Έρως θυγατρός και έρις μητρός
Η οδός Μακεδονίας είναι κατά παράδοσιν ένας από τους ησυχωτέρους δρόμους των Αθηνών. Τόσον ήσυχος ώστε πολλοί νυχτερινοί διαβάται απορούν ακούοντες διάφορα κόκκαλα να τρίζουν.
Ωραίας μητρός ωραία θυγάτηρ
Εις την οδόν λοιπόν αυτήν κατοικεί η εκ Μακεδονίας κυρία Τ από πολλών ετών. Η κυρία Τ υπήρξε προ πολλών ετών πολύ ωραία κυρία, τόσο ωραία ώστε δύναται να λεχθεί ότι αφήκεν εποχήν θαυμασμού. Χηρεύσασα νωρίς και αποσυρθείσα από τον κόσμον αυτόν του οποίου η ματαιότης εις κάθε βήμα αναπηδά επεδόθη με αφοσίωσιν και λατρείαν εις την ανατροφήν της μοναχοκόρης της η οποία όσο εμεγάλωνε τόσο εγίνετο ωραιτέρα. Και φυσικά ο θαυμασμός ηπλώνετο γύρω της και μια αίγλη την περιέστεφε μαζί με την πλούσιαν κόμην, όπως τα δύο ωραία μάτια της είχαν την δύναμιν αληθινών φάρων που σύρουν τους ναυαγούς
Της ωραίας κόρης άσχημος έρως
Μεταξύ των ναυαγών αυτών υπήρξε και νέος τις ευειδής, πλην παντοπώλης το επάγγελμα. Και η ωραία κόρη - ίσως διότι από φύσεως και θέσεως είχε την δυσκολίαν της εκλογής - ηγάπησε τον ευειδή μπακάλην. Και αυτός τας μεν ημέρας διήρχετο εις τον μπεζακτάν, τας δε νύκτας εστέναζε από τα παράθυρα. Έως ότου μιαν ημέραν η κυρία Τ αντιληφθείσα τον κίνδυνον επείσθη ότι ο μόνος τρόπος διορθώσεως ενός γενομένου κακού ήτο ο χωρισμός του αμνού από το ερίφιον. Παραλαβούσα λοιπόν την θυγατέραν την οδήγησεν εις την Νάξον και εκεί την έκλεισεν εις το Σχολείον των Καλογραιών. Άλλα όπως το ράσον δεν κάμνει τους καλογήρους, έτσι και το μοναστήριον δεν κάμνει τις καλογραίες. Διότι, όταν προ ολίγων ημερών, επωφελουμένη των θερινών διακοπών, επανήλθε στας Αθήνας η ωραία κόρη έσπευσε να ενθυμηθεί τον εκλεκτόν παντοπώλη
Άσχημου έρωτος οικτρά αποτελέσματα
Αυτήν όμως την φοράν η κυρία Τ ωργίσθη. Και μετά σφοδράν λογομαχίαν προς την επανελθούσαν νεάνιδα την ήρπασεν από την πλουσίαν κοτσίδα, την εστριφογύρισε, την εκύλισε κατά γης και δια της τακουνοφόρου παντόφλας την εμαύρισεν εις το ξύλον. Η κόρη δεν ελιποθύμησε. Βαρέως όμως φέρουσα και τον έρωτα και το ξύλον, αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Ήρπασε λοιπόν ένα μακρομύτικον ψαλίδιον, το μόνο πρόχειρον όπλον και ίσως μη έχουσα την πείραν της αυτοκτονίας το εβύθισε πέρα ως πέρα εις τα μάγουλα της. Ούτως ώστε το ψαλίδιον εισελθόν από της δεξιάς πλευράς και διασχίσαν την γλώσσαν, εβγήκεν από την αριστεράν ή μάλλον έμεινεν εις αυτήν την δυσάρεστον θέσην σφηνωμένον
Οικτρών αποτελεσμάτων λυπηραί συνέπειαι
Η κυρία Τ έριξε αγρίας κραυγάς εις το τραγικόν θέαμα. Ιατροί εκλήθησαν, αφηρέθη το ψαλίδιον, άρχισε να επουλώνεται η πληγή των παρειών όχι όμως και της καρδίας. Διότι η περί του ευειδούς παντοπώλου συζήτησις επανελήφθη εις βαθμόν τόσου πείσματος, ώστε νέα ρήξις μητρός και θυγατρός ηπειλήθη. Και αι δύο επέμειναν εις την γνώμην των. Ούτε η μία ούτε η άλλη ήθελε να υποχωρήσει
Ο ευειδής παντοπώλης της έριδος φοβηθείς φαίνεται μήπως εμπλακεί εις δυσαρέστους περιπλοκάς εξηφανίσθη από τας Αθήνας
Εφημερίδα Αθήναι Τρίτη 7 Ιουλίου 1920
Ευειδής μεν με αδέσποτη ψυχή δε...
ΑπάντησηΔιαγραφή