεχόμενο μου τράβηξε την προσοχή. Το άνοιξα και βρήκα μέσα δυο ξανθές κοτσιδούλες, περίπου δεκαπέντε εκατοστών, δεμένες με λάστιχο στην άκρη που είχαν κοπεί και με μπλε κορδέλα στην άλλη, όπου το μαλλί ήτν πιο λεπτό. Δίπλα υπήρχε και μια ελαφρώς κιτρινισμένη φωτογραφία με τσακισμένη τη γωνία της αλλά πολύ ευκρινής. Απεικόνιζε ένα αγοράκι ολόγυμνο και ξυπόλυτο, ηλικίας δύο-τριών ετών το πολύ, να στέκεται όρθιο σε έναν κήπο. Είχε μια μπούκλα στο μέτωπο του και δυο γκριζοξανθιές πλεξούδες που του έφταναν ως τους ώμους του. Έτριβε τα μάτια του με τη γροθιά και μια έκφραση φόβου ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του. Είχε μουτρώσει κι ετοιμαζόταν να βάλει τα κλάματα. Αίφνης πολύ ζωντανές, έλαμψαν στη μνήμη μου μερικές εικόνες πολύχρωμες, σαν από καταβολής κόσμου : παρτέρια με γιγάντιες τουλίπες, ο ήλιος της Αποκαλύψεως να εκρήγνυται μέσα στα φύλλα της πικροκερασιάς, το μαύρο χώμα με ασυνήθιστα μεγάλους σβόλους, σαν ιδωμένος μέσα από έναν μεγενθυτικό φακό, ένας ιστός και, στο κέντρο της, μια πράσινη αράχνη ίσα με μια γροθιά, σάπιες σανίδες και μια γυναίκα να πλησιάζει, με τη φούστα της να φλέγεται από τον ήλιο.
Μιρτσέα Καρταρέσκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου