- Με είχε σακατέψει η αφραγκία. Γύρναγα ξελιγωμένος. Ώσπου μια μέρα έρχονται και μου λένε για δουλειά. - "Μπορώ να μάθω, ρε παιδιά σαν τι δουλειά θα κάνω;" - "Πολύ εύκολη..." μου λένε. "Θα ρίχνεις ξύλο σε κάτι ρεμάλια"
- "Στοπ" τους λέω. "Με το χέρι θα βαράω ή με στειλιάρι;" "Με στειλιάρι" μου λένε
Κουτρουμπάκο, λέω, σου΄φεξε αδρφέ μου. Εμ, κορόιδο ήμουνα να μη δεχτώ; Συσσίτιο, μισθό κι από πάνω στειλιάρι σε ξένη πλάτη. Γιατί όχι; Σάματις θα τις μάζευα εγώ; Δέχτηκα κι έκανα κι έναν τεμενά. Πρώτον γλίτωσα. Δεύτερον, υπηρετώ την Πατρίδα που λένε. Τρίτον, χαρτζηλικώνομαι!
- Θα μου πείτε τώρα...Για στάσου λιγάκι, ρε Κουτρουμπά, το βαστάει η ψυχή σου να βαρείς άνθρωπο που δε σου ΄φταιξε; Δεν είναι τίποτις, ρε παιδιά - να μα το Θεό! Στην αρχή είναι λιγάκι δύσκολο, αλλά κατόπι το συνηθίζεις κι αρχίζει και να το γυρεύει κι ο οργανισμός σου...
Μενέλαος Λουντέμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου