Και ξαφνικά κοίταξα γύρω μου·
τα τζάμια του λεωφορείου
είχαν θολώσει τόσο πολύ
που με εμπόδιζαν να βλέπω έξω·
ταξίδευα αποκομμένος
από τον υπόλοιπο κόσμο.
Kοίταξα μέσα μου
και διαπίστωσα πως το ίδιο
συνέβαινε και εκεί·
η ψυχή μου είχε θολώσει τόσο πολύ
που δεν μπορούσα πια
να την κοιτάξω καθαρά.
Κι απέμεινε το βλέμμα μου
να αιωρείται
στον ενδιάμεσο χώρο
ανάμεσα στην υγρή ψυχή μου
και στα θολωμένα τζάμια του λεωφορείου
σ' αυτόν τον τόσο μικρό, υγρό μέχρι πνιγμού,
απόκοσμο και τρομακτικό χώρο·
ανάμεσα στα μάτια μου και
στα υγρά μάτια του λεωφορείου.
τα τζάμια του λεωφορείου
είχαν θολώσει τόσο πολύ
που με εμπόδιζαν να βλέπω έξω·
ταξίδευα αποκομμένος
από τον υπόλοιπο κόσμο.
Kοίταξα μέσα μου
και διαπίστωσα πως το ίδιο
συνέβαινε και εκεί·
η ψυχή μου είχε θολώσει τόσο πολύ
που δεν μπορούσα πια
να την κοιτάξω καθαρά.
Κι απέμεινε το βλέμμα μου
να αιωρείται
στον ενδιάμεσο χώρο
ανάμεσα στην υγρή ψυχή μου
και στα θολωμένα τζάμια του λεωφορείου
σ' αυτόν τον τόσο μικρό, υγρό μέχρι πνιγμού,
απόκοσμο και τρομακτικό χώρο·
ανάμεσα στα μάτια μου και
στα υγρά μάτια του λεωφορείου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου