Η παχυσαρκία, η οποία έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας, συνδέεται άμεσα με ποικίλες ασθένειες. Στην κορυφή της λίστας βρίσκονται ο διαβήτης και τα καρδιαγγειακά νοσήματα αλλά και άλλες παθήσεις, μεταξύ των οποίων ο καρκίνος του θυρεοειδούς, της μήτρας και του ήπατος, αναγνωρίζονται πλέον ότι έχουν αυξημένη συχνότητα ή σοβαρότητα σε άτομα με παχυσαρκία. Φαίνεται ότι ο σύνδεσμος μεταξύ παχυσαρκίας και όλων αυτών των παθήσεων είναι η χρόνια φλεγμονή και οι αλλαγές στους πληθυσμούς των ανοσοκυττάρων.
Η παρατήρηση ότι η παχυσαρκία ευοδώνει την φλεγμονή έχει γίνει πριν τριάντα χρόνια. Αυτό οδήγησε στην παρατήρηση του ανοσομεταβολισμού ο οποίος διερευνά τον τρόπο με τον οποίο ο συστηματικός και ο κυτταρικός μεταβολισμός επηρεάζουν την ανοσία και την φλεγμονή. Η παχυσαρκία προκαλεί όντως αλλαγές στους υποπληθυσμούς των Τ-κυττάρων και των μακροφάγων. Επιπλέον τα υψηλά επίπεδα των μεταβολικών ορμονών που ρυθμίζουν την επάρκεια της θρέψης, όπως η ινσουλίνη και η λεπτίνη προωθούν φλεγμονώδεις καταστάσεις. Αν και αυτό το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα εμφανές στους λιπώδεις ιστούς, η χρόνια φλεγμονή και η υπερλιπιδαιμία που προκαλείται από την παχυσαρκία δρουν συστηματικά και μπορούν να επιδεινώσουν ένα ευρύ φάσμα ασθενειών.
Η επίδραση της παχυσαρκίας στον καρκίνο και τα ανοσοκύτταρα στο μικροπεριβάλλον του όγκου θεωρείται ότι είναι πλειοτροπική. Τα καρκινικά κύτταρα έχουν αυξημένη κατανάλωση και μεταβολισμό γλυκόζης. Η παχυσαρκία, είναι ένα σύνολο αφθονίας θρεπτικών ουσιών και οι τρόποι με τους οποίους τα καρκινικά κύτταρα και τα Τ κύτταρα προσαρμόζονται και αλληλεπιδρούν με αλλοιωμένα θρεπτικά συστατικά παραμένουν ελάχιστα κατανοητοί. Έχει μελετηθεί ο γενετικός και ο μεταβολικός φαινότυπος καρκινικών αλλά και ανοσοκυττάρων σε μοντέλα καρκίνων που σχετίζονται με παχυσαρκία. Οι μελετητές διαπίστωσαν ότι παρόλο που τα καρκινικά κύτταρα υιοθέτησαν περισσότερο μεταβολισμό με βάση τα λιπίδια, τα CD8 + Τ κύτταρα ήταν λιγότερο άφθονα, και αποκλείστηκαν χωρικά από ορισμένες περιοχές των όγκων. Ένα γονίδιο που βρέθηκε να μειώνεται σε κύτταρα του όγκου ήταν το PHD3, το οποίο κωδικοποιεί την προλυλ υδροξυλάση-3 που φαίνεται ότι καταστέλλει την οξείδωση λιπαρών οξέων. Η αποκατάσταση της έκφρασης Phd3 σε καρκινικά κύτταρα αποκατέστησε τις λειτουργίες των Τ-κυττάρων και επιβράδυνε την ανάπτυξη του όγκου. Μπορεί να είναι ένας μηχανισμός με τον οποίο τα καρκινικά κύτταρα προσαρμόζονται μεταβολικά στη λειτουργία των κατασταλτικών T-cell στην παχυσαρκία. Ωστόσο η παχυσαρκία μπορεί να ευαισθητοποιήσει τους όγκους στην ανοσοθεραπεία, ίσως μέσω των ορμονών.
Οι κλινικές εκτιμήσεις αυτών των ευρημάτων είναι πολλαπλές καθώς αποκτάται μια βαθύτερη κατανόηση του μικρο-περιβάλλοντος του όγκου και της αυξανόμενης επίπτωσης της παχυσαρκίας. Η ρύθμιση της οδού PHD3 μπορεί να παρέχει έναν νέο θεραπευτικό στόχο για να επιβραδύνει την ανάπτυξη όγκων σε παχύσαρκους ασθενείς ή, εναλλακτικά, να ενισχύσει τα αποτελέσματα της ανοσοθεραπείας σε μη παχύσαρκους ασθενείς. Ο ρόλος των διατροφικών παρεμβάσεων. όπως μια δίαιτα χαμηλών λιπαρών, χαμηλών υδατανθράκων, έχει επίσης εξεταστεί ευρέως στον καρκίνο. Η αυξανόμενη κατανόησή μας σχετικά με τις επιπτώσεις της παχυσαρκίας και της διατροφής στο μικρο-περιβάλλον του όγκου δείχνει νέους στόχους και προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της επίπτωσης, της εξέλιξης και των θεραπειών πολλών καρκίνων που επιδεινώνονται από την επιδημία της παχυσαρκίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου